EPISODE 3 ปล่อยตัว ปล่อยใจ

หญิงสาวรู้สึกว่ามีอะไรมารบกวนก็งัวเงียตื่นทันที เมื่อปรับสายตาได้แล้วเธอก็เห็นเมฆานอนกอดเธออยู่ ด้วยความตกใจเธอจึงรีบผลักเขาออกไปแต่ดูแล้วชายหนุ่มกลับมีแรงมากกว่า เขากระชับอ้อมกอดแน่นแล้วพึมพำออกมาแต่จับใจความไม่ได้

เขาเห็นใบหน้าที่อยู่ตรงหน้าเป็นคนคุ้นเคยไม่รอช้าเขาประกบริมฝีปากเธอทันที

“อื้อส์”

หญิงสาวพยายามผลักแผงอกแกร่งที่กำลังจู่โจมเธอด้วยริมฝีปากร้อนให้ออกไปจากตัว หลังจากที่เธอพยายามเรียกสติเขาอยู่เป็นเวลานาน

“พะ..พี่เมฆ”

เธอเรียกเมฆาอีกครั้งด้วยความรู้สีกที่ปะปนกันจนเมื่อชายหนุ่มเปล่งริมฝีปากเรียกชื่อคนนั้นออกมาเธอจึงเข้าใจ

“ตา..พี่คิดถึงมากเลยรู้ไหม”

ชายหนุ่มพึมพำออกมาเสียงแผ่ว พลางน้ำตารื้นขึ้นแล้วไหลลงมาด้วยหัวใจเจ็บปวด หญิงสาวที่พยายามสลัดเขาออกในตอนแรกหยุดชะงักลงทันที เธอไม่เห็นน้ำตาของชายหนุ่มตรงหน้ามานานมากแล้วและเธอจำได้ดีว่าเขาร้องไห้ปานจะขาดใจเมื่อห้าปีก่อน

“พี่เมฆ นี่นลิน ไม่ใช่พี่ลิตา” เธอพยายามบอกชายหนุ่มอีกครั้งแล้วสลัดตัวออกจากอ้อมแขนแกร่ง

เมฆาได้ยินร่างเล็กพึมพำออกมาแต่เขาไม่สามารถจับใจความได้ มีแต่ใบหน้าที่เขาจำได้ดีว่าเป็นหญิงสาวที่เขารักปรากฏอยู่ก็เท่านั้นและเขาคิดถึงเธอสุดหัวใจ

“พี่คิดถึงเธอจริงๆ นะตา ฮึก” เขาสะอื้นออกมาอีกครั้ง

หญิงสาวปาดน้ำตาให้เขาอย่างแผ่วเบาด้วยความรู้สึกปวดหนึบไม่ต่างกัน

เธอสงสารจับใจเพราะเธอเองเฝ้ามองชีวิตเขาอยู่ไกลๆ มาเนิ่นนาน

“นี่ลินเอง ไม่ใช่พี่ตะ...”

ชายหนุ่มก้มลงประกบปากเธออีกครั้งโดยไม่รอให้เธอพูดจบ เขาบรรจงจูบเธออย่างนุ่มนวลแล้วส่งลิ้นร้อนที่มีความเฝื่อนของเหล้าเข้าไปในโพลงปากนุ่ม หญิงสาวเผลอเคลิบเคลิ้มไปกับความวาบหวามที่เขามอบให้จนร่างกายเริ่มมีความรู้สึกแปลกใหม่เข้ามา

จากจูบที่นุ่มนวลแปรเปลี่ยนเป็นดูดดื่มจนหญิงสาวกลัวว่าเธอจะขาดใจไปเสียก่อน

ไม่รอช้าเขาปลดชุดนอนสีชมพูและชุดชั้นในของเธออกอย่างรวดเร็ว เหลือแต่ร่างกายขาวสะอาดเรียบเนียนที่ปรากฏอยู่ เธอมองการกระทำตรงหน้าด้วยหัวใจเต้นแรงแม้จะรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องแต่ความต้องการลึกๆ ภายในใจเธอมันกลับมีมากกว่า

ชายหนุ่มร้อนรุ่มอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ไม่รู้ว่าเพราะแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปหรือความต้องการที่ไม่ได้ปลดปล่อยมานาน เขาห่างหายจากเรื่องอย่างว่ามาเกือบห้าปีโดยไม่แตะต้องผู้หญิงคนไหนอีกเลยและเพราะคิดว่าสาวตรงหน้าคือคนที่เขารักสุดหัวใจเขาจึงไม่ลังเลที่จะทำแบบนี้แม้แต่น้อย

เขาลุกขึ้นถอดเสื้อผ้าของตนเองออกจนหมดเผยให้เห็นรูปร่างกำยำและแก่นกายของเขาที่ขึงขังโป่งพองจนน่ากลัว เธอมองมันแล้วลอบกลืนน้ำลายลงคอหัวใจสั่นระรัว

เขาขึ้นคร่อมร่างเล็กอย่างรวดเร็วแล้วใช้ปากหนาครอบครองหน้าอกที่มีขนาดใหญ่เกินตัว แล้วใช้ลิ้นร้อนโลมเลียมันอย่างหิวโหย มืออีกข้างเคล้าคลึงอย่างสุดแรง จนร่างเล็กบิดเร่าเพราะความรู้สึกที่ไม่เคยได้รับมาก่อน เธอแค่รู้สึกว่าต้องระบายจึงเปล่งเสียงออกมาแล้วใช้มือบางขยุ้มผ้าปูที่นอนไว้แน่น

“อื้อส์ อ๊ะส์ อ๊าส์”

ครั้นได้ยินเสียงจากปากเล็กก็กระตุ้นความต้องการของเขาให้ร้อนรุ่มกว่าเดิม

เมื่อความต้องการที่มีมากล้นจนทนไม่ไหวเขาจึงใช้นิ้วเรียวยาวส่งเข้าไปควานหาน้ำหวานยังกลีบกุหลาบเพื่อดูความพร้อมของร่างกายเธอ เมื่อได้สัมผัสกับความฉ่ำแฉะและความคับแน่น เขาใช้มือรูดแท่งร้อนที่ไม่ได้สวมเกราะป้องกันใดๆ แล้วจ่อไปยังกลีบกุหลาบบางพร้อมดันมันเข้าไปอย่างรุนแรง

“โอ๊ย จะ..เจ็บ อ๊ะ”

หญิงสาวร้องออกมาอย่างเจ็บปวดแต่ชายหนุ่มไม่หยุดอยู่แค่นั้นเขาดันมันเข้าไปจนสุดแม้ว่าเขาเองจะปวดหนึบจากความคับแน่นนี้เหมือนกันก็ตาม

“ฮึก เจ็บ เอามันออกไป” เขาไม่ฟังคำอ้อนวอนจากเธอแม้แต่น้อย ส่งแก่นกายเข้าออกไปยังช่องรักของเธออย่างหนักหน่วง

“อ๊ะ เจ็บ ฮึก ฮือ” เธอนอนปาดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสายและเห็นว่าชายหนุ่มไม่มีทีท่าว่าจะเบาแรงลง

“โอ้ว อื้มส์ อาส์” เขาครางออกมาอย่างสุขสมแล้วส่งแรงกระแทกเข้าออกอย่างต่อเนื่องจนเมื่อหญิงสาวเริ่มปรับตัวได้ ความรู้สึกเจ็บค่อยๆ หายไปแทนที่เข้ามาด้วยความรู้สึกเสียวสะท้านและรู้สึกล่องลอยไปกับสิ่งที่เขามอบให้

“อ๊ะ อ๊าส์ อาส์” เสียงครางเบาๆ เปล่งออกมาจากริมฝีปากหวานไม่ขาดสาย

เขาก้มลงไปยังซอกคอขาวแล้วสูดดมกลิ่นหอมของเธออีกครั้งอย่างหลงใหล

ชายหนุ่มขยับเอวหนาเข้าออกจนเมื่อถึงขอบสวรรค์เขากระตุกแล้วปล่อยน้ำรักอุ่นร้อนเข้าไปในช่องรักของเธอจนหมดทุกหยาดหยด หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงความอุ่นที่ฉีดเข้าไปยังกลีบกุหลาบของเธอ เขาซบลงบนอกนุ่มแล้วหายใจเหนื่อยหอบจนร่างกายสั่นสะเทือนแล้วหลับไปทันที...

ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาพร้อมความรู้สึกเมื่อยตามร่างกายและความปวดหนึบตรงศีรษะ เมื่อดูรอบๆ ห้องก็พบว่าไม่ได้นอนอยู่ในห้องของตัวเองแต่เป็นห้องนอนของนลิน เขาเด้งตัวขึ้นมาอย่างตกใจแล้วพยายามนึกว่าตนเองเข้ามาได้ยังไงแต่กลับนึกไม่ออก

แต่เมื่อสำรวจเสื้อผ้าของตนเองก็ยังอยู่ครบและข้างกายเขาไม่มีร่างของหญิงสาว เขาจึงรีบลุกขึ้นออกไปยังห้องตัวเองก็เห็นนลินนอนหลับอยู่

เขามึนงงไปหมด พอดีกับที่หญิงสาวรู้สึกตัวตื่น

“เอ่อลิน มานอนห้องพี่ได้ยังไงแล้วพี่ไปนอนห้องลินได้ยังไง”

“พี่เมฆเมามากแล้วเข้าไปห้องลิน ลินเลยมานอนห้องพี่เมฆแทน” เธอพูดแล้วเสมองไปทางอื่น

“พี่ไม่ได้ทำอะไรลินใช่มั้ย”

“ไม่หรอกค่ะ” เธอยิ้มออกมาและพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด

“งั้นก็แล้วไป พี่ขอโทษจริงๆ นะ”

“ค่ะ”

ทั้งคู่จึงแยกย้ายกลับไปยังห้องของตัวเอง

เมื่อนลินมาถึงในห้องนอนเธอนั่งมองตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ที่สะท้อนใบหน้าของเธอ ในตาฉายแววเจ็บปวดออกมาอย่างเห็นได้ชัด หัวใจเธอปวดหนึบเกินจะทานทนจนต้องร้องไห้ออกมา เธอร้องออกมาอย่างหนัก เธอรู้ดีว่าตัวเองน่าสมเพชแค่ไหน เธอหลงรักเพื่อนของพี่ชาย รักมานานหลายปีและรักมาโดยตลอด

เธอรู้ดีว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอแม้แต่น้อยและคนที่เขารักคือลิตา เขาไม่เคยลืมเธอเลยแม้จะผ่านมาแล้วห้าปี เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเธอผิดเอง เธอคิดเห็นแก่ตัวอยากครอบครองเขา เธอได้แค่ร่างกายโดยที่เขาเองไม่รู้ด้วยซ้ำแต่เธอไม่เคยได้หัวใจเขาเลย

เมื่อร้องไห้จนพอใจเธอรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกไปร้านขายยาทันทีโดยไม่ลืมที่จะกินยาคุมฉุกเฉิน เพื่อป้องกันปัญหาที่อาจจะตามมา หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จรีบขับรถกลับวิลล่า ก็เห็นหนุ่มๆ กำลังเดินออกมาจากในบ้านพอดีเธอจึงถามขึ้น

“จะไปไหนกันเหรอคะ”

“ไปขับเจ็ทสกี ไปด้วยกันสิ” เมฆาพูดเชิญชวน

“เอ่อ งั้นลินขอไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ” หญิงสาวมีท่าทีลังเลเล็กน้อยแต่เมื่อสบตากับเมฆาเธอจึงพยักหน้า นลินเปลี่ยนชุดเสร็จทุกคนก็ออกมาหน้าหาด

“ลินไปนั่งกับไอ้เมฆนะ พี่จะสอนไอ้กระจอกนี่ลองขับ” ภาคินบอกน้องสาวพลางบุ้ยหน้าไปทางแทนไท

“ว่ากูอีกละ”

“หุบปากไป วันนี้กูเป็นโค้ชให้มึง”

“เออๆๆ”

นลินจึงขึ้นไปนั่งที่นั่งด้านหลังเมฆาแล้วดึงเสื้อเขาไว้แน่นเพราะกลัวตก

“เกาะเอวพี่ไว้นะ” เมื่อเห็นหญิงสาวไม่กล้าสัมผัสเขา เขาจึงบอกออกไป

“ค่ะ” เธอพูดพลางขยุ้มชายเสื้อสีขาวของเขา เมฆาเห็นดังนั้นจึงแกล้งเธอโดยการออกตัวไปข้างหน้า

ว๊าย!! นลินรีบกอดเอวเขาด้วยความตกใจ

“กอดไว้นะ เพราะพี่จะเอาจริงแล้ว”

นลินกลัวว่าตัวเองจะตกลงไปจึงใช้แขนเรียวกอดเอวเขาไว้ ด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะและรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ แก้มขาวขึ้นสีระเรื่อน่ารัก เธอแอบชะเง้อมองใบหน้าของเขาอย่างหลงใหล เธอไม่เคยได้กอดหรือแนบชิดกับเขาขนาดนี้ในตอนที่เขาและเธอยังมีสติ เธอจึงกอดแน่นขึ้นจนเมฆาสัมผัสได้

“กลัวมากเลยเหรอ”

“นิดหน่อยค่ะ” เธอตอบออกไป

เขาจึงยิ้มออกมาเพราะหญิงสาวมีท่าทางเหมือนเด็กน้อย

พวกเขาเล่นกันอย่างสนุกสนาน และใช้ชีวิตอยู่ที่พัทยาเกือบสองอาทิตย์จึงกลับไปกรุงเทพกัน