15 - ค้างคืน(Mini NC)

ค้างคืน(Mini NC)

คุณพัฒน์พาหญิงสาวมาที่พักของตน หลังจากที่ทั้งคู่ทานข้าวกันมาจากข้างนอกแล้ว และเวลานี้ก็เป็นเวลาโพล้เพล้ตะวันกำลังลับขอบฟ้าพอดี

“ผมมีแต่ชุดกีฬานะครับ มุกใส่ได้ไหม” เขายื่นเสื้อผ้าของเขามาให้เธอได้ใส่ไปก่อนคืนนี้ เพราะตอนนี้เธอใส่ชุดนักศึกษาเกรงว่าเธอจะไม่ค่อยสบายตัว

“ใส่ได้ค่ะ” เธอไม่ปฏิเสธ พร้อมกับยื่นมือไปรับเสื้อผ้านั้นจากเขาทันที โดยที่ไม่คิดรังเกียจใด ๆ เลย แต่กลับชอบใจเสียอีกที่จะได้ใส่เสื้อผ้าของเขา

“มันอาจจะเก่าไปหน่อยนะครับ มุกใส่ได้ไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“มุกจะอาบน้ำก่อน หรือว่า...”

“พี่เกื้ออาบก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวมุกค่อยอาบทีหลังเอา” เมื่อเห็นท่าทีกึกกักของคุณพัฒน์ มุกดารินทร์รีบเอ่ยตัดบททันที โดยให้เขาเป็นคนไปอาบน้ำก่อน และเธอก็ทิ้งตัวลงนอนราบไปกับที่นอนเล่นโทรศัพท์มือถือรออย่างใจเย็น

ใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบนาที คุณพัฒน์ก็ออกมาจากห้องน้ำ ด้วยเสื้อผ้าที่สบายตัว เป็นชุดกีฬาสบายตัวที่เขามักจะใส่นอนอยู่เป็นประจำ ปกติเขามักจะใส่แค่กางเกงตัวเดียวนอน แต่วันนี้มีหญิงสาวอยู่ด้วย เขาเลยต้องใส่เสื้อด้วย

“มุกไปอาบน้ำเถอะครับ แปรงสีฟันกับผ้าขนหนูผมเตรียมไว้ให้แล้ว” เสียงนุ่มเอ่ยบอก เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำ ทั้ง ๆ ที่ผมยังเปียกอยู่ โดยมีผ้าผืนเล็กเช็ดด้วย

มุกดารินทร์รีบลุกขึ้น แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปตามที่เขาบอก โดยที่ไม่ลืมจะหอบเสื้อผ้าของเขาเข้าไปด้วย เพราะห้องพักของเขาเป็นห้องโล่ง ไม่มีผนังกั้นห้อง เธอจึงต้องเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำทีเดียว

ระหว่างที่มุกดารินทร์เข้าห้องน้ำ คุณพัฒน์ก็รีบเป่าผมให้แห้ง และเก็บสิ่งของเข้าที่เข้าทางให้เป็นระเบียบ และจัดที่นอนไว้ให้สำหรับเธออีกด้วย โดยที่เขาจะเป็นฝ่ายเสียสละไปนอนที่พื้นแทน

“พี่เกื้อมีไดร์เป่าผมไหมค่ะ” เสียงนุ่มของหญิงสาวถามขึ้นมาทันที ที่ออกจากห้องน้ำ

สายตาคมจ้องมองร่างเล็ก ที่บนตัวเธอตอนนี้นั้นมีเสื้อผ้าของเขาสวมใส่อยู่อย่างพินิจพิจารณาดูตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ต้องยกยิ้มขึ้นมา ก่อนที่จะเอ่ยตอบเธอ

“ไม่มีครับ”

“แล้วพี่เกื้อใช้อะไรเป่าผมเหรอ” เธอเลิกคิ้วมองเขาที่ตอนนี้ผมเขานั้นแห้งแล้ว ก่อนที่จะเอ่ยถามอย่างสงสัย

“นี่ไงครับ” มือหนาชี้ไปยังพัดลมที่ตั้งอยู่ปลายที่นอน

“พัดลม?”

“มานั่งตรงนี้สิ เดี๋ยวผมช่วยเป่าผมให้จะได้รีบแห้งไว ๆ” เขาใช้สายตาบอกเธอ ให้เธอมานั่งลงข้างหน้าเขาที่มีพัดลมตั้งอยู่

มุกดารินทร์เดินไปหย่อนก้นลงตรงหน้าเขาอย่างว่าง่าย และส่งผ้าผืนเล็กในมือนั้นให้เขาช่วยเช็ดผมของเธออย่างไม่ขัด

“พี่เกื้อ”

“ครับ”

“พามุกไปเที่ยวบ้านพี่บ้างสิค่ะ” เมื่อความเงียบปกคลุก เธอจึงเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาก่อน โดยที่เริ่มพูดเป็นการเปิดทาง

“บ้านผมไม่มีอะไรให้น่าไปหรอกครับ” ใบหน้าคมนิ่งเงียบอยู่สักพัก เมื่อเธอเอ่ยถึงบ้านของเขา ก่อนที่เขาจะปฏิเสธออกไป เพราะที่บ้านของเขาเป็นเช่นนั้นจริง ๆ

“ทำไมหรือค่ะ พี่เกื้อไม่อยากกลับไปบ้านบ้างเหรอ” เธอถามเขากลับไปอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดออกมา

“อยากสิครับ แต่จะให้ทำไงได้ เขาไปอยู่ที่อื่นกันหมดแล้ว” เขาบอกเธอออกไปตามตรง โดยที่น้ำเสียงนั้นเริ่มเบาลง และใบหน้าที่แสดงถึงความเศร้าหม่องออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“ไปไหนเหรอ” แต่คนที่ได้ฟังกลับยังไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาสื่อออกมาอยู่ดี

“อยู่บนฟ้ากันหมดแล้วครับ”

“มุกขอโทษนะคะ ที่พูดอะไรออกมาทำให้พี่เกื้อไม่สบายใจ” เธอจึงรีบขอโทษเขาทันควัน เมื่อรับรู้อย่างแจ่มแจ้งแล้วว่าสิ่งที่คุณพัฒน์สื่อนั้นคืออะไร

“ไม่เป็นไร...”

สองสายตาสอดประสานมองกันเหมือนต้องมนต์สะกด เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองได้จ้องมองสบตากันอย่างชัด ๆ และใกล้กันมากขนาดนี้ สายตาคมจ้องมองลึกเข้าไปในสายตาสวยของเธอด้วยสายตาที่หวานเชื่อม จนทำให้ร่างสูงยากที่จะควบคุมตัวเอง ก้มลงประกบปากอวบอิ่มตรงหน้านี้ทันทีอย่างมิอาจห้ามใจได้

ไว้เท่าความคิด เขาก็ดันร่างบางนอนราบไปกับที่นอน พร้อมกับร่างเขาที่คร่อมทาบทับเธออีกที โดยที่ปากของทั้งสองยังไม่ยอมปล่อยให้อีกฝ่ายเป็นอิสระ

จูบที่เนิบนาบเนินนนานอ่อนโยนที่ร่างสูงมอบให้ ทุกสัมผัสอันแสนหวานล้ำหลายนาที จนคนตัวบางเริ่มที่จะขาดอากาศหายใจ มือหนายกขึ้นมากอบกุมเต้าอวบคู่งามซึ่งไร้เสื้อชั้นใน จนหญิงสาวร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อโดนเพศตรงข้ามสัมผัสตัวเป็นครั้งแรก

“อ๊ะ”

และเหมือนจะทำให้คนเหนือร่างได้สติขึ้นมา รีบผละออกจากทุกการกระทำของตัวเองทันที อย่างรู้สึกผิดที่ไม่สามารถควบคุมอารมณ์กามที่เตลิดของตัวเองได้

“ขะ ขอโทษครับ” เขารีบลุกขึ้น แล้วเอ่ยขอโทษเธออย่างสำนึกผิด และไม่กล้าหันไปสู้หน้ามามองเธอ เพราะรู้สึกระอายแก่ใจตัวเอง

มุกดารินทร์จึงลุกขึ้นนั่งตาม แล้วตวัดแขนทั้งสองข้างไปโอบกอดเอวของเขาจากทางด้านหลัง ก่อนที่จะเป็นฝ่ายเอ่ยบอกในสิ่งที่เขาและเธอทำลงไปเมื่อสักครู่

“มะไม่เป็นไรน่ะค่ะพี่เกื้อ มุกเต็มใจ”

“มุก” เขาจึงยอมหันมามองสบตาเธอ ที่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูดออกมาแบบนี้

“เป็นผู้ชายคนแรกของมุกนะคะ พี่เกื้อ”

“แน่ใจแล้วหรือครับ” เขาถามเธอขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อความแน่ใจ และยังไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอเอ่ย เพราะคิดเพียงแค่ว่าอารมณ์ชั่ววูบของเขาและเธอ

“ค่ะ มุกอยากมอบให้กับคนที่มุกรัก”

“มุก...”

“มุกรักพี่เกื้อนะคะ รักตั้งแต่แรกเห็นเจอ แล้วพี่เกื้อล่ะค่ะ รักมุกบ้างไหม” เธอเอ่ยย้ำอีกครั้งตามความรู้สึกของเองที่มีต่อเขา โดยไม่คิดที่จะปิดกั้นใจตัวเอง เพราะเธอเองก็เชื่อว่าเขานั้นปรารถนาเธอเช่นกัน

“ครับ”

“???” เธอได้แต่เลิกคิ้วมองเขา เมื่อเขาตอบเธอออกมาเพียงแค่คำสั้น ๆ และเธอก็ไม่แน่ใจว่าคำที่เขาตอบเธอนั้นแปลความหมายว่าเช่นไร

“รักมุกเหมือนกันครับ มุกแน่ใจแล้วใช่ไหมที่พูดออกมาแบบนี้?” เขาจึงมองสบตาเธอพร้อมกับคำบอกรักเธอกลับ แล้วสบตาเธอมั่นถามเธอกลับไปเพื่อความแน่ใจ เพราะเขาก็ไม่อยากหักหามน้ำใจเธอ ถึงแม้ว่าเขาในตอนนี้นั้นแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่ก็ตาม

“ค่ะ”

เธอตอบพร้อมกับพยักหน้า แล้วดึงเขาเข้ามาประกบปากจูบทันที อย่างไม่ประสา คุณพัฒน์จึงเป็นฝ่ายจูบตอบและเป็นคนสอนบทจูบให้เธอแบบดูดดื่ม

มือหนาจับเธอปลดเปลื้องเสื้อผ้าทันทีอย่างง่ายดาย เพราะเธอนั้นไม่ได้ใส่ชั้นใน และเขาก็ถอดเสื้อผ้าของเขาตามด้วยเวลาอันรวดเร็ว และดันร่างเธอนอนราบลงไปกับที่นอนอีกที

“กลัวหรือเปล่า” เสียงนุ่มกระซิบถามที่ข้างแก้มนวลของเธอ ที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อ

“ไม่ค่ะ”

เขาก้มลงตวัดลิ้นที่ยอดอกตรงหน้าของคนใต้ร่างอย่างไม่อาจที่ควบคุมตัวเองได้ แต่พยายามที่จะไม่รุนแรงกับเธอ เพราะอยากทะนุถอนร่างกายสวยนี้ไว้ให้ดีที่สุด

“พะ พี่เกื้อ มุกรู้สึกแปลก ๆ อ่า...” เสียงที่เปล่งออกมาจากคนใต้ร่างแทบไม่ได้ศัพท์ เมื่อร่างกายถูกปนเปรอจากปากของเขา

“มุกน่าจะเสียวครับ” เขาเอ่ยบอกกับเธอ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ที่ใคร ๆ นั้น ก็ไม่เคยเห็นมาก่อน และเธอก็ได้เห็นมันเป็นครั้งแรก

“ดูพี่เกื้อจะชำชองมากเลยนะคะ จูบก็เก่ง สงสัยจะมีแฟนมาเยอะ” เธอมองสบตาเขา ก่อนที่จะเอ่ยวาจาที่ดูเหมือนประชดประชันแกมความน้อยใจ

“พี่เป็นผู้ชายนะครับ ต้องหมกมุ่นเป็นธรรมดา” เขาเอ่ยบอกพร้อมกับมือยกขึ้นมาลูบผมเธออย่างปลอบประโลม

“พี่แทนตัวเองว่าพี่แบบนี้ตลอดไปเลยนะคะ มุกชอบ”

“ครับ”