MasukShare
งานขาว-ดำ
Terakhir Diperbarui:
2025-06-14 02:01:57งานพิธีสวดส่งวิญญาณของตาเขียวถูกจัดขึ้นโดยอัญชันและมีพ่อคุ้มอินทรีย์เป็นเจ้าภาพใหญ่ตลอด 7 คืนที่ผ่านมา
อัญชันเศร้าโศกเสียใจไม่น้อย รู้สึกใจหายที่ญาติคนสนิทคนสุดท้ายในชีวิตได้จากไป ชาวบ้านที่รักและเคารพตาเขียวก็พากันมาช่วยงานอย่างไม่ขาดสาย"เอ็งเหนื่อยหรือไม่อัญชัน หากเหนื่อยแล้วขึ้นไปพักเถอะ เดี๋ยวข้าจะยืนรับแขกด้านล่างให้เอง" อินทรีย์ที่เห็นอัญชันยืนรับแขกที่มางานสวดศพคืนสุดท้ายอย่างเหน็ดเหนื่อย จึงได้เอ่ยปากบอกให้อัญชันไปพัก"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ อัญชันไม่เหนื่อยหรอกจ๊ะพ่อคุ้ม" ดวงตาสวยแดงก่ำจนบวมช้ำ แสดงให้เห็นถึงการร้องไห้อย่างหนักอินทรีย์ที่อยากจะเข้าไปกอดปลอบประโลมอัญชันทุกขณะจิต แต่อยู่ในวัดในวาเขาก็ต้องหักห้ามใจ ทำได้เพียงยืนเคียงข้างอัญชันในวันที่เศร้าโศกที่สุด"หากเช่นนั้นเอ็งก็ดื่มน้ำเสียหน่อย" อินทรีย์ที่เดินไปหยิบน้ำใส่ขันมาให้อัญชันได้ดื่ม"ขอบน้ำใจนะจ๊ะพ่อคุ้มที่อยู่ข้างๆ อัญชันเสมอ" อัญชันรับขันน้ำเล็กๆ จากมือใหญ่ของอินทรีย์ด้วยความสั่นเทางานพิธีวันสุดท้ายของตาเขียวผ่านพ้นไปด้วยดี โดยมีพ่อคุ้มอินทรีย์ ผู้น
Bab terbaru
ดวงใจอินทรีย์ เต้าใหญ่
อัญชันกับอินทรีย์ก็เดินตรงไปที่ท่าน้ำที่อยู่ข้างบ้าน เป็นท่าน้ำส่วนตัวของอัญชันเท่านั้นที่จะมาอาบได้ เพราะอินทรีย์ไม่อยากให้อัญชันต้องเดินไปอาบน้ำไกล ๆ จึงได้สั่งขุดบ่อขึ้นมาและให้น้ำจากลำธารน้ำตกไหลผ่านเข้ามาในบ่อแห่งนี้ "เอ็งจะยืนตรงนั้นอีกนานไหมเล่าอัญชันหรือเอ็งรังเกียจที่จะอาบน้ำกับข้า"อินทรีย์ที่นั่งถอดเสื้อออกเหลือเพียงผ้าโสร่งตัวเดียว "เออ..คือว่า.."อัญชันทำท่าทีอึดอัดไม่กล้าตอบอินทรีย์ไปตรง ๆ เพราะรู้สึกเขินอาย "คืออะไรของเอ็งเล่า.คือ ๆ อยู่นั่นแหละเมื่อไหร่จะได้ฟังจะได้พูดเสียที"อินทรีย์แจ้งทำเป็นเสียงเข้ม "อัญชันแค่รู้สึกไม่ชินน่ะจ้ะ"ทั้งที่ใจจริงอัญชันหวนนึกถึง วันที่อินทรีย์นั้นประกบจูบตัวเองขึ้นมาซะอย่างนั้น "รีบมาเร็ว ๆ เถอะข้าเหนียวตัวเหนอะหนะตัวไปหมดแล้ว จะได้ขึ้นเรือนด้วยกันเดี๋ยวดึกกว่านี้น้ำค้างมันจะแรง" สองเท้าของอัญชันเดินไปหาอินทรีย์ตรงท่าน้ำ โดยท่าทีเขินอายอัญชันจึงนั่งลงกระเถิบห่าง ๆ อินทรีย์คนละแถบ คนหนึ่งนุ่งกระโจมอกส่วนอีกคนหนึ่งใส่เพียง
ดวงใจอินทรีย์ งานขาว-ดำ
งานพิธีสวดส่งวิญญาณของตาเขียวถูกจัดขึ้นโดยอัญชันและมีพ่อคุ้มอินทรีย์เป็นเจ้าภาพใหญ่ตลอด 7 คืนที่ผ่านมา อัญชันเศร้าโศกเสียใจไม่น้อย รู้สึกใจหายที่ญาติคนสนิทคนสุดท้ายในชีวิตได้จากไป ชาวบ้านที่รักและเคารพตาเขียวก็พากันมาช่วยงานอย่างไม่ขาดสาย"เอ็งเหนื่อยหรือไม่อัญชัน หากเหนื่อยแล้วขึ้นไปพักเถอะ เดี๋ยวข้าจะยืนรับแขกด้านล่างให้เอง" อินทรีย์ที่เห็นอัญชันยืนรับแขกที่มางานสวดศพคืนสุดท้ายอย่างเหน็ดเหนื่อย จึงได้เอ่ยปากบอกให้อัญชันไปพัก"ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ อัญชันไม่เหนื่อยหรอกจ๊ะพ่อคุ้ม" ดวงตาสวยแดงก่ำจนบวมช้ำ แสดงให้เห็นถึงการร้องไห้อย่างหนักอินทรีย์ที่อยากจะเข้าไปกอดปลอบประโลมอัญชันทุกขณะจิต แต่อยู่ในวัดในวาเขาก็ต้องหักห้ามใจ ทำได้เพียงยืนเคียงข้างอัญชันในวันที่เศร้าโศกที่สุด"หากเช่นนั้นเอ็งก็ดื่มน้ำเสียหน่อย" อินทรีย์ที่เดินไปหยิบน้ำใส่ขันมาให้อัญชันได้ดื่ม"ขอบน้ำใจนะจ๊ะพ่อคุ้มที่อยู่ข้างๆ อัญชันเสมอ" อัญชันรับขันน้ำเล็กๆ จากมือใหญ่ของอินทรีย์ด้วยความสั่นเทางานพิธีวันสุดท้ายของตาเขียวผ่านพ้นไปด้วยดี โดยมีพ่อคุ้มอินทรีย์ ผู้น
ดวงใจอินทรีย์ ตาเขียวจากไป
อัญชันที่ถือปิ่นโตข้าวมาเพียงลำพัง ลัดเลาะตลาด จนใกล้จะถึงบ้านของตาเขียวอยู่เพียงไม่กี่อึดใจ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีใครคนหนึ่งเดินสะกดรอยตามอัญชันมาสักพักใหญ่ และคนปริศนาผู้นั้นก็ปรากฏตัวขึ้น"น้องอัญชัน ไม่เจอกันเสียนาน เจ้าจะรีบไปที่ใดเล่า?" ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าคนที่ทักทายเช่นนี้จักเป็นใครไปไม่ได้นั่นคือไอ้พัน ลูกเศรษฐีอ๋อง และไอ้ไผ่ ลูกสมุนคู่ใจที่เดินตามนายต้อย ๆ ไปวัน ๆ หนึ่ง"ข้าไหว้จากพี่พัน แต่ว่าวันนี้ข้าคงจะหยุดอยู่คุยกับพี่ไม่ได้ ข้าขอตัวก่อน" อัญชันที่รีบเร่งอยู่แล้วก็รีบบอกปฏิเสธที่จะพูดคุยกับไอ้พันอย่างไร้เยื่อใย"เจ้าจะรีบไปที่ใดกัน ให้พี่ไปเป็นเพื่อนเจ้าหรือไม่?" ไอ้พันยังเดินล้อมหน้าล้อมหลังอัญชันอย่างไม่ยอมย่อท้อ"ไม่ต้องหรอกจ้ะ แค่พี่หลีกทางให้ข้าก็จะเป็นพระคุณมากแล้ว ข้าจำเป็นต้องรีบไป ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับพี่ให้เสียเวลาเช่นนี้" นี่เป็นครั้งแรกที่อัญชันพูดจาไม่ไว้หน้า ไอ้พันเลยแม้แต่น้อย เพราะด้วยใจดวงน้อยๆ เป็นห่วงตาเขียว ผู้เป็นลุงแท้ ๆ ของพ่อ"เหตุใดเจ้าจึงพูดตัดเยื่อใยกับพี่เช่น
ดวงใจอินทรีย์ พ่อคุ้มโหด
เสียงร้องโหยหวนดังมาจากลานฝึกอาวุธเมื่ออินทรีย์จับตัวสองโจรกระจอกที่บังอาจปีนขึ้นบ้านเพื่อปล้นทรัพย์สินของเขา เขาจึงให้ไอ้สนจัดการทรมานอย่างสาสม จนได้ความว่าเป็นกลุ่มแก๊งของโจรปล้นควายที่ยังหลงเหลืออยู่ด้านนอก รอวันกลับมาเพื่อเอาคืน พวกนี้เป็นเพียงปลายแถวที่ถูกจ้างมาเพื่อดูลาดเลามากกว่ามาปล้น"หากข้าไม่กลับไป พวกมันจะยกพวกมาฆ่าพวกเอ็งทั้งหมู่บ้าน" โจรที่ตอนกลางคืนยังยกมือไหว้ราวกับคนไม่มีทางสู้ แต่ตอนนี้กลับทำปากเก่ง"หากเอ็งคิดว่าพวกมันจะมาช่วยเอ็งเพียงเพราะเอ็งไม่กลับไปล่ะก็ เอ็งคิดผิดแล้ว หากมันคิดจะช่วยเอ็งตั้งแต่แรก คงไม่ส่งให้เอ็งมาตายอยู่ที่นี่" อินทรีย์พูดด้วยท่าทางยียวนกวนประสาท"มึงอ่ะหรอ พ่อคุ้มอินทรีย์ที่ใคร ๆ ก็พูดถึง ไม่ว่าจะเป็นโจรด้านนอก ด้านใน หรือรอบนอก ก็ไม่มีใครกล้าเหยียบเข้ามาในหมู่บ้านช่องเขาแคบแห่งเมืองโคราช ถุย..! มึงก็ไม่เท่าไหร่หรอกว่ะ" โจรกระจอกที่โดนยิงขาก็ยังคงปากดีไม่เลิก"กูคงไม่ต้องเสียเวลาพูดกับมึงให้มากความ" พูดจบ อินทรีย์พยักหน้าให้ไอ้สนและลูกสมุนคนอื่น ๆ ได้ทำงานอ๊าค....!!! เสียงครา
ดวงใจอินทรีย์ โจรบุก
คืนนี้อินทรีย์เลือกที่จะมานอนกับอัญชันดั่งเช่นทุกวันเพราะปรับความเข้าใจกันแล้ว แต่ความรู้สึกของอัญชันที่เปลี่ยนไปกับรู้สึกใจเต้นระรัวเมื่อเห็นอินทรีย์นอนรอตนอยู่บนเตียง หากเป็นเมื่อก่อนก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจและดีใจเพราะตัวเองเทิดทูนอีกอินทรีย์เยี่ยงผู้มีพระคุณเหนือหัว"เหตุใดจึงใช้สายตามองข้าเช่นนั้นเล่า ข้าไม่สามารถเข้ามานอนกอดเอ็งได้ดั่งเช่นวันวานหรือ"อินทรีย์ที่นอนตะแคงข้างใช้มือข้างหนึ่งเท้าหัวอยู่และใช้มืออีกข้างหนึ่งตบลงบนที่นอนเบา ๆ เป็นสัญญาณให้อัญชันขึ้นมานอนเสียที"เปล่าเสียหน่อยจ้ะพ่อ ข้าแค่รู้สึกไม่เหมือนเดิมกับเรื่องหลาย ๆ อย่างที่เกิดขึ้นวันนี้นะจ๊ะ"อัญชันเองถึงแม้จะรับรู้ความรู้สึกของอินทรีย์บ้างแล้วแต่ด้วยความที่ยังปรับตัวไม่ได้กลับตื่นเต้นเสียอย่างนั้น"มาเถิด ข้าไม่ทำอะไรเอ็งหรอก มันยังไม่ถึงเวลา แต่ขอให้เอ็งจำในสิ่งที่ข้าบอกเอ็งนับจากนี้ เอ็งอย่าได้เข้าใกล้ผู้ชายคนใดอีก ถ้าเอ็งไม่เชื่อฟังข้า ข้าจะลงโทษเอ็ง"อินทรีย์ที่พูดหมายหัวอัญชันเอาไว้"อัญชันจะเข้าใกล้ผู้ใดได้ล่ะจ๊ะพ่อ พ่อดุอย่างกับเสือเช่นนี้ ผู้
ดวงใจอินทรีย์ เผยความในใจ 20%
ดวงอาทิตย์อัสดงยามโพล้เพล้สีแดงสดใส สองดวงตาประสานกัน หัวใจทั้งสองดวงเต้นเข้าจังหวะ เหมือนโลกทั้งใบกำลังหยุดหมุนภายใต้สายน้ำเย็นฉ่ำ"ก็ข้าน่ะ สิเอ็งคิดว่าเป็นผู้ใดเล่าอัญชัน"อินทรีย์โอบกระชับร่างเล็กให้แนบชิดกับ ลำตัวของเขา แล้วใช้มืออีกข้างเกลี่ยปอยผมของอัญชันเหน็บไปที่ใบหู"บ้านของพ่อคุ้มอินทรีย์ อัญชันจะคิดว่าเป็นผู้ใดได้อีกเล่า"อัญชันรู้สึกร้อนวูบวาบเขินจนหน้าแดงเป็นลูกตำลึง"เหตุใดเมื่อเช้าเอ็งจึงหลบหน้าข้า ไม่ยอมกินข้าวกับข้าเชียวรึ" อินทรีย์ที่รู้อยู่แก่ใจแต่ก็ยังขยั้นขยออยากจะได้คำตอบจากร่างเล็กที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาใส่เขา"คืออัญชันแค่ช่วยยายปริกพับดอกบัวไหว้พระพรุ่งนี้นะจ๊ะ ก็เลยไม่ได้มากินข้าวเช้ากับพ่อคุ้มอินทรีย์ดังเช่นทุกวัน"อัญชันเลือกจะโกหกคำโต เป็นการเอาตัวรอดว่าตัวเองตกใจกับเหตุการณ์ในตอนเช้า"เอ็งแน่ใจรึ ว่าไม่ได้ตั้งใจหลบหน้าข้า" อินทรีย์ยังคงถามคำถามเดิมย้ำไปย้ำมา"อัญชันเปล่าเสียหน่อยจ้ะพ่อคุ้ม จะมาเค้นเอาอะไรกับข้านะ อัญชันว่าขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน อัญเล่นน้ำนานแล้วเดี๋ยวจะได้ไข้อัญชันพยายามหา
Anda juga akan menyukai
มาเฟียเถื่อนเมียเด็ก
หนูแดงอินดี้15.2K Dibacaมาเฟียคลั่งรัก (Love as first sex)
จินต์พิชา1.1K Dibacaหลงรักเด็กซ่อง
naennarm 2.3K Dibacaหลงกลรัก มาเฟียเถื่อน
MaRich_1.6K Dibacaแค้นรัก เมียสมรส NC20+
Naya Solene1.6K Dibacaหนี้รักมาเฟียจอมคลั่ง
มงกุฎดอกหญ้า1.1K Dibacaผู้หญิงของมาเฟีย
Davide1.5K Dibacaกรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย
ลั่นทมสีเลือด106 Dibaca
