Se connecterส่วนอนันต์หลังเรียนจบทำงานใช้ทุนจนครบก็ย้ายมาทำงานในโรงพยาบาลที่กรุงเทพฯ ตามที่แม่ขอร้อง จนกระทั่งครั้งล่าสุดหลังจากที่ลาพักร้อนมาพักใจที่ไร่รุ่งอรุณ ทำให้เขาขบคิดอะไรได้ ความเหนื่อยหน่ายชีวิตในเมืองหลวงทำให้เขาตัดสินใจทำเรื่องขอย้ายกลับมาอยู่ที่นี่
ก่อนหน้านี้เขาเองก็คุยโทรศัพท์กับแม่ ได้ยินว่าสามีใหม่มีแผนจะไปเที่ยวยุโรป ก็คิดว่าแม่คงจะตามไปด้วยเช่นทุกครั้ง แต่ไม่รู้ทำไมมาโผล่ที่นี่ได้
แถมยังมากับโอปอลด้วย
เดินมาถึงหน้าห้องพัก อนันต์เปิดประตูพาแม่และหญิงสาวที่ติดสอยห้อยตามมาด้วยไปส่งด้านใน
“คืนนี้แม่พักผ่อนก่อนนะครับ พรุ่งนี้เช้าผมจะมารับไปทานข้าวเช้าด้วยกัน”
“แล้วคืนนี้ล่ะคะ” โอปอลถามพลางเอียงคอมองเขาอย่างใกล้ชิด
“คืนนี้ผมกลับไปนอนที่ห้องครับ” อนันต์ตอบอย่างตรงไปตรงมา ใบหน้าของเขาดูงงงวยกับคำถามของเธอ “โอปอลมีอะไรรึเปล่า”
“นึกว่าจะอยู่ด้วยกันซะอีก” หญิงสาวพูดอย่างเป็นธรรมชาติ แต่ในใจของอนันต์กลับรู้สึกไม่สบายใจ ตอนจองห้องพัก เธอยืนกรานว่าจะนอนห้องเดียวกับแม่ของเขา โดยบอกว่าเป็นห่วงท่าน เขาก็เลยจองห้องเดียว และเบาใจว่าอย่างน้อยก็มีค
“หมออนันต์?”“หน้าผมมีอะไรหรือครับ ทำไมทำหน้าเหมือนตกใจที่เห็นผมแบบนี้ล่ะครับ” เขายิ้มเขินแล้วขยับแว่นสายตา“คุณหมอไม่ได้อยู่เวรหรอกหรือคะ”“อยู่ครับแอบแวบมาแป๊ปหนึ่ง มาหาของกินน่ะครับ” อนันต์คิด อยู่ในช่วงพักคงไม่เป็นอะไรหรอก ปกติเขาหาอะไรกินในโรงพยาบาล เพียงแต่วันนี้ออกมาไกลหน่อยเท่านั้นเองมุกดาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเล็กน้อย เธอรู้ว่าเขาแอบหนีเวรออกมา อยากจะแกล้งตำหนิสักเล็กน้อยแต่ก็เก็บคำไว้ เธอจะมีสิทธิ์อะไรไปว่าหมอที่แอบหนีเวรได้เล่า“ไม่ได้หนีเวรนะครับ ผมบอกเพื่อนกับพยาบาลว่าออกมาหาบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกินสักถ้วยแล้วก็จะกลับเข้าไป” อนันต์รีบแก้ตัวเพราะรู้ว่าหญิงสาวคิดอะไรอยู่“คุณหมอเดินมาหรือคะ” มุกดาแอบยิ้มขำ ไหน ๆ เขาก็พูดเสียน่าสงสาร เธอจึงเดินพาเขาไปที่ห้องพักของพนักงาน ที่นั่นมีกระติกน้ำร้อนและอาหารกึ่งสำเร็จรูปรวมทั้งเครื่องดื่มร้อนเย็นสำหรับพนักงาน“ครับ แค่วิ่งข้ามถนนมาเอง”โรงพยาบาลอยู่ตรงข้ามกับโรงแรม ใกล้ ๆ กันมีร้านสะดวกซื้อที่เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง กลางคืนโรงอาหารของโรงพยาบาลปิดแล้ว ถ้าเขาไม่เดินมาเองก็ไหว้ว
“ดิฉันไม่ทราบจริง ๆ ค่ะ” มุกดาแย้มยิ้มจนดวงตาหยีเล็ก เธอเริ่มสนุกกับการตอบโต้ที่ดูจะทำให้คนตรงหน้ายิ่งหัวเสียมากขึ้น ความจริงคงไม่ได้อยากได้กระดาษทิชชู่เปียกสินะ อยากเรียกเธอมาคุยมากกว่า“นี่เธอจงใจกวนประสาทฉันใช่มั้ย ได้! ฉันจะฟ้องหมออนันต์ให้รู้เรื่อง” โอปอลกระแทกเสียง“เชิญตามสบายเลยค่ะ” มุกดายังคงยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ แต่เธอกลับรู้สึกว่าโอปอลเริ่มแสดงท่าทีเหมือนนางร้ายในละครเข้าไปทุกที ยิ่งเห็นยิ่งสนุก นึกขบขันอยู่ในใจ“นี่เธอถือดียังไงถึงกล้าทำแบบนี้กับฉัน” โอปอลตวาดขึ้น คราวนี้ยกมือชี้หน้ามุกดาอย่างไม่สนภาพลักษณ์อีกต่อไปมุกดายกมือขึ้นกอดอกท่าทางไม่ยอมก้มหัวให้ใครง่าย ๆ ทำเอาโอปอลถึงกับสะอึกและเผลอถอยหลังไปครึ่งก้าว“คุณโอปอลคะ ฉันขอเรียนให้ทราบตรงนี้อีกทีนะคะ คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ ฉันแค่ทำงานของฉันค่ะ ซึ่งก็คือทำทุกอย่างตามที่พ่อเลี้ยงมาโปรดสั่ง ทั้งการมาดูแลคุณกานดาเป็นกรณีพิเศษ และเรื่องของคุณหมออนันต์ก็เพราะมีเรื่องงานที่ต้องติดต่อกัน” มุกดาหรี่ตามองหญิงสาวตรงหน้าก่อนพูดต่อ “คนที่นี่นับถือคุณหมออนันต์มากค่ะ ก่อนหน้านี่ตอนที่คุณหมอมาพั
สองวันที่ผ่านมามุกดาทำหน้าที่เป็นไกด์พาคุณกานดาและโอปอลท่องเที่ยวในจังหวัด หมออนันต์แวะมาหามารดาทุกวัน แต่ก็อยู่ได้เพียงช่วงเวลาสั้น ๆ เนื่องจากต้องกลับไปโรงพยาบาล เมื่อเขามีเวลาว่างก็จะรีบกลับมาดูแลมารดาที่โรงแรม ทำให้โอปอลที่มากับคุณกานดายิ่งดูอึดอัดขึ้นทุกทีมุกดาเองก็เหนื่อยแทบหมดแรง เธอต้องดูแลคุณกานดาและโอปอลทั้งในและนอกเวลา แต่ไม่อยากให้เป็นปัญหาจึงไม่ได้รายงายให้พ่อเลี้ยงมาโปรดรับรู้ คุณกานดารับมือได้ไม่ยากนักแต่ผู้หญิงของหมออนันต์นี่ช่างเรื่องมากจนเพื่อนร่วมงานของมุกดา ก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มคุยเรื่องราวของหมออนันต์และโอปอลในวงสนทนาส่วนตัว“หมออนันต์กับคุณโอปอลเป็นคู่รักกันจริง ๆ เหรอ?” เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งพูดขึ้น “ถึงจะสวย แต่เธอดูไม่น่าจะไปกันได้กับหมออนันต์เลยนะ”“นั้นสิ ๆ อีกคนเป็นคนง่าย ๆ ไม่เรื่องมาก อีกคนมากเรื่อง ไอ้นั้นไม่ได้ ไอ้นี้ไม่เอา วุ่นวายชะมัด” เพื่อนอีกคนเสริมมุกดาเดินเข้ามาได้ยินการสนทนา แต่ไม่ได้แสดงท่าทีสนใจที่จะร่วมวงด้วย เธอเองเป็นคนที่ควรจะบ่นถึงความมากเรื่องของโอปอล แต่ความเป็นมืออาชีพก็ทำให้เธอเก็บทุกอย่างไว้ในใจ“อ
ได้ยินเรียก ‘คุณแม่’ เต็มปาก ราวกับย้ำให้รู้ว่าอีกฝ่ายสนิทสนมกับคุณกานดามากแค่ไหน มุกดาได้แต่ถอนหายใจแล้วพยักหน้ารับ ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทำงานเกินเวลา เอาเถอะ ผู้หญิงถึกและบึกบึนอย่างเธอรับได้อยู่แล้วระหว่างการเดินทางไปไหว้พระ โอปอลทำตัวเหมือนต้องการสร้างความสนิทสนมกับมุกดา แต่ความจริงแล้วเธอจงใจใช้มุกดาเป็นเหมือนคนรับใช้ส่วนตัว ไม่ว่าจะเป็นการขอให้ช่วยถือน้ำ หยิบสิ่งของ ทุกการกระทำทุกคำพูดจาหวานหูล้วนเป็นรอยยิ้มที่เคลือบยาพิษ เธอเกลียดขี้หน้ามุกดาจะตายอยู่แล้ว แต่เธอต้องทำทุกสิ่งเพื่อตอกย้ำสถานะต่ำต้อยของอีกฝ่าย“คุณมุกช่วยถือกระเป๋าโอปอลหน่อยได้ไหมคะ?” โอปอลถามพลางยื่นกระเป๋าให้โดยไม่รอคำตอบมุกดายิ้มเจื่อน ๆ แต่ก็รับมาโดยไม่ปริปากบ่นหรือชักสีหน้าใส่ แม้ว่าในใจเธอจะรู้สึกว่าโอปอลทำตัวไม่เหมาะสม แต่เธอก็อดทนไว้ ไม่อยากมีเรื่องมีราว การที่เธอทำหน้าที่ของตัวเองเต็มเปี่ยม ออกจะเกินหน้าที่เสียด้วยซ้ำ สร้างความประทับใจให้คุณกานดาโดยที่หญิงสาวไม่รู้ตัว“หนูโอปอลจ๊ะ”“ค่ะคุณแม่”“หนูช่วยไปเลือกซื้อผ้าพันคอสวย ๆ ให้แม่สักสองสามผืนสิ จะเอาไปฝากคนที่กร
คุณกานดาปรายตามองหญิงสาวที่ทำงานอย่างคล่องแคล่วแล้วไปยืนรออยู่ด้านหลังราวกับแม่บ้านที่พร้อมรอรับคำสั่งเรียกใช้งาน“ไม่ต้องห่วงค่ะ โอปอลดูแลคุณแม่ให้เอง” โอปอลที่เพิ่งเข้ามานั่งร่วมโต๊ะด้วยส่งยิ้มหวานฉ่ำให้อนันต์ แต่กลับได้เพียงสายตาเย็นชา ทำให้เธอหงุดหงิดแต่ต้องเก็บอาการไว้และปั้นยิ้มต่อไปอนันต์ไม่อยากสร้างความขัดแย้งตรงนั้น เขาจึงตอบสั้น ๆ “คงต้องรบกวนโอปอลแล้ว”“ขออนุญาตนะคะ” มุกดาเอ่ยอย่างสุขภาพ “พ่อเลี้ยงมาโปรดสั่งไว้แล้ว หากคุณกานดาอยากไปไหว้พระที่วัดประจำจังหวัด ท่านจัดรถและคนขับให้แล้ว หรือถ้าคุณกานดาอยากไปที่ไหนก็แจ้งได้ค่ะ รวมทั้งสปาและนวดแผนไทยด้วยค่ะ”“แหม เอาใจยิ่งกว่าลูกแท้ ๆ อีก” คุณกานดายิ้มปลื้ม ไม่เสียแรงที่เคยดูแลกันมา แต่ก็ทำเป็นงอนลูกชายตัวเองเล่น“โธ่แม่...ก็ผมเป็นหมอไม่ใช่เจ้าของไร่นี่ครับ” อนันต์แกล้งโวย ทำเสียงออดอ้อน“รีบ ๆ กินแล้วก็ไปทำงานไป เลิกงานก็แวะมาหาแม่ด้วยล่ะ”“ครับ ๆ” ในสายตาแม่ เขาก็คงเป็นเด็กเสมอ อนันต์ได้แต่ยิ้ม คนอื่นอาจมองเขาเป็นลูกแหง่ไม่โตเสียที แต่เขาก็เข้าใจแม่ดีโอปอลกลับรู้สึกเหมื
อาหารเช้าแบบบุฟเฟ่ต์จัดเตรียมไว้สำหรับแขกทุกคน มุกดายังคงทำหน้าที่อย่างดีในการดูแลคุณกานดา เธอไม่ได้ทำเพียงเพราะนางคือมารดาของหมออนันต์ แต่ยังเป็นเพราะได้รับคำสั่งพิเศษจากพ่อเลี้ยงมาโปรดที่บอกว่าให้จัดดูแลต้อนรับอย่างดีที่สุดมุกดายังคงจำคำพูดของพ่อเลี้ยงได้แม่นยำตอนที่รายงานให้ฟังตามหน้าที่ปกติ “คุณกานดาเช็กอินพร้อมกับผู้หญิงที่ชื่อโอปอลค่ะ”“โอปอลงั้นเหรอ...ยัยนี่จะเอายังไงกันแน่” เสียงของพ่อเลี้ยงมาโปรดแสดงความไม่ชอบใจอย่างชัดเจนจนเธอนึกแปลกใจ“คะ?”“ฝากมุกช่วยดูแลคุณกานดาด้วย เธอไม่ใช่แค่ลูกค้าของโรงแรมแต่เป็นแม่ของเพื่อนผมและเป็นผู้ใหญ่ที่ผมเคารพนับถือ”“ทราบแล้วค่ะ”เมื่อได้รับคำสั่งพิเศษเช่นนี้ เธอจึงทำงานเต็มหน้าที่ และพอจะรู้เรื่องของ ‘โอปอล’ อยู่บ้าง แต่ไม่คิดว่าผู้หญิงที่หมออนันต์หลงรักจะนิสัยนางร้ายแบบนี้ หรือว่ามีอะไรดีที่คนอื่นมองไม่เห็น มุกดาได้แต่ส่ายหน้าไปมา ความจริงเธอไม่ใช่คนชอบยุ่งเรื่องคนอื่น แต่พอเป็นเรื่องของหมออนันต์ เธอก็อดสนใจไม่ได้ขณะนั้นอนันต์กระหืดกระหอบตามมาที่ห้องอาหารของโรงแรม ดวงตาหลังแว่นตากรอบสีเงิน







![จิรัติพันประดับ [เซตเกี่ยวรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)