Episode 1 | หัวใจอันดารัน

ณ.ไร่อันดารัน 

เสียงดนตรีแจ๊ซคลอเคล้าเบาๆไปกับบรรยากาศสุดหรูของงานเปิดตัวช็อกโกแลตตัวใหม่จากไร่อันดารัน ลานกว้างกลางแจ้งของไร่ถูกเนรมิตให้กลายเป็นงานกาล่าสุดหรูหรา ทั่วทั้งบริเวณประดับประดาด้วยแสงไฟระยิบระยับผสานเข้ากับกลิ่นหอมหวานของโกโก้และช็อกโกแลตที่ลอยฟุ้งไปทั่ว 

แขกผู้มีเกียรติของค่ำคืนนี้ มาจากทั่วทุกสารทิศเพราะทุกคนไม่อยากพลาดสิ่งที่วิเศษที่สุด นักธุรกิจใหญ่ ผู้สื่อข่าวจากทุกช่องทาง รวมถึงเหล่าบรรดาคนดังจากวงการอาหารและผู้ที่ชื่นชอบช็อกโกแลตและโกโก้ต่างตบเท้าเข้ามาร่วมงานกันอย่างล้นหลาม 

ทุกสายตาจับจ้องไปที่เวทีขนาดใหญ่ที่อยู่เบื้องหน้า ซึ่งมีน้ำพุช็อกโกแลตไหลราวกับสายน้ำน้ำตก ด้านหลังเป็นจอ LED ขนาดยักษ์ที่ฉายภาพสวนโกโก้อันกว้างใหญ่ของไร่อันดารัน

ยินดีต้อนรับทุกท่านสู่การเปิดตัวช็อกโกแลตสุดพิเศษ อัญมณีที่แห่งอันดารัน

" และนี่คือผลิตภัณฑ์ใหม่ล่าสุดของเรา "

 เสียงพิธีกรดังก้อง ก่อนที่ม่านผ้าไหมสีทองจะถูกเปิดออก เผยให้เห็นแท่งช็อกโกแลตสีเข้มเงางามที่จัดวางอยู่บนแท่นหินอ่อนเด่นสง่างามดึงดูดสายตาของทุกคน พร้อมกับเสียงปรบมือที่ดังสนั่นไปทั่วไร่ 

แสงสปอตไลต์อีกดวงยิงตรงไปยังเจ้าของไร่สุดหล่อ ' ราเชนทร์ อัครเทวา ' ชายหนุ่มวัย 30 ปี เจ้าของไร่โกโก้และโรงงานช็อกโกแลตในตำนาน เขาคือรุ่นที่ 8 ที่สืบทอดกันมายาวนาน 

ราเชนทร์ก้าวขึ้นมาบนเทวีอย่างสง่างามในชุดสูทสีดำเรียบหรู ดวงตาคมกริบมองไปยังแขกทุกท่านที่อยู่เบื้องหน้า ก่อนจะกล่าวเปิดงานด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบแต่ทรงพลังอำนาจ 

" อัญมณีแห่งอันดารัน ทุกเมล็ดโกโก้ที่เราเพาะปลูก คัดสรร และบ่มเพาะด้วยหัวใจ วันนี้ผมรู้สึกภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง และขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติมาเป็นส่วนหนึ่งในความพิเศษของช็อกโกแลตที่แสนวิเศษนี้ " 

วี๊ดวิ้ว!! แปะ แปะๆ 

เสียงปรบมือผสานเข้ากับเสียงผิวปากดังกระหึ่มไปทั่วงานก่อนที่จะมีเหล่าพนักงานยกตัวอย่างช็อกโกแลตมาเสิร์ฟให้กับแขกทั้งหลายได้ลิ้มลองรสชาติที่แสนวิเศษ  บรรยากาศรอบตัวของราเชนทร์เต็มไปด้วยคำชื่นชมที่แสนจะประทับใจ 

แต่แล้วจู่ๆใบหน้าหล่อที่เคยประดับไปด้วยรอยยิ้มก็พลันเปลี่ยนไปในทันทีเมื่อดวงตาคมสบประสานเข้ากับชายฉกรรจ์จำนวนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังสุดของงานที่กำลังส่งสัญญาณบางอย่างให้กับเขา 

" จัดการตรงนี้ให้เรียบร้อย " ราเชนทร์กระซิบสั่งการลูกน้องคนสนิทที่ยืนอยู่ข้างกัน ก่อนที่เขาจะรีบแทรกตัวหลีกหนีหายออกไปจากงาน

ชายหนุ่มร่างกำยำเดินนำหน้าชายฉกรรจ์เข้าไปในบ้านพักของตัวเองที่อยู่ห่างจากลานกว้างนั้น มันห่างกันมากพอที่จะไม่ได้ยินเสียงดนตรีภายในงาน เหมาะมากที่จะพูดคุยเรื่องสำคัญ

" ว่ามา! " เสียงทุ้มกดต่ำพร้อมกับมือหนาที่ดึงขยับถอดโบว์หูกระต่ายสีดำออกจากคอ ดวงตาคมกริบจ้องมองชายฉกรรจ์ทั้งห้าในระหว่างที่กำลังถอดเสื้อสูทตัวนอกออก

" ไอ้สมานมันยักยอกเอาเมล็ดโกโก้ไปขายให้กับพ่อเลี้ยงพนาครับนาย แถมมันยังลอบเอาเงินค่าอาหารของพวกคนงานไปเล่นการพนันด้วยครับ " 

" ไอ้สมาน!! ไอ้แก่เลี้ยงเสียข้าวสุก " ราเชนทร์ตวาดลั่นด้วยความโกรธ มือหนาที่วางพาดรองแขนโซฟาจิกทึ้งอย่างแรงจนเห็นเส้นเลือดปูนนูนยาวไปตามท่อนแขนแกร่ง 

ดวงตาคมกริบมืดดำราวกับอยากจะฆ่าคนนั้นให้ตายแทบเท้า " ไปลากหัวมัน " สิ้นเสียงของเขา เหล่าบรรดาชายฉกรรจ์ทั้งห้าก็รีบวิ่งออกไปทันทีพร้อมกับอาวุธปืนสั้นประจำตัวของทุกคน

ราเชนทร์ล้วงหยิบปืนกระบอกสีดำที่ซ่อนอยู่ภายในโต๊ะกระจกที่อยู่ตรงหน้า  เสียงปลดเซฟตี้ดังขึ้นพร้อมให้มันทำงานก่อนที่ร่างแกร่งจะรีบตามชายฉกรรจ์พวกนั้นไปแบบติดๆ 

เสียงรถมอเตอร์ไซค์วิบากดังกระหึ่มไปทั่วทั้งไร่ ฝุ่นสีแดงฟุ่งกระจายขึ้นไปในอากาศเมื่อออกแรงบิดอย่างรีบร้อน รถทั้งหกคันมุ่งไปยังกระท่อมไม้เล็กๆที่อยู่ท้ายไร่และเพราะเสียงเครื่องยนต์ทำให้คนงานที่กำลังหลับใหลต่างเปิดประตูหน้าต่างออกมาแอบดูกัน

" ไปลากคอมันออกมา " เสียงทุ้มกดต่ำและทรงอำนาจ เท้าหนายกขึ้นก่อนจะถีบประไม้บานนั้นอย่างแรงตามด้วยชายฉกรรจ์ที่วิ่งกรูกันเข้าไป

แต่แล้วทุกอย่างกับเงียบสงบ ภายในกระท่อมไร้วี่แววของเจ้าของที่ควรต้องนอนอยู่ที่นี่ ราเชนทร์ถึงกับโมโห เขาเกือบควบคุมอารมณ์ของตัวเองแทบจะไม่ได้ เพลิงไฟโทสะมันสุ่มในตัวของเขาจนแทบบ้า 

" ใครลากคอมันมาให้กูได้....กูจะเซ็นเช็คให้อย่างงามเลย " ปืนในมือกำแน่นมากขึ้น เขาพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ ตอนนี้เขาต้องการให้ไอ้คนทรยศมันกลับมากลับมารับผิดในสิ่งที่มันก่อ

ความไว้ใจพังทลายลงไม่เป็นท่า สมาน ชายวัย 58 ปี คนเก่าคนแก่ ที่ทำงานให้กับครอบครัวอัครเทวามายาวนานตั้งแต่ราเชนทร์ลืมตาดูโลกก็เห็นชายคนนี้อยู่เคียงข้างช่วยพ่อของเขาทำงานมาโดยตลอด แต่บัดนี้กลับหักหลังทรยศไร่อันดารันนำอัญมณีที่มีค่าส่งมอบให้แก่ศัตรู

" เฌอรินทร์!! เธอต้องรับผิดชอบ "