Home / วัยรุ่น / ดวงใจ คำผลาญ / 16 - กันและกัน NC

Share

16 - กันและกัน NC

last update Last Updated: 2025-10-08 15:51:20

กันและกัน NC

“พร้อมนะครับ ถ้าหากมุกเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมา มุกบอกพี่ได้น่ะ พี่พร้อมที่จะหยุดมันทันที” เสียงนุ่มเอ่ยถาม เขาพร้อมที่จะหยุดหากว่าเธอเกิดเปลี่ยนใจ

“ค่ะ”

เมื่อเธอตอบรับ ปากหยักก็จูบลงที่กลีบปากของเธออีกครั้งทันทีเพื่อเป็นการขอบคุณ ขาแกร่งดันขาเรียวของเธอแยกออกจากกัน แล้วร่างแกร่งแทรกตัวเข้าไปแทน

ร่างสูงหยัดตัวลุกขึ้น มือหนากำสาวตัวตนอันใหญ่โตที่พร้อมเต็มทน ก่อนที่จะจ่อเข้าไปยังปากทางรักอันฉ่ำแฉะมันวาวของเธอ เพราะมีน้ำหวานไหลมาอาบอยู่จากการเล้าโลมของเขา

กึก กึก

“อื้อออ” ใบหน้าบิดเบี้ยวผุดขึ้นมาจากร่างบางเพราะความเจ็บปวด ทั้งที่เขาพึ่งจะกดแทรกตัวตนเข้าไปได้แค่ส่วนหัวเท่านั้น

“มุกเชื่อใจพี่น่ะครับ ต่อไปจะไม่เจ็บแล้ว” เสียงนุ่มเอ่ยบอกด้วยวาจาที่อ่อนโยน พร้อมกับสบตาเธอมั่น ให้เธอเชื่อใจในตัวของเขา

“มุกเชื่อใจพี่เกื้อค่ะ”

กึก กึก สวบ

“อื้อ...” เขาก้มลงจูบปากปิดเสียงร้องของเธอเอาไว้ทันที เมื่อดันตัวตนเข้าไปได้สำเร็จจนลึกสุดโคน เพราะกลัวว่าเธอนั้นจะเปล่งเสียงร้องออกมาเสียงดัง และอาจจะทำให้ห้องข้าง ๆ พลอยได้ยินเอาได้

น้ำใส ๆ ไหลออกมาจากหางตาของคนใต้ร่าง เมื่อเขาทำลายเยื่อกั้นบาง ๆ ของเธอได้สำเร็จ ความเจ็บปวดหลั่งไหลที่ได้รับ ทำเอาเธอต้องจิกเล็บลงที่กลางหลังเขาเต็ม ๆ เพื่อระบายความเจ็บปวดนั้น

“ขอโทษน่ะ ที่ทำมุกเจ็บ” เขาเอ่ยขอโทษพร้อมกับก้มลงไล่จูบซับน้ำตาให้แก่เธออย่างอ่อนโยน ใจหนึ่งก็นึกสงสาร อีกใจก็มีความต้องการที่อยากจะครอบครองจนไม่อาจอดทนไว้ได้อีกแล้ว

ตับ ตับ ตับ

และเมื่อรับรู้ได้ว่าเธอนั้นเริ่มที่จะผ่อนคลาย เขาก็เริ่มขยับเอวสอบ ตอกสะโพกใส่คนใต้ร่างทันที เพราะเขาเองก็มีความอดทนน้อยเหมือนกัน

ครั้งแรกที่ตัวตนได้ดำดึงลงสู่โพรงนุ่มที่ตอดรัดแน่น เขาก็พร้อมจะแตกกระจายเสร็จสมทันที แต่เขาก็ต้องข่มอารมณ์เอาไว้ ไม่ให้ตัวเองเสร็จสม เขาต้องการที่จะส่งเธอให้ถึงฝั่งก่อน จะมาแตกก่อนเธอโดยที่เขาไม่ทันได้ขยับอะไรเลยไม่ได้

“มุกปวดฉี่” เสียงประท้วงออกมาจากคนใต้ร่าง เพราะเธอก็ไม่เข้าใจความรู้สึกที่เป็นอยู่ในตอนนี้เหมือนกัน

“ปล่อยมาเลยครับ ไม่ต้องอั้นเอาไว้” เสียงนุ่มเอ่ยบอก แต่สะโพกสอบก็ยังคงทำหน้าที่ต่อไปไม่หยุดหย่อนผ่อนแรงเลยแม้แต่น้อย ทั้งที่เป็นครั้งแรกของเธอ

“อ้ายยยย” เธอหวีดร้องออกมาแทบสุดเสียงภายในเวลาอันรวดเร็วที่เธอได้ปลดปล่อยแตะขอบสวรรค์เป็นครั้งแรกในชีวิต

ตับ ตับ ตับ

สะโพกสอบรีบตอกอัดถี่เร็วขึ้นมา เมื่อได้ส่งเธอถึงฝั่งได้สำเร็จไปก่อนแล้ว แต่เขายังไม่เสร็จเลยต้องรีบเร่งจังหวะ เพื่อที่จะได้ตามเธอให้ทัน

“อ๊าสสส ตะ แตกแล้วครับ...” และไม่ถึงนาที เขาก็ได้ปลดปล่อยลาวาอุ่น ๆ เข้าสู่โพรงนุ่มจนหมดทุกหยาดหยดตามเธอไปติด ๆ

คนเหนือร่างทิ้งกายลงทาบทับเธออย่างเหนื่อย พร้อมกับพ่นลมหายใจแรง ๆ รวยรินรดที่ใบหน้าของเธอ แถมยังกอดรัดเธอเอาไว้แน่นอีกด้วย

เพราะร่างกายบอบบางนี้เป็นของเขาแล้ว เขาสัญญาว่าเขาจะทะนุถนอมดูแลเป็นอย่างดี สมกับที่เธอรักและมอบใจ ให้เราได้เป็นของกันและกัน

“พี่มีเรื่องจะสารภาพครับ” เมื่อลมหายใจกลับมาเป็นปกติ เขายกใบหน้าขึ้นมามองสบตาเธอ ก่อนที่จะเอ่ยอะไรออกมา

“เรื่องอะไรคะ?” เธอเลิกคิ้วถามอย่างไม่เข้าใจ เพราะไม่รู้ว่าเขามีอะไรจะสารภาพกับเธออีก คำบอกรัก เขาก็ได้เอ่ยมันออกมาให้เธอได้ยินแล้วไม่ใช่เหรอ

“จริง ๆ แล้ว พี่ไม่เคยมีแฟนมาก่อนครับ มุกคือคนแรก...” เสียงนุ่มเอ่ยบอกเชิงเป็นการกระซิบที่ข้างหูของเธอ เพื่อลดอาการประหม่าแก้เขินของเขาลงบ้าง

“แต่พี่เกื้อทำเป็น แถมยังดูเหมือนคนชำนาญเชี่ยวชาญอีก” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยอยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาบอก เพราะอาการของเขาเหมือนคนชำชองผ่านผู้หญิงมาเยอะ

“ก็บอกแล้วไง ว่าพี่เป็นผู้ชายน่ะ ถ้าทำไม่เป็นจะกล้าเอามุก ทำมุกร้องเสียวแบบนี้หรือครับ...” เขาเอ่ยบอกกับคนใต้ร่างอีกครั้ง เมื่อรู้ว่าเธอเริ่มออกอาการงอนเขา หรือไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด จึงก้มลงเอ่ยเย้าแหย่ด้วยวาจาห่ามกับเธอ

“พะ พี่เกื้อ!” เธอเบิกตาโต และอ้าปากค้างทันที เพราะไม่คิดว่าคนพูดน้อยเช่นเขา เมื่ออยู่บนเตียงจะมีคำพูดที่วาจาหื่นห่ามแบบนี้

“ต่อเลยแล้วกันน่ะครับ มันแข็งอีกแล้ว” เขาเอ่ยบอก พร้อมกับดันท่อนเอ็นที่ไม่ยอมสงบเข้าไปให้ลึกอีก เมื่อยังไม่ยอมถอดถอนออกจากร่องฉ่ำของเธอ

“หื่น” เธอได้แต่ใช้สายตาดุมองเขา และต่อว่าออกไปอย่างไม่จริงจังเท่าไหร่นัก

“ครับ ยอมรับแบบไม่เถียงเลยว่าตัวเองหื่น เพราะเราเป็นของกันและกันแล้วน่ะ”

พูดเช่นนั้นก็เริ่มบรรเลงเพลงรักบทที่สองต่อทันที โดยครั้งนี้ก็เริ่มจากจังหวะเนิบนาบอีกเช่นเคย และเพิ่มจังหวะเร็วขึ้นตามระดับ เมื่อร่องรักของเธอเริ่มตอดรัดถี่ขึ้น

“อ๊ะ เสียว”

“ซี๊ดดด มุกเองก็หื่นไม่แพ้พี่หรอก ดูสิตอดพี่แน่นเชียว” ร่างแกร่งสูดปากออกมาอย่างสุขสมเมื่อร่องรักบีบรัด ตัวของเขาที่พร้อมจะแตกกระจายในเวลาอันรวดเร็ว แต่ก็ต้องข่มเอาไว้ จึงเอ่ยวาจาหยอกล้อกับเธอ เพื่อให้เธอได้ผ่อนคลาย

“พี่เกื้อ อ่า...” เธอร้องเสียงหลงออกมา เมื่อเขายกตัวเธอขึ้นมา แล้วจับเธอพลิกนอนคว่ำหน้า

“เปลี่ยนท่ากันน่ะ” เสียงนุ่มเอ่ยบอก แล้วยกสะโพกเธอขึ้น พร้อมกับสอดแก่นกายเข้าไปในโพรงนุ่มอีกทันที โดยที่ไม่ได้รอคำตอบอะไรจากเธอ

“แต่มุกทำไม่เป็น” เธอได้แต่เอ่ยบอกเขาออกไปตามตรง

“พี่ทำเองครับ มุกแค่ให้ความร่วมมือก็พอ” เอ่ยบอกเช่นนั้น เขาก็เริ่มขยับตอกสะโพกอัดใส่เธอทันที โดยที่ท่วงท่าแบบนี้เขาไม่คิดจะออมแรงเลย เพราะรู้สึกว่าตัวตนเข้าไปลึกจนชนมดลูกได้ และเป็นท่าที่สามารถส่งแรงได้ดีอีกด้วย

บทรักก็เริ่มบรรเลงต่อไปเรื่อย ๆ โดยไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดลงเมื่อใด เพราะต่างคนต่างไม่เคยกับเรื่องแบบนี้มาก่อน และเมื่อได้ลิ้มลองรสชาติของเซ็กซ์ ยอมรับแบบหน้าไม่อายเลยว่า สุขสมติดใจจนไม่อยากจะหยุดมันเลย หากว่าหญิงสาวไม่ชิ่งหลับเขาไปเสียก่อน

ใครจะคิดว่าการมีเซ็กซ์มันจะมีความสุขถึงเพียงนี้ มิน่าล่ะพวกเพื่อน ๆ ชอบชวนเขาไปทำเรื่องอย่างว่า หากมีเวลาออกไปเที่ยวกัน แต่เขากลับปฏิเสธเพศตรงข้ามตลอด

เขามันผู้ชายคนหนึ่งที่ดื้อรั้น เที่ยวเตร่ตามประสาของวัยรุ่น แต่เขาก็ไม่เคยมั่วสุมหรือหมกมุ่นในเรื่องเพศตรงข้ามมีเซ็กซ์กับใครไปทั่ว เพราะเขาจะนึกถึงคนเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดตลอด

มารดาของเขา เป็นผู้หญิงที่ต้องอุ้มท้องเขามาเพียงลำพัง โดยถูกตราหน้าว่าท้องไม่มีพ่อ เขาเลยต้องตระหนักถึงเรื่องนี้เอาไว้ตลอดไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครนอกจากคนที่ตนรักและมอบใจให้

แต่สำหรับหญิงสาวคนนี้ ที่เขาเผลอใจให้ตั้งแต่แรกเห็น เธอไม่ใช่คนธรรมดาแบบเขา เธออยู่สูงส่งเหลือเกิน เป็นลูกผู้ดีมีเงิน แบบนี้เขาจะเอาอะไรไปสู้ นอกเสียจากความจริงใจที่เขามอบให้เธอ...

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ดวงใจ คำผลาญ   28 - จำใจยอม

    จำใจยอมมื้อค่ำสุดพิเศษจบลง มุกดารินทร์ก็ยังคงเอาแต่นั่งชะเง้ออยู่ที่ห้องโถงไม่ยอมขึ้นห้องไปพักผ่อน จนปราโมทย์ที่นั่งอยู่ด้วยถอนหายใจยาว ก่อนที่จะเอ่ยสั่งเด็กสาวรับใช้ที่เป็นหลานสาวของพิไล“ไปตามเกื้อกูลมาที่นี่หน่อย” ปราโมทย์ที่ทนเห็นลูกสาวเป็นแบบนี้ไม่ได้ จึงสั่งให้แม่บ้านไปตามคุณพัฒน์เข้ามาที่บ้านหลังใหญ่ทีนที“ค่ะ คุณท่าน”สักพักคุณพัฒน์ก็เดินเข้ามาถึง เจอกับปราโมทย์นั่งวางมาดขรึมอยู่ที่โซฟาจ้องมองมาที่เขาอย่างเอาเรื่อง แต่เขาทำใจฮึดสู้ยกมือขึ้นไหว้อย่างยอบน้อม โดยที่จะไม่เอ่ยถามอะไรว่าท่านให้คนไปตามทำไมกัน“พามุกดาขึ้นไปนอน นี้ก็ดึกมากแล้วไม่รู้จักหน้าที่เอาเสียเลย” พูดเพียงแค่นั้น ปราโมทย์ก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เดินเดินผ่านหน้าชายหนุ่มขึ้นไปชั้นบนของบ้านทันที เพราะเขาเองก็ง่วงเต็มทนจนตาแทบจะปิดอยู่รอมร่อ“ทำไมถึงไม่ยอมขึ้นนอนล่ะครับ หืมมม” คุณพัฒน์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเมื่อเดินเข้าไปหาหญิงสาว และใช้มือโอบรอบเอวพาเธอเดินขึ้นไปด้านบน“มุกไม่อยากนอนคนเดียวค่ะ มันหงุดหงิดทำให้มุกนอนไม่หลับ” เอ่ยบอกเขาพร้อมกับทำหน้ายู่ราวกับเด็กใส่เขาทันทีดูสิขนาดเธอกำลังจะกลายเป็นแม่คนแล้ว แต

  • ดวงใจ คำผลาญ   27 - มื้อค่ำสุดพิเศษ

    มื้อค่ำสุดพิเศษตกเย็นคุณพัฒน์ที่ผล็อยหลับไปตามหญิงสาวนั้น ได้ลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงเวลาเย็น แล้วช้อนเอาร่างเล็กของว่าที่คุณแม่ที่ยังคงหลับสนิทอยู่ขึ้นอย่างทะนุถนอมไปวางที่เตียงกว้างให้เธอได้นอนสบาย ก่อนที่จะออกจากห้องของเธอไป เพื่อที่จะไปซื้อของมาทำอาหารมื้อเย็นให้ตามที่่รับปากเธอเอาไว้“จะไปไหน?” เสียงเข้มของปราโมทย์ถามขึ้นมา เมื่อเขากำลังเดินออกจากบ้านไปที่โรงจอดรถ ที่มีมอเตอร์ไซค์เขาจอดอยู่ด้วยปราโมทย์รู้ว่าชายหนุ่มจะออกไปไหน เพราะได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มพูดกับลูกสาวทุกประโยคเมื่อตอนกลางวัน แต่แค่อยากถามกวนเฉย ๆ“จะออกไปตลาดครับ” คุณพัฒน์ตอบออกไปตามตรง เพราะอาศัยอยู่ที่บ้านท่าน ก็ไม่มีอะไรที่ต้องปิดบังอยู่แล้ว ดีแค่ไหนแล้วที่ท่านยอมให้เขามาอยู่ใกล้กับลูกสาวท่าน“ไปสภาพนี้?” ใบหน้านิ่งขรึมมองสำรวจชายหนุ่มตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า จึงได้แต่เลิกคิ้วถามคุณพัฒน์นั้นสวมเพียงแค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ขายาวธรรมดาเท่านั้น ไม่ได้มีสิ่งของราคาแพงอะไรประดับติดตัว แต่ก็ดูดีใบแบบของชายหนุ่มเอง“คือ...” เขาได้แต่ก้มหน้าถ่อมตนไม่กล้าสบตาของปราโมทย์ เพราะสภาพตัวเองที่ไม่มีอะไรคู่ควรกับลูกสาวท่านเลย“เ

  • ดวงใจ คำผลาญ   26 - อยากหนีไปจากตรงนี้

    อยากหนีไปจากตรงนี้คุณพัฒน์ที่กำลังทำงานสวนอยู่หลังบ้าน ถูกตามตัวให้มาพบกับเจ้าของบ้าน จึงต้องยอมละทิ้งทุกอย่างไว้ แล้วเดินเข้ามาในบ้านใหญ่ทันทีคุณพัฒน์ได้รับอนุญาตจากปราโมทย์ให้พักอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้ได้ โดยพักอยู่ที่บ้านพักของคนงานแทน มีหน้าที่ดูแลรับใช้มุกดารินทร์ในฐานะพ่อของลูกเท่านั้น และจนกว่าที่มุกดารินทร์จะคลอดแต่คุณพัฒน์จะไม่มีสิทธิ์ขึ้นไปชั้นบนของบ้านหลังใหญ่ และให้อยู่กับมุกดารินทร์ได้ เพราะปราโมทย์ต้องการดูพฤติกรรม ว่ามีความอดทนมากแค่ไหนและปราโมทย์ก็ให้เขาออกจากงานทันที ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องขึ้นในวันนั้น ให้มาอยู่ที่บ้านของเขาแทน ส่วนพงษ์พิพัฒน์และธนภัทรจึงยอมให้คุณพัฒน์ทำตามที่ปราโมทย์ขอ เพราะมีทางเดียวที่คุณพัฒน์จะได้อยู่ใกล้ลูกเมีย และเป็นการพิสูจน์ตัวเองด้วยคุณพัฒน์เดินเข้ามาภายในห้องโถงของบ้าน เห็นปราโมทย์นั่งกอดอกอยู่บนโซฟามองมาที่ตน ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรกลับไป ทำเพียงแค่ยกมือขึ้นไหว้เท่านั้น“ตามป้าไลขึ้นไปข้างบน แล้วทำยังไงก็ได้ให้มุกดายอมกินข้าว เป็นผัวเมียภาษาอะไร เมียไม่กินข้าว ก็ไม่ยอมดูแล...” ใบหน้านิ่งขรึมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง เมื่อคุณพัฒน์มาถึ

  • ดวงใจ คำผลาญ   25 - ไม่ได้เกิดมาเพียบพร้อม

    ไม่ได้เกิดมาเพียบพร้อมสามวันต่อมาบ้านภัทรไชยาธนภัทรกับบิดาของตนรีบมาหามุกดารินทร์ที่บ้าน หลังจากที่ทำธุระที่ต่างจังหวัดเสร็จก็มุ่งหน้ามาบ้านของหญิงสาวเลยทันทีที่ทราบข่าวว่าเกิดอะไรขึ้น“คุณอาอย่าบังคับน้องให้ไปเอาเด็กออกเลยนะครับ เด็กไม่ได้รู้อะไรด้วยเลย น้องจะเสียใจมากแค่ไหน ที่ทำลายเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง แล้วคนที่จะเป็นทุกข์ไม่ใช่แค่มุกดา แต่อาโมทย์เองก็จะรู้สึกผิดไปด้วย...” ธนภัทรร้องขอขึ้นมาทันที ที่รู้ว่าปราโมทย์กำลังจะทำอะไรกับลูกสาว“...” ทุกคนเงียบลงไม่มีใครพูดอะไรออกมาสายตาหันมองไปยังหญิงสาวและชายหนุ่ม ที่หน้าตาบูดซ้ำ เพราะการถูกซ้อมปางตายจากลูกน้องของปราโมทย์ แล้วหันกลับมาเอ่ยกับเจ้าของบ้านต่อ...“ถือว่าเห็นแก่เด็กที่กำลังจะเกิดมา ซึ่งก็คือหลานแท้ ๆ ของอาเอง พ่อเขาก็มีทำไมอาต้องอยากให้ลูกสาวตัวเองทำร้ายอีกหนึ่งชีวิตเพื่ออนาคตด้วยครับ คลอดแล้วค่อยกลับไปเรียนก็ได้”“...” ปราโมทย์ไม่เอ่ยตอบอะไร เมื่อธนภัทรเอ่ยออกมาเช่นนี้“เกื้อกูลก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร น้องออกจะเป็นคนดีคนขยันทำมาหากินคนหนึ่ง เพียงแต่เกิดมากับครอบครัวที่ไม่เพียบพร้อมเหมือนกับพวกเรา แต่ไม่ใช่ว่าวันข้างหน้

  • ดวงใจ คำผลาญ   24 - ไม่เจียมตัวเอาเสียเลย

    ไม่เจียมตัวเอาเสียเลยก๊อก ก๊อก ก๊อก“มีอะไร” เสียงเข้มถามออกไป เมื่อวิศรุตผุนผันเข้ามาหาเขาที่ห้องแบบไม่ได้รอให้คนด้านในอนุญาตเสียก่อนทุกสายตาที่อยู่ในห้องนี้ด้วย ต่างก็หันจ้องมองมาที่วิศรุตเป็นตาเดียวอย่างรอฟังคำตอบ ชายหนุ่มหากได้สนใจไม่ กลับเดินเข้าไปหาปราโมทย์ทันที เพราะมีเรื่องด่วนกว่า“คุณหนูมุกเป็นลมครับ” เสียงกระซิบเอ่ยบอกเบา ๆ เพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน“อะไรน่ะ!!! เป็นลม? แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน” แต่ปราโมทย์ เมื่อได้ยินว่าลูกสาวสุดที่รักเป็นอะไร กลับเก็บอาการไม่อยู่ ตวาดถามเสียงดังขึ้นมาทันที โดยไม่สนใจว่าในที่นี่จะมีใครได้ยินบ้าง เพราะเป็นห่วงลูกสาวจนไม่สามารถควบคุมอะไรได้“อยู่ข้างล่างครับ” วิศรุตเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบนิ่งปราโมทย์ไม่ได้สนใจทุกสายตาที่มองมาที่ตน รีบสาวเท้าเดินออกไปจากตรงนี้ ลงมายังจุดที่วิศรุตแจ้งว่าลูกสาวอยู่ที่ไหนและก็เจอกับคุณพัฒน์กำลังอุ้มลูกสาวตนเดินไปทางห้องพยาบาลพอดี จึงได้แต่เดินตามไปแต่ไม่ได้เอ่ยถามอะไรชายหนุ่มออกไปคุณพัฒน์วางมุกดารินทร์ลงที่เตียงในห้องพยาบาลอย่างเบามือ และก็ออกมารออยู่ห่าง ๆ ให้หมอที่ถูกเรียกตัวมาจากโรงพยาบาลตรวจดูอาการหมอที

  • ดวงใจ คำผลาญ   23 - เอาอะไรไปสู้เขา

    เอาอะไรไปสู้เขาวิศรุตได้แต่ชำเลืองมองคุณพัฒน์ที่เดินสวนกันอย่างรู้สึกเห็นใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะเขาเองก็ต้องทำตามหน้าที่เหมือนกัน“ให้คนของเราไปจัดการเลยไหมครับ” ถามผู้มีพระคุณที่นั่งหน้าขรึมขึ้นมาทันที ที่เขาเดินเข้ามาภายในห้อง“ไม่ต้อง รอดูไปก่อน ถ้ามันขัดคำสั่งเมื่อไหร่ ค่อยจัดการทีเดียว”ปราโมทย์รีบปราม แล้วนั่งทำงานต่ออยู่ภายในห้องอย่างเงียบ ๆ ไม่ได้สนใจอะไรต่อ แต่สมองก็สั่งการให้เขาอดคิดเรื่องของลูกสาวกับชายหนุ่มที่เขาเรียกมาตักเตือนไม่ได้อยู่ดี“มีหยัง...เว้าบอกกูได้เด้อ เผื่อมึงสิสบายใจขึ้น” (มีอะไร...เล่าให้กูฟังได้น่ะ เผื่อมึงจะสบายใจขึ้น) ชนาวุฒิถามเพื่อนขึ้นมาทันที ที่เห็นคุณพัฒน์เดินกลับเข้ามาทำงานด้วยใบหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก“มันจบลงแล้วล่ะ เฮ็ดงานต่อเถาะอย่าสนใจเรื่องของกูเลย” (มันจบลงแล้วแหล่ะ ทำงานต่อเถอะอย่าสนใจเรื่องของกูเลย) สั่งเรียบเอ่ยบอกเพื่อน แต่ใบหน้าก็ยังแสดงความทุกข์ออกมาอยู่ดี“มักลูกสาวเขาเฮากะสู้ตัวเกื้อ” (รักลูกสาวเขาเราก้ต้องสู้สิเกื้อ)“กูบ่มีอีหยังไปสู้เขาได้ดอก มึงกะเห็น” (กูไม่มีอะไรไปสู้เขาหรอก มึงก็เห็น) พูดตัดพ้อตัวเองขึ้นมาทันท

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status