Novels by Happy Better

ลมหนาวพัดพาหิมะโปรยปรายทั่วท้องฟ้าแห่งอังกฤษ คืนนี้คือคืนที่ทุกอย่างดูเงียบสงบ ลูซี่จับจูงมือออสตินข้ามสะพานหินเล็กๆ ไปยังคฤหาสน์แอลเบอร์ บ้านหลังใหญ่ที่เคยเป็นของพ่อเธอ สถานที่ที่บรรจุความทรงจำในวัยเด็ก แม้ว่าตอนนี้มันจะดูว่างเปล่าและเย็นเยือก" ที่นี่คือบ้านของพ่อหนู " ลูซี่เอ่ยเสียงเบา ใบหน้าซ่อนรอยยิ้มเศร้าหลังจากสำรวจคฤหาสน์อยู่พักใหญ่ พวกเขาเดินออกมาที่สวนด้านหลัง ซึ่งเป็นที่ตั้งของหลุมศพพ่อแม่ลูซี่ หิมะที่ตกหนักปกคลุมทุกสิ่งเหมือนผ้าห่มสีขาวสะอาดตา" คุณพ่อ คุณแม่ค่ะ หนูพาคนหล่อมาแนะนำให้รู้จัก ตอนนี้หนูแต่งงานกับเขาแล้วนะ " ลูซี่นั่งลงข้างหลุมศพ มือของเธอเอื้อมไปลูบแผ่นหินจารึกชื่อของพ่อแม่เธอด้วยความอ่อนโยน พลางชูมือข้างซ้ายโชว์แหวนเพชรสวยๆที่นิ้วนาง" คุณนายและคุณแอลเบอร์ ผมไม่อาจขอพรใดจากท่าน นอกจากขอให้ท่านรับรู้ว่าผมจะอยู่เคียงข้างลูซี่ ดูแลเธอด้วยทุกสิ่งที่ผมมี ทั้งชีวิตและจิตวิญญาณของผม " ออสตินย่อตัวลงข้างเธอ ใบหน้าหล่อฉีกยิ้มอย่างชอบใจก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นสายลมหนาวพัดผ่าน เสมือนเสียงตอบรับเงียบๆ จากธรรมชาติ ลูซี่ยิ้มทั้งน้ำตาขณะที่เธอเอนหัวลงบนไ

ค่ำคืนนี้ท้องฟ้ามืดมิดไร้เงาจันทร์ สายลมเย็นพัดผ่านสวนหลังของคฤหาสน์หลังใหญ่ อากาศเย็นจับใจจนเธอต้องห่อตัวในเสื้อคลุมหนา ส่วนทางด้านของออสติน เขายืนอยู่ที่ระเบียง มือทั้งสองของเขาเท้าราวเหล็ก มองท้องฟ้าสีดำสนิทด้วยสายตาที่ลูซี่ไม่เคยเห็นมาก่อนสายตาแห่งความคิดถึงและความเจ็บปวด“ ออสติน คุณคิดอะไรอยู่เหรอ? ” ลูซี่เอ่ยถามในขณะที่เดินเข้าไปหาและโอบกอดเขาจากทางด้านหลัง“ อดีต…” เขาตอบเสียงเบา แต่คำ คำนั้นกลับหนักหน่วงราวกับบรรทุกเรื่องราวนับพันไว้ในใจลูซี่เลิกคิ้วด้วยความสงสัย เธอไม่ค่อยได้ยินเขาพูดถึงอดีตก่อนที่เขาจะกลายเป็นลูซิเฟอร์เลย เธอคลายอ้อมกอดแล้วเดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆกับเขา พร้อมเอียงคอมองดูอีกฝ่ายด้วยแววตาที่อยากรู้“ เล่าให้หนูฟังหน่อยได้ไหม? ” เธอถามอย่างอ่อนโยน“ ถ้าเธออยากฟัง ฉันจะเล่า…” เขาว่าพลางจูงมือของเธอไปนั่งที่โซฟา ที่อยู่ไม่ไกลในยุคเริ่มต้นของทุกสิ่ง ออสตินเคยเป็นเทวทูตผู้สูงส่งที่สุดในสวรรค์ เขาเป็นผู้คุมแสงสว่าง ผู้ที่เหล่าเทวทูตน้อยใหญ่ต่างเคารพนับถือ“ ฉันเคยรักสวรรค์… มันคือบ้านของฉัน ” ออสตินกล่าว น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความคิดถึง“ แต่ความรักนั้นกลับกลายเป

ออสตินนั่งอยู่บนบัลลังก์สีดำอันสง่างาม เปลวเพลิงแห่งนรกลุกโชนรอบตัวเขา สายตาเต็มไปด้วยอำนาจและความหนักแน่น ปีศาจน้อยใหญ่ต่างมองเขาด้วยสายตาเคารพยำเกรง แต่เมื่อสายตาเขาหันไปสบกับลูซี่ที่ยืนอยู่เบื้องหน้า ความดุดันในแววตานั้นก็อ่อนลงลูซี่ก้าวเข้ามาใกล้ ร่างของเธอสง่างามราวกับเทพธิดา แต่ในสายตาของปีศาจทุกตน เธอคือราชินีผู้สงบอำนาจแห่งความมืด........" หนูตัดสินใจได้แล้ว! ถ้าคุณจะเป็นราชาของที่นี่ หนูจะอยู่ข้างคุณ...ในฐานะราชินีเช่นกัน " ดวงตาของเธอเป็นประกายระยิบระยับด้วยความสุข น้ำเสียงอ่อนหวานแต่นุ่มลึกคำพูดนั้นทำให้ออสตินเบิกตากว้าง ยันกายลุกขึ้นจากบัลลังก์ทันที ก้าวลงไปรับราชินีของเขาด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความดีใจ รอยยิ้มกว้างฉายอย่างชัดเจนบนใบหน้าหล่อ" เธอตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม? " น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความหวัง“ค่ะ!! แต่ทุกอย่างต้องเป็นไรตามกติกาของหนูนะ”" กติกาของเธอ? ช่างกล้าต่อรองจังเลยนะ " ออสตินหัวเราะเบา ๆ อย่างพึงพอใจ" หนูจะอยู่ข้างคุณ แต่คุณต้องเคารพการตัดสินใจของหนู ให้อิสระที่จะเลือกเส้นทางของตัวเองและหนูจะอยู่กับคุณในฐานะคู่ชีวิต ไม่ใช่ในฐานะผู

หลังจากจัดการกับมาร์คัสในนรก ออสตินและอาคินเดินทางกลับขึ้นมายังโลกมนุษย์แต่พวกเขาไม่ได้มีเวลาให้พักผ่อน ทันทีที่ปรากฏตัวบนพื้นโลก ทั้งสองพบว่าปีศาจจำนวนมากหลุดออกมาจากรอยแยกที่เชื่อมระหว่างโลกมนุษย์และขุมนรกเสียงกรีดร้องของผู้คนดังระงม ปีศาจตัวใหญ่และตัวเล็กเพ่นพ่านไปทั่วเมือง สร้างความเสียหายและความโกลาหล" เราต้องรีบกำจัดพวกมันให้หมดก่อนที่ทุกอย่างจะพังมากกว่านี้! " ออสตินกล่าวขณะเรียกอาวุธคู่ใจของเขาออกมาส่วนทางด้านอาคินก็ใช้พลังแห่งการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว จัดการกับปีศาจตัวเล็กที่วิ่งพล่านไปทั่ว เขากระโจนไปมาระหว่างอาคาร ใช้ดาบเงินแทงและฟันปีศาจจนหายวับไปทีละตัวออสตินเผชิญหน้ากับปีศาจระดับสูงที่มีพลังแข็งแกร่งกว่า เขาใช้เปลวเพลิงจากพลังลูซิเฟอร์เผาผลาญปีศาจเหล่านั้น บ้างก็ใช้เวทมนตร์ปิดกั้นทางหลบหนี บังคับให้พวกมันต่อสู้กับเขาจนถึงที่สุดปีศาจบางตัวพยายามจะหลบหนีไปยังเขตที่มีผู้คน แต่ทั้งออสตินและอาคินทำงานเป็นทีมอย่างยอดเยี่ยม คอยสกัดพวกมันไม่ให้หนีออกไปสร้างความเสียหายเพิ่มเติมในกลุ่มปีศาจที่หลุดออกมา มีหนึ่งตัวที่โดดเด่นและทรงพลังที่สุด มันคือ " เมธัส " ปีศาจยักษ์ที่มีร่างกา

@Gates of Midnightสถานที่ลึกลับนี้ดูแตกต่างจากที่เขาจำได้ รอยร้าวขนาดมหึมาปรากฏขึ้นตรงกลางห้องโถง เหล่าปีศาจกำลังหลั่งไหลออกมาจากรอยแยกนั้น เสียงคำรามกึกก้องสะท้อนไปทั่วทั้งสถานที่" แกยังกล้ามาที่นี่อีกเหรอ ออสติน? " เจ้าของเสียงทุ้มคือราเฟลคนเดิมเพื่อนเก่า หัวหน้าผู้นำกลุ่มกบฏ เขาปรากฏตัวยืนอยู่ตรงหน้าประตูด้วยท่าทีเคร่งขรึม" ข้ามาที่นี่เพื่อปิดมัน " ออสตินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ดวงตาคมดั่งไฟจ้องมองปีศาจที่กำลังหลั่งไหลออกมา“ถ้าคิดว่าทำได้!! ก็เข้ามาสิ” ราเฟลยิ้มเยาะพลางตั้งการ์ดให้พร้อมสำหรับการปะทะกันในครั้งนี้ออสตินแสยะยิ้มออกมาอย่างชอบใจก่อนจะเปิดใช้อำนาจของลูซิเฟอร์เต็มรูปแบบ พื้นดินสั่นสะเทือนและเปลวเพลิงจากนรกก็เริ่มโหมกระหน่ำขึ้นเกมพลังแห่งความมืดครั้งใหม่กำลังจะเริ่มขึ้น การต่อสู้ที่ไม่ได้เดิมพันแค่ชีวิตของออสตินแต่รวมถึงชะตากรรมของทั้งโลกมนุษย์และขุมนรกด้านของลูซี่ เธอยืนนิ่งอยู่ท่ามกลางพายุที่บ้าคลั่ง พลังที่มาร์คัสปลดปล่อยออกมา เธอพยายามรวบรวมสมาธิเพื่อใช้พลังมหาศาลของตัวเองขัดขวางเขา ท่ามกลางความสับสนของพลังที่ปะทะกัน เสียงตะโกนของจินดาก็ดังแทรกขึ้น" ลูซี่!"เธอหั

ช่วงเช้าของวันใหม่ แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างในห้องนอน เธอลุกขึ้นจากเตียงและตรงเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาแต่ในระหว่างที่น้ำอุ่นกำลังไหลผ่านผิว เธอรู้สึกเหมือนมีบางอย่างผิดปกติ ภาพแปลก ๆ เริ่มปรากฏขึ้นในหัวของเธอมันเป็นภาพเงามืดของปีศาจและเสียงกระซิบที่ทำให้เธอขนลุกด้วยความตื่นตระหนก เธอคว้าผ้าขนหนูมาพันตัวไว้และรีบวิ่งออกจากห้องน้ำโดยลืมตัวไปว่าเธออยู่ในสภาพไม่เหมาะสม“ ออสติน! หนูเห็นแปลกๆ ภาพอีกแล้ว!.....เอ้ย! ภาพแปลกๆ ”เธอตะโกนพลางวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่นแต่ก็ต้องชะงักทันที เพราะนอกจากออสตินที่นั่งอยู่บนตรงโซฟาแล้วยังมีอาคินที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กันด้วย เขาส่งยิ้มให้กับเธอก่อนจะลากสายตาลงมาเรื่อยๆ“ ลูซี่!”ออสตินเบิกตากว้างเมื่อเห็นเธอในสภาพพันผ้าขนหนูผืนเดียว สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวงทันที รีบลุกขึ้นจากโซฟาตรงไปหาลูซี่ก่อนจะลากกลับเข้าไปในห้องขณะที่อาคินเลิกคิ้วขึ้นด้วยความตกใจปนขำ“คุณฟังหนูก่อน! หนูภาพบางอย่าง.....มันน่ากลัวมากด้วย”“แต่งตัวก่อนแล้วค่อยว่ากัน” เขากระซิบเสียงต่ำแต่เต็มไปด้วยความจริงจัง ก่อนจะปิดประตูห้องนอนลงเขาปล่อยให้ลูซี่แต่งตัวส่วนตัวเองก็กลับมา

และแล้ววันนี้ก็มาถึง ตลอดระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา ชีวิตของราเชนทร์และเฌอรินทร์อบอวลไปด้วยความรักและความอบอุ่น ไม่เพียงแค่ความสัมพันธ์ที่เติบโตอย่างมั่นคง แต่ทั้งสองยังประสบความสำเร็จในเส้นทางของตัวเอง เฌอรินทร์ก้าวไปถึงเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ ขณะที่ธุรกิจของราเชนทร์ก็เติบโตมั่นคงมากขึ้น และวันนี้พวกเขาก็พร้อมแล้วที่จะก้าวเข้าสู่บทใหม่ของชีวิต บทเรียนของการใช้ชีวิตคู่ณ.ไร่อันดารันแสงแดดยามเช้าทอประกายสีทองอ่อนโยนเหนือผืนหญ้าเขียวขจี สายลมแผ่วเบาพัดโชยหอบกลิ่นหอมละมุนของมวลดอกไม้ที่เฌอรินทร์เฝ้าทะนุถนอมปลูกด้วยสองมือ บัดนี้ พวกมันได้ถูกนำมาจัดแต่งอย่างประณีต เพิ่มเสน่ห์ให้บรรยากาศอบอวลไปด้วยความโรแมนติกซุ้มพิธีอันโอ่อ่าถูกประดับด้วยผ้าขาวบางพลิ้วไหวต้องสายลม แซมด้วยดอกไม้สีอ่อนโทนหวานอย่างลงตัว ตั้งตระหง่านอยู่กลางสนามหญ้าหน้าบ้านหลังใหญ่ ทอดเงาอยู่ใต้แนวทิวไม้สูงที่ให้ความร่มรื่น กลายเป็นฉากหลังอันสมบูรณ์แบบสำหรับช่วงเวลาสำคัญของเธอและเขาทางเดินสีขาวทอดยาวไปยังแท่นพิธี สองข้างทางนั้นถูกตกแต่งแต้มด้วยดอกกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์สลับกับดอกไม้สีครีมและสีเขียวจากใบไม้ เทียนขาวในเชิงแก้วคริสตัลตั้

ณ.ไร่อันดารันLamborghini Huracán STO รถซูเปอร์คาร์สุดหรูสีดำทมิฬที่มาพร้อมดีไซน์สปอร์ตโฉบเฉี่ยว ถูกนำออกมาจากโรงรถกระจกเพราะในค่ำคืนนี้เป็นคืนที่แสนวิเศษ ราเชนทร์ อัครเทวา ยิ้มกว้างด้วยความพึงพอใจ เขาบรรจงเช็ดทำความสะอาดตัวรถอย่างพิถีพิถัน แม้ว่าจะไม่มีฝุ่นเกาะเลยสักนิดก็ตาม" เชนทร์! เมื่อวานเข้าบริษัทเป็นยังไงบ้างลูก เจอน้องหญิงไหม " เสียงหญิงวัยกลางคนดังขึ้นจากทางด้านหลัง เธอมาพร้อมกับจานขนมเค้กที่เฌอรินทร์พึ่งทำเสร็จเมื่อครู่ " ที่บริษัทก็เรียบร้อยดีครับ ส่วนเรื่องน้องหญิงผมก็ส่งมอบให้ไอ้ธันเรียบร้อย " " ธันวานี้ยังไง! ไม่ยอมรับรักน้องสักที " " อยู่ใกล้กันขนาดนี้ เดี๋ยวมันก็ใจอ่อนเองแหละแม่ " เขาตอบยิ้มๆ ให้มาริสา ก่อนจะหยิบช้อนซ้อมตักเค้กใส่ปาก แล้วหันกลับไปสนใจซูเปอร์คาร์สุดหรูของตัวเองอีกครั้ง หญิงวัยกลางคนถอนหายใจ ส่ายหัวเล็กน้อยกับคำพูดของเจ้าลูกชาย แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา เมื่อเห็นราเชนทร์มีความสุขกับรถคันโปรดของตัวเอง ที่ได้มันมาจากความเก่งและน้ำพักน้ำแล้งของตน " คุณหญิงคะ " สาวใช้เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพ พลางก้าวเข้ามาอย่างสำรวม " คุณวา เจ้าของร้านตัดเสื้อมาถึ

13:30 น.ณ.คอนโด Xxรถตู้คันหรูสีดำสนิทอย่าง Toyota Alphard แล่นเข้ามาภายในคอนโดสุดหรูใจกลางเมือง บริเวณโดยรอบล้อมเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่และการจัดสวนที่สวยงามให้ความร่มรื่นมองไปทางไหนก็สบายตา แถมที่นี่ระบบความปลอดภัยก็ดีเยี่ยมต่างจากหอพักเก่าๆข้างมหาวิทยาลัยที่เฌอรินทร์เคยพักอยู่" ระวังกันด้วย! เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นมันแพงนะเว้ย! อย่าให้มีร่องรอย " " ครับพี่ธัน....ระวังสุดๆ " ยอดประชดประชันขึ้นมาเมื่อเห็นไอ้หน้าหล่ออายุห่างกันแค่สองเดือนยืนเท้าเอวสั่งพวกเขาราวกับเจ้านาย แค่นายหัวให้มันเลื่อนขั้นจากลูกน้องคนสนิทมือขวาขึ้นเป็นรองประธานกรรมการบริษัท อันดารัน กรุ๊ป มันก็เอาใหญ่ ขนาดช่วยยกกระถางดอกไม้มันก็ยังไม่ยอมมาช่วย " อ่า~ ประชดเก่งจังนะมึง เดี๋ยวกูไล่ออกแม่ง " " โอ๊ยๆ ท่านรองประธานใช้อำนาจกดขี่ ฮ่า ฮ่า.... ทำอย่างกับว่าพวกกูจะกลัว " ชายฉกรรจ์เกือบสิบคนต่างพากันหัวเราะร่าอย่างชอบใจ เมื่อยอดสวนกลับธันวาอย่างไม่เกรงกลัว เพราะพวกเขาทำงานมาด้วยกันหลายปี แค่อ้าปากก็รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร เวลาทำงานก็เคารพกันตามตำแหน่งหน้าที่ หลังจากเลิกงานก็พากันไปสังสรรค์ เมาหัวราน้ำ แบก หามกันกลับบ้านอย

ข่าวจากยอดที่บอกว่า สมานตายแล้ว สร้างความมึนงง สับสนให้แก่ทุกคนที่ยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินเป็นอย่างมาก ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา เจกับน้ำฝนจะเห็นสีหน้าที่เคร่งเครียดของเฌอรินทร์อยู่หลายครั้งเลยพอจะทราบเรื่องของลุงสมานอยู่บ้าง แต่ช่วงที่รู้ว่าเพื่อนกลับบ้าน พวกเธอก็โล่งใจขึ้นมาเพราะคิดว่าลุงกับหลานน่าได้เจอกันแล้วแต่ผิดมหันต์" สาเหตุการตายล่ะ!? แล้วเจอที่ไหน? พวกเราตามหากันมาตั้งหลายเดือนทำไมไม่เจอ " ธันวายิงคำถามรัวๆใส่ชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกัน สีหน้าตื่นตระหนกมากกว่าใครเพราะเขาเองก็แทบไม่รู้อะไรเลย" ในข่าวบอกว่าผูกคอ! ฆ่าตัวตาย อยู่ทางภาคเหนือ " น้ำเสียงของยอดแม้เรียบเฉยแต่ก็แฝงไปด้วยความไม่มั่นใจและยังไม่อยากเชื่อเช่นกัน" ฆ่าตัวตายเหรอคะ....หมายถึงพึ่งตายเหรอ! ถึงพึ่งได้เจอศพ " น้ำฝนเอ่ยขึ้นเป็นคำถามที่ตรงใจชายหนุ่มรุ่นพี่ทั้งสองเป็นอย่างมาก คำถามนี้จะนำพาไปไขช่วงเวลาการหายตัวไปของสมานได้เป็นอย่างดี" ก็ไม่รู้เหมือนกัน! ตอนที่พี่กำลังรอให้ปากคำกับตำรวจ โทรทัศน์ก็กำลังอ่านข่าวพอดี ชื่อ นามสกุล มันใช่ลุงสมาน " " งั้นคงรอไม่นานหรอกครับ! ผูกคอ! ร่างกายก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็พิสูจน

โชคดีที่จุดเกิดเหตุ เป็นจุดที่ห่างใกล้จากส่วนของรีสอร์ต เพราะก่อนหน้านั้น เฌอรินทร์ น้ำฝนและเจ อยากจะเดินเล่นเลียบหาดไปเรื่อยๆเพื่อฆ่าเวลา เนื่องจากพวกเธอไม่อยากไปช่วยทำอาหาร อยากไปถึงแล้วได้กินเลย แต่ใครมันจะไปคิดว่าระหว่างที่กลับนั้น จะมีไอ้พวกบ้าหื่นกามมันเข้ามาหาเรื่อง และแน่นอนว่าโคตรพลาด!!"โอ๊ย!!!!" ชายหนุ่มร่างใหญ่ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ขณะที่มือของเขากำลังกุมใบหูที่โดนกัดไว้ เขาสะบัดตัวแรงเพื่อให้คนด้านหลังหลุดออกจากการยึดตัว แต่ความโกรธที่พุ่งขึ้นทำให้เขาหันขวับไปยังคนที่ทำให้เขาเจ็บปวด"อีบ้า!! " เขาตะโกนเสียงดัง กำมือแน่นและยกมันขึ้น เตรียมตบเข้าใบหน้าของน้ำฝนที่ยืนอยู่ไม่ห่าง แต่ในขณะที่มือของเขากำลังจะพุ่งไปถึง ท่อนไม้ขนาดใหญ่ก็ฟาดลงอย่างจัง ทำให้ชายร่างใหญ่เซถลาถอยหลังและในจังหวะที่เขากำลังเสียสมดุล ผลัวะ!!เฌอรินทร์ก็ได้ทำการหวดเข้าไปที่ศีรษะของชายฉกรรจ์คนนั้นอย่างแรง ส่งผลให้ร่างใหญ่ล้มลงอย่างทันที ตามมาด้วยสีแดงสดที่ไหลออกมาเป็นสาย ดวงตาคู่สวยของทั้งสองคนเบิกกว้างด้วยความตกใจ แต่ ณ.เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะมายืนอึ้ง เพราะด้านหลังของพวกเธอ" เฌอ ฝน ระวัง!!! " สองสาวผล

เสียงคลื่นกระทบกับโขดหินดังขึ้นเบา ๆ สร้างความสงบในบรรยากาศยามเย็นของท้องทะเลอันกว้างใหญ่ ท้องฟ้าค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีส้มอมชมพู ขณะที่แสงสุดท้ายของวันเริ่มสะท้อนลงบนผืนน้ำ มองไกลไปจนถึงเส้นขอบฟ้า ท่ามกลางเสียงลมพัดและความเงียบสงบที่ห้อมล้อมให้บรรยากาศโดยรอบมีแต่ความอบอุ่น" เฌอ! มาเร็ว น้ำกำลังเย็นเลย " " โดดมาเลยเพื่อน " เจและน้ำฝนที่กำลังลอยคออยู่เหนือห่วงยางอันใหญ่สีหวาน โบกไม้โบกมือให้กับเพื่อนสาวที่กำลังเดินออกมาจากบ้านพักพร้อมกับขวดน้ำเปล่า เฌอรินทร์โบกมือให้เพื่อนก่อนจะสวมใส่รองเท้าแตะแล้วรีบวิ่งเข้ามาหา " ถอดเสื้อคลุมแล้ว โดดเลย " " รอแป๊บสิ " เธอตะโกนกลับตอบเพื่อนไป พลางโยนขวดน้ำที่ถือมาลงพื้นหาดใกล้ๆกับรองเท้าและเสื้อคลุมของเพื่อน เฌอรินทร์ค่อยถอดเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวออกเผยให้เห็นเรือนร่างขาวเนียนตัดกับชุดบิกินี่ตัวจิ๋วสีดำ ทำให้เธอดูโดดเด่น ขาวผ่องเป็นอย่างมากท่ามกลางเสียงหัวเราะของทั้งสามสาวที่กำลังเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน นัยน์ตาคมหกคู่ก็จับจ้องพวกเธอไม่วางตา พวกเขายืนสังเกตการณ์ห่างไกล จากบ้านพักของตัวเอง ตามคำสั่งของราเชนทร์ที่ให้คอยดูแลเด็กสาวทั้งสาม แม้ว่าบริเวณที่