วิถีคนเถื่อน (40%)

“คิดว่าจะหนีพ้นหรือไง”

เจ้าของน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อยปนโอหังชวนน่าเจ็บใจตะโกนไล่หลังคนที่กำลังลนลานวิ่งไปยังดาดฟ้า และนั่นก็ทำให้ปิยฉัตรซอยเท้าเร็วกว่าเดิม     

“อย่าตามมานะโว้ย!” 

เสียงแข็งๆ ติดจะสั่นตะโกนสวนกลับ ก่อนจะวิ่งไปหยุดลงตรงขอบสระด้วยสภาพหอบฮัก แล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เมื่อรู้ว่าตัวเองคิดผิดอย่างมหันต์ที่หนีขึ้นมาบนดาดฟ้า 

“จุ๊ๆๆ จนมุมแล้วสิเมียเรา”

น้ำเสียงกลั้วหัวเราะคล้ายหยอกเย้าอย่างอารมณ์ดีทำให้คุณหมอสาวหายใจไม่ทั่วท้อง เสียงฝีเท้าที่สืบเข้ามาใกล้ทุกขณะจิตทำให้คนถูกไล่ต้อนละล้าละลัง ไม่แน่ใจว่าจะไปทางไหนดี    

“บอกแล้วไงว่ากูไม่ใช่เมียมึง! ไอ้มาเฟียโรคจิต!” เธอย้อนเสียงขุ่น พร้อมหันขวับมาจ้องคนที่ยืนห่างออกไปด้วยแววตาดุวับ ท่าทางเอาเรื่องทำให้คนกอดอกยืนจังก้ากระตุกมุมปากเล็กน้อย 

“เดี๋ยวก็รู้ว่าเป็นเมียไอ้มาเฟียโรคจิตจะต้องทำยังไง…และเอาท่าไหนบ้าง” จอมพลเอ่ยมาดนิ่งๆ ทว่าพอเธอจะหนีลงไปจากดาดฟ้าเขาก็โยกตัวมาขวางทางเอาไว้อย่างน่าเจ็บใจ

“หลีกไป!” เธอแหงนหน้าคอตั้งบ่า แล้วเค้นเสียงขู่ฟ่อ ทว่าแทนที่จะกริ่งเกรงพ่อเจ้าประคุณกลับเลิกคิ้วท้าทาย ก่อนจะโน้มหน้าลงมาเอ่ยยั่วอารมณ์  

“ไม่หลีก จะเอาเมีย”

“ไม่ให้เอาโว้ย!” หญิงสาวตวาดลั่นอย่างเหลืออด

“บังคับเอาก็ได้”

จอมกักขฬะเอ่ยอย่างหน้าตาเฉย ในจังหวะที่คนถูกยั่วอารมณ์จนจิตหลุดเหวี่ยงหมัดหมายจะฟาดเข้าที่ปากร้ายกาจเขาก็เบี่ยงหลบ คว้าหมับเข้าที่ข้อมือกลมกลึง ครั้นเธอถลึงตาใส่พ่อเจ้าประคุณก็ขยิบตาและส่งจูบให้ด้วยมาดกวนๆ ชวนเจ็บใจ จากนั้นก็ดันร่างน้อยจนแผ่นหลังไปชิดผนังดาดฟ้า    

“ไอ้คนทุเรศ! เขาไม่ให้ก็ยังหน้าด้านจะบังคับเอา”

ทนไม่ไหวเธอก็เค้นเสียงแข็งๆ ประณามด้วยความคับข้องใจ ก่อนจะผวาเฮือกเมื่อถูกอีกฝ่ายก้มลงดูดลำคอระหง แล้วฟาดสะโพกมนหนักๆ เป็นเชิงกำราบ ก่อนจะตาเบิกกว้างเมื่อมือกระด้างล้วงเข้าไปในขอบกางเกง ทันทีที่ตั้งสติได้ปิยฉัตรก็ออกแรงผลักไสร่างใหญ่ พร้อมก่นด่าไม่ยั้ง   

“ลามก! เถื่อน! โรคจิต!”

“ด่าเก่งแบบนี้ เวลาอึ๊บก็ให้มันเก่งด้วยล่ะ” จอมพลเอ่ยชิดปากที่กำลังเม้มจนเกือบเป็นเส้นตรง ก่อนจะจงใจฝังจมูกลงตรงพวงแก้มสุกปลั่งแรงๆ 

ฟอด!!!

ซ้ำร้ายจากนั้นไอ้เถื่อนยังส่งปากและจมูกมาคลอเคลีย ยิ่งเธอเบี่ยงหน้าหลบเขาก็ยิ่งตามติด ซึ่งการเปลี่ยนท่าทีจากเถื่อนๆ มาเป็นหยอกเย้าทำให้คนถูกกระทำหัวหมุน 

“มึงต้องการอะไรจากกูกันแน่”

“ต้องการอึ๊บมึงน่ะสิเมียจ๋า”

วาจาขวานผ่าซากและห่ามหื่นเหลือทนทำให้คนฟังหน้าร้อนฉ่า และรู้สึกเลือดขึ้นหน้า นึกอยากจะข่วนใบหน้ารกครึ้มด้วยหนวดเคราแต่ก็ทำไม่ได้อย่างใจปรารถนา  

“แต่กูไม่อยากอึ๊บกับมึง! ไอ้คนหน้าไม่อาย!”

แม่สาวลุคห้าวเป้งตะเบ็งเสียงใส่อย่างเหลืออด พร้อมกันนั้นก็ดิ้นขลุกขลักในวินาทีที่มือใหญ่กอบกุมกลางกายสาว แล้วกระชากกระดุมและซิบกางเกงจนปริแยกไม่เหลือชิ้นดี จากนั้นก็ทำให้แม่คนไม่ประสาสะดุ้งเฮือก ตาเหลือกถลน และดิ้นรนต่อต้านอย่างบ้าคลั่ง ด้วยการล้วงเข้าไปในกางเกงในตัวจิ๋ว มือเรียวทุบอกกว้างหลายต่อหลายครั้ง ก่อนจะเหมือนถูกช็อตในวินาทีที่อีกฝ่ายกรีดนิ้วไล้รอยแยกตรงซอกสาวอย่างย่ามใจ      

“ไหนบอกผัวอีกทีสิ ว่าอยากหรือไม่อยาก”

คนเถื่อนไม่เพียงคาดคั้น แต่ยังทำให้เธอแทบขาดใจด้วยการแหวกกลีบสาว แล้วใช้หัวแม่มือหยอกเอินปุ่มปมเสน่หาอย่างแผ่วเบาทว่าเร้าอารมณ์

“มะ…ไม่…ยะ…อยาก”

ปากเค้นเสียงกระเส่าปนหอบหนักๆ ปฏิเสธ ทว่ากลับแอ่นร่างตอบสนองปลายนิ้วร้ายกาจอย่างไร้การควบคุม เรียกเสียงหัวเราะเยาะหยันแผ่วพลิ้ว 

“ว่ายังไงนะ ไม่ได้ยิน”

ทั้งที่รู้ว่าเธอตอบว่ายังไงพ่อคนช่างแกล้งก็ยังไม่วายทำหน้าซื่อ พร้อมกันนั้นก็ส่งปลายนิ้วมากพิษสงบดขยี้บี้คลึงเกสรดอกรัก จนคนถูกกระทำหลุดครางสะอื้นฮัก

“กูอยากจะฆ่ามึงนัก” ที่สุดเธอก็เค้นเสียงตอบโต้ ทว่าไม่ใช่คำตอบที่เขาต้องการเสียทีเดียว ซึ่งคนโอหังก็ไม่อนาทรร้อนใจ ทำเพียงยักไหล่ แล้วเอ่ยรวน  

“แสดงว่าอยากให้กูตายคาอก”

“ไม่…อยาก…”

ปิยฉัตรพยายามหลับหูหลับตาเค้นเสียงออกมาอย่างสุดความสามารถ รู้ว่าตนกำลังถูกจอมมารร้ายปั่นประสาทให้สติขาดผึง แต่เธอกลับทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ ความเสียดเสียวที่แล่นวูบวาบไปทั้งสรรพางค์กายทำให้คนไม่ประสาแข้งขาอ่อนแรง เนื้อตัวและมือไม้สั่นไปหมด     

“ไม่อยากอะไรถึงตัวสั่นระริกแบบนี้” เขาเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะชวนเจ็บใจ ก่อนจะทำให้เธอสะดุ้งเฮือกด้วยการสอดนิ้วเข้าสู่ความคับแคบทว่ารัดรึง 

“โอววว…แถมยังฉ่ำแฉะพร้อมเต็มที่ซะด้วย” 

คราวนี้จอมเถื่อนถึงกับหลุดคำรามออกมา รู้สึกอึดอัดและปวดร้าวจนแทบทนไม่ไหว อยากจะจับขาอีกฝ่ายขึ้นมาพาดแขน แล้วเสียบเสยแก่นกายเข้าไปซุกในความนุ่มแน่นทว่าร้อนฉ่าจนแทบบ้า และจินตนาการดิบๆ ก็ทำให้เขาถึงกับหลุดสบถถ้อยคำหยาบคายออกมาหลายต่อหลายครั้ง ลมหายใจฟืดฟาดถูกพ่นออกมาจากปลายจมูกคมสัน กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่นจนซีกแก้มนูนเป็นสัน ความอยากทวีความรุนแรงเหมือนจะลงแดงเสียให้ได้ หากแต่จำต้องพยายามกัดฟันควบคุมตัวเองไม่ให้ออกอาการบ้าคลั่งจนเกินไป ถึงเขาจะคลั่งเซ็กส์เพราะฤทธิ์ยาจนแทบหน้ามืด อีกทั้งมีความต้องการสูงเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่เขาก็ไม่ชอบการหักหาญน้ำใจ 

และต่อให้อยากฟัดยัยตัวแสบแบบดิบๆ ตามแรงอารมณ์ที่กำลังโหมกระพือใจแทบขาด แต่เขาก็ต้องข่มกลั้นด้านมืดเอาไว้อย่างสุดความสามารถ แถมพ่อเขายังสั่งมาว่าต้องอ่อนโยนอีกด้วย     

ให้ตายห่าสิ! อ่อนโยนอย่างนั้นเหรอวะ ทำไมในหัวเขามันมีแต่จะเอาแบบหนักๆ มิหนำซ้ำยังเต็มไปด้วยภาพท่วงท่าร้อนแรงในการร่วมรัก แล้วทำไมเขาต้องกระสันซ่านอยากจะปล้ำคนที่ตัวเองพยายามผลักไสออกไปจากชีวิตด้วยวะ  

เวรเถอะ!

“ฮื้อ…กูไม่ได้เป็นอย่างที่มึงว่าเสียหน่อย…อ๊า…”

เธอเค้นเสียงแข็งติดจะสะท้านประท้วง ก่อนจะหลุดอุทานชวนละอายในวินาทีที่นิ้วร้ายกาจถูกดึงออกมาจนเกือบหมด แล้วเสือกไสเข้าไปใหม่ เขาทำอย่างนั้นย้ำๆ ซ้ำๆ จนแม่คนปากแข็งขาดสติ เสียงครางเริ่มดังจนเกือบเป็นตะโกน คลื่นความวาบหวามที่จู่โจมอย่างไม่ผ่อนปรนและไร้ความปรานีทำให้คนไม่ประสาถึงกับเข่าอ่อน และคงจะทรุดลงไปกองแทบเท้าหากเจ้าของเสียงหัวเราะหึๆ ไม่อุ้มไปนั่งหย่อนขาที่โต๊ะข้างขอบสระว่ายน้ำ    

วินาทีถัดมาเจ้าของใบหน้าแดงก่ำที่อยู่ในอาการหายใจติดๆ ขัดๆ เพราะฤทธิ์เสน่หาที่เขายัดเยียดให้ก็ต้องเบิกตาโพลง เมื่อพ่อคนหื่นกระชากเสื้อออกจากเรือนกายทรงพลัง อวดแผงอกล่ำๆ ซิกแพ็คแน่นๆ และกล้ามเป็นมัดๆ จากนั้นก็เลื่อนมือลงไปปลดกระดุมกางเกงยีนส์อย่างช้าๆ ทว่าชวนใจสั่น      

“มองผัวตาเป็นมันแบบนั้น…อยากก็บอกมาตรงๆ สิ”

หลังจากเคลื่อนกายมาแทรกตรงหว่างขาเนียน คนดิบก็จงใจถูไถความดุกร้าวเข้าเสียดสีกลางกายสาวทำเอาเธอผวาเฮือก ก่อนจะก้มลงกระซิบชิดหน้าผากมน 

“พูดมาสิว่าอยากผัว”

ลมหายใจผ่าวร้อนทำให้คนถูกรุกหนักหายใจไม่ทั่วท้อง ในวินาทีที่เขาจะก้มลงมาจูบปากเธอก็เบี่ยงหน้าหลบ พร้อมเค้นเสียงสะท้านตอบโต้  

“หลงตัวเอง!” 

“มึงก็หลงกูเหมือนกันนั่นแหละ”

คนถูกวางยาไม่พูดเปล่า แต่วาดมือมากอบกุมหน้าอกเล็กซึ่งห่อหุ้มด้วยบราเซียร์สีดำสุดเซ็กซี่ขัดกับบุคลิกห้าวเป้ง แล้วขยำอย่างเมามัน ก่อนจะหลุดอุทานเมื่อถูกเธอก้มลงงับต้นแขนจนจมเขี้ยว

“โอ๊ย! ยัยตัวแสบ!”