Novels by กุลฉัตร ( Hydrenyea )

มินตราค่อยๆลืมตาขึ้นมาในเช้าอีกหนึ่งวัน คุณหญิงมณีจึงตรงเข้าไปกอดลูกสาวเอาไว้แน่น “ มินตื่นแล้วหรอลูกเป็นยังไงบ้างค่อยๆลุกนะลูก ” “ มินรู้สึกเจ็บท้องค่ะแม่ แล้วลูกมินหล่ะค่ะ แม่ ลูกมินยังอยู่ใช่ไหมคะ ”มินตราเริ่มผวาเมื่อเธอสัมผัสหน้าท้องเธอจำได้ว่าเมื่อวานเธอมีอาการตกเลือดทำไมเธอเจ็บท้องแล้วความฝันก่อนหน้านั้นที่หนุ่มน้อยเดินหายไปจากเธอคืออะไร “ มินใจเย็นๆนะลูก ” “ ลูกมินยังอยู่ใช่ไหมคะ ลูกของหนู ” “ เขาไม่อยู่แล้วลูก หนูเสียเลือดมากคุณหมอต้องขูดมดลูกเพื่อช่วยชีวิตมินไว้ ” “ ไม่จริงอ่ะ แม่โกหกใช่ไหม ลูกหนูกับพี่วิช แม่โกหกใช่ไหม ฮือๆ แล้วพี่วิชหล่ะคะแม่ พี่วิชเขาปลอดภัยใช่ไหมคะแม่ ใช่ไหมฮือๆ ” “ ใจเย็นก่อนนะลูก คุณวิชเขาปลอดภัยหนูอยากไปหาเขาไหม ” “ จริงนะคะ เขาปลอดภัยจริงนะคะ ” ถึงแม้เธอจะเศร้าใจเรื่องลูกแต่ ภวิชปลอดภัยความหวังเธอก็ยังไม่โดนพังหมดซะทุกอย่าง ผู้เป็นแม่เมื่อเห็นน้ำตาของลูกก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ตามเธอสงสารลูกสาวคนเดียวอย่างจับใจแต่เมื่อโชคชะตาให้ลูกเธอเจอแบบนี้ เธอคงทำได้เพียงยืนอยู่ข้างๆเธอไม่ตอบอะไรมากนอกจากพยักหน้า มินตราถูกพยุงให้นั่งรถเข็นแ

ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งที่ภัสสรใช้เวลาพอสมควรกว่าจะ มาถึง “ ถึงแล้ว ลงมาสิ ” “ เรามาทำอะไรกันที่นี่หรอคะ ” “ ฉันคงพาเธอมานั่งรถเล่นมั้งจะไปไหมเร็วๆเข้า ” “ อ๋อค่ะๆ ” มินตราปลดสายเข็มขัดนิรภัยออกจากตัวแล้วรีบลงจากรถเมื่อเห็นว่าสาวน้อยที่พามาเริ่มหงุดหงิดแต่เธอก็ไม่เคยคิดโกรธภัสสรเลยเธอกลับชอบเพราะภัสสรซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเธอเองมินตราก้าวเท้าเข้ามาในโรงพยาบาลด้วยความรู้สึกหลากหลายเธอสงสัย เธอกังวลหรือเธอกำลังกลัวกันแน่ ภัสสรสรเดินนำมินตราไปจนหยุดที่หน้าห้องพักห้องหนึ่ง “ แกร๊ก ” “ ถึงแล้วเข้าไปสิ ” ภัสสรยืนพิงประตู เบี่ยงหลบทางให้มินตราที่ทำท่าชะเง้อชะแง้มองดู มินตรากล้าๆกลัวๆเดินเข้าไปในห้องเธออยากพบภวิชนะแล้วภัสสรพาเธอมาเยี่ยมใครกัน มินตราเดินใกล้เข้ามายังเตียงผู้ป่วยก็พบกับทั้งพ่อแม่ภวัตต์และรฏาในห้อง เท่านั้นยังไม่พอทุกคนหันมามองเธอเป็นตาเดียวคำพูดต่อมาของภวัตต์ทำให้มินตราก้าวขาไม่ออก “ วิช มินมาหา นายลืมตามาดูเธอหน่อยสิฉันรู้ว่านายคิดถึงเขา ” เปลือกตาภวิชที่ขยุบขยิบเหมือนกับได้ยินสิ่งที่ภวัตต์บอกแต่ปฏิกิริยาไม่มีการตอบสนองที่ทำให้รู้ว่าเขาฟื้น มินตรามอ

  “ พี่แหวน พี่มองหาใครหรอค่ะ ” “ อ้าวคุณมิน เปล่าค่ะ พี่แค่กำลังมองหารถคันนึงหน่ะค่ะ จะชอบมาจอดหน้าบ้านเราเป็นเวลานานๆ แต่สองสามวันมานี่ไม่เห็นแล้วหล่ะคะ ไม่รู้ว่าพวกโรคจิตหรือเปล่านะคะ จอดรถหน้าบ้านแต่ไม่มีคนลงจากรถเลย ” มินตรามองไปยังหน้าบ้านที่มีต้นไม้ใหญ่อยู่ตามสายตาสาวใช้ที่บอกไป “ พี่แหวนคิดมากไปหรือเปล่าคะเขาอาจจะเป็นญาติฝั่งตรงข้ามนะคะ ” “ จริงๆนะคะคุณมิน ” “ ชั่งเถอะค่ะ ” “ อะๆ นั่นไงคะรถคันนั้นไงคะคุณมิน ” “ หืม ” มินตราชะงักเท้าที่เธอเพิ่งจะหันหลังกลับเข้าบ้านรถหรูหราที่ หน้าตาคุ้นเคย แล่นมาจอดหน้าบ้านตามคำพูดของสาวใช้มินตราไม่รอให้สาวใช้ตรงไปเปิดประตูเธอเลือกก้าวขาไปหาเอง “ แกร๊ก ” เสียงเปิดประตูรั้วหน้าบ้านและเธอก็ได้เห็นร่างสง่างามสมส่วนของสายชลที่ก้าวลงจากรถเดินตรงมาหาเธอ “ สวัสดีครับคุณมิน ” “ สวัสดีค่ะคุณสายชล ” “ คุณมินสบายดีไหมครับ ” “ ก็อย่างที

ตกกลางคืนภวิชเริ่มมีสติหลังจากดื่มน้ำเมาแล้วยังทะเลาะอย่างรุนแรงกับน้องสาวสุดที่รักอีก เขาอดห่วงมินตราไม่ได้จริงๆจึงต้องหวนกลับมาที่โรงพยาบาลอีกครั้งเพื่อมาหาเธอ คุณหญิงมณีที่อยู่ภายในห้องแต่ทำไมในห้องถึงมีอดีตเพื่อนรักอย่างโทนี่อยู่ด้วยเขาเอานิ้วมือเรียวแตะที่กระจกเพื่อสัมผัสใบหน้า มินตราผ่านอากาศที่หลังจากนี้เขาจะไม่มีสิทธิ์สัมผัสชิดใกล้กับเธออีกแล้ว “ มินพี่ไม่รู้ว่าลูกจะได้อยู่กับพวกเราไหม แต่ถ้าหากลูกได้อยู่ บอกรักเขาแทนพี่ด้วยนะมิน ” น้ำตาไหลลงอีกครั้งนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้ใกล้ชิดกับเธอ “ ไอ้เสี่ยชัย!!! ฉันไม่ปล่อยแกไว้ให้แกทำร้ายลูกกับเมียฉันซ้ำสองแน่!! ” เขาทิ้งความอ่อนโยนครั้งสุดท้ายไว้ให้กับผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาและแม่ของลูกเขาก่อนจะเปลี่ยนสายตาเป็นแข็งกร้าวและข่มเสียงพูดถึงคนที่ทำร้ายดวงใจของเขา ด้วยความแค้นสุมอก มีใครเคยบอกไหมว่าอย่าให้คนอย่างเขาแค้น เพราะนั่นหมายถึงแค้นฝั่งหุ่นทั้งเป็นและตาย เขาจะไม่ยอมให้คนที่เขารักเป็นอันตรายไปอีกแล้วมันมากไปแล้วที่ผ่านมา

ภวิชที่ทำแผลเสร็จตอนนี้เขาพันแผลที่หัวไหล่แล้วเรียบร้อย เขาก็รีบตรงมายังหน้าห้องฉุกเฉินทันที เป็นเวลาที่หมอออกมาจากห้องผ่าตัด “ ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับ ” “ ตอนนี้หมอทำการผ่าตัดนำกระสุนออกมาแล้วนะครับแต่อาการเธอตอนนี้ยัง...” “ เกิดอะไรขึ้นครับหมอ คุณพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง ” “ เอ่อ คือหมอคิดว่าคุณคงทำใจไว้สักนิดนะครับ ” “ หมายความว่าไงคะหมอ ” รฏาเริ่มใจคอไม่ดี “ เธอมีอาการตกเลือดหน่ะครับ คุณต้องทำใจไว้ส่วนหนึ่งด้วยนะครับเธออาจสูญเสียเด็กในท้อง ” “ เด็กในท้อง หมายถึง ละ ลูกหน่ะหรอ ” ภวิชพูดจาติดขัดเขาพยายามเรียบเรียงสิ่งที่ได้ยิน สายชล ภวัตต์ รฏา รวมถึง กฤษที่อยู่บริเวณนั้น ทุกคนต่างตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน คนที่ตกใจที่สุดคงไม่พ้นภวิช “ เฮ้ย! วิช ” ภวัตต์รีบเข้ามาพยุงน้องชายที่เข่าอ่อนลงทันทีที่หมอพูดจบ มินตราท้องหรอ ที่สาวน้อยเขาเพลียบ่อยๆตอนนั้นที่เขาสงสัยว่าทำไมเธอถึงเหนื่อยง่ายๆ เพราะเธอท้องงั้นหรอ แล้วทำไม ทำไมมินถึงใจร้ายไม่ยอมบอกเขาไม่ยอมให้เขาทำหน้าที่พ่อของลูกบ้าง ภวิชเหมือนคนหูอื้อไม่ได้

- แต่งงานกันนะครับ- ทันทีที่เพลงเล่นจบลงภวิชก็ดึงมือทั้งสองของมินตรามากุมไว้ในขณะที่เขายังคงคล้องแซกโซโฟนอยู่เขาใช้นิ้วมือปาดน้ำตาของคนสวยที่เปื้อนตรงแก้มใสอย่างอ่อนโยนแววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้งเขาย่อตัวไปหยิบกล่องแหวนขึ้นมาแล้วมองกล่องแหวนในมือภาวนาขอให้มินตราตอบรับเขา “ ว่ายังไงครับ แต่งงานกับพี่ได้ไหม พี่จะทำให้มินมีความสุขที่สุด ” “ คุณวิชคือมิน.....” “ ว่ายังไงครับ ” “ มิน ไม่........ ” “ ฟุ้บ ปังๆๆๆ ” เสียงปืนที่ดังขึ้นหลายนัดทำให้ความโรแมนติกทุกๆ อย่างหมดสิ้นลง เสียงระเบิดที่ดังขึ้นท้ายเรือทำให้มินตราตกใจ ภวิชคว้าดึงมินตราเข้ามากอดเขาหันมองซ้ายขวา สายชลที่คอยช่วยเหลือควบคุมระบบไฟอยู่บนสุดของเรือในห้องกัปตัน ลูกน้องบางส่วนที่กระจายคอยดูอยู่รอบๆ เขาไม่ได้บอกมินตราเรื่องนี้เพราะกลัวเธอจะตกใจ แต่สุดท้ายก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้ “ วิช ” “ วัตต์นายรีบพามินลงไปจากเรือลำนี้ที ฉันจะดูทางนี้ให้ ” “ แล้วคุณหล่ะคะวิช ” รฏาเป็นฝ่ายถาม สมองมินตราสับสนไปไหม ว่าเกิดอะไรขึ้น “ ผมจะดูต้นทางให้รีบลง

ภวัตต์เอนหลังพิงกับโต๊ะทำงานด้วยความอ่อนล้า เอกสารซองสีน้ำตาลที่เขาให้คนแอบไปขโมยออกมาจากบ้านชายหนุ่มต่างชาติคนนั้นได้ ยิ่งทำให้เขาเครียดกว่าเดิม“ ก๊อก ๆ ๆ ”“ เชิญ ”“ เจ้านายครับ การขนส่งสินค้า ถูกระงับไว้ชั่วคราวตามที่เจ้านายบอกแล้วครับ ”“ ดี แล้วทางนั้นมีความเคลื่อนไหวยังไงบ้าง ”“ คิดว่าไม่นานคงมีข่าวแน่ครับ”“ จับตาดูความเคลื่อนไหวเอาไว้ ”“ ครับ ”หลังจากลูกน้องคนสนิทออกจากห้องไป ซองเอกสารก็ถูกหยิบขึ้นมาดูอีกครั้ง เกี่ยวกับวัน เวลา สินค้าที่จะถูกส่งออกทั้งหมด รฏาเอาข้อมูลพวกนี้มาทำไมกัน ทำไมเธอต้องอยากรู้การขนส่งสินค้าของเขาด้วยณ บ้านไม้หลังงามที่เธอแวะเวียนมาเป็นอาทิตย์วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ต้องรีบเข้ามาเมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนโทรไปรายงาน“ บาสเตียน เอกสารมันจะหายไปได้ยังไง โกหกใช่ไหมเนี่ย ” รฏาร้องด้วยความตกใจ มือบางเปิดตู้เซฟ ควานหาทุกอย่างในห้อง แต่ก็ไม่พบเอกสารอยู่ดี“ บ้าเหรอ? จะโกหกทำไมยะ ” ชายหนุ่มรูปร่างหล่อเหลาแต่หัวใจสาวพูดขึ้น“ แกไปมีศัตรูที่ไหนหรือเปล่า? ”“ ฉันเพิ่งมาอยู่ที่ไทยฉันจะไปมีศัตรูได้ยังไงล่ะจ้ะ เธอเถอะช่วงนี้มีใครเป็นผู้ต้องสงสัยหรือเปล่า ”“ แกว่าวั

บ้านตระกูลเพชรธานิน การพูดคุยกันระหว่างสองแม่ลูกที่กำลังนั่งทานอาหารเช้า คุณหญิงศศิชักอยากจะรู้จักสาวน้อยที่ลูกชายของเขาตามหามานานหลายปีแล้วสิ“ กร ไหนลูกบอกว่าเจอหญิงสาวคนที่ลูกเฝ้าตามหาแล้วยังไง ” “ เจอแล้วครับแม่ ” เขาตอบมารดาเสียงนุ่ม คิดถึงใบหน้าหวาน ๆ ของเธอ“ ลูกเจอเธอแล้วจริง ๆ เหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ”“ จริง ๆ ก็ก่อนจะเกิดอุบัติเหตุแค่ไม่กี่วันเองครับ ”“ ไม่เคยเห็นลูกเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟัง ”“ ตอนนั้นผมยังไม่แน่ใจครับ ”“ ถ้าว่างก็พาเธอมาทำความรู้จักกับแม่บ้างนะ ” คนเป็นแม่เอ่ยปากบอกลูกชายให้ชวนผู้หญิงที่เขาตามหาให้มาที่บ้าน“ ถ้ามีโอกาส แล้วเจ้าตัวเขาอยากมานะครับ ” เขาพูดหยั่งเชิงไว้เพราะไม่รู้ว่าหญิงสาวจะใจอ่อนกับเขาบ้างหรือเปล่า“ แม่ครับ ผมเคยพาผู้หญิงมาที่นี่บ้างไหมครับ? ” เขาถามคำถามที่สงสัยกับคนเป็นแม่เพราะรูปหญิงสาวที่เขาเปิดเจอ ทำไมถึงเป็นผู้หญิงคนนั้นได้“ ไม่นี่ลูก ลูกมีอะไรหรือเปล่า? &rdq

และแน่นอนว่าหลังจากที่ภวิชอนุญาต เขาก็จำต้องพาเธอมายังสถานที่ที่เธอต้องการ เสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มจุใจนักท่องราตรียิ่งนักไนต์คลับใจกลางเมือง“ ฮิ้ววว สนุกจริง ๆ วู้ว ฉันไม่ได้เต้นแบบนี้มานานครึ่งปีอึดอัดเป็นบ้า ”“ เบา ๆ เว้ย เพิ่งจะผ่าตัดมา ” น้ำฝนเตือนเพื่อน ร่างของหญิงสาวทั้งสามคนที่ออกลวดลายการเต้นอยู่บนฟลอร์เต้นรำ รณภพได้แต่มองแล้วยิ้มนิด ๆ ให้กับความคิดของตัวเอง ทำไมเขาถึงถามออกไปแบบนั้น สุดท้ายเป็นยังไงล่ะ ต้องมานั่งดูเจ้าหล่อนเต้นกระจาย“ สนุกสุดเหวี่ยงเลยนะยัยตัวแสบ ” เขาเข่นเขี้ยวเธออย่างไม่จริงจังนัก รณภพนั่งอยู่ตรงโซฟาโต๊ะวีไอพีที่นิษาโทรมาจองก่อนจะออกจากบ้านสวน บนโต๊ะกระจกสีดำเบื้องหน้าเต็มไปด้วยอาหารและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ แต่ดีที่เจ้าตัวยังสนุกกับการเต้นยังไม่ได้ดื่มของมึนเมาเหล่านี้เข้าไป“ เฮ้ย ! ไอ้มิก มึงมาได้ไงวะ ” อดิศรที่เดินผ่านโต๊ะรู้สึกคุ้น ๆ

ภัสสรกำลังตักไอศครีมรสโปรดเข้าปากมองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าที่มองหน้าเธออย่างไม่วางตาจนเธอชักสงสัย“ มองฉันทำไม ? ”“ หึ ๆ คุณเหมือนเด็ก ” ทีปกรหัวเราะในลำคอเอื้อมมือไปเช็ดริมฝีปากที่เลอะไอศครีมให้กับหญิงสาวตรงหน้า“ เดี๋ยวผมมานะ ”“ อืม ”ทีปกรลุกออกจากเก้าโต๊ะ เหลือทิ้งไว้แค่เธอที่ให้ความสนใจกับของหวานตรงหน้า เวลาผ่านไปสักพักก็ไม่เห็นมีทีท่าว่าทีปกรจะมา เธอเงยหน้ามองซ้ายขวาหาชายหนุ่ม“ พี่สาว ๆ ” เสียงเรียกของเด็กน้อยทำให้ภัสสรหันไปมอง เด็กหนุ่มถือลูกโป่งใส่ ๆ พร้อมกับช่อดอกกุหลาบสีขาวมอบให้เธอ“ ให้พี่เหรอครับ ”“ ครับ พี่ผู้ชายคนนั้นฝากมาให้ ” เด็กหนุ่มชี้ไปทางทีปกรที่กำลังยิ้มหวานส่งมาให้ในมือเขาถือตุ๊กตาหมี

“ ก๊อก ๆ ” เสียงเคาะประตูหน้าห้องในตอนเช้ามืด ทำให้ภัสสรลุกจากที่นอนเธองัวเงียลุกขึ้นมาเปิดประตู ก็พบกับชายหนุ่มที่อยู่ในชุดออกกำลังกาย “ มีอะไรเหรอ ? ” หญิงสาวพยายามหรี่ตามองเขาแต่กลับได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จากคนตรงหน้า “ อย่ามาทำไขสือ ไปล้างหน้าล้างตาได้แล้ว เร็ว ! อาทิตย์ก่อนก็นอนโรงพยาบาลเป็นอาทิตย์ ” “ ม่าย ขออีกหนึ่งวันนะ นายไม่ง่วงหรือไงห๊ะ เมื่อคืนก็ดื่มหนักกลับมาก็ดึกยังมีแรงมาลากฉันอีกเหรอเนี่ย ” “ เที่ยวก็ส่วนเที่ยวสิ ไปเลย ไปล้างหน้า เมื่อวานอยากไปเที่ยวฉันก็ตามใจแล้วไง ” รณภพดันภัสสรให้ตรงไปยังห้องน้ำ เขายังต้องทำให้ร่างกายเธอแข็งแรงกว่านี้เพื่อการผ่าตัดใหญ่ในอนาคตอีก แต่ดูเจ้าตัวสิไม่ได้รู้สึกกระตือรือร้นไปกับเขาด้วยเลย ถึงจะง่ว

และแน่นอนว่าหลังจากที่ภวิชอนุญาต เขาก็จำต้องพาเธอมายังสถานที่ที่เธอต้องการ เสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มจุใจนักท่องราตรียิ่งนักไนต์คลับใจกลางเมือง“ ฮิ้ววว สนุกจริง ๆ วู้ว ฉันไม่ได้เต้นแบบนี้มานานครึ่งปีอึดอัดเป็นบ้า ”“ เบา ๆ เว้ย เพิ่งจะผ่าตัดมา ” น้ำฝนเตือนเพื่อน ร่างของหญิงสาวทั้งสามคนที่ออกลวดลายการเต้นอยู่บนฟลอร์เต้นรำ รณภพได้แต่มองแล้วยิ้มนิด ๆ ให้กับความคิดของตัวเอง ทำไมเขาถึงถามออกไปแบบนั้น สุดท้ายเป็นยังไงล่ะ ต้องมานั่งดูเจ้าหล่อนเต้นกระจาย“ สนุกสุดเหวี่ยงเลยนะยัยตัวแสบ ” เขาเข่นเขี้ยวเธออย่างไม่จริงจังนัก รณภพนั่งอยู่ตรงโซฟาโต๊ะวีไอพีที่นิษาโทรมาจองก่อนจะออกจากบ้านสวน บนโต๊ะกระจกสีดำเบื้องหน้าเต็มไปด้วยอาหารและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ แต่ดีที่เจ้าตัวยังสนุกกับการเต้นยังไม่ได้ดื่มของมึนเมาเหล่านี้เข้าไป“ เฮ้ย ! ไอ้มิก มึงมาได้ไงวะ ” อดิศรที่เดินผ่านโต๊ะรู้สึกคุ้น ๆ