LOGINShare
ตอนที่ 5.
Last Updated:
2025-04-25 01:01:22ตอนที่ 5.
ชายหนุ่มพยักหน้ายิ้ม ๆ “แน่นอน ผู้หญิงที่จะมาเป็นเจ้าสาวของฉันต้องยอมให้ฉันชื่นใจบ้าง หรือหากจะยอมขึ้นเตียงด้วยก็ยิ่งดี...”
“จะบ้าเหรอ! ฉันไม่เอาด้วยคนหรอก นี่ออกไปห่าง ๆ เลยนะ มายืนชิดฉันแบบนี้ทำไม มันหายใจไม่ออก...”
ส่ายศีรษะดิก ขณะที่ใบหน้างามเต็มไปด้วยความสยดสยอง มือไม้ก็ผลักไสคนตัวโตที่เข้ามาใกล้เกินกว่าเหตุ จนแทบจะยืนผสานกับเป็นเนื้อเดียวอยู่แล้วพัลวัน
“เหรอ... งั้นสัญญาเป็นอันยกเลิก” ชายหนุ่มซ่อนยิ้ม ขณะจะถอยออกห่าง แต่สาวน้อยก็รีบโผเข้ากอดร่างกำยำนั้นไว้แทน
“อย่า... ไม่นะ! คุณต้องแต่งงานกับฉัน...”
‘ไม่แต่งก็แย่นะสิ ไร่ถูกยึดแน่ จะไปกู้นอกระบบก็ไม่เห็นหนทางรอด แต่ถ้ายอมแต่งก็ต้องถูกนายหน้าหล่อนี่กอด จูบ ลูบคลำน่ะสิ โอ๊ย... ทำไงดี ทำไงดี’
ชายหนุ่มอึ้งไปชั่วขณะ ร่างกายเครียดเขม็งขึ้นมาฉับพลัน เลือดร้อน ๆ พุ่งปรู๊ดปร๊าดแทบทะลุออกมาจากริมฝีปาก รู้สึกถึงความควบคุมตัวเองที่ลดน้อยถอยลงไปราวกับถูกสูบ ความอวบอัด เนื้อนมไข่ที่ได้สัมผัส ทำให้เขาอยากทำการสำรวจด้วยฝ่ามือใหญ่ของตนเองนัก
ใช่ว่าในชีวิตเขาจะไม่เคยถูกผู้หญิงกอดซะเมื่อไหร่ เคยบ่อยมากต่างหาก แถมยังทำมากกว่ากอดเสียอีก แต่ทำไมอารมณ์ของเขาไม่เคยหลุดหลงถึงเพียงนะ
ธาราเขตรีบสลัดเจ้าความคิดน่าสะอิดสะเอียนนั้นออกไปจากสมองของตนเองอย่างรวดเร็ว ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่คล้ายกับกำลังเรียกสติกำลังคืนมา
“อย่างนั้นหรือ... งั้นฉันคงต้องทดสอบสินค้าชิ้นนี้สักหน่อย ว่ามีตำหนิมากน้อยเพียงใด จะได้ให้ราคาได้ถูกต้อง...”
‘น่าตบปากให้ฉีกนัก พูดออกมาได้ยังไงว่าเราเป็นสินค้า ฉัน เมียนะ เมีย มาเป็นเมียโว้ย!’ ร้องตะโกนอยู่ในใจอย่างขุ่นเคือง แต่ก็ทำได้แค่ในใจเท่านั้นนั่นแหละ
“เอ่อ... คือ... งั้นฉันขอฟังคุณสมบัติข้ออื่นก่อนได้ไหม... คือว่าฉันอยากรู้ว่าตัวเองมีเกินหรือเปล่า...”
ชายหนุ่มแทบปล่อยก๊ากออกมา กับคำพูดน่าขบขันของสาวน้อยที่ยังกอดร่างกำยำของเขาไม่เลิกตรงหน้า
คงกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจไม่แต่งล่ะสิ ต้องรู้ให้ได้ว่าหล่อนต้องการจากการแต่งงานครั้งนี้กันแน่ จะว่าทำตามสัญญาเขาก็ว่าไม่น่าจะใช่ มันต้องมีอะไรมากกว่านี้ และเขาก็ต้องค้นให้เจอ
“ไว้ฉันจะบอกเธอตอนเราอยู่บนเตียงก็ได้กัน... มานี่”
คำพูดของเขาทำให้สาวน้อยรีบปล่อยแขน ตั้งท่าจะถอยออกห่าง แต่พ่อเจ้าประคุณก็ไวได้อย่างลิงปนค่าง เพราะหล่อนยังไม่ทันก้าวเท้าหนีเลย มือหนาก็วางแหมะที่เนินสะโพกซะงั้น แต่แค่นั้นคงยังไม่สะใจ เพราะไม่ช้าร่างของหล่อนก็ถูกรั้งเข้าไปแนบชิดอีกครั้ง พร้อม ๆ กับปลายจมูกโด่งที่ฝังลงมาบนแก้มนวลฟอดใหญ่
“ผิวเธอหอมนะ ใช้แป้งอะไรหรือ”
ลวนลามแล้วยังจะมาถามยี่ห้อแป้งอีก ไอ้คนเฮงซวย คอยดูเถอะ ได้เงินเมื่อไหร่ ฉันจะฆ่านายหมกใต้เตียงเลยคอยดู
“เภสัช...” ตอบเสียงห้วนเป็นมะนาวไม่มีน้ำ ขณะเอียงหน้าหลบพัลวัน
“เอ๋... แป้งยี่ห้อนี่มีด้วยหรือ ฉันไม่เคยได้ยิน”
ชายหนุ่มหัวเราะ ตั้งใจจะแกล้งให้หล่อนหวาดกลัวและกลับไปยังที่ที่หล่อนมา แต่ดูเหมือนว่าเจ้าหล่อนจะอึดจะทนไม่ต่างจากสีทนได้สักนิด
“ก็ได้ยินซะสิ นี่แล้วจะกอดอีกนานหรือเปล่า ฉันหายใจไม่ออกนะ”
หญิงสาวเริ่มดิ้นรน แต่ดิ้นไปสักระยะก็ต้องหยุดกะทันหัน เพราะรู้สึกได้ถึงความผงาดกำยำที่ดุนดันหน้าท้องไม่หยุด พลอยไพลินเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาเหลือเชื่อ
“เธอปลุกมันเองนะ ว่าฉันไม่ได้...”
“มะ หมายถึงอะไร...” ปากคอสั่น ความร้อนผ่าวแล่นจากลำคอขึ้นกระจายที่พวงแก้มจนเป็นสีแดงระเรื่อชวนมอง
ธาราเขตหัวเราะเสียงพร่าต่ำ ลมหายใจกระชั้นแปลกใจ จนเจ้าตัวก็ยังไม่เข้าใจ ขณะกระชับมือใหญ่ของตนเองที่วางอยู่เหนือสะโพกผายให้แนบแน่นมากขึ้นอีก
“จูบกันหน่อยดีกว่ามั้ง...”
“ไม่นะ... คนบ้า...ม่าย...”
ส่ายหน้าพัลวัน รีบยกมือที่กั้นระหว่างแผงอกกว้างกับหน้าอกสาวของตนเองขึ้นปิดปากของตนเองทันที และนั้นก็ทำให้ความแข็งแกร่งได้บดเคล้ากับความนุ่มหยุ่นอย่างถนัดถนี่
“ปากบอกว่าไม่... แต่ร่างกายยั่วได้ดีมาก...”
ชายหนุ่มครางออกมา ร่ำ ๆ อยากจะกระชากเสื้อผ้าที่ดูจะมากชิ้นของสาวเจ้าให้ออกจากตัวไปซะ และจากนั้น... จากนั้นก็ฝังกายที่อลังการของตนเองลงไปในความนุ่มลื่นดุจแพรไหมของเจ้าหล่อนให้หายคลุ้มคลั่ง
เขาคงจะมีความสุขอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน...
แต่เขากำลังพยายามหาวิธีเพื่อให้ผู้หญิงที่สวยเกินคาดอย่างพลอยไพลินวิ่งแจ๋นกลับบ้านไปไม่ใช่หรือ แล้วทำไมถึงได้เกิดปรารถนาอยากได้เนื้อตัวของเจ้าหล่อนขึ้นมาล่ะ
เขาไม่เคยมีปัญหาเรื่องผู้หญิงไม่ใช่หรือ...
‘โอเค...ต้องไล่หล่อน ต้องทำให้หล่อนกลัว และรีบเผ่นไป นี่คือความคิดที่ดีที่สุด’
ธาราเขตร้องสั่งตัวเองอยู่ภายในใจลั่น ก่อนจะเก็บซ่อนทุกอารมณ์ไว้ภายใต้หน้ากากน้ำแข็งตามเดิม
“นี่ฉันชักไม่อยากเชื่อแล้วสิว่าสินค้าของฉันจะยังสด ๆ ซิง ๆ เหมือนที่เธอโฆษณาเอาไว้...”
ผู้ชายตัวโตใช้สายตากวาดมองร่างกายของหล่อนอย่างหยาบโลน สาวน้อยหน้าร้อนผ่าว นี่ถ้ามุดดินได้คงมุดลงไปนั่งคุยกับขอมแล้วล่ะ
พลอยไพลินฝืนยิ้ม “คุณจะได้พิสูจน์แน่ค่ะ หากเราแต่งงานกัน...”
“หากฉันอยากจะลองเลยล่ะ...”
Related chapters
ดวงใจอสูร ตอนที่ 6.
ตอนที่ 6.มือหนาเริ่มไม่อยู่สุข ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังอย่างอาจหาญ จนสาวน้อยรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งเรือนกาย แต่ก็พยายามทำใจแข็งเอาไว้“อยากลองเร็วก็ต้องแต่งเร็วค่ะ หากแต่งช้าคุณก็อดไปอีกนาน... และตอนนี้ ฉันก็ให้ได้แค่จูบเท่านั้น” หญิงสาวเสิร์ฟเอง ตั้งเอง ชงเองเสร็จสรรพ จนธาราเขตต้องซ่อนยิ้ม“งั้นก็ได้... ไหนลองสาธิตวิธีการจูบให้ฉันดูหน่อยสิ...” พูดออกไปแล้ว เห็นหญิงสาวทำหน้าตาตื่นตกใจ ชายหนุ่มก็ระบายยิ้มเหลือเชื่อออกมา“คงไม่ใช่ว่านี่จูบแรกหรอกนะ...”ไม่รู้จะตอบคำถามของเขายังไง จึงได้แต่ก้มหน้า ธาราเขตเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ หากหล่อนไม่โกหก นี่ก็นับเป็นเรื่องมหัศจรรย์อย่างที่แปดของโลกทีเดียวผู้หญิงอายุยี่สิบเอ็ดย่างยี่สิบสองไม่เคยถูกจูบ... ยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ ไม่รู้เพราะอะไรเขาถึงได้ภาวนาให้เจ้าหล่อนพูดเรื่องจริง“งั้นฉันขอพิสูจน์ก็แล้วกัน...ว่าคำพูดเธอจะเชื่อได้สักกี่เปอร์เซ็นต์เต็มร้อย...”สายตาคมกล้าลดต่ำลงมาจับจ้องที่กลีบปากสาว ก่อนที่จะประกบลงมาอย่างรวดเร็วโดยไม่ให้หล่อนตั้งตัวแม้แต่น้อยเขาเคล้าคลึงบดเคล้าแผ่วเบาบนเรียวปากอิ่มเต็มของหล่อนอย่างเนิบนาบ แต่ทุกสัมผัสก็เต็มไปด้วยความ
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจอสูร ตอนที่ 7.
ตอนที่ 7. พลอยไพลินตื่นแต่เช้าตรู่เดินลงไปข้างล่างตั้งใจจะช่วยทำงานบ้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ตนเองพอทำได้ คนอื่นจะได้ไม่หาว่าหล่อนไม่มีประโยชน์ แต่ระหว่างทางก็เจออุปสรรคตัวเอ้ซะก่อน หญิงสาวพ่นลมออกจากปาก พยายามจะไม่ใส่ใจตาวาว ๆ ที่ทำราวกับเกลียดกันมาตั้งแต่อดีตชาติคู่นั้นของสตรีตรงหน้า แต่ดูเหมือนว่าจะไม่สำเร็จ “กำลังเดินสำรวจตรวจตราทางหนีทีไล่ไว้ให้กับพวกของแกอยู่ใช่ไหม อย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ว่าแกนะมันเป็นพวกสายของโจร” ดารารัศมีสาดคำพูดว่าร้ายเข้าใส่ไม่ยั้ง “คุณจะคิดยังไงก็ช่างฉันไม่สนอยู่แล้ว เพราะคนที่ฉันสนก็คือพี่ชายของคุณต่างหาก” พลอยไพลินโต้กลับไม่ยอมแพ้ ก่อนจะเนรมิตรอยยิ้มกวนประสาทขึ้นมาที่มุมปาก “ว่าแต่คุณเถอะ ทำไมทำท่าทำทางเหมือนจงอางหวงไข่เลยล่ะคะ อยากบอกนะว่าหลงรักพี่ชายของตัวเอง แต่ถ้าใช่คุณธาราเขตคงดีใจพิลึกเชียวแหละ...”หญิงสาวหัวเราะร่วน แต่ดารารัศมีกลับแทบลงไปดิ้นกระแด่วอยู่ที่พื้น ด้วยความเจ็บใจ คิดไม่ถึงว่านังเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมตรงหน้าจะร้ายกาจไม่ใช่เล่นแบบนี้“อย่ามาปากดีกับฉันนะนังไพร่ไร้สกุล!” ดารารัศมีตวาดลั่น แ
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจอสูร ตอนที่ 8.
ตอนที่ 8.ธาราเขตแปลกใจไม่น้อย กับท่าทางที่เปลี่ยนไปของสาวเจ้า “ทำไมถึงอยากแต่งงานกับฉันเร็ว ๆ เธอมีเหตุผลอะไรแอบแฝงอย่างนั้นหรือ นอกจากทำตามสัญญาในจดหมายนั่นแล้ว”“ปะ เปล่านะ... คือว่า...”“ตอบคำถามฉันมา...” ถามอย่างคาดคั้น ขณะย่างสามขุมเข้าหาร่างอรชรที่ยืนนิ่งเหมือนถูกสาปเมื่อถูกมองอย่างจับผิด พลอยไพลินก็ยิ่งส่อพิรุธ เหงื่อพระกาฬแตก มือไม้สั่น แทบจะทรงตัวไม่อยู่ สมองพยายามเลือกเฟ้นเหตุผลน่าฟังที่สุด แต่ดูเหมือนยิ่งหาก็ยิ่งไม่เจอ และเมื่อถูกต้อนหนักเข้าก็ต้องใช้มารยาหญิงที่ไม่มีสักเท่าไหร่เพื่อเอาตัวรอด“โอ๊ย... หน้ามืดจังเลย...”ว่าแล้วก็แกล้งล้มพับกลางอากาศ ธาราเขตต้องรีบรับร่างอรชรนั้นเข้ามาไว้ในอ้อมแขนอย่างรวดเร็วตามสัญญาณ“นี่เธอ... แกล้งเป็นลมใช่หรือเปล่า...” มือใหญ่สีขาวตบแกล้งสาวเบา ๆ แต่พลอยไพลินยังทำตัวนิ่งสนิท คล้ายกับเป็นลมจริง ๆ“นี่เธอมันจริง ๆ เลย...” ส่ายหัวไปมาอย่างเอือมระอา มือใหญ่ตวัดร่างบางขึ้นมาไว้แนบอก ก้าวยาว ๆ พาไปวางไว้บนโซฟาในห้องโถง ก่อนจะกดกริ่งเรียกสาวใช้“จำปาจัดการแทนฉันทีนะ”เมื่อสาวใช้วิ่งเข้ามา ชายหนุ่มจึงเอ่ยเสียงเรียบ แต่กระนั้นมันก็ทรงอำนาจจนใครใ
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจอสูร ตอนที่ 9.
ตอนที่ 9.อิ่มใจถามอย่างรู้งาน เพราะวิธีที่ดารารัศมีใช้จัดการกับผู้หญิงที่สะเออะมาทอดสะพานให้กับธาราเขตนั้นหล่อนเป็นคนคิดให้เอง และมันก็ใช้ได้ผลทุกราย“เหมือนเดิมไม่ได้หรอก นังนี่ท่าทางมันไพร่จะตายไป หนู แมลงสาบ อะไรพวกนี้มันคงไม่กลัวหรอก...” ดารารัศมีประเมินสถานการณ์ ก่อนจะเอ่ยขึ้นเมื่อคิดแผนใหม่ที่หนักกว่าเดิมออก“เอามันไปขังไว้ในห้องบนหอคอย ขังลืมมันสักสองสามวัน แค่นี้มันก็น่าจะกลัวจนหัวหดแล้ว” อิ่มใจทำหน้าสงสัย “มันจะยอมให้เราขังง่าย ๆ หรือคะ อิ่มว่า...” “ก็หลอกมันขึ้นไปสินังอิ่มใจหน้าโง่ อยู่รับใช้ฉันมาก็ต้องนมนาน ทำไมสมองไม่พัฒนาขึ้นเลยยะ หรือว่าต้องถูกตัดเงินเดือนซะก่อนถึงจะพัฒนา...” อิ่มใจรีบส่ายหน้าทันควัน “ไม่ค่ะ อิ่มไม่อยากถูกตัดเงิน” “งั้นก็ทำตามที่ฉันสั่ง ใช้สมองคิดเอาเองแล้วกันว่าควรจะหลอกมันยังไง มันถึงจะยอมขึ้นไปบนนั้น และหากแกทำไม่สำเร็จ... เดือนนี้ฉันไม่จ่ายเงินเดือนแกแน่” คำพูดของดารารัศมีทำให้อิ่มใจหน้าซีดเผือด “อิ่มทำได้แน่ค่ะ คุณรัศมีไม่ต้องกังวล” ดารารัศมีแสยะยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อได้ยินดังนั้น แต่ช่างต
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจอสูร ตอนที่ 10.
ตอนที่ 10.“อยู่เป็นผีเฝ้าห้องนั้นเถอะนะ ฉันไปล่ะ”“เปิดนะ เปิดประตูนะอิ่มใจ ฉันบอกให้เปิดไง...”ร้องตะโกนแค่นั้นก็หยุดร้อง เพราะรู้ดีกว่าอิ่มใจไม่มีทางเปิดประตูให้อย่างแน่นอน หญิงสาวนึกโกรธตัวเองที่ตามเล่ห์เหลี่ยมของคนพาลพวกนี้ไม่ทัน“ทำไมโง่นักวะไอ้พลอย...”ยกมือขึ้นตบศีรษะตัวเองแรง ๆ อย่างไม่สบอารมณ์ ขณะกวาดสายตามองสำรวจห้องที่รกไม่ต่างจากรังหนูเบื้องหน้าด้วยสายตาขยาด ไม่กล้าขยับเขยื้อน ได้แต่ยืนพิงประตูอยู่กับที่ ก็จะให้ขยับได้ยังไงล่ะ เดี๋ยวหนู เดี๋ยวงู โผล่ออกมา หล่อนมิถูกแทะเนื้อตายหรือ แค่คิดก็ขนลุกซู่แล้ว คอยดูเถอะ ออกไปได้เมื่อไหร่ แม่จะเอาคืนให้หนักเลย“เป็นยังไงบ้าง สำเร็จไหมนังอิ่ม” เมื่อเห็นต้นห้องคนสนิทเปิดประตูเข้ามา ดารารัศมีก็รีบถามออกไปด้วยความอย่างรู้อิ่มใจรีบปิดประตูเดินเข้ามานั่งที่พื้นตรงหน้าเจ้านาย ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มสะใจ“สำเร็จสิคะ นังนั่นอยู่ในห้องใต้หอหลังคาแล้วค่ะ เสียดายที่คุณรัศมีไม่ได้ยินเสียงมันร้องตอนรู้ตัวว่าถูกหลอก แม้... ฟังแล้วเหมือนเสียงสุนัขเห่าหอนไม่มีผิดเลยค่ะ”ดารารัศมีหัวเราะออกมาอย่างสะใจ ก่อนจะหยิบธนบัตรสีม่วงออกมาจากกระเป๋าสตางค์สองใบ แ
Last Updated : 2025-04-25ดวงใจอสูร ตอนที่ 11.
ตอนที่ 11.พูดจบร่างสูงใหญ่ก็ก้าวยาว ๆ เดินขึ้นห้องนอนไปพร้อม ๆ กับความเดือดดาลที่ตนเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันถึงเกิดขึ้นมากมายนัก ก็แค่... แม่นั่นหนีกลับบ้านไปกับชู้รักดีซะอีก... อิสรภาพของเขาจะได้ไม่สั่นคลอนเพราะผู้หญิงอย่างหล่อนอีกดารารัศมีมองตามร่างสูง ๆ ของธาราเขตไปด้วยความสายตาไม่พอใจ ใบหน้างามบูดบึ้ง จนอิ่มใจต้องถามด้วยความสงสัย“คุณรัศมีทำไมหน้าบูดล่ะคะ ในเมื่อคุณธาราก็ไม่ได้สงสัยเรื่องนังนั่นเลย...”ผู้เป็นเจ้านายหันมาจ้องสาวใช้คนสนิทตาขวาง “ก็แกไม่เห็นหรือไง แค่เราบอกว่านังนั่นหนีกลับบ้านไปกับผู้ชาย พี่ธาราถึงกับโมโหหน้าเขียวหน้าเหลืองเลย สงสัยจะหลงเสน่ห์มันเข้าให้แล้วมั้ง”อิ่มใจทำตาโต พยายามนึกตาม แล้วก็รีบเออออห่อหมกออกมา “จริงสิคะ แค่บอกว่ามันอาจจะไปมีอะไรกันต่อ คุณธารายังทนฟังไม่ได้เลย นี่สงสัยจะชอบแม่นั่นเข้าจริง ๆ แล้วละค่ะ”“นังอิ่ม...!”“ขา... คุณรัศมี”“ใครใช้ให้แกมาสะเออะออกความคิดเห็นยะ ไปเลยนะ ไปให้พ้นหน้าฉัน ไปสิ!” ดารารัศมีเงื้อมือขึ้นสูง อิ่มใจเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเผ่นหนีออกไปอย่างรวดเร็ว“ถึงพี่ธาราจะถูกใจแก แต่ยังไงแกก็ไม่มีทางได้สมหวัง” หญิงสาวหัวเราะร่
Last Updated : 2025-04-26ดวงใจอสูร ตอนที่ 12.
ตอนที่ 12.ธาราเขตหรี่ตาแคบ มองเขม็ง “แน่ใจนะว่าเธอไม่มีแผนร้าย ๆ อะไรซ่อนไว้ในใจ”พลอยไพลินรีบส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่มีนี่คะ เอาอย่างนี้ถ้าคุณกลัวว่าฉันจะลักหลับคุณ ฉันนอนที่โซฟานี่เอง คุณนอนบนเตียง โอเคหรือเปล่า” หญิงสาวออกความคิดเห็น แต่ธาราเขตกลับส่ายหน้ามีเลศนัย ขณะเดินตรงเข้ามาหา“ไม่โอเค หากเธอจะนอนในห้องนี้กับฉัน ก็ต้องนอนด้วยกันบนเตียงนั้น”เขาชี้ไปที่เตียงกว้างที่แทบจะนอนเรียงหน้ากระดานได้สิบกว่าคน ก่อนจะหันมาหลิ่วตาเจ้าเล่ห์ให้หล่อนหญิงสาวส่ายหน้าไม่เห็นด้วย “อย่าเลย... ฉันอยู่ตรงนี้ดีกว่า กลางคืนฉันนอนดิ้นนะ เดี๋ยวถีบคุณตกเตียงเอาจะว่ายังไง”คนตัวโตก้มตัวลงมาในระดับเดียวกับที่หล่อนนั่งอยู่ ก่อนจะใช้สองแขนเท้ากับพนักโซฟาเอาไว้ หญิงสาวไม่มีทางหนี จำต้องนั่งตัวลีบอยู่ในกรงแขนกำยำนั้น“ฉันคิดว่าเหตุการณ์นั้นคงไม่เกิดขึ้นแน่ เพราะฉันคิดว่าคงไม่ได้นอนกันสักเท่าไหร่หรอก เวลาที่เธออยู่บนเตียงของฉันน่ะ” เขาพูดยิ้ม ก้มลงมาจูบกระหม่อมหล่อนอย่างหยอกเย้าหญิงสาวขนลุกซู่ซ่า ทั้งคำพูดและการกระทำของพ่อคนตัวโต ช่างเรียกความอึดอัด รุ่มร้อนในตัวของหล่อนให้ระเบิดออกมาอีกแล้ว“ไม่เอานะ อย่าขู่ฉัน
Last Updated : 2025-04-26ดวงใจอสูร ตอนที่ 13.
ตอนที่ 13.ร่างสูงตระหง่านแสนสง่างามที่เดินไปถึงประตูแล้วชะงัก และหันกลับมามอง ก่อนจะพูดเสียงทุ้มกังวาน แต่ฟังยังไงก็ฟังไม่ออกว่าเจ้าตัวรู้สึกยังไง“สำหรับฉัน ไม่มีอะไรนานเกินไปกว่า... การรอคอยคืนแต่งงานหรอก”พลอยไพลินถึงกับยืนอึ้ง รู้สึกว่าสมองช่างตีความหมายคำพูดนั้นช้าเหลือเกิน สาวน้อยได้แต่ยืนอายม้วน จนร่างสูงใหญ่ก้าวพ้นประตูไปนั่นแหละถึงรีบวิ่งตาม และก็ไปทันที่หน้าห้องพอดี“รอด้วยสิ...”มือบางสอดคล้องกับแขนกำยำของธาราเขตทันที เมื่อเห็นดารารัศมีเดินสวนขึ้นมา พร้อม ๆ กับมอบรอยยิ้มสะใจส่งไปให้ และนั่นก็ทำให้อริสาวถึงกับเบิกตากว้างอ้าปากค้างเติ่ง“เอ่อ...พี่ธารา... นังนี่มัน...” พูดกับพี่ชายบุญธรรม แต่สายตากับมองพลอยไพลินด้วยความตื่นตกใจก็ไหนนังอิ่มมันบอกว่า ตัวเองทำงานเรียบร้อยแล้วไง ทำไมนังนี่มันถึงได้มายืนเสนอหน้าอยู่ข้าง ๆ ธาราเขตแบบนี้ และถ้าเดาไม่ผิด จากสภาพที่เห็น ก็คงจะพึ่งออกมาจากห้องนอนของพี่ชายตนเองแน่นอนดารารัศมีอยากจะกรี๊ดแต่ก็ทำได้แค่ยืนฝืนยิ้ม และพูดเสียงเรียบ “นึกว่าหนีกลับบ้านไปแล้วซะอีก”พลอยไพลินซบหน้าลงกับต้นแขนกำยำแสดงความสนิทสนมออกนอกหน้า พร้อม ๆ กับความรอยยิ้ม
Last Updated : 2025-04-26
Latest chapter
ดวงใจอสูร ตอนที่ 35. ตอนอวสาน
ตอนที่ 35. ตอนอวสานพูดพลางเอียงหน้าหลบปลายจมูกโด่งพัลวัน เมื่อคนตัวโตเริ่มรุกรานอีกครั้ง และทำท่าจะไม่หยุดแค่กอด ๆ จูบ ๆ เสียด้วย“เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า อายเขาตายเลย ปล่อยพลอยก่อนค่ะ” พ้อไม่จริงจังนัก เพราะตอนนี้เลือดสาวก็เริ่มระอุขึ้นมาจนเจ้าตัวถึงกับตกใจ“งั้นเราขึ้นห้องกันเถอะ ผมอยากกินของหวานอีกแล้ว...”พูดไม่พูดเปล่า รีบช้อนร่างอรชรขึ้นมาไว้ในอก ก่อนจะก้าวยาว ๆ ขึ้นบันได แต่ระหว่างทางก็สวนกับจำปาที่เดินลงมาพอดีพลอยไพลินหน้าแดงรีบซุกหน้ากับอกกว้างอย่างเขินอาย แต่พ่อเจ้าประคุณน่ะสิดันเล่นป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ไปทั่ว จนน่าหยิกให้เนื้อเขียวนัก“จำปา วันนี้ฉันกับคุณพลอยจะอยู่ในห้องนอนทั้งวัน ถ้ามีใครมาหา แล้วเรื่องไม่ใหญ่ขนาดสึนามึขึ้นอ่าวไทยล่ะก็ ไม่ต้องขึ้นมาเรียกนะ เพราะฉันอาจจะกำลังยุ่งอยู่...”จำปาอมยิ้มกว้าง เข้าใจความหมาย แต่ก็ยังแกล้งถามออกไป “แล้วถ้าสึนามึไม่ได้ขึ้นอ่าวไทย แต่ย้ายมาขึ้นที่อันดามันแทนล่ะคะ ให้จำปาทำยังไง ให้ขึ้นไปเรียกได้หรือเปล่า”“จำปาน่ะ แกล้งพลอยอยู่ได้...” พลอยไพลินพ้อหน้าแดงก่ำ อย่างเคอะเขิน จำปาหัวเราะคิกคัก “ขอให้มีความสุขนะคะ” พูดจบก็รีบวิ่งลงไปอย่างร
ดวงใจอสูร ตอนที่ 34.
ตอนที่ 34.“พี่ธารา...”เสียงแหลมที่พลอยไพลินจำได้ดีว่าคือใครดังอยู่ไม่ไกล และพอหันไปมองก็เห็นดารารัศมีเดินหน้าบอกบุญไม่รับเข้ามาหา โดยข้างกายมีอิ่มใจอยู่ใกล้ ๆ“รัศมี...”ธาราเขตยิ้มให้กับน้องสาวบุญธรรม ก่อนจะก้มมองใบหน้าของภรรยาที่เจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ชายหนุ่มกระชับอ้อมแขนอย่างให้กำลังใจ ราวกับกำลังสัญญาว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยให้ใครหน้าไหน หรือแม้แต่ดารารัศมีทำร้ายหล่อนได้อีกแล้ว“พี่ธาราไปซะนานรัศมีคิดถึงจังเลย” พูดกับพี่ชายแต่สายตาจ้องมองพลอยไพลินเขม็ง ก่อนจะเอ่ยเสียงห้วนไม่พอใจ“รู้ไหมว่าพี่ชายฉันแทบเป็นคนติดเหล้าก็เพราะหล่อนคนเดียว...”“คือฉัน...” พลอยไพลินพูดไม่ออก ได้แต่กลืนน้ำลาย“ไม่เอาน่า รัศมี เรื่องมันจบลงด้วยดีแล้ว”ธาราเขตปราบ ขณะรั้งร่างอรชรให้นั่งลงบนโซฟานุ่มข้าง ๆ ดารารัศมีทรุดนั่งตาม โดยมีอิ่มใจนั่งที่พื้นข้าง ๆ“แต่รัศมียังไม่ยอมจบหรอกค่ะ รัศมีไม่อยากเห็นพี่ธาราเมาไม่รู้เรื่องแบบนั้นอีกแล้ว รัศมีเห็นแล้วเจ็บหัวใจไปหมด พี่ธาราไปรักผู้หญิงหลอกลวงพรรค์นี้ได้ยังไงนะ รัศมีล่ะงงจริง ๆ”“ฉันขอโทษค่ะ สำหรับทุกเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันรู้ตัวดีว่าเลวมากที่โกหกแบบนั้น แต่ขอให้เชื่
ดวงใจอสูร ตอนที่ 33.
ตอนที่ 33.“ถ้าพลอยทำแบบนี้ ผมอาจจะขายหน้าตรงนี้ก็ได้...”ธาราเขตรีบขยับตัวให้ตรงกับตำแหน่งรัก ก่อนจะเดินหน้าเข้าไปอย่างพรวดเดียวจนหมดความยาว สาวน้อยเบ้หน้าเล็กน้อยเพราะมันยังคับแน่นไม่เสื่อมคลาย แต่พอเขาขยับตัวเป็นจังหวะ สวรรค์ครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ก็ต่ำเตี้ยเรี่ยดินลงมาหาอีกแล้ว“โอ้...คุณธารา... พลอย... โอ๊ย...”ร้องครางไม่หยุด ขณะขยับสะโพกขึ้นตอบสนองเขาเป็นจังหวะ ยิ่งตอนคนตัวโตกระแทกลึกล้ำเข้าไปและถอนออกมาจนหมดตัว ทำใหม่แบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า หล่อนก็ยิ่งคลั่ง ไฟพิศวาสแทบจะระเบิดออกมา“พลอยจ๋า...ร้อนเหลือเกิน ตอบสนองผมดีเหลือเกิน โอ้...แบบนั้นแหละ ผมใจจะขาดอยู่แล้ว...”ชายหนุ่มร้องออกมาฟังไม่ได้ศัพท์เมื่อหญิงสาวใต้ร่างหยัดสะโพกขึ้นหารับจังหวะรุกที่หนักหน่วงของตนด้วยความร้อนแรงเกินห้ามใจชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงความคับแคบของเนื้อสาวที่บีบรัดรอบลำกายกำยำของตนเองเต็มความรู้สึก และมันก็ทำให้เขาแทบจะทานทนต่อไปไม่ได้ เขาเพิ่มแรงกระแทกกระทั้นลงไปไม่หยุด โจนจ้วงใส่ร่างบางที่แอ่นรับอย่างสู้ตายอย่างดุเดือด“พลอยจ๋า... ผมจะไม่ไหวแล้ว...”ร่างหนาใหญ่กระแทกใส่ไม่หยุด ครั้งแล้วครั้งเล่าที่โยกย้ายส
ดวงใจอสูร ตอนที่ 32.
ตอนที่ 32.“นะ ยกโทษให้ผมนะครับ พลอยจ๋า แล้วคืนนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุด... ทูนหัว...”ชายหนุ่มก้มลงงับกลีบปากล่างอิ่มย้อยแสนหวานของหล่อนเบา ๆ อย่างหยอกเย้า ขณะที่มือหนาลูบไล้ขึ้นมากอบกุมเต้าสาวไว้เต็มมือ สาวน้อยร้อนผ่าวไปทั้งตัว ซอกขาอุ่นวาบ ต้องการอะไรบางอย่าง ที่ธาราเขตเคยมอบให้แล้วอย่างมหาศาล“ไม่... พลอยไม่ให้คุณทำอะไรพลอยทั้งนั้นแหละ... จนกว่าคุณจะบอกว่ารักพลอยเสียก่อน” แก้มสาวแดงก่ำขณะพูดออกไปธาราเขตฉีกยิ้มกว้าง เขานี่โง่หรือบ้ากันแน่นะ ทำไมถึงลืมพูดคำสำคัญคำนี้ไปได้ ใช่ เขารักหล่อน รักตั้งแต่แรกเจอ รักจนหัวใจปวดร้าวไปหมด“ผมรักพลอย...ผมรักพลอย ผมรักพลอย...”ชายหนุ่มกระซิบนุ่มนวลข้างหู ก่อนจะฉวยโอกาสซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่น ขบเม้มเนื้อนวลแผ่วเบา แต่มันก็ทำให้เกิดรอยแดงขึ้นมา“พอใจหรือยังจ๊ะที่รัก คราวนี้ให้ผม...”ดวงตาคมกล้าวาววับ สาวน้อยหลบตาพัลวัน รู้ดีว่าผู้ชายที่กำลังคร่อมร่างของหล่อนอยู่นี้ต้องการอะไร เพราะมันก็คือสิ่งที่หล่อนต้องการเหมือนกัน“รักพลอย... ได้หรือยัง... คิดถึงใจจะขาดแล้วนะ”พลอยไพลินยิ้มอย่างเอียงอาย ก่อนจะค่อย ๆ พยักหน้าช้า ๆ และนั่นก็ทำให้ธาราเขตยิ้มกว้าง
ดวงใจอสูร ตอนที่ 31.
ตอนที่ 31.ชายหนุ่มรูปร่างหล่อเหลาที่อยู่ในชุดไทยราชปะแตนสีครีมทองเดินกลับไปกลับมาอย่างใช้ความคิด ก่อนจะพูดออกมาคล้ายหมดทางเลือก“ก็ได้ครับ... แต่ผมจะไม่เข้าหอกับต้นตาลเด็ดขาด จะแยกห้องนอน พอครบอาทิตย์ต้นตาลจะต้องกลับไปอยู่บ้าน และไม่มีสิทธิ์มาวุ่นวายกับผมอีก ตกลงไหมครับคุณพ่อ คุณแม่...”คำพูดของคิมหันต์ทำร้ายหัวใจของหล่อนเสียทุกคำทุกพยางค์ เจ็บลึก แผลกว้างจนเลือดไหลทะลัก เขารังเกียจ ขยะแขยง แถมยังชิงชัง แต่หล่อนก็ปฏิเสธสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นไม่ได้“เรื่องเข้าหอพอผู้ใหญ่อวยพรเสร็จ คิมก็กลับห้องเดิมของตัวเองได้ทันที พ่อกับแม่ไม่ว่าหรอก เพราะพ่อก็ไม่คิดจะให้แกนอนกับเจ้าสาวที่ยังไม่ถึงสิบเจ็ดดีอย่างต้นตาลเหมือนกัน เดี๋ยวจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์”“งั้นทุกอย่างก็ตามนี้นะ ยายเอิงพาต้นตาลไปแต่งหน้าแต่งตัวนะ เรียกช่างแต่งหน้าทำผมที่ทำให้คิมหันต์นั่นแหละมาทำให้ ส่วนชุดก็ไปดูในห้องของแม่นะ มีชุดแต่งงานของแม่อยู่ เก็บอยู่ในตู้ซ้ายมือในสุด ไม่รู้ว่าจะใส่ได้หรือเปล่า แต่ก็ต้องลองดู เพราะหาตอนนี้ไม่ทันแล้ว... เร็วเข้าไป” คุณนายเพลินพิศเร่งลูกสาว หยาดพิรุณพยุงร่างที่เหมือนไร้วิญญาณของต้นตาลให้เดินเคีย
ดวงใจอสูร ตอนที่ 30.
ตอนที่ 30.ขณะที่ธาราเขตพาพลอยไพลินขับรถเข้ากรุงเทพฯ ไปแล้วนั้น ต้นตาลก็กำลังนั่งหน้าซีดเผือดอยู่ตรงหน้าของคิมหันต์และวงศ์ตระกูลที่กำลังเดือดดาลเหลือกำลัง“แขกเหรื่อมากันพร้อมหมดแล้ว แต่เจ้าสาวไม่มี นี่พ่อจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน...” นิพล วงศารัตนาพร บิดาของคิมหันต์อาละวาดใหญ่ เดินพล่านเป็นเสือติดจั่น“แม่บอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นก็ไม่เชื่อ ดูสิ หนีตามผู้ชายไปซะงั้น โอ๊ย... แม่จะเป็นลมสงสัยได้ขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์แน่ ๆ เลย”คุณนายเพลินพิศ มารดาของคิมหันต์ทำท่าจะเป็นลม ต้นตาลจะวิ่งเข้าไปรับ แต่ก็ถูกเสียงกระด้างของคิมหันต์ตวาดขึ้นซะก่อน ร่างอรชรในเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงขายาวแบบที่คิมหันต์เคยเห็นเป็นประจำชะงักงัน“อย่ามายุ่งกับแม่ของฉัน! เธอมันตัวซวย...”คิมหันต์มองเด็กสาวตรงหน้าอย่างชิงชัง ก่อนจะก้าวยาว ๆ รับไปร่างของมารดาเอาไว้แนบอก ต้นตาลหน้าจ๋อยน้ำตาซึม“อย่าไปดุต้นตาลนักสิคะพี่คิม ต้นตาลยังเด็กจะรู้เรื่องอะไร” นี่แหละคือคนเดียวที่เห็นใจและมองหล่อนด้วยความสงสาร หยาดพิรุณ น้องสาวคนเล็กของคิมหันต์“อย่ายุ่งเรื่องผู้ใหญ่ได้ไหมยายเอิง อยู่เงียบ ๆ ไปเลย” คิมหันต์หันไปดุน้องสาว
ดวงใจอสูร ตอนที่ 29.
ตอนที่ 29.ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าจะได้พบกับผู้ชายใจร้ายใจดำคนนี้อีก น้ำตาไหลออกมา จนมือบางต้องรีบป้ายทิ้งอย่างอับอาย ก่อนจะเชิดหน้า ข่มความเจ็บปวดไว้ กัดฟันโต้ตอบคนไร้หัวใจออกไปมาให้เห็นทำไม...! จะมาทำให้หล่อนเจ็บปวดอีกทำไมกัน...!“อะไรที่เป็นของของฉัน... ฉันไม่มีวันยกให้คนอื่นง่าย ๆ” น้ำเสียงเย็นจัด ขณะกวาดมองใบหน้างดงามไร้ที่ติด้วยสายตากระด้าง ดุดัน“รวมทั้งเธอด้วย...”หญิงสาวกัดปากแน่น น้ำตาไหลพรากจนมือบางเช็ดไม่ทัน เขามีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้ มาพูดแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของในตัวหล่อนแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่เขาเองไม่ใช่หรือ เป็นคนสลัดหล่อนทิ้งอย่างไม่ไยดี แล้วตอนนี้จะมาอ้างสิทธิ์ที่มันหมดอายุไปแล้วทำไม“พลอยไม่ใช่ของคุณ... และพลอยก็กำลังจะแต่งงาน ช่วยพาพลอยกลับบ้านด้วย เดี๋ยวจะเลยฤกษ์...”แทนที่เขาจะเจ็บหรือจุกกับคำพูดของหล่อนบ้าง แต่เปล่าเลย พ่อคนตัวโตกลับหัวเราะร่วน แถมก้มหน้าเข้ามาหาราวกับตัวเองกุมชะตาชีวิตของหล่อนเอาไว้อย่างนั้น“อีกเดี๋ยวฉันจะทวนความจำให้... ว่าเธอเป็นของฉันทั้งตัวและจิตวิญญาณ และขอบอกไว้ตรงหน้าเลยว่า งานแต่งงานของไอ้แมวขโมยนั้นจะไร้เจ้าสาวอย่างแน่นอน”“คุณทำอย่างนี้
ดวงใจอสูร ตอนที่ 28.
ตอนที่ 28.“แต่ตาลว่าคุณธารารัก...”ต้นตาลขยับปากจะกล่อมอีก แต่ก็ต้องหยุดฉับ เพราะพลอยไพลินตัดบทด้วยเสียงเด็ดขาด จนหล่อนขยาดที่จะโน้มน้าวใจต่อไป“เลิกพูดถึงเรื่องนี้เถอะต้นตาล เพราะพี่ไม่มีทางเปลี่ยนใจเด็ดขาด และรถก็คงจะมารับพี่ไปหาคุณคิมในอีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้แล้ว...”ทุกอย่างเงียบลงไปโดยปริยาย ต้นตาลเลือกที่จะเดินออกจากห้องนอนที่พลอยไพลินใช้แต่งหน้าทำผมเงียบ ๆ ด้วยใบหน้าเศร้าหมอง ขณะที่พลอยไพลินเองก็เลือกที่เหม่อมองออกไปยังท้องฟ้ากว้าง และยิ้มกับมันทั้ง ๆ ที่หัวใจเจ็บสิ้นดียี่สิบนาทีต่อมา... รถคันหรูสีดำสนิทคันที่ต้นตาลไม่คุ้นตาแม้แต่นิดเดียว แล่นเข้ามาจอดที่ลานหน้าบ้าน คนขับร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีน้ำตาลไหม้ก้าวเดินเข้ามาหาหล่อน“คุณมารับพี่พลอยหรือคะ”ถามออกไปอย่างแปลกใจแกมไม่ไว้ใจ ขณะพยายามเพ่งมองใบหน้าของบุรุษคนนั้น แต่ก็มองไม่ถนัดนัก เพราะสวมทั้งหมวก ใส่ทั้งแว่นตากันแดดอันใหญ่ชายคนนั้นไม่ตอบ มือใหญ่สีขาวสุขภาพดียกขึ้นถอดแว่นกันแดดออกช้า ๆ และต้นตาลก็ต้องอุทานออกมาเสียงดัง ตอนนี้แยกไม่ออกเลยว่าจะดีใจหรือว่าตกใจดี“คุณธารา! คุณธาราจริง ๆ ด้วย ตาลคิดว่าคุณธาราจะใจดำไม่มาซะแล้ว...”
ดวงใจอสูร ตอนที่ 27.
ตอนที่ 27.กรามแกร่งของธาราเขตขบกันแน่น ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ไม่คิดจะหลอก แต่ก็หลอกไปแล้วนี่ และอย่าบอกนะว่าที่มาหาฉันถึงกรุงเทพฯ นี่เพราะเรื่องนี้”ต้นตาลส่ายหน้า “ไม่ใช่ค่ะ นี่ไม่ใช่เรื่องที่ทำให้ตาลดั้นด้นมาถึงที่นี่หรอกค่ะ...”“แล้วเรื่องอะไรล่ะ ต้นตาลถึงได้พยายามถึงขนาดนี้ ถึงขนาดนอนรอหน้ารั้วเป็นครึ่งค่อนวัน” ดวงตาคมกล้าจ้องมองราวกับจะผ่าหัวใจเด็กสาวประสานสายตากับธาราเขตนิ่งนาน ก่อนจะพูดเสียงเรียบ “พี่พลอยกำลังจะแต่งงานค่ะ...”“อะไรนะ?!”“พี่พลอยจะแต่งงานกับพี่คิมหันต์ เพื่อรักษาไร่เอาไว้ค่ะ”ต้นตาลเอ่ยซ้ำอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่มีเสียงใดหลุดรอดออกมาจากริมฝีปากหยักสวยของธาราเขตแม้แต่นิดเดียว ใบหน้าหล่อเหลานั้นเย็นชาจนจับอารมณ์ไม่ได้ว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไงเด็กสาวเห็นแล้วก็รู้สึกผิดหวังอย่างแรง “ตาลทำได้แค่นี้แหละค่ะ หากคุณธารารักพี่พลอย หรือว่าเห็นพี่พลอยมีค่าบ้างก็ควรจะไปช่วยพี่พลอยให้พ้นจากบ่วงจองจำนี้”ธาราเขตยังนิ่งไม่ตอบโต้ ต้นตาลจึงพูดต่อ “แต่หากต้นตาลเข้าใจผิด ต้นตาลก็ต้องขอโทษด้วยที่มารบกวนเวลาอันมีค่าของคุณธารา” จะเปิดประตูก้าวลงไป แต่เสียงเข้มห้วนก็หยุดหล่อนเอ
