Masuk“สมน้ำหน้า!”
หลังจากหลุดพ้นจากวงแขนแกร่ง เจ้าของร่างบางก็กระโดดลงจากโต๊ะ จากนั้นก็ก้าวเรียบไปตามผนังอย่างระแวดระวัง ทั้งที่หวาดหวั่นไม่น้อย แต่กระนั้นก็ยังไม่วายเอ่ยเป็นเชิงท้าทาย
“ถ้ายังไม่เลิกทำบ้าๆ แม่จะกัดให้เนื้อขาด”
“กัดตรงไหน…ตรงนี้หรือเปล่า”
ขาดคำคนขวานผ่าซากก็ลดสายตาดุดันปนร้อนแรงลงไปมองยังเป้ากางเกง ทำเอาคนถูกยั่วอารมณ์หน้าร้อนวาบ ก่อนที่เขาจะเอ่ยวาจาหน้าไม่อายออกมา
“ก่อนจะกัดช่วยดูดเลียให้ขึ้นก่อนได้ป่ะ จะได้เอาเมียแบบดุๆ”
“ตรงนั้นกูไม่กัดหรอก แต่จะเอามีดสับให้ไม่เหลือชิ้นดี”
“จุ๊ๆๆ โหดแบบนี้ เวลาเอาก็ให้มันโหดถึงใจด้วยล่ะ บอกไว้ก่อนนะว่าผัวดุ และเมียต้องไหว”
คนที่ต้นแขนมีเลือดซิบลอยหน้าสวนกลับด้วยน้ำเสียงรื่นเริงเหมือนอารมณ์ดีเสียเต็มประดา จากนั้นก็ย่างสามขุมเข้าหาร่างสั่นเทาที่กำลังกระเถิบตัวเรียบไปตามความยาวของผนังกั้นดาดฟ้า
“อย่าเข้ามานะ!”
“อยากเข้าจะแย่”
คนที่ชักจะทนไม่ไหวเอ่ยเสียงติดจะพร่า ขณะสืบเท้าเข้าหาร่างที่กำลังออกอาการลนลาน เสียงหัวเราะยวนยั่วทำให้เธอทำท่าฮึดฮัด และก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะเข้าถึงตัวอีกคราคุณหมอสาวก็รีบเบี่ยงตัวหลบ แล้วทันใดนั้นเธอก็ก้าวพลาด ส่งผลให้ร่างบางหล่นลงไปในสระน้ำแบบไม่ทันตั้งตัว
ตู้ม!!!
ผืนน้ำแตกกระเซ็น และขยายเป็นวงกว้าง ไม่นานร่างเปียกโชกก็ทะลึ่งพรวดขึ้นมาด้วยท่าทางตื่นๆ เพราะว่ายน้ำไม่เป็น เดชะบุญที่ระดับน้ำตรงที่เธอยืนอยู่ไม่ลึกมาก แต่ครั้นจะก้าวขาไปยังขอบสระคนที่ไม่รู้ว่าตามลงมาตั้งแต่ตอนไหนก็เข้าประชิดตัวเสียแล้ว
“ชอบในน้ำเหรอคุณหมอ เดี๋ยวผัวจัดให้…”
ยังไม่ทันจะขาดคำมือกระด้างก็กระชากบราเซียร์ที่ห่อหุ้มเต้าทรวงเป็นกระเปาะออก แล้วขว้างทิ้งอย่างไม่ไยดีท่ามกลางเสียงร้องอุทานลั่น
“กรี๊ด!!!”
“กูชอบเสียงกรี๊ดมึงว่ะ ฟังแล้วได้อารมณ์ฉิบหาย”
คนหน้าทนไม่พูดเปล่า แต่ฟอนเฟ้นหน้าอกนุ่มหยุ่นอย่างย่ามใจ ก่อนจะเคลื่อนมือมากระชากกางเกงขาสั้นของเธอออก ตามด้วยกางเกงในตัวจิ๋ว
“ไอ้โรคจิต ปล่อยกูนะโว้ย!”
คนที่กำลังถูกรุกรานดิ้นรนขัดขืนอย่างบ้าคลั่ง ทันทีที่หลุดจากพันธนาการร้ายเธอก็รีบดีดตัวออกห่าง แล้วก้าวไปยังขอบสระ ทว่าพอจะก้าวขาขึ้นกลับถูกรวบตัวจากทางเบื้องหลัง และนั่นก็ทำให้ปิยฉัตรสูดหายใจหนักๆ ด้วยความโมโหสุดขีด ทันใดนั้นเธอก็ใช้ศอกถองเข้าที่ชายโครงแกร่งเต็มแรง
“อุ๊บ!”
เสียงที่หลุดออกมาจากปากคนที่ถึงกับจุกเพราะฤทธิ์ศอกแหลมๆ ทำให้คุณหมอสาวฉีกยิ้มด้วยความสาแก่ใจ ครั้นวงแขนแกร่งคลายออกจากเอวคอดเธอก็ตั้งท่าจะเทคตัวขึ้นจากสระเพื่อจะหนีไปให้พ้นๆ จากไอ้คนกักขฬะ แต่แล้วก็แทบจะกรีดร้องด้วยความคับข้องใจในวินาทีที่ตัวร้ายยกร่างน้อยลงมายืนที่เดิม แล้วกอดกระชับจากทางด้านหลัง มิหนำซ้ำยังเอาคางบึกบึนมาเกยที่ลาดไหล่มน
“จะรีบไปไหนเล่าเมียจ๋า”
ลมหายใจผ่าวระอุพร้อมน้ำเสียงแตกพร่าเจือเซ็กซี่ที่กระซิบอยู่ริมหูทำให้เธอเหมือนหัวใจจะวาย แล้วก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อพ่อคนมือไวตะปบเข้าตรงเนินเนื้ออวบอูมเกินตัว ชั่วพริบตานิ้วร้ายกาจก็ถูกส่งเข้าไปในกลีบสาว เล่นเอาเธอแทบช็อกกับความดิบแบบไม่ปรานี ครั้นได้สติก็ดิ้นรนอย่างสุดแรง แต่การต่อต้านมันไม่ง่ายเลย ซ้ำร้ายนิ้วกระด้างยังไถลเข้าไปลึกกว่าเดิม จอมพลหัวเราะกลั้วลำคอหนาด้วยความพึงพอใจ
“คน…เลว…”
เธอเค้นเสียงก่นด่าเขายิ่งหัวเราะดังชวนเจ็บใจ ก่อนจะเอาคืนด้วยการดึงนิ้วออกมา แล้วกระแทกกลับเข้าไป พร้อมกระซิบถ้อยคำหยาบคายทว่าชวนหวามใจอย่างน่าบัดซบ
“ตอดดีฉิบหายเลยเมียจ๋า…”
“ลามก หื่นกาม”
น้ำคำประณามเรียกเสียงหัวเราะแผ่วๆ แล้วร่างแน่งน้อยก็สะดุ้งเฮือก เกือบหลุดเสียงครางน่าละอายออกมา เมื่อไอ้คนกักขฬะหมุนวนนิ้วยวนยั่ว แล้วกระแทกเข้าใส่หนักๆ
“ในน้ำยิ่ง ‘เสียว’ จนแทบทนไม่ไหว…ว่าไหม”
“มะ…ไม่รู้…ปล่อย”
คนถูกเล้าโลมจนสติแทบไม่เหลือชิ้นดีสวนกลับเสียงสะท้านทำเอาจอมโอหังกระตุกมุมปาก ก่อนจะค่อยๆ ดึงนิ้วออกเล็กน้อย แล้วสอดเสียบนิ้วเข้าไปใหม่ ท่ามกลางเสียงครางผาดแผ่วอย่างลืมตัว
“อ๊า…บอกให้ปล่อยไงวะ”
“จะรีบไปไหนหือ…”
จอมดิบยังไม่เลิกยั่วอารมณ์ ขณะทิ่มแทงนิ้วร้ายกาจเข้าหากายสาวตามอำเภอใจ ทำเอาเธอแทบดิ้นพล่าน หายใจหอบหนักๆ แต่กระนั้นก็ยังเค้นเสียงติดจะสั่นระริกตอบโต้
“ก็ไปให้พ้นๆ จากคนหยาบอย่างมึงน่ะสิ”
“หยาบแบบไหนหือเมียจ๋า แบบนี้ หรือว่าแบบนี้…”
ตัวร้ายไม่เล่นลิ้นเปล่า แต่กระชากขาข้างหนึ่งของเธอขึ้นไปพาดตรงขอบสระ แอ่นสะโพกส่งตัวตนแข็งกร้าวเข้าเสียดสี ก่อนจะกระแทกนิ้วเข้าหาซอกสาวอีกครา จ้วงแทงลึกบ้างตื้นบ้างทว่าทำเอาคนไม่ประสาวาบหวามจนแทบขาดใจ และก็เหมือนจะแดดิ้นเสียให้ได้เมื่อไอ้คนหื่นขบเม้มใบหูน้อย ขณะชักนิ้วเข้าออกถี่ระรัว
“อ๊า…อ๊ะ…เอานิ้วออกไป”
คนถูกกระทำครางหลุดหลง ท้ายประโยคเอ่ยเสียงขาดเป็นห้วงๆ ทว่าแทนที่จะทำตาม เขากลับเพิ่มจังหวะให้นิ้วกระหน่ำเข้าใส่กายสาวอย่างดุดัน พร้อมกันนั้นก็ดูดลำคอระหงหนักๆ ส่วนมืออีกข้างก็ลนลานฟอนเฟ้นเคล้นคลึงหน้าอกขนาดพอดีมือ บ้างบีบบี้ปลายถันจนเธอหลุดเสียงครางซี้ดอ้า ความเสียดเสียวเกินห้ามใจทำให้คุณหมอสาวตัวสั่นระริกประหนึ่งจับไข้ ขณะเท้ามือเข้าที่พื้นสระเป็นหลักยึด
“บะ…บอกให้เอานิ้วออกไป”
“งั้นเอาอย่างอื่นเข้าไปแทนก็ได้”
คนเถื่อนเอ่ยเสียงแหบพร่า ขณะลนลานกระชากกางเกงยีนส์ลง ตามด้วยกางเกงใน แล้วรีบประคองแก่นกายปวดหนึบเข้าประชิดกายสาวจากทางเบื้องหลัง ทำเอาร่างบางตัวเกร็ง ขยับปากละล่ำละลักห้ามปราม
“มะ…ไม่…อย่านะ”
“อย่าปฏิเสธเลยน่า กูรู้ว่ามึงก็ต้องการกูเหมือนกัน”
ยังไม่ทันจะขาดคำคนที่ไม่คิดจะสนห่าอะไรอีกต่อไปก็ย่อตัวลง แล้วค่อยๆ สอดเสียบท่อนลำชายเข้าไปหลอมรวมเป็นหนึ่ง ท่ามกลางเสียงครางประท้วงของคนตัวเล็ก
“ฮื้อ…ไอ้คนบ้า กูบอกว่าอย่า อูยยยยยย…” ท้ายประโยคคนที่ถูกจู่โจมก็สูดปากครางโหยด้วยความเสียวจัดเกินจะบรรยายในวินาทีที่อีกฝ่ายค่อยๆ ขยับเข้าไปทีละนิด
“ซี้ดดดดด….อย่าอะไรถึงได้รัดผัวแน่นแบบนี้วะ”
จอมพลสูดปากครางลึกในลำคอ หลับตาแน่น โน้มตัวไปด้านหน้าจนแผ่นอกกว้างแนบกับแผ่นหลังบอบบาง แล้ววาดมือไปประสานกับมือที่ค้ำพื้นสระอยู่ จากนั้นก็กระทุ้งเข้าหาด้วยจังหวะที่หน่วงหนักมากขึ้น เรียกเสียงครางด้วยความเสียวซ่านจากคนตัวเล็ก แต่กระนั้นเธอก็ยังไม่วายด่าทอ
“อ๊า…คนนิสัยไม่ดี”
“ซี้ดดดดดด…แน่นว่ะ ตอดผัวดีฉิบหายเลยตัวแสบ”
เจ้าของร่างทรงพลังแอ่นสะโพกส่งตัวตนเข้าใส่อย่างเชื่องช้าบาดอารมณ์ ด้วยต้องการให้คนไม่ประสาได้ปรับตัวรับสภาพกับความยิ่งใหญ่ และตึงแน่นจนแทบปริแยก ขณะคำรามด้วยความซ่านสะใจ เมื่อรับรู้ได้ถึงการตอดรัดของความนุ่มแน่นทว่าร้อนผ่าว ก่อนจะกระแทกแรงๆ จนสุดลำ
“โอ้ววว…อื้อ…ยะ…หยุดนะ” ถึงแม้จะเสียววาบตั้งแต่หัวจรดเท้าทว่าคุณหมอสาวก็ยังพยายามห้ามปรามเสียงกระท่อนกระแท่น “ออกไป…”
“ไม่ออก จะเอาจนกว่ามึงจะท้องโน่นแหละ” ขาดคำคนไม่เคยฟังคำสั่งของใครก็ถอนความอลังการออกมาจากปล่องสวาท แล้วโถมกระแทกเข้าหาจนสุดตัว
“ฮื้อ…บอกแล้วไง ว่ากูไม่มีวันท้อง…อ๊า…”
วาจาไม่น่าฟังทำให้จอมเถื่อนเคลื่อนมือมาจับปลายคางมน แล้วบังคับให้เธอเบี่ยงหน้ามาหา ก่อนจะก้มลงบดขยี้เรียวปากสีระเรื่ออย่างดุดัน จูบเอาๆ จนเธอแทบขาดใจถึงได้ยอมถอนปากออก แล้วกระซิบถ้อยคำสุดโอหัง
“เอาบ่อยๆ ไม่ท้องก็ให้มันรู้ไป”
“กู…ไม่เอากับมึง”
ร่างระหงของคุณแม่ยังสาวแถมยังห้าวเป้งเกินหญิงก้าวมาหยุดลงตรงหน้าคนที่กำลังกอดอกหลับตานิ่งๆ อยู่ตรงม้านั่งยาวในสวนสวยข้างลานลอดรถ คลี่ยิ้มบางๆ แล้วไล้แก้มสากอย่างอ่อนโยน หลุดหัวเราะคิกเมื่อคนที่เผลอหลับชักได้สติครางงึมงำในลำคอคล้ายขัดใจ ครั้นเธอจะละมือห่างเขากลับคว้าเอาไว้ แล้วจูบหนักๆ ลงบนหลังมือนุ่ม แต่แค่นั้นดูเหมือนยังไม่สาแก่ใจ เพราะพ่อเจ้าประคุณทำให้เธอหลุดอุทานหน้าตื่นด้วยการฉุดร่างอ้อนแอ้นลงไปนั่งแหมะบนตักแกร่ง แล้วร้อยรัดเอวคอดกิ่วด้วยวงแขนอุ่นอย่างไม่กริ่งเกรงว่าใครจะมาเห็น ฟอด!!!“คิดถึงจังเลยทูนหัว”หลังจากกดจมูกลงหอมแก้มนวลปลั่งของเมียรักฟอดใหญ่ ชายที่ใครต่อใครต่างขนานนามว่าผู้ทรงอิทธิพลแห่งน่านน้ำอันดามันก็เอ่ยอย่างอ้อนๆ“ปี่ก็คิดถึงคุณค่ะ แต่ปล่อยก่อนได้ไหมคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า อายเขาตายเลย”เจ้าของใบหน้าร้อนจี๋ที่ไม่ได้พบหน้าสามีมาสามวันเต็มๆ เพราะเขาบินไปทำธุระด่วนที่ฮ่องกง กระซิบบอกเสียงหวาน แล้วละล่ำละลัก พลางขืนกายออกจากวงแขนล่ำด้วยท่าทีขัดเขิน “ฮื่อ…เห็นก็ช่างเขาสิจ๊ะ ก็ผมคิดถึงคุณนี่นา ลงจากเครื่องได้ก็ให้ไอ้ยุทธมาส่งหาคุณเลยนะ” นอกจากจะไม่ทำตามที่เธอต้องการ ค
ห้าปีผ่านไปชีวิตคู่ของจอมพลกับปิยฉัตรยังคงหวานชื่นไม่สร่างซา ถึงแม้เวลาจะล่วงเลยมาถึงห้าปี เขาไม่เคยรักเธอน้อยลง เช่นเดียวกับเธอที่ไม่เคยรักเขาน้อยลงเช่นกัน ความรักของทั้งคู่ยังคงหวานฉ่ำอย่างไม่น่าเชื่อ แถมใครที่มีโอกาสได้เห็นสองสามีภรรยาแสดงความรักต่อกันก็ต่างอ้าปากค้าง เพราะคิดไม่ถึงว่าผู้ชายบุคลิกดิบเถื่อน เย็นชา ดุดัน และแข็งกระด้าง จะปากหวานและช่างเอาอกเอาใจเมียรักได้มากมายจนชวนทึ่ง เช่นเดียวกับปิยฉัตรที่ทำให้หลายคนซึ่งมีโอกาสได้เห็นบทบาทในฐานะเมียของจอมพล ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงห้าวๆ ลุยๆ บุคลิกค่อนไปทางผู้ชายจะอ่อนหวาน และช่างเอาอกเอาใจสามีได้อย่างน่าอัศจรรย์ ที่สำคัญคือจอมพลรักและหลงเมียมากจนเป็นที่กล่าวขาน แต่ที่นอกเหนือไปกว่านั้นคือเขาหวงเธอเอามากๆ หวงแม้กระทั่งกับลูกชายและลูกสาวของตัวเอง “แม่จ๋า หนูปิ่นอยากนอนกับแม่” เด็กหญิงปีย์วรา อาศิระ หรือหนูปิ่น หนูน้อยวัยสี่ขวบเอ่ยออดอ้อน พลางซบหน้าที่ถอดพิมพ์มาจากผู้เป็นพ่อเด๊ะแต่ตาสวยเหมือนแม่ลงตรงอกอุ่น น้ำคำออเซาะของลูกสาวสุดสวาททำให้คนเป็นพ่อที่นั่งเหยียดขาพิงหลังกับหมอนชะงักมือที่กำลังเลื่อนอ่านงานผ่านห
จากนั้นยุทธนาก็เดินมาบอกบ่าวสาวว่าถึงเวลาเข้าหอแล้ว ซึ่งนั่นก็ทำให้ทั้งคณะฮาครืนอีกรอบเพราะคำแซวต่างๆ นานา ก่อนที่คู่บ่าวสาวจะไปยังห้องสวีทของโรงแรมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา “ขอบใจหนูปี่มากนะที่ยอมอดทนกับลูกชายนิสัยเสียของป๊า ยอมให้อภัยไอ้คนใจหมาอย่างมัน และยอมกลับมาใช้ชีวิตร่วมกันกับมัน ป๊าดีใจนะที่หนูยอมกลับมาเป็นครอบครัวเดียวกัน ยินดีต้อนรับสู่อาศิระอย่างเป็นทางการนะลูก”เจ้าสัวทรงพลเอ่ยเสียงติดจะสั่นเครือด้วยความตื้นตัน เพราะท่านเฝ้ารอที่จะได้เห็นทั้งคู่ครองรักและแต่งงานกันแบบนี้มานานแล้ว จากนั้นคนแก่ก็เดินเข้าไปสวมกอดลูกสะใภ้ “ทีนี้ก็เรียกป๊าว่าป๊าได้แล้วนะ”“ขอบคุณมากค่ะป๊า”ปิยฉัตรพนมมือไหว้อย่างอ่อนช้อยในจังหวะที่อีกฝ่ายคลายอ้อมแขน แล้วถอยห่างออกไป นัยน์ตากลมโตทั้งสองข้างคลอเคล้าไปด้วยหยาดน้ำใสๆ เพราะซาบซึ้งใจเหลือคณา “ส่วนแกก็ทำตัวให้มันดีๆ ด้วยล่ะไอ้ตัวแสบ อย่าเกเรจนเมียทิ้งอีกเป็นอันขาดเข้าใจไหม ป๊ารักแกนะโว้ย”ขาดคำผู้เป็นพ่อก็ขยับเข้าไปสวมกอดลูกชาย ตบหลังอีกฝ่ายเบาๆ ในจังหวะที่เขาเอ่ยขอบคุณด้วยความซาบซึ้ง “ขอบคุณครับป๊า ผมก็รักป๊าเช่นกันครับ” จากนั้นก็เป็นน้องกั
ต่อจากนั้นไม่ถึงหนึ่งเดือน งานแต่งของทั้งคู่ก็ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่อลังการ ทั้งที่ปิยฉัตรค้านหัวชนฝาแต่สามีจอมเอาแต่ใจกลับไม่ยอมท่าเดียว ดังนั้นเธอจึงแก้เผ็ดโดยการเป็นฝ่ายเลือกชุดบ่าวสาวเอง และบังคับว่าเขาจะต้องใส่ชุดที่เธอเลือกให้โดยไม่มีข้อแม้ และนั่นก็คือที่มาที่ทำให้งานแต่งของทั้งคู่เป็นที่กล่าวขานไปทั้งประเทศ อีกทั้งคนมางานก็ต่างฮาครืน ระเบิดเสียงหัวเราะ หรือถ้าเป็นผู้รากมากดีหน่อยก็จะกลั้นขำจนหน้าดำหน้าแดง ก็จะไม่ให้งานแต่งของทั้งคู่เป็นประเด็นทอร์คออฟเดอะทาวน์ได้ยังไง ในเมื่อชุดเจ้าสาวแต่เจ้าสาวไม่ได้ใส่ เช่นเดียวกับชุดเจ้าบ่าวแต่เจ้าบ่าวไม่ได้ใส่ นั่นก็เพราะปิยฉัตรบังคับให้ทั้งคู่สลับชุดกัน ซึ่งในคราแรกนั้นจอมพลออกอาการโวยลั่น แต่พอเจอเธอขึงตา และแหวใส่ว่าจะไม่แต่งเท่านั้นแหละ พ่อเจ้าประคุณก็ว่าง่ายขึ้นมาทันทีประหนึ่งโดนสะกดจิต จับให้แต่งหญิงทั้งหน้า วิกผม และสวมชุดเจ้าสาวหรูหราฟูฟ่องก็ไม่ปริปากบ่น น่ารักเสียจนเธอต้องหอมแก้มให้รางวัลคนทำหน้าเหยเกเพราะสุขล้นนั้นหลายต่อหลายครั้ง ส่วนเธอน่ะเหรอโคตรสบาย ได้สวมชุดเจ้าบ่าวเป็นทักซิโด้สีขาวถือว่าเข้าทางถนัด แต่พุงที่ยื่นออกมา
“แต่คุณก็ส่งข้อความมาได้นี่นา” “การส่งข้อความถึงคุณมันยิ่งทำให้ผมคิดถึงคุณ อยากได้ยินเสียง อยากเห็นหน้า อาการคิดถึงเมียของผมมันไม่ต่างจากอาการลงแดงนักหรอกทูนหัว” ที่สุดจอมพลก็สารภาพออกมาในสภาพโหนกแก้มแดงก่ำ มันชวนมองจนคนที่เงยหน้าขึ้นมาเห็นยิ้มร่า ก่อนจะทำใจกล้ายื่นหน้าไปจูบแก้มสากเร็วๆ หนึ่งที และนั่นก็ทำเอาจอมพลถึงกับตาโต อ้าปากค้าง หัวใจพองฟูคับอก “ขอบคุณนะคะที่คิดถึงฉัน” เธอเอ่ยเสียงหวานหยดจนคนฟังใจสั่น ถ้าไม่ติดว่าอยู่ในโรงพยาบาลคงได้หาทางปล้ำคนท้องให้หนำใจ และถ้ารู้ว่าแค่เจ็บตัวนิดๆ หน่อยๆ แล้วจะได้ความน่ารักจากเมียขนาดนี้เขายอมเจ็บตัวทั้งปี“ก็เมียทั้งคนนี่ครับ” น้ำคำสั้นๆ ง่ายๆ แต่ความหมายโคตรดี๊ดีทำเอาคนฟังอุ่นซ่านไปทั้งใจ ปิยฉัตรยิ้มจนแก้มปริ ดวงตายิบหยี ก่อนจะฉุกคิดบางอย่างขึ้นได้ แต่นิ่งไปสักพักถึงได้เอ่ยออกมา“จะเป็นคุณพ่อลูกสองแล้ว ต้องรู้จักปล่อยวางรู้ไหมคะ อะไรที่มันผ่านไปแล้วก็ขอให้มันเป็นเพียงอดีต โดยเฉพาะเรื่องของแม่คุณ และเรื่องของอรอุมา ต่อให้ผู้หญิงทั้งโลกจะเลว แต่ขอให้คุณมั่นใจได้ว่าไม่ใช่ปี่ ปี่ไม่มีวันหักหลังหรือทรยศคุณ เหมือนอย่างที่แม่ของคุณแล
เขาบอกจะไปแค่เกือบหนึ่งเดือน แต่นี่เลยหนึ่งเดือนมาเป็นอาทิตย์แล้วพ่อของอีหนูในท้องก็ยังไม่โผล่มาให้เห็น ทำเอาว่าที่คุณแม่ซึ่งจะคลอดในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้ากระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก เธอหมั่นเช็กข้อความมือถือที่พ่อของลูกมักจะส่งมาสัพยอกหยอกเย้าเป็นประจำ แต่กลับไม่มีแม้แต่ข้อความเดียวในรอบอาทิตย์ ที่แย่ไปกว่านั้นคือเขาไม่โทรมาหา พอเธอตัดสินใจเป็นฝ่ายติดต่อไปก็ปรากฏว่าติดต่อไม่ได้ ความกังวลและเป็นห่วงจอมพลสารพัดทำให้ปิยฉัตรไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร ทานข้าวก็ไม่ค่อยลง นอนก็ไม่หลับ ทั้งที่ตั้งแต่ท้องมาเธอคลั่งไคล้การกินและการนอนหนักเอามากๆ และสภาพเสื่อมโทรมคงไปเตะตาของเพื่อนรักอย่างธารธาราเข้า อีกฝ่ายถึงได้ทิ้งสามีมาชวนเธอไปหาอะไรอร่อยๆ ยัดลงท้องในช่วงหัวคำของสุดสัปดาห์ “ไปกันยังคะคุณแม่” ธารธาราเอ่ยเย้าเล็กๆ ครั้นเห็นเธอพยักหน้าเนือยๆ ก็ตั้งท่าจะไปช่วยถือของที่วางอยู่ข้างกายให้ ทว่ายังไม่ทันจะได้ไปไหนโทรทัศน์ซึ่งแขวนอยู่เหนือศีรษะก็มีการรายงานข่าวด่วนที่ทำให้ทั้งคู่นิ่งจังงัง ‘เครื่องบินของสายการบินดังของอเมริกาไถลออกนอกรันเวย์ ขณะกัปตันกำลังนำเครื่องลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิ ทำให้ผ







