ดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย
ตอนที่8 พบเจอกับคนที่ไม่อยากเจอ ฮ่องกง Penthousesของคาร์ล "วันนี้นายจะเข้าไปที่บริษัทหรือเปล่าครับ?"เจกเอ่ยถามกับเจ้านายในขณะเจ้านายกำลังนั่งรับประทานอาหารเช้าอยู่ภายในห้องอาหาร "ไม่"คาร์ลตอบ "แล้วนายจะเข้าไปที่โกงดังไหมครับ?" "ดึกๆค่อยไป"คาร์ลตอบ "ครับนาย...เออนายครับเรื่องเซ็นสัญญาที่ท่าเรือประเทศไทยทางฝั่งนู้นคุณสิบทิศตกลงแล้วนะครับที่จะเซ็นสัญญากับเราแล้วนะครับนาย"เจกบอก "อืมดี...เดี๋ยวมึงก็จองตั๋วเครื่องบินด้วยอาทิตย์หน้ากูจะบินไปประเทศไทย"คาร์ลบอก "ได้ครับนาย"เจกพยักหน้ารับ โกงดังสินค้า "สวัสดีครับนายคุณลี่หยางกับคุณไฉรออยู่ที่ด้านบนห้องรับรองหนึ่งครับ"ลูกน้องที่ยืนเฝ้าประตูหน้าโกงดังเอ่ยบอกพร้อมกับค้อมศีรษะเล็กน้อยให้กับคาร์ล "อือ"คาร์ลรับคำในลำคอก่อนจะเดินผ่านหน้าลูกน้องไปโดยมีเจกค่อยเดินตามหลังมาติดๆ "ไม่ต้องเข้าไปรออยู่ข้างนอก"คาร์ลเอ่ยบอกเจกเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องรับรอง "ครับนาย"เจกพยักหน้าก่อนที่คาร์จะเปิดประตูเข้าไปในห้องรับรอง แกร๊ก "มาช้า"ลี่หยางหรือ(ถัง ลี่หยาง)พูดขึ้นเมื่อเห็นว่าคาร์ลเดินเข้ามาในห้อง "..."คาร์ลไม่ตอบก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆกับลี่หยางก่อนจะเอ่ยถาม "สินค้าจะมากี่โมง?" "อีกสิบห้านาทีถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด"ลี่หยางตอบพร้อมกับยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดู "อือ"คาร์ลพยักหน้า "ดื่มหน่อยไหมกูพึ่งได้เหล้าแพงมา?"ไฉหรือ(เหริน ไฉ)ชูแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นมาพร้อมกับเอ่ยถาม "ไม่"คาร์ลตอบ "ตามใจของดีนะเว้ย"ไฉไหว่ไหล่ใส่ก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่ม คาร์ลลี่หยางและไฉเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็กๆตระกูลของเราทั้งสามตระกูลเป็นพันธมิตรกันมายาวนานเราเรียกว่าเป็นเหมือนครอบครัวใหญ่เลยก็ว่าได้ที่ค่อยพึ่งพาอาศัยกัน "แล้วเรื่องไปคุยที่ไทยได้เรื่องอย่างไงบ้าง?"ลี่หยางถาม "ก็โอเคอาทิตย์หน้าจะบินไปเซ็นสัญญา"คาร์ลบอก "เออก็ดีแล้วเวลาส่งสินค้าเข้าไทยจะได้สะดวกขึ้น"ลี่หยางบอก "อาทิตย์หน้างานวันเกิดลุงเหลียง ลุงเหลียงบอกว่าพวกมึงสองตัวไปด้วย"ไฉเอ่ยบอกและยกแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นมาดื่ม ลุงเหลียงคือผู้ใหญ่ที่พวกเขาทั้งสามคนเคารพนับถือมากเหมือนพ่อคนที่สองเลยก็ว่าได้ ลุงเหลียงค่อยช่วยเหลือและให้คำปรึกษาพวกเขาในด้านธุรกิจไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไรลุงเหลียงก็สามารถช่วยทำให้พวกเขาแก้ปัญหาได้อย่างสบายๆ "งานนี้ไอ้จางเหว่ยไปด้วยใช่ไหมกูล่ะไม่อยากไปเลยเหม็นขี้หน้ามัน"ลี่หยางเอ่ยบอกอย่างหงุดหงิด "ก็ทนหน่อยๆตระกูลซือกับลุงเหลียงนับถือกันมายาวนานอย่างไงก็ต้องเจอ"คาร์ลบอก "รำคาญขี้หน้ามันชะมัด"ลี่หยางบอกด้วยท่าหงุดหงิดอย่างไม่ชอบใจ "รำคาญไปก็เท่านั้นตราบใดที่มันยังไม่ตายมึงก็ต้องเจอมันอยู่แบบนี้แหละ"ไฉบอกก่อนที่จะได้ยินเสียงของลูกน้องเคาะประตูแล้วเดินเข้ามา "นายครับสินค้าเราครับมาแล้วครับนายจะลงไปเช็กด้วยตัวเองหรือให้พวกผมเช็กกันเลยดีครับ"ลูกน้องเอ่ยถาม "เดี๋ยวพวกกูจะลงไปเช็กเอง"คาร์ลบอก "ครับนาย"ลูกน้องพยักหน้าพร้อมกับเดินออกไปจากนั้นทั้งสามคนจึงลุกขึ้นและเดินออกไปเช็กสินค้า คฤหาสน์ลุงเหลียง "นี่งานเลี้ยงวันเกิดหรืองานเลี้ยงโรงทานวะทำไมคนมันถึงได้เยอะแบบนี้"ไฉเอ่ยบอกและกวาดสายตาไปมองรอบๆคฤหาสน์ของลุงเหลียงที่ตอนนี้ถูกเนรมิตให้เป็นสถานที่จัดงานวันเกิดที่ใหญ่โต "ลุงเหลียงแกเป็นคนกว้างขวางไม่แปลกที่คนจะมางานวันเกิดแกเยอะ"คาร์ลเอ่ยบอก "ก็เยอะเกินมากันครึ่งฮ่องกงได้เลยมั่ง"ไฉเอ่ยบอกพร้อมกับหัวเราะออกมา "ก็จริงที่มากันครึ่งห้องกงหนึ่งในนั้นก็มีคู่หมั้นแสนสวยของมึงด้วย"ลี่หยางพยักพเยิดไปทางด้านหลังของไฉ ไฉเลิกคิ้วขึ้นและหันไปมองที่ด้านหลังของตัวเองก่อนจะเห็นร่างบางระหงของ ถิงถิงหรือ(ไป๋ ถิงถิง)คู่หมั้นของตัวเองเดินตรงมาทางเขา "สวัสดีค่ะเฮียไฉ เฮียคาร์ล เฮียหยาง"ถิงถิงเอ่ยทักทายกับทั้งสามคนอย่างสนิทสนมเพราะพวกเรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ "สวัสดีถิงถิง"คาร์ลทักทายกลับเช่นกัน "สวัสดีถิงถิงวันนี้สวยมากเลยนะ"ลี่หยางเอ่ยชม "ขอบคุณค่ะเฮียหยาง"ถิงถิงส่งยิ้มหวานไปให้ลี่หยางก่อนที่จะหันไปคุยกับไฉ "เฮียไฉไม่คิดจะทักถิงเลยเหรอ ถิงน้อยใจนะ"ถิงถิงเอ่ยบอกพร้อมกับทำท่าน้อยใจใส่ไฉ "กูไปหาคนรู้จักก่อนนะเดี๋ยวมา"ไฉไม่ได้สนใจคำพูดของถิงถิงและหันไปพูดกับเพื่อนสนิททั้งสองคนแทนก่อนจะเดินแยกตัวออกไปโดยมีสายตาทั้งสามคนคอยมองตามไป "เฮียไฉจะไปไหนรอถิงด้วยสิทำไมเจอหน้าถิงแล้วชอบเดินหนีอยู่เรื่อยเลยนะ เฮียคาร์ล เฮียหยางเดี๋ยวถิงตามเฮียไฉก่อนนะเดี๋ยวถิงมาคุยด้วยใหม่"ถิงถิงบ่นพึมพำออกมาก่อนที่ประโยคหลังจะหันไปบอกคาร์ลและลี่หยาง "อือไปเถอะ"คาร์ลพยักหน้าก่อนที่ถิงถิงจะเดินตามไฉเพื่อนเขาไป "มึงว่าคู่นี้จะรอดป่ะวะกูล่ะไม่เข้าใจถิงถิงเลยว่าทำไมถึงรักไอ้ไฉขนาดนั้นทั้งที่ไอ้ไฉก็ไม่ใช่คู่หมั้นที่ดีขนาดนั้น"ลี่หยางพูดขึ้นและมองตามทั้งสองคนไป "ไม่รู้สิกูก็มองอนาคตสองคนนี้ไม่ออก"คาร์ลเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "กูก็มองไม่ออกวะ"ลี่หยางส่ายหน้าไปมาก่อนจะเรียกบริกรให้เอาเครื่องดื่มมาให้ ในขณะที่คาร์ลและลี่หยางกำลังยืนพูดคุยกันอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้น "คาร์ล ลี่หยาง" "ลุงเหลียง"คาร์ลเอ่ยเรียกพร้อมกับค้อมศีรษะเล็กน้อยให้กับลุงเหลียงพร้อมกับลี่หยาง "สุขสันต์วันเกินนะครับลุงเหลียง"ลี่หยางเอ่ยบอก "สุขสันต์วันเกินครับลุงเหลียง"คาร์ลเอ่ยบอกเช่นกัน "อ่า ขอบใจพวกแกมากแล้วก็ของขวัญด้วยฉันบอกพวกแกแล้วว่าไม่ต้องเอามาให้มาแค่ตัวก็พอ"เหลียงบอกอย่างเกรงใจเพราะคาร์ลลี่หยางและไฉซื้อรถราคาแพงมาให้เขาเป็นของขวัญวันเกิดซึ่งเขาบอกแล้วว่าไม่ต้องที่มีอยู่ก็ขับจะไม่หมดอยู่แล้ว "เล็กน้อยครับลุง"คาร์ลบอก "ใช่ครับเรื่องเล็กน้อยลุงช่วยอะไรพวกผมไว้ตั้งเยอะแค่ของขวัญเล็กน้อยมาก"ลี่หยางเอ่ยเสริมด้วยอีกคน "อือ...แล้วไฉไปไหนล่ะ?"เหลียงเอ่ยถาม "เห็นบอกเจอคนรู้จักก็เลยเดินไปทางนู้นครับ"ลี่หยางเอ่ยบอก "อ๋อ"เหลียงพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนที่จะได้ยินเสียงทุ้มดังขึ้นทำให้คาร์ลี่หยางและเหลียงต่างหันไปมองตามเสียงที่ได้ยิน คาร์ลกับลี่หยางถอนหายใจออกมาอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เมื่อเห็นว่าจางเหว่ยเดินตรงมาทางพวกเขา "สวัสดีครับลุงเหลียงสุขสันต์วันเกินนะครับ"จางเหว่ยเอ่ยทักทายกับเจ้าของงานวันเกิดและปรายตาไปมองคาร์ลและลี่ยางเล็กน้อย "สวัสดีและก็ขอบใจมากนะจางเหว่ย"เหลียงพยักหน้าก่อนที่ลูกน้องของเหลียงจะเดินตรงมากระซิบที่ข้างหูจากนั้นก็ขอตัวเดินออกไป "ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะเชิญตามสบาย"เหลียงเอ่ยบอกกับทุกคนก่อนที่จะเดินแยกออกไป "จะรีบไปไหนไม่คิดจะทักทายกันหน่อยเหรอเจอคนรู้จักแต่ไม่คิดจะทักทายมันเสียมารยาทนะ"จางเหว่ยพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าคารฺ์ลและลี่หยางกำลังจะเดินไปแยกตัวไปทางอื่น "ก็ไม่ได้อยากเจอก็ไม่จำเป็นต้องทัก"คาร์ลบอกสั้นๆอย่างไม่ได้สนใจอะไรมากนัก "หึ"ลี่หยางถึงกับหลุดขำออกมาในคำพูดของคาร์ล "หึ...ถ้างั้นกูคงต้องเสียใจด้วยเพราะตราบใดที่มึงยังมีลมหายใจอยู่มึงก็ต้องเห็นหน้ากูไปตลอดนั่นแหละก็รีบตายเร็วๆสิจะได้ไม่ต้องเจอหน้ากู"จางเหว่ยเอ่ยบอกพร้อมยกยิ้มขึ้น "มึงคิดว่าถ้ากูตายไปตระกูลซือของมึงจะขึ้นมาเป็นใหญ่เหนือตระกูลเหยาได้เหรอ?"คารล์เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของจางเหว่ยและจ้องมองด้วยสายตาดุดัน "แน่นอน"จางเหว่ยก็มองกลับโดยไม่กลัวเกรงเช่นกัน "หึ กูจะบอกเลยนะว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ไม่ว่าอย่างไงตระกูลซือของมึงก็ไม่มีทางขึ้นมาเป็นใหญ่ได้แน่นอน"คาร์ลรู้ว่าจางเหว่ยพยายามที่จะขึ้นมาเป็นใหญ่เหนือตระกูลเขา "ถ้างั้นมึงก็คอยดูแล้วกันว่าตระกูลซือของกูจะขึ้นมาเป็นใหญ่เหนือตระกูลเหยาของมึงได้ไหม!"จางเหว่ยเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดันสายตาจ้องมองคารล์ด้วยแววตาเหี้ยมเกรียม "ถ้างั้นกูจะรอดู แล้วอีกอย่างอย่าคิดส่งคนตามกูอีกรอบนี้กูใจดีปล่อยไปแต่ถ้ามีรอบหน้ามีอีกกูจะไม่ให้คนของมึงได้มีโอกาสกลับไปรายงานมึงอีก"คาร์ลเอ่ยบอกก่อนจะเดินหนีไปพร้อมกับลี่หยางโดยมีสายตาของจางเหว่ยมองตามไปด้วยอารมณ์ที่เดือดดาล "ถ้าวันนั้นมาถึงวันที่ตระกูลซือของกูขึ้นมาเป็นใหญ่เมื่อไรวันนั้นกูจะเหยียบตระกูลเหยาของมึงให้จมตีนกูเลยค่อยดูไอ้คาร์ล!"ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่95แค่หนึ่งฤทัย (จบบริบูรณ์)ที.เอ็น.เอส.กรุ๊ป จำกัดก๊อก ก๊อก ก๊อก"ขออนุญาตครับนาย"เสียงเคาะประตูห้องทำงานของคาร์ลดังขึ้นพร้อมกับเสียงของเจกลูกน้องคนสนิทที่เดินเข้ามาภายในห้อง คาร์ลละสายตาจากกองเอกสารตรงหน้าแล้วเงยหน้าขึ้นมามองเจกลูกน้องคนสนิทที่เดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา"มีอะไร?"คาร์ลถามขึ้น"มีคนมาหานายครับ"เจกเอ่ยบอกแล้วยิ้มออกมา"ใคร?"คาร์ลเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยก่อนที่ประตูห้องทำงานจะถูกเปิดเข้ามา"เซอร์ไพรส์"วีด้าเปิดประตูห้องทำงานของลูกชายเข้ามาพร้อมกับพูดขึ้น สายตาคมของคาร์ลเหลือบไปมองที่ด้านหลังของผู้เป็นแม่ก็เห็นก็เห็นว่าผู้เป็นแม่ไม่ได้มาคนเดียวแต่พาไมเคิลผู้เป็นพ่อมาด้วยเจกที่เห็นนายหญิงใหญ่กับนายใหญ่เดินเข้ามาในห้องก็รีบค้อมศีรษะทันทีเพื่อทำความเคารพก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป"ม๊า ป๊ามาทำอะไรกันที่นี่"คาร์ลถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไม่ได้ตกใจที่เห็นพวกท่านมา"ก็มาเยี่ยมลูกไงจ๊ะ ม๊าพาป๊ามาด้วยนะ"วีด้าเอ่ยบอกและพาไมเคิลผู้เป็นสามีไปนั่งลงที่โซฟากลางห้องทำงาน"อย่างงั้นเหรอครับ?"คาร์ลถามขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานแล้วไปนั่
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่94กระชับรักNC+++คอนโดของคาร์ล"ไหนบอกว่าจะไม่ดื่มเยอะไงหนูนา?"คาร์ลพูดขึ้นเมื่อวางหนูนาลงบนเตียงนอนก่อนที่ลุกขึ้นแล้วเดินไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้หนูนา"อื้อ...เฮียคาร์ลเหรอ?"หนูนาลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรเย็นๆมาโดนตัวเธอ"ฟื้นตัวแล้วหรือไง ไหนบอกกับเฮียว่าจะไม่ดื่มเยอะไง?""เฮียคาร์ลของนา"หนูนาลุกขึ้นมานั่งและจ้องมองคาร์ลด้วยสายตาหยาดเยิ้มอย่างไม่วางตา"มองเฮียแบบนั้นทำไม?""อึก...ก็เฮียคาร์ลของนาหล่อ นาก็อยากมองไงคะ"หนูนาตอบพร้อมกับยิ้มหวานออกมา"ปากหวานจังเลยนะตอนเมาเนี่ย"คาร์ลยิ้มออกมาเล็กน้อยให้หนูนา"จุ๊ๆ ไม่ใช่แค่ปากหวานนะคะ ปากนาก็เก่งด้วย"หนูนายกนิ้วขึ้นมาจรดที่ริมฝีปากของตัวเองและส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะลุกออกจากเตียงแล้วมายืนมองคาร์ล"ลุกขึ้นยืนทำไมหนูนาเดี๋ยวก็ล้มจนได้"คาร์ลรีบลุกขึ้นจากเตียงและมาจับตัวหนูนาที่ยืนเซไปเซมา"เฮียคาร์ลขา"หนูนายกแขนขึ้นมาคล้องคอของคาร์ลเอาไว้ก่อนที่จะโน้มใบหน้าไปจูบที่ริมฝีปากหนา"หึ จะเอาอะไร?"คาร์ลยกยิ้มขึ้นที่มุมปากพร้อมกับมือหนาที่นวดเฟ้นอยู่ที่บั้นท้ายกลมกลึงของเธอ นี่เธอกำลังยั่วเขาชัดๆ"อืม..."หนูนา
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่93โงหัวไม่ขึ้นร้านอาหารจีนครืดดดดเสียงประตูห้องอาหารถูกเลื่อนเปิดออกทำให้บุคคลทั้งสองคนที่นั่งรอกันอยู่ภายในห้องอาหารหันไปมองที่ประตูเป็นสายตาเดียวกัน"สาย"ไฉพูดขึ้นเมื่อเห็นคาร์ลเปิดประตูห้องอาหารเข้ามาก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นสาวน้อยหน้าตาเหมือนตุ๊กตายืนอยู่ที่ด้านหลังของคาร์ล"ก็มาแล้วอย่าบ่นให้มาก"คาร์ลเอ่ยบอกแล้วเดินจูงมือหนูนาเข้ามาในห้องอาหารก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ให้เธอนั่งลงวันนี้ไฉเพื่อนสนิทอีกคนของคาร์ลบินมาที่ประเทศไทยก็เลยนัดชวนให้ลี่หยางกับคาร์ลมาทานข้าวด้วยกันและก็บอกให้คาร์ลพาหนูนามาด้วยเพราะอยากจะทำความรู้จัก"ขอบคุณค่ะเฮียคาร์ล"เสียงหวานเอ่ยบอกแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ก่อนที่หนูนาจะหันไปทักทายกับลี่หยาง ลี่หยางยิ้มรับและทักทายหนูนากลับเช่นกัน"นี่เหรอเมียไอ้คาร์ล?"ไฉหันไปถามกับลี่หยางที่นั่งเยื้องอยู่ข้างๆ"อืม"ลี่หยางพยักหน้า"สวัสดีครับผมไฉนะครับเป็นเพื่อนกับคาร์ลกับลี่หยางมัน"ไฉเอ่ยแนะนำตัวพร้อมกับยื่นมือออกไปเพื่อจะจับมือกับหนูนาแต่คาร์ลเป็นคนยื่นมือมาจับกับเขาแทน"อะไรของมึงเนี่ยไอ้คาร์ล?"ไฉมองหน้าคาร์ลอย่างไม่เข้าใจ"ทักทายแต่ปากพอมือไม
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่92เรียกเฮียสิคะที.เอ็น.เอส.กรุ๊ป จำกัดก๊อก ก๊อก ก๊อก"เข้ามา"เสียงทุ้มของคาร์ลเอ่ยอนุญาตให้คนที่เคาะประตูห้องทำงานเข้ามาได้แกร๊กเสียงประตูห้องทำงานถูกเปิดเข้ามาโดยที่คาร์ลไม่ได้สนใจว่าใครเป็นคนเปิดเพราะเขามัวแต่สนใจเอกสารที่ตรวจอยู่ตรงหน้า"นี่เที่ยงแล้วนะคะยังไม่หยุดทำงานอีกเหรอ?"เสียงหวานใสเอ่ยถามขึ้นจึงทำให้คาร์ลเงยหน้าจากกองเอกสารตรงหน้าขึ้นมามองตามเสียง ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นแฟนสาวตัวเล็กของตัวเขายืนอยู่"มาได้อย่างไงเนี่ย?""ขับรถมาค่ะแล้วก็เอาเสบียงกลางวันมาฝาก"หนูนาเอ่ยบอกพร้อมกับยกถุงผ้าสีฟ้าที่ใส่กล่องอาหารที่เธอทำมาให้คาร์ลทานขึ้นมาโชว์ให้คาร์ลดู"ทำไมจะมาไม่บอกจะได้ให้เจกไปรับ""ไม่เป็นไรค่ะฉันขับรถมาเองได้"หนูนาตอบ"ไม่อยากให้ขับรถเองมันอันตราย"คาร์ลปิดแฟ้มเอกสารลงก่อนที่จะลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานและเดินตรงไปหาหนูนาแข็งแกร่งโอบเอวเล็กมากอดไว้ ใบหน้าคมโน้มลงไปหอมที่แก้มใสของเธออย่างที่ชอบทำเป็นประจำ"หอมจังทำไมตัวเมียฉันถึงหอมแบบนี้นะ""หอมทุกวันไม่เบื่อเหรอคะ?"หนูนาถามออกไปพร้อมกับยิ้มออกมาตั้งแต่ที่เราเปิดใจคบกันมาเป็นแฟนคาร์ลก็หอมแก้มเธอ
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่91สัญญา"เป็นไงสำเร็จไหม?"จางเหว่ยเดินออกมาจากห้องแล้วเดินมานั่งลงที่โซฟาพร้อมกับเอ่ยถามกับเจาถึงงานที่ให้เจาไปทำ"เออ...คือว่า"เจาก้มหน้าลงพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอเขาไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดอย่างไงดี"มึงก้มหน้าทำไมไอ้เจามีอะไรก็พูดมา!""คะ...คือว่าคนที่เราส่งให้ไปจัดการคุณคาร์ลพวกมันตายหมดแล้วครับนาย""ตายหมดแล้วมึงอย่าบอกกูนะว่าไอ้คาร์ลมันยังไม่ตาย!?""ครับนายคุณคาร์ลยังไม่ตายแต่คุณหนูนาเธอโดนยิงแต่ว่าอาการตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ"เจาเอ่ยรายงานถึงเรื่องที่เกิด"ใครจะเป็นอย่างไงก็ช่างหัวมันคนที่กูสนคือไอ้คาร์ลว่าทำไมมันยังไม่ตายฮะ!"จางเหว่ยลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงไปหาเจา"..."เจาได้แต่ก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด"มึงทำงานพลาดไอ้เจา!"จางเหว่ยตะโกนออกมาเสียงดังอย่างเดือดดาลเมื่อรู้ว่าคาร์ลยังไม่ตายทำไมคาร์ลมันถึงได้หนังเหนียวตายยากตายเย็นขนาดนี้ก็ไม่รู้"นายผมขอโทษครับ นายให้โอกาสผมอีกสักครั้งนะครับ"เจารีบนั่งลงคุกเข่าตรงหน้าผู้เป็นเจ้านายอย่างรู้สึกผิด"มึงโง่หรือไง คิดว่าไอ้คาร์ลมันจะยอมให้มึงมีโอกาสไปฆ่ามันอีกหรือไง โง่!"จางเหว่ยเดินมานั่งลงที่โซฟาด้วยอารมณ์โกรธเกรี
ดั่งร้ายรักมาเฟียร้ายตอนที่90ผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้นโรงพยาบาลห้องผ่าตัดร่างสูงของคาร์ลได้แต่เดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัดด้วยสีหน้าที่มีแต่ความกังวล คาร์ลได้แต่ยืนชะเง้อเข้าไปในห้องผ่าตัดในใจตอนนี้มีแต่ความกลัวปกคลุมไปทั่วในชีวิตคาร์ลไม่เคยคิดจะกลัวอะไรเลยแต่พอเป็นหนูนาทำให้คาร์ลรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขากลัว กลัวว่าจะสูญเสียหนูนาไปซึ่งเขายอมไม่ได้ถ้าเป็นแบบนั้น"ไอ้คาร์ล!"เสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้คาร์ลหันไปมองตามเสียงก่อนที่จะเห็นลี่หยางกับเฟย์เฟย์เดินเข้ามา"ลี่หยาง เฟย์เฟย์มาได้อย่างไง?"คาร์ลถามขึ้นและพาตัวเองเดินไปนั่งลงเก้าอี้"ก็เจกโทรไปบอกกูก็เลยนั่งเครื่องบินส่วนตัวมากับเฟย์เฟย์ นูน่าเป็นอย่างไงบ้าง?"ลี่หยางเอ่ยถามถึงหนูนาด้วยความเป็นห่วง"ยังไม่ออกมาจากห้องผ่าตัดเลย"คาร์ลเอ่ยบอกพร้อมกับถอนหายใจออกมา"เข้าไปนานหรือยัง?""ชั่วโมงหนึ่งเห็นจะได้"คาร์ลตอบ"แล้วเฮียคาร์ลเป็นอย่างไงบ้างคะเจ็บตรงไหนหรือเปล่าเสื้อเฮียคาร์ลเปื้อนเลือดเต็มไปหมดเลย?"เฟย์เฟย์เดินมานั่งลงข้างๆกับคาร์ลแล้วเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงตอนที่รู้ข่าวว่าคาร์ลโดนลอบทำร้ายใจเธอก็อยู่ไม่สุขเลยเ