เข้าสู่ระบบ“วาว ผมจริงจังนะ คุณจะไม่ให้โอกาสผมหน่อยเหรอ”“คือ ฉัน…” เธอจะตอบยังไงดี เพราะตอนนี้เธอยังเคลียร์สถานะในหัวใจของเธอไม่ได้เลยว่ารู้สึกดีกับใครกันแน่ ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอตอบได้เลยว่าเธอ รู้สึกกับมิก แต่พอเวลามีคนมาทำดีมาเอาใจใส่ดูแลเธอก็หวั่นไหวเหมือนกัน“ยังไม่ต้องตอบผมก็ได้ แค่คุณไม่ไล่ผมไปไกล ๆ ก็พอ
สองหนุ่มสาวที่เดินเคียงคู่กันอยู่ริมชายหาด พระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน กับผู้หญิงสวย ๆ ข้างกาย ผมยาวสยายพัดปลิวตามลม ทีปกรลอบมองใบหน้าหวานเรียกชื่อเธออย่างอ่อนโยน“วาว”“หืม” ภัสสรหันมามองใบหน้าของคนที่เรียกชื่อเธอ“รู้ไหมว่าผมตามหาคุณมานานแค่ไหน?”“ตามหาฉัน?”“คุณคงลืมไปแล้ว แต่ผมไม่เคยลืมเลย เมื่อแป
ภัสสรที่อยู่บริเวณสนามบินหันมองซ้ายมองขวา หญิงสาวถอนหายใจอย่างหนัก นี่สินะที่ทำให้รณภพต้องไปส่งเธอที่บ้านหลังใหญ่ที่เธอเคยอาศัยอยู่ ร่างบอบบางกำลังลากกระเป๋าเตรียมขึ้นเครื่องเพื่อบินไปสนามบินภูเก็ตภวิชกับมินตรามาส่งเธอ แต่รณภพไม่ได้มาส่งเธอด้วย ทำไมใจเธอหม่นหมองแบบนี้นะ ทั้ง ๆ ที่อยู่ในประเทศแท้ ๆ ห
ร้านอาหารไทยชื่อดังที่วันนี้ภวัตต์เป็นสารถีขับรถให้สองสาวนั่งมาด้วยกัน ตลอดการเดินทางรฏาป้อนขนมใส่ปากให้ภวัตต์ ส่วนคนที่นั่งอยู่ข้างหลังน่ะ อกแทบแตกตาย เหงื่อผุดซึมที่ใบหน้าของชายหนุ่มแต่รฏากลับยิ้มกว้างชอบใจ สองสาวกับหนึ่งหนุ่มเดินตรงเข้าไปยังร้านอาหาร โดยที่นุสราไม่ยอมแพ้ที่จะเดินควงขนาบข้างชายหนุ
ร่างสองร่างที่ตระกองกอดกัน อกเปลือยเปล่าของภวัตต์ที่กอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง ต่างคนต่างใช้ความคิดของตัวเองในหัวภวัตต์คิดเรื่องที่หญิงสาวไปพัวพันกับเอกสารของสินค้าการส่งออกของเขา มันหมายความว่ายังไง? หรือเธอรู้เห็นในส่วนที่พ่อของเธอกำลังทำ ดูเหมือนว่าความรักของเขาและเธออาจไม่ราบรื่นเหมือนตอนแรกที่คบ
ภวัตต์เอนหลังพิงกับโต๊ะทำงานด้วยความอ่อนล้า เอกสารซองสีน้ำตาลที่เขาให้คนแอบไปขโมยออกมาจากบ้านชายหนุ่มต่างชาติคนนั้นได้ ยิ่งทำให้เขาเครียดกว่าเดิม“ ก๊อก ๆ ๆ ”“ เชิญ ”“ เจ้านายครับ การขนส่งสินค้า ถูกระงับไว้ชั่วคราวตามที่เจ้านายบอกแล้วครับ ”“ ดี แล้วทางนั้นมีความเคลื่อนไหวยังไงบ้าง ”“ คิดว่าไม่นา







