Share

บทที่ 4

Author: เจินเหยียน
มือข้างหนึ่งค่อยๆ ยื่นออกมาจากช่องประตู บีบคอฉันเอาไว้

พละกำลังยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ ก็ยิ่งหายใจลำบากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน

ฉันพยายามหยุดการสั่นสะท้านไปทั้งตัวเอาไว้เต็มที่ ใช้มือเท้าจับและทุบตีคนคนนั้น แต่ระยะห่าง ความสูงที่แตกต่าง ไม่อนุญาตให้ทำได้เลยสักนิด

สุดท้าย ฉันก็คลำเจอโทรศัพท์มือถือในกระเป๋า

จึงทุ่มแรงทั้งหมดทุบลงไปบนข้อมือที่บีบคอฉันเอาไว้

ต่อมาเสียงเจ็บปวดก็ดังขึ้น พันธการบริเวณลำคอก็ถูกปลดเปลื้องเช่นกัน

คนที่ซ่อนตัวอยู่หลังประตู เดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม

ดวงหน้าหยิ่งยโส คว้าผมฉันเอาไว้อย่างโหดร้าย เอ่ยปากข้างหูฉัน

“เซอร์ไพรส์! อาจารย์หลิน”

เลือดในกายฉันแข็งค้าง

เสียงนี้ ฉันคุ้นเคยยิ่ง แทบจะสลักไว้ในเลือดเนื้อ

“ซ่งฉู่เหอ เดนมนุษย์อย่างแก ยังจะกล้ามาอีก!”

ฉันขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ถลึงตามองเขา ไม่สนใจความเจ็บปวดที่หนังศีรษะถูกกระชาก ยกมือขึ้นตบหน้าเขา

ซ่งฉู่เหอสีหน้าเคร่งขรึมทันที เสียง”พลั่ก”จากการเหวี่ยงฉันลงไปบนพื้นดังขึ้น

เขากระชากเส้นผมฉัน ลากไปบนพื้น แล้วโยนไปข้างเตียงเหมียวเหมี่ยวเหมือนกับโยนสิ่งมีชีวิตที่ตายไปแล้ว...

ฉันนอนอยู่บนพื้น มองเขาเข้าไปใกล้เหมียวเหมี่ยว
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ดอกไม้โคลนตม   บทที่ 18

    ตอนที่ได้สติขึ้นมาอีกครั้ง ฉันกับเหมียวเหมี่ยวนอนอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วไวรัสในตัวเหมียวเหมี่ยว ก็ค้นเจอสูตรยารักษาที่คิดค้นพัฒนาในที่พักของซ่งฉู่เหอเช่นกันตามที่หัวหน้ากัวบอกเล่า ตอนพวกเขาไปถึง ฉันกับเหมียวเหมี่ยวหมดสติอยู่บนดาดฟ้าเรือ เหยียนเคอกับซ่งฉู่เหอตายอยู่ในห้องโถงและโรงงานใหม่ของซ่งฉู่เหอก็ถูกทำลาย ในนั้นค้นพบอวัยวะในร่างกายคนจำนวนมาก และเด็กสาวที่หายตัวไปพฤติกรรมเลวร้ายเจ้าสัวที่เคยทำการซื้อขายกับเขาล้วนถูกจับกุมจิ้นเฉิงกลับคืนสู่ความสงบสุขในวันวานฉันไปวางช่อดอกไม้ลงหน้าป้ายหลุมศพที่สลักชื่อเหยียนเคอเป็นเพื่อนเหมียวเหมี่ยวมีบางเรื่อง ไม่ใช่ตายแล้วจะสามารถแก้ไขได้ มีบางเรื่องก็ไม่ใช่เรื่องที่จะผ่านไปได้ง่ายๆแต่ ฉันมองเหมียวเหมี่ยวอย่างอ่อนโยน “ลูกสาวของฉันปลอดภัย มีความสุขก็พอ”

  • ดอกไม้โคลนตม   บทที่ 17

    ซ่งฉู่เหอออกคำสั่งให้เหมียวเหมี่ยวลงมือฆ่าฉันเขายืนอยู่อีกด้าน แววตาเปี่ยมไปด้วยความสนุกสนานเหมียวเหมี่ยวมือถือกริช ห่างจากฉันน้อยลงเรื่อยๆ ในตอนที่คมมีดแทงลงมา มือที่ถือมีดกลับเปลี่ยนทิศทางกะทันหันเหมียวเหมี่ยวใช้ร่างกายสกัดกั้นคนตรงหน้า หันกลับมาเอ่ยเสียงเบาว่า ”แม่คะ รีบหนีเร็วเข้า”การเปลี่ยนแปลงอันไม่คาดคิดตรงหน้าทำให้ซ่งฉู่เหอขัดใจ เขาถือมีดยาว เร่งฝีเท้าฟันลงมาฉันเหวี่ยงเหมียวเหมี่ยวไปอีกด้าน ถึงพอจะหลบไปได้ซ่งฉู่เหอโจมตีอีกครั้ง เท้าเหยียบลงบนกระโปรงตัวยาวของเหมียวเหมี่ยว มือซ้ายคว้าหมับเข้าที่ผมของเธอ ”หนีสิ หนีไปสิ”ตอนนี้เขาบ้าคลั่งสุดขีดฉันยืนอยู่ที่เดิม รอระยะห่างระหว่างเขากับเหมียวเหมี่ยวและฉันหดสั้นลงเรื่อยๆ รอถึงตอนที่ห่างกันหนึ่งช่วงแขน ก็พลิกมือแทงปิ่นปักผมในมือเข้าไปในดวงตาซ่งฉู่เหอเขากุมตาซ้าย จ้องมองด้วยความโกรธสถานที่จัดงานสับสนวุ่นวาย ที่หนีเอาชีวิตรอด ก็หนีเอาชีวิตรอด ที่ถอนตัว ก็ถอนตัวมีเพียงพวกเราสามคนที่ยืนอยู่บนเวทีเงียบๆ“หลินซูเสีย เธอแม่ง...”ซ่งฉู่เหอกดปุ่มกดในมือ กรงเหล็กร่วงลงมาจากด้านบน ขังพวกเราเอาไว้ในนั้นหนีไม่พ้นแล้วหรือฉ

  • ดอกไม้โคลนตม   บทที่ 16

    หนาว หนาวถึงกระดูกที่นี่คือที่ไหนฉันพยายามลืมตา แต่น้ำทะเลซัดเข้าสู่นัยน์ตาฉันฉันหรี่ตา ในความเลือนราง ฉันเห็นซ่งฉู่เหอจูงโซ่เหล็กเส้นหนึ่งแสดงอยู่บนเวทีซึ่งรายล้อมไปด้วยผู้คนปลายโซ่เหล็กเส้นนั้นล่ามเฉินเหมี่ยว ลูกสาวของฉันเอาไว้สวมเดรสตัวยาวที่กระทั่งร่างกายก็ปิดไม่ได้เอาไว้ คลานอยู่บนพื้นเหมือนสุนัขตัวหนึ่ง ฉันใจร้อนดั่งถูกไฟเผา คิดจะพุ่งเข้าไป ตอนนี้กลับค้นพบว่าตัวเองถูกขังอยู่ในภาชนะสุญญากาศหนึ่ง ระดับเพิ่มขึ้นไม่หยุดตามองซ่งฉู่เหอใช้ลูกธนูแทงเข้าไปในร่างกายเหมียวเหมี่ยว แต่กลับความสามารถไม่เพียงพอ“เข็มนี้ สามารถรับประกันได้ว่าหนูทดลองจะว่านอนสอนง่ายแน่นอน” ซ่งฉู่เหอสาธิตให้ด้านล่างเวทีดูสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าว่า เหมียวเหมี่ยวไม่ดิ้นรนอีก ปล่อยให้จัดการแต่โดยดี“ตอนนี้เริ่มการเสนอราคา ผู้ที่เสนอราคาสูงสามารถทดสอบด้วยตัวเองได้”ซ่งฉู่เหอโบกมือ เด็กสาวอายุใกล้เคียงกันห้าหกคนถูกพาขึ้นมาบนเวทีอย่างหยาบคายทั่วร่างเต็มไปด้วยบาดแผล ไม่มีส่วนใดที่สมบูรณ์เลยสักนิดฉันอดกลั้นต่อความเจ็บปวด หยิบปิ่นปักผมที่ซ่อนไว้ในเสื้อผ้า เจาะอ่างกระจกทีละเล็ก ทีละน้อยในที่สุดเ

  • ดอกไม้โคลนตม   บทที่ 15

    ฉันบุกเข้าไปในบ้านเหยียนเคอ ตบหน้าเขาไปทีหนึ่ง“เหมียวเหมี่ยวใกล้จะตายแล้ว แกพอใจแล้วสินะ!”“เป็นคู่รักที่รู้จักและรักกันมาตั้งแต่เด็กยี่สิบปี เหยียนเคอ แกใจดำมากจริงๆ”เขามองฉันอย่างเหลือเชื่อ ”เป็นไปไม่ได้ ซ่งฉู่เหอเคยรับปากผมว่า ไม่มีทางทำร้ายเธอจนตาย”“ซ่งฉู่เหอ ซ่งฉู่เหอ แกมันเป็นสุนัขตัวหนึ่งของซ่งฉู่เหอ ทำไมเขาจะต้องฟังแกด้วยห๊ะ!”“ตั้งแต่เล็กจนตัว ฉันถามตัวเองว่าปฏิบัติต่อแกไม่เลว เหมียวเหมี่ยวยิ่งรักและให้ความสำคัญกับแกยิ่งกว่า ทุกเรื่องล้วนยึดแกเป็นหลัก แล้วแกล่ะ หันกลับมาทำร้ายเธอ เหยียนเคอ ฉันผิดหวังในตัวแกมากจริงๆ”เหยียนเคอตะลึงค้างอยู่ที่เดิม ผ่านไปเนิ่นนาน จึงก้มหน้าพูดว่าอยากจะไปเยี่ยมเฉินเหมี่ยวกลับไปถึงโรงพยาบาล เหยียนเคอยืนอยู่นอกห้องพักผู้ป่วย ไม่กล้าเข้าไป มองดูเหมียวเหมี่ยวอยู่แบบนั้นจนกระทั่งพยาบาลเข้าไปเปลี่ยนยา เขาถึงได้เบนสายตากลับมา ยื่นแฟลชไดร์ฟอันหนึ่งให้ฉัน“คลิปที่คุณบันทึกในโรงงานครั้งที่แล้วล้วนอยู่ในนี้”“ผมผิดต่อเหมียวเหมี่ยว ถูกเงินทำให้โลภจนลืมศีลธรรม ผมจะชดใช้ให้เธอ”“สิ่งที่แกติดค้างเธอ ชาตินี้แกก็คืนไม่หมด”...ฉันมอบแฟลชไดร์ฟให้ห

  • ดอกไม้โคลนตม   บทที่ 14

    วิ่งวุ่นไปห้าโรงพยาบาลติดต่อกัน อีกฝ่ายถึงได้ยอมรับเหมียวเหมี่ยวเข้าโรงพยาบาลลูกสาวที่อยู่ข้างมีเกล็ดบางๆ ชั้นหนึ่งปกคลุมไปทั่วตัว ทุกครั้งที่เล็บซึ่งแปรเปลี่ยนเกา ก็จะมีเกล็ดหลุดร่วง รวมถึงเลือดทะลักออกมาฉันรู้ว่าเหมียวเหมี่ยวเจ็บ แต่เธออดกลั้นไม่พูดออกมา เพื่อไม่ให้ฉันเป็นห่วงฉันมองลูกสาวที่หลบอยู่ในมุมมืด แล้วหลับตาลงอย่างสิ้นหวังเธอเริ่มกลัวแสงสว่าง ต่อไป ฉันไม่กล้าจะคิดเลยแม้แต่น้อยโรงพยาบาลระดมผู้เชี่ยวชาญ เริ่มต้นศึกษาวิจัยอาการป่วยของเหมียวเหมี่ยวแต่วันแล้ววันเล่า ยังคงไม่มีมาตรการใดๆเมื่อเห็นเหมียวเหมี่ยวอาการรุนแรงยิ่งขึ้น หัวใจฉันก็เจ็บปวดจนเลือดไหลซิบๆเหมียวเหมี่ยวที่ให้น้ำเกลืออยู่ กลับยังคงปลอบโยนฉัน“แม่คะ หนูรู้สึกว่าตัวเองดีขึ้นมากแล้ว ความอยากอาหารก็ดีมากนะคะ”“แม่รีบไปซื้อเกี๊ยวร้านที่พวกเราไปกินด้วยกันเมื่อก่อนเถอะค่ะ หนูหิวแล้ว”...รอตอนที่ฉันกลับมา หัวหน้ากัวก็นั่งอยู่หน้าเตียงคนไข้เหมียวเหมี่ยวแล้ว“เหมียวเหมี่ยว เธอ...”ฉันส่ายหน้า”ฝีมือซ่งฉู่เหอ”หัวหน้ากัวถอนหายใจ วางมือลงบนไหล่ฉัน ”เรื่องนั้น ผมยังหวังว่าคุณจะลองพิจารณาดู หายตัวไปอีกคน

  • ดอกไม้โคลนตม   บทที่ 13

    เพื่อความปลอดภัยของเหมียวเหมี่ยว ฉันล็อกเธอไว้ในบ้าน ไม่อนุญาตให้ออกไปข้างนอกแต่มีเสียงคำรามราวกับสัตว์ป่าออกมาจากปากเหมียวเหมี่ยวมาสองคืนติดแล้ว ผิวหนังถึงขั้นปรากฏเกล็ดสีเขียวขึ้นมาประตูตู้เย็นและลานในบ้านเริ่มปรากฏเนื้อดิบเย็นๆ ที่ถูกกินไปครึ่งหนึ่งหรือคอเป็ดไก่ที่ถูกกัดขาดบ่อยครั้งเพียงแต่ตัวเหมียวเหมี่ยวดันไม่รู้สึกถึงความผิดปกตินี้แม้แต่น้อยทั้งยังหยอกล้อกับฉันว่า ระยะนี้มักจะหิวมาก กินอย่างไรก็ไม่อิ่มฉันมองลูกสาวที่ประหลาดขึ้นเรื่อยๆ ในใจก็ผิดหวังยิ่งโทรหาหมายเลขโทรศัพท์ที่ซ่งฉู่เหอยัดใส่กระเป๋าฉันในวันนั้นเสียงหัวเราะแผ่วเบาดังลอยมาจากอีกฝ่ายระลอกหนึ่ง ”ดูท่าทาง ยาจะออกฤทธิ์แล้วสินะ”“แกทำอะไรกับเหมียวเหมี่ยวกันแน่?!” ซ่งฉู่เหอเอ่ยอย่างมีความสุขระคนหยอกล้อ ”คนรวยอยากลองการละเล่นใหม่ ฉันจึงลองใช้มันกับร่างลูกสาวเธอ ฉันบอกแล้วว่าเธอน่ะเล่นได้ไม่เบื่อที่สุด เป็นหนูทดลองที่ทำให้ผมพอใจมากที่สุด”เดนมนุษย์ ล้วนเป็นเดนมนุษย์กันทั้งนั้นตอนนี้ฉันเพิ่งจะเข้าใจว่า คนที่ถูกซ่งฉู่เหอเลือก อย่าได้คิดหนี และหนีไม่พ้นเช่นกันเขาจะมอบความหวังไว้ตรงหน้าคุณ จากนั้นก็ช่วงชิงมั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status