แชร์

ตอนที่ 16

ผู้เขียน: นาวิกา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-26 12:21:44

ตอนที่ 16.

เขาส่งเสียงดังเกินความจำเป็น และนั่นทำให้ผู้มาใหม่ขมวดคิ้วอย่างพิศวง ความฉลาดนั่นทำให้เขาเฉลียวใจ และหันกลับไปมองรถยนต์ในโรงรถ ก่อนจะตะโกนลั่น

“ไอ้หมาภีม แกเรียกตำรวจเพื่อนแกมาใช้ไหม นงนุช...ขอปืนให้ผมที”

ช้าไปเสียแล้ว เพราะจักราโผล่ออกมาจากห้องด้านใน

“นงนุช ยิงไอ้ภีมเลย หมดเสี้ยนหนามกันเสียที”

ปืนกระบอกนั้นถูกดึงออกมาจากกระเป๋าถือ นงนุชถือปืนเบนมาทางชายหนุ่ม ด้วยสองมือที่จับเอาไว้มั่น ท่าทางจริงจัง ไม่สนใจกระทั่งเสียงของจักรา

“อย่านะ คุณนงนุช คุณร่วมมือกับไพฑูรย์มามากแล้ว อย่าทำแบบนั้นอีก วางปืนลง”

“เอาเลย นงนุช ไม่มีไอ้ภีมซะคน เราจะได้เสวยสุข ป๋าไม่มีวันกล้าสาวไส้ให้กากินแน่ ไอ้ภีมจะตายเพราะปืนลั่น อุบัติเหตุ...แล้วไอ้จักราก็ไม่มีวันกล้าเสนอหน้ารายงาน”

จักราเลยตัดสินใจฉับพลัน เขาพุ่งตัวไปหาไพฑูรย์แล้วตะโกนบอกกับภีม

“ใช้คุณนันทาให้เป็นประโยชน์ซิ”

แต่ภีมละล้าละลัง และระหว่างนั้นเอง ที่นันทาเองหายจากอาการ “ช็อก” หล่อนตัดสินใจเองโดยไม่สนใจว่าภีมพยายามผลักหล่อนออกไปห่างตัว หล่อนกลับมายืนกางกั้นเขาเอาไว้

“แม่คะ...แม่...อย่านะคะ” คำขานเรียกนั่น ทำให้ไพฑูรย์เองก็ชะงักกึก แล้วนั่น
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ดั่งไฟพิศวาส   ตอนที่ 20

    ตอนที่ 20.“พี่ตอบเธอได้เดี๋ยวนี้เลย”“จะไม่คิดก่อนเลยหรือครับ”“ไม่คิดละ เพราะพี่มีคำตอบแน่นอนแล้ว”“ผมอยากให้ไปคิดก่อน” จักรายังดื้อดึงไม่เลิก เธอจึงทำตาเขียวใส่เขา “อย่ามาดื้อกับพี่นะ จักรา จะได้โดนตี....”ก่อนจะทำท่าอ่อนใจอย่างหนัก และแน่นอนว่าว่าอย่างไรคุณพิมก็เป็นสตรี...เธออดจะหน้าแดงซ่านด้วยสีเลือดไม่ได้ วัยขนาดเธอโดนเกี้ยวพาราสีเสียขนาดนี้ด้วยวาจาห่ามคะนองของหนุ่มที่อายุยังไม่ถึงสามสิบ“ตีด้วยจมูกหรือปากก็ได้นะ ตรงนี้ๆๆ” เขารัวเสียงตอนท้ายแล้วเอามือชี้ที่แก้มตัวเองคุณพิมก็ร้องกรี๊ดออกมา“เด็กบ้า..ประเดี๋ยวจะให้จำเรียงหาก้านมะยมมามัดรวมกันสักห้าก้าน ฟาดก้นให้แตกลายนั่งไม่ได้เลยเชียว”“ถ้าจะให้ผมกอดกางเกงแล้วฟาดก้นให้ลายด้วยตัวคุณพิมเอง ผมก็ยอมครับ ยอมทุกอย่างเลยครับ”เขาบอก เสียงทอดอ่อย แววตาเชื่อมระยิบระยับ....คุณพิมมองเมินแล้วออกปากไล่“ไปไหนก็ไปนะ...ไปให้พ้นเลย ไปไป๊”ภีมกับนันทาได้สนิทสนมกันยิ่งขึ้น เขาดูแลหล่อนจนหล่อนมีอาการทุเลาขึ้น แต่ภีมก็ยังถือเป็นหน้าที่ที่เขาจะป้อนข้าวให้กับหล่อน“ฉันตักข้าวเองได้แล้ว”“น่า…” เขาดึงดัน “ผมชอบที่จะป้อน”แต่นันทาก็ขวยเขินนักหน

  • ดั่งไฟพิศวาส   ตอนที่ 19

    ตอนที่ 19.“ไพฑูรย์” เสียงเอ่ยเรียกเยือกเย็น “แกไปอยู่บนห้องก่อน”ครั้นเขาขยับตัว เธอก็เอ่ยสำทับว่า“อย่าดิ้นรนทำเรื่องอีก”“คุณพิม จะไม่ถามก่อนหรือ”“จะให้ถามอะไรอีก”“ผมไม่ได้เป็นจำเลยนะ พี่” ไพฑูรย์หัวเราะแค่นๆ “ทำอย่างนี้เกินไป”เขามองไปทางนายตำรวจเพื่อนของภีม “พวกมันเพื่อนกัน พวกเดียวกัน ทำไมไม่คิดว่าพวกมันรวมหัวกันแกล้งผมเล่า...”“ขึ้นไป” คุณพิมชี้นิ้วไปทางชั้นบน “ไปเดี่ยวนี้”เสียงเริ่มดังขึ้น และหลังจากนั้นเธอก็นั่งตัวสั่น เอามือมาปิดหน้าไว้ จักรามองด้วยความเห็นใจ ที่จริงเขามีใจกับเธออยู่ไม่น้อย การได้เห็นภาพตรงหน้าเช่นนั้นทำให้เขารู้สึกได้เหมือนว่าความสงสารแล่นจุกอก เขากระเถิบตัวมาหา...เอ่ยเบาๆ ไม่กล้าจะกอดเธอดังใจคิด“คุณพิม...” เขาเรียกเธอว่าคุณพิม ไม่กล้าเรียกพี่ ไม่มีน้องคนไหนเรียกเธอว่าพี่ ทุกคนเรียกเธอว่าคุณพิม “บางอย่างเกิดขึ้นแล้วอยู่ที่การยอมรับ”“ไม่อยากเชื่อเลยว่าพี่น้องจะฆ่ากันเอง”“เขาหลงผิดก็ได้ คุณพิมลองพูดดูแล้วกัน บางทีคนเราก็มีบางช่วงของการคิดสั้นๆ”เธอมองหน้าเขา “คิดในแง่ดีจังเลย จักรา”“ผมไม่อยากมองคนในแง่ร้าย ที่จริงเขาก็เลวนะ” เขาบอกตามตรง “ภีม

  • ดั่งไฟพิศวาส   ตอนที่ 18

    ตอนที่ 18.นงนุชถามยั่ว และหัวเราะเมื่อภีมเดินหนี “แทงใจดำหรือไง คุณ”วันต่อมา อาการของนันทาก็ดีขึ้น เขานั่งเฝ้าหล่อนอยู่ข้างเตียง แล้วสัปหงกจนหล่อนมองดูอย่างประหลาดใจ“คุณภีม”หล่อนเอื้อมมือไปเขย่าร่างเขา แล้วพอเขาลุกพรวดพราดขึ้นมาทำหน้าเหรอหรา นันทาก็ยิ้มออกมาได้“เป็นไงบ้าง”น้ำเสียงของเขา สอดแทรกความห่วงใยเอาไว้เต็มเปี่ยมทีเดียว“ดีแล้วล่ะค่ะ” แต่ที่จริงหล่อนยังเจ็บแผลอยู่“แม่ล่ะคะ แม่ของฉันล่ะ”“เธอดีกว่าแม่เธอเยอะเลยนะ จนอย่างนี้แล้วยังห่วงใย ผมยังไม่ได้ยินเขาถามถึงเธอเลย”เจ็บปวดไปทั่วเนื้อหัวใจ กับสิ่งที่ได้ยินความจริงล้วนๆ มันคือความจริงนันทากัดริมฝีปากตัวเอง หล่อนต้องยอมรับสภาพที่ตัวเองกับพี่ชายถูกแม่ทอดทิ้งไปไม่มีความผูกพันในหัวใจของแม่ แต่หล่อนยังเฝ้ารอคอยโอกาสลมๆ แล้งๆธมพูดถูกอย่างหนึ่ง...เราสองคนไม่มีแม่ ถึงไม่ตายก็เหมือนตายจากกัน นานๆ ทีเขาถึงจะแวบผ่านมาให้เราเห็น เขาไม่เคยห่วง ไม่เคยรักเรา ไม่จำเป็นที่เราจะต้องห่วงเขา รักเขาเหมือนกัน...“แม่อยู่ไหนล่ะคะ”“ผมมัดเอาไว้ข้างนอก”“ปล่อยแม่ไปเถอะค่ะ” หล่อนอ้อนวอน “เพื่อฉัน ได้ไหมคะ”แล้วเมื่อเขายังนิ่งเงียบ หล่อนก็เอ่

  • ดั่งไฟพิศวาส   ตอนที่ 17

    ตอนที่ 17.เขาไม่กล้าทำอะไรที่จะทำให้คุณพิมไม่พอใจกับคุณพุด หรือพุดซ้อน อัศววิภาสนายภูมินทร์นั้นแทบจะตัดขาดออกจากครอบครัวหลายหน เพราะหล่อนทำเรื่องขายหน้าให้สม่ำเสมอ หล่อนพาผู้ชายแปลกหน้าเข้าบ้าน ไม่ซ้ำ ไม่ทันได้คุ้นเคย...เมื่อนายภูมินทร์ยอมเปิดใจกว้างยอมรับผู้ชายของหล่อน กลับเป็นว่าหล่อนไม่เคยจริงจังกับคนไหนเลย หล่อนกลับพาผู้ชายคนแล้วคนเล่าเข้าบ้าน ไม่สนใจว่าพ่อหรือพี่หรือน้องของหล่อนจะมองหล่อนอย่างไรจะอับอายขายหน้าแค่ไหน หล่อนสนใจแต่ความสุขของตัวเองเท่านั้นนี่คือหล่อน พุดซ้อน...ชื่อหล่อนก็ไม่เป็นมงคลมาแต่แรก...นังแม่มันทีเดียว ตั้งชื่อลูกมาได้ ป๋ากำหนดแต่ตัวอักษร พอพาน หน็อย มันตั้งชื่อพุดก็พอเข้าท่าเข้าทีแต่ดันชื่อนังพุดซ้อน รักเลยซ้อน ซ้อนแล้วซ้อนอีกทั้งซ้อนและซ่อน หรือไม่ได้ซ้อนก็ซ่อนกันไม่หยุด...นายภูมินทร์บ่นเช่นนั้นเสมอจักราบอกว่า...จะพาสองคนนี่ไปกรุงเทพนะ พาไปหาป๋า หากป๋าไม่พร้อมจะพาไปหาคุณพิม...เพราะอย่างไรทุกคนเชื่อมือคุณพิมเสมอ เชื่อในความจริงใจของเธอว่าเธอเป็นคนจริงใจและยุติธรรมเรื่องนี้หากนายภูมินทร์ยังตัดสินเด็ดขาดไม่ได้คนตัดสินคือคุณพิม คิดตรงกันเช่นนี้เหมื

  • ดั่งไฟพิศวาส   ตอนที่ 16

    ตอนที่ 16.เขาส่งเสียงดังเกินความจำเป็น และนั่นทำให้ผู้มาใหม่ขมวดคิ้วอย่างพิศวง ความฉลาดนั่นทำให้เขาเฉลียวใจ และหันกลับไปมองรถยนต์ในโรงรถ ก่อนจะตะโกนลั่น“ไอ้หมาภีม แกเรียกตำรวจเพื่อนแกมาใช้ไหม นงนุช...ขอปืนให้ผมที”ช้าไปเสียแล้ว เพราะจักราโผล่ออกมาจากห้องด้านใน“นงนุช ยิงไอ้ภีมเลย หมดเสี้ยนหนามกันเสียที”ปืนกระบอกนั้นถูกดึงออกมาจากกระเป๋าถือ นงนุชถือปืนเบนมาทางชายหนุ่ม ด้วยสองมือที่จับเอาไว้มั่น ท่าทางจริงจัง ไม่สนใจกระทั่งเสียงของจักรา“อย่านะ คุณนงนุช คุณร่วมมือกับไพฑูรย์มามากแล้ว อย่าทำแบบนั้นอีก วางปืนลง”“เอาเลย นงนุช ไม่มีไอ้ภีมซะคน เราจะได้เสวยสุข ป๋าไม่มีวันกล้าสาวไส้ให้กากินแน่ ไอ้ภีมจะตายเพราะปืนลั่น อุบัติเหตุ...แล้วไอ้จักราก็ไม่มีวันกล้าเสนอหน้ารายงาน”จักราเลยตัดสินใจฉับพลัน เขาพุ่งตัวไปหาไพฑูรย์แล้วตะโกนบอกกับภีม“ใช้คุณนันทาให้เป็นประโยชน์ซิ”แต่ภีมละล้าละลัง และระหว่างนั้นเอง ที่นันทาเองหายจากอาการ “ช็อก” หล่อนตัดสินใจเองโดยไม่สนใจว่าภีมพยายามผลักหล่อนออกไปห่างตัว หล่อนกลับมายืนกางกั้นเขาเอาไว้“แม่คะ...แม่...อย่านะคะ” คำขานเรียกนั่น ทำให้ไพฑูรย์เองก็ชะงักกึก แล้วนั่น

  • ดั่งไฟพิศวาส   ตอนที่ 15

    ตอนที่ 15.“แม่ยอมรับพวกเราได้แน่หรือคะ”นั่นสิ...นงนุชก็ต้องทบทวนให้หนักกว่านี้“แม่ทิ้งหนูกับพี่ธมไปนานแล้ว นานมากจนหนูคิดว่าแม่ตายแล้ว และหนูก็รอดมาได้เพราะพี่ธมสู้ชีวิตทุกอย่าง เขาส่งหนูเรียนจนจบ ไม่มีเขา หนูก็ไม่มีวันนี้ แต่แม่....ไม่สำคัญอะไรเลย” หล่อนก้าวถอยหลังและชี้มือไปยังประตูบ้าน “แม่ไปเถิดค่ะ แม่เข้ามาเห็นหมดแล้ว ไม่มีอะไรตามที่แม่สงสัยไม่ใช่หรือคะ กลับไปเสียเถิดค่ะ กลับไป อย่ามาให้เห็นหน้ากันอีก”หล่อนไล่แม่ นงนุชคอตก เดินไปจนถึงประตู แล้วก็เอ่ยออกมาว่า “หนูพาผู้ชายมาอยู่ด้วยใช่ไหม นันทา”หล่อนสะดุ้ง“ธมรู้ไหม”หล่อนไม่ตอบ กำมือแน่น“ทำตัวให้ดีนะ ผู้ชายน่ะเชื่อยาก”“ออกไป” หล่อนตะโกนสุดเสียง“แม่รักหนูนะ นันทา”หล่อนไม่มีวันเชื่อแม่ ไม่เชื่ออีกแล้ว หล่อนวิ่งมาปิดประตูใส่กลอนมือสั่นแล้วร้องไห้โฮ...เสียงแม่ยังลอดเข้ามา “หนูน่ะลูกแม่ อย่าลืมว่าหนูมีเลือดแม่”นันทานั่งลงเอามือปิดหู กรีดร้องสุดเสียง หล่อนเกลียดคำนี้...เลือดแม่...ไม่...หล่อนจะไม่มีวันเป็นเช่นแม่ ไม่...็นเช่นแม่ไม่...จนกระทั่งมีใครคนหนึ่งมากอดหล่อนเอาไว้ “ผมเอง” เสียงภีมบอก เขากลับมาเองหล่อนดิ้นร

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status