บทที่29 ห้าอัจฉริยะผงาดฟ้า อวี้เหวินผู้ไร้สำนักท้าทายปฐพี 2

ในสนามที่สี่ ยามเท้าของอวี้เหวินเหยียบลงบนเวทีหิน เงาของเขาเหยียดยาวเคียงข้างอีกผู้หนึ่ง

เจียนอู่ แห่งหมู่บ้านเขากระดูกเหล็ก บุรุษร่างสูงใหญ่กล้ามเนื้อแน่นหนา ไหล่กว้างราวหินผา แววตาเฉียบคมประหนึ่งอินทรีย์กวาดมอง

เขาเป็นหนึ่งในผู้เข้าทดสอบซึ่งฝึกฝนร่างกายมานับสิบปี ก้าวสู่ระดับ “กำเนิดกายขั้นกลาง” อย่างมั่นคง ชื่อเสียงในหมู่ผู้ฝึกกายขจรไกล

ตรงข้ามคืออวี้เหวิน บุรุษหนุ่มผู้ไม่มีชื่อเสียง ไร้ฉากหลัง มิอาจตรวจสอบได้แม้แต่สำนักเดิม หากแต่ยืนอย่างมั่นคง สีหน้าเรียบนิ่ง ร่างกายหาได้ใหญ่โต ทว่ากล้ามเนื้อแน่นตึงประดุจเหล็กกล้าแฝงพลังลึกซึ้ง

เสียงประกาศของผู้คุมเวทีดังขึ้น “การประลองเริ่มได้!”

เจียนอู่หัวเราะหยัน มิแม้จะเตรียมท่าใด ดั่งเห็นอีกฝ่ายเป็นเพียงเบี้ยไม้

“เด็กหนุ่ม…เจ้าควรยอมแพ้แต่โดยดี”

เขาพลันพุ่งเข้าหา ราวพยัคฆ์พุ่งตะปบ น้ำหนักตัวและพลังจากขาทั้งสองถีบพื้นส่งแรงทะลวงอากาศจนเสียง ฝ่าฝืน ดังสะท้อนทั่วลาน

อวี้เหวินไม่ถอยแม้ครึ่งก้าว

เขาย่อตัวลงเล็กน้อย ปล่อยให้หมัดแรกพุ่งเข้ามา เสี้ยวลมหายใจก่อนกระทบ ร่างของเขากลับเบี่ยงเฉียงเฉียดผิวผ้าเพียงปลายเส้น

เสียงหมัดเจียนอู่ วืด เฉียดผ่าน