บทนำ

บทนำ

“ซันรักเทียน เป็นของซันนะครับ” เด็กหนุ่มวัย 18 ปีกระซิบเบาข้างหูแฟนสาวหลังจากผ่านงานเลี้ยงจบการศึกษาชั้นมัธยมปลายแล้วเข้าเรียนต่อมหาลัยในเทอมหน้า “ซะ..ซันเทียนว่ามันเร็วไป” เธอปฏิเสธแฟนหนุ่มทางอ้อมเพราะคิดว่าตัวเองยังอยู่ในวัยเรียน “ไม่เร็วหรอก เราจะเข้ามหาลัยแล้วนะ” เด็กหนุ่มยังพูดตะล่อมแฟนสาวให้ใจอ่อน “ทะ..เทียนกลัว” “ไม่ต้องกลัว ซันก็ยังไม่เคยเหมือนกัน” “เทียนกลัวท้อง” “ไม่ต้องกลัวซันมีถุงยาง” ว่าจบเด็กหนุ่มก็ล้วงเครื่องป้องกันออกมาจากกระเป๋ากางเกงเพราะเขาคิดไว้แล้วว่าสักวันมันต้องเกิดขึ้น “ซะ..ซัน..อื้อ” “อืม” วัยรุ่นหนุ่มสาวไม่อาจหักห้ามใจได้ต่างคนต่างแสดงความต้องการของตัวเองออกมา ไฟสวาทสุมทรวงจนทั้งสองมอดไหม้ไม่มีที่สิ้นสุด “อ๊ะ..อ๊าซัน” 

เพี๊ยะ “ลูกไม่รักดี ฉันส่งแกไปเรียนไม่ได้ให้ไปหาผัว” ฝ่ามือผู้เป็นพ่อฟาดลงที่แก้มลูกสาวคนเล็กด้วยความโมโหและใจสลาย “ฮึก..พ่อคะเทียนขอโทษ เทียนผิดไปแล้วฮือๆพ่อจะโกรธจะเกลียดเทียนยังไงก็ได้แต่เทียนขอเก็บเด็กคนนี้ไว้ได้ไหม ฮึก” “แกมันง่ายเทียนหอม มีที่ไหนท้องตั้งแต่อยู่ปีหนึ่ง” พี่สาวแท้ๆยืนด่าทอเธออย่างเกลียดชัง “ถ้าแกจะเก็บเด็กคนนี้ไว้ก็ไสหัวออกจากบ้านฉันซะ นับจากวันนี้ไปแกไม่ใช่ลูกฉันอีกต่อไป” ว่าจบผู้เป็นพ่อก็เดินหนีโดยไม่หันกลับมามองเด็กสาวที่นั่งร้องไห้ฟูมฟายอยู่กับพื้นบ้าน “พ่อไล่แล้วแกก็ไปสิ ชิ่ว ชิ่ว ไป” พี่สาวโบกมือไล่ด้วยความสะใจเธอไม่ชอบหน้าน้องสาวอยู่แล้วเพราะตั้งแต่โตมาเธอก็ไม่มีอะไรสู้น้องสาวได้สักเรื่อง “คุณแม่ขาเทียนขอโทษ..ฮึก” เด็กสาวหันไปหามารดาที่นั่งเงียบดูเหตุการณ์อยู่ “ฉันให้เวลาแกเก็บเสื้อผ้า 20 นาทีหรือจะให้ฉันเรียกคนมาโยนแกออกไป” ผู้เป็นแม่ว่าจบก็เดินหนีอย่างไร้เยื่อใย เธอได้แต่ร้องไห้ฟูมฟายนึกโทษตัวเองที่ทำตัวง่าย เด็กสาวนึกอะไรไม่ออกสมองอื้ออึงไปหมดเธอได้แต่พยังร่างตัวเองลุกขึ้นแล้วเดินออกจากบ้านไปโดยไม่มีจุดหมาย “ฮึก..เทียนขอโทษนะคะพ่อแม่” เธอพึมพรำเดินตามถนนสะอื้นไห้ตลอดเวลา ปรี๊ด ปรี๊ด “นั่นเทียนหอมนิ เทียน!เกิดอะไรขึ้น?” เสียงแตรรถดังขึ้นจากด้านหลังพร้อมกับลดกระจกเรียกชื่อเธอด้วยความตกใจ “ฮึก..ซัน..ฮือๆ” ยิ่งเห็นหน้าแฟนหนุ่มน้ำตาก็ยิ่งหลั่งออกมาปานสายฝน ส่วนแฟนหนุ่มเห็นเธอร้องไห้ก็ตกใจรีบจอดรถลงมาดู “เทียนเป็นอะไร ใครทำอะไรเธอ? คนถามใจกระตุกวูบเมื่อแฟนสาวเอาแต่ร้องไห้ “ยังไม่ต้องเล่าก็ได้ ขึ้นรถก่อน” เมื่อพาเธอขึ้นรถได้ก็พาไปยังคอนโดใกล้มหาลัยที่พ่อกับแม่แฟนหนุ่มซื้อให้ “เป็นอะไร ไหนบอกซันซิ!” ชายหนุ่มเอ่ยสามแฟนสาวที่เอาแต่ร้องไห้ “ฮึก..พ่อกับแม่ไล่เทียนออกจากบ้าน”เธอเล่าให้แฟนหนุ่มฟังทั้งน้ำตา “คิดมากน่า ท่านล้อเล่นหรือเปล่าอยู่ๆจะไล่ลูกออกจากบ้านได้ไง” คนที่คาดการความน่าจะเป็นนั่งโอบไหล่แฟนสาวลูบเบาๆเพื่อปลอบ “ซัน!ท..เทียนท้อง” เธอตัดสินใจบอกความจริงกับแฟนหนุ่ม” ”วะ..ว่าไงนะ! “ท..เทียนท้อง”เมื่อได้ยินประโยคที่ออกจากปากแฟนสาวซันก็ชะงักและเงียบนิ่งไปสายตาเหม่อลอยจ้องไปด้านหน้า ความเงียบเข้าปกคลุมภายในห้องไม่มีใครพูดอะไรออกมามีเพียงเสียงสะอื้นของหญิงสาว “ฮึก” เสียงสะอื้นดังขึ้นอีกครั้งเมื่อแฟนหนุ่มเอาแต่นิ่งเงียบ “ซันจะบอกเรื่องนี้กับม๊า เราจะเลี้ยงเขาด้วยกัน” เธอไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้ยินคำนี้จากปากแฟนหนุ่ม “ซัน..ฮึก”ทั้งสองโผเข้ากอดกันทั้งดีใจทั้งกังวลในเวลาเดียวกัน “คุณแม่ห้ามขี้แยนะครับ เดี๋ยวลูกจะเรียนแบบ” ซันเอ่ยข้างหูแฟนสาวเบาๆทั้งสองเพิ่งจะสมัครเข้าเรียนมหาลัยเดียวกัน ยังไม่ถึงวันเปิดเทอมเลยกับมาเกิดเรื่องก่อน “ต่อไปเทียนก็อยู่กับซันที่นี่อย่าคิดมากไว้ลูกโตค่อยกลับไปขอขมาพ่อกับแม่เทียน พรุ่งนี้เรากลับบ้านไปหาป๊าม๊าซันก่อน” เขาพยายามปลอบแฟนสาวไม่ให้กังวล เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วก็ต้องแก้ปัญหาให้ตรงจุด เทียนหอมโอบกอดแฟนหนุ่มไว้แน่นด้วยความดีใจ ที่เขาไม่บอกให้เธอไปเอาเด็กออกเหมือนในนิยาย