เข้าสู่ระบบแชร์
3.แฟนสาวเจ้าของไร่ (2)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-22 20:56:14“เอาเลย ด่าให้เต็มที่ แต่ตอนฉันคิดบัญชีคืนอย่าร้องไห้คร่ำครวญก็แล้วกัน”
บอกแล้วเขาก็ปล่อยคางเล็กที่ทิ้งจนดวงหน้าเรียวมนถึงกับหัน ซ้ำยังปิดประตูดังโครม นิชาดารีบจับที่เปิดดึงทว่าชายหนุ่มกดล็อกจากรีโมตเสียก่อน เธอมองตามร่างสูงใหญ่เห็นเขาเดินอ้อมด้านหน้ารถพลางจ้องเธอไปด้วยอย่างไม่ละสายตา แต่นิชาดาก็รีบปลดล็อกเข็มขัดนิรภัย สองมือจับที่เปิดเตรียมเปิดในเวลาเดียวกับที่อีกฝ่ายปลดล็อก เมื่อได้ยินเสียงปุ๊บเธอก็ดึงทันทีทั้งยังก้าวขาเพื่อจะพุ่งตัวออกจากรถให้เร็วที่สุด
“โอ๊ย...ปล่อยนะ”
เอวบางถูกคว้าได้ก่อนสะโพกจะหล่นจากเบาะรถ เพราะเป็นรถหรูคันโตแบบโฟร์วิลเธอจึงขึ้นลงลำบากและทำได้ช้า แล้วร่างสูงใหญ่ก็โน้มมากดไหล่เธอกระแทกเบาะพร้อมรวบขากลับขึ้นมาก่อนดึงประตูปิด นิชาดาผลักดันอีกฝ่ายแต่ก็เหมือนเขาจะไม่สะดุ้งสะเทือน
“นายเอาตัวฉันมาทำไม จะพาฉันไปไหน”
ชายหนุ่มคาดเข็มขัดของเธออีกครั้งอย่างกระแทกกระทั้นแล้วรีบล็อกรถเพราะเห็นเธอพยายามจะเปิดประตู
“ปลดล็อกเดี๋ยวนี้นะ นายไม่มีสิทธิ์มาบังคับฉัน บอกให้เปิด!”
เธอดึงที่จับเปิดไม่หยุดขณะที่อีกฝ่ายสตาร์ตเครื่องอย่างไม่พูดไม่จาแล้วออกรถอย่างแรงจนร่างอรชรผงะติดเบาะ
“นี่...ฉันไม่ไปกับนายนะนายเถื่อน”
“อะไรกัน เห็นไอ้วัชบอกว่าเธออยากเจอฉันไม่ใช่เหรอ”
นิชาดาหันขวับมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ
“นายคุกคามฉัน ทำให้ฉันกลัว ทั้งที่รู้ว่าฉันเป็นน้องพี่เมฆ”
“ก็แหง เธอบอกเองว่าชื่อนิชาดา”
“ทำแบบนี้ทำไม ฉันจะบอกพี่เมฆ”
“ฮ่าๆๆๆ”
ชายหนุ่มหัวเราะลั่นรถจนเธอสะดุ้ง ทั้งที่ยังขับรถเร็วอย่างน่าหวาดเสียว
“ไอ้เมฆนั่นแหละที่ยกเธอใส่พานมาให้ฉันถึงไร่”
“พี่ชายฉันแค่ฝากงาน เขาอาจจะไม่รู้ว่านายจะเป็นคนร้ายกาจ คิดทำมิดีมิร้ายฉันตั้งแต่วันแรกที่มาถึงแบบนี้”
นิชาดาไม่เชื่อที่เขาพูดแม้แต่น้อย ทว่าอีกฝ่ายยิ้มหยันมุมปาก
“หึ คิดว่าพี่ชายตัวเองประเสริฐเหลือเกินสินะ”
“พี่ใครใครก็รัก แล้วระหว่างคนที่ตั้งใจทำร้ายตั้งแต่แรกเจอกับพี่ชาย ฉันก็ต้องเชื่อพี่ฉัน นายนั่นแหละหลอกพี่ฉันให้เชื่อใจจนยอมให้ฉันมาทำงานที่นี่”
เธอเถียงอย่างจริงจัง จนเหมือนลืมตัวไปว่าอีกฝ่ายกำลังจะพาไปที่ใดที่หนึ่งตามลำพัง และเมื่อเห็นเส้นทางคุ้นตาที่ผ่านเมื่อวานนิชาดาก็นึกขึ้นมาได้
“นายจะพาฉันไปบ้านหลังนั้นใช่ไหม ฉันไม่ไปนะ จอดรถเดี๋ยวนี้”
“ขึ้นมากับฉันแล้วเธอจะไม่ได้ลงง่ายๆ ไม่ว่าจะบนรถหรือบนเตียง”
นิชาดาชะงักอึ้งไป ท่าทางอีกฝ่ายเหมือนไม่ได้พูดเล่น คำพูดเขาแม้จะดูหยันและราวเชื่อถือไม่ได้ ทว่าเธอรู้สึกได้ว่าผู้ชายคนนี้มีจุดประสงค์มุ่งร้ายกับเธอ
แล้วรถก็หยุดลงหน้าบ้านไม้หลังเล็กน่ารักจริงๆ ทว่านิชาดากลับรู้สึกถึงความทะมึนแผ่คลุมไปทั้งหลังเมื่อคิดว่าสิ่งเลวร้ายกำลังจะตามมา มือบางจับที่ปลดล็อกเข็มขัดแล้วกด อีกข้างก็จับที่เปิดเพื่อจะทำทุกอย่างให้เร็วที่สุด เธอเห็นอีกฝ่ายเหลือบมองแต่เขาก็ไม่ใส่ใจ ดับเครื่องแล้วปลดล็อกรถ นิชาดาทำให้สิ่งที่ตั้งใจไว้ทันทีเช่นกัน
ร่างอรชรกระโดดลงจากรถทันทีที่เปิดประตูได้ วิ่งสุดฝีเท้าของตน ทว่าก้าวผ่านท้ายรถไปไม่กี่ก้าวก็ถูกคว้าตัวไว้
“กรี๊ดดด ปล่อยฉัน!”
เธอร้องสุดเสียงขณะที่ถูกจับตัวขึ้นแบกอย่างง่ายดายอีกครั้ง ราวชายหนุ่มมั่นใจว่าทำเช่นนี้เธอจะไม่มีทางดิ้นหลุดได้
“ปล่อยน้า...”
นิชาดาได้แต่กรีดร้อง ตีขาไม่หยุด มือก็ทุบแผ่นหลังกว้าง ได้ยินเสียงเขาไขกุญแจหลังจากก้าวขึ้นมาบนระเบียงเล็กด้านหน้า เข้ามาข้างในแล้วเธอก็หลับหูหลับตาดิ้นรนไม่ได้สังเกตสิ่งใด หากก็รู้ว่าตนถูกพามาทิ้งลงบนโซฟาตัวหนา
“โอ๊ย”
ร่างสูงใหญ่ยืนขวางค้ำทำให้หมดหนทางหนี นิชาดาจึงขยับถอยไปด้านหลัง
“นายพาฉันมาที่นี่ ต้อง...”
“ต้องการอะไร ถามเป็นนางเอกละครไปได้ ทั้งที่รู้ๆ กันอยู่แล้ว”
ชายหนุ่มสวนขึ้นก่อนเธอจะพูดจบด้วยน้ำเสียงหยัน
“นายจะบ้าหรือไง ใครไปรู้อะไรกับนาย คนเพิ่งเจอกันอยู่ๆ ก็มาทำแบบนี้ ทั้งข่มขู่คุกคาม ฉันจะแจ้งตำรวจ”
“ใครขู่ ฉันเอาจริง”
พร้อมกับพูดเขาก็ถอดเสื้อเชิ้ตที่คลุมอยู่ตัวนอกออกเหลือเพียงเสื้อยืดสีดำพอดีตัวที่แน่นแนบแผงอกกว้าง ทำเอาหญิงสาวถึงกับใจหายวาบ ลุกขึ้นจากโซฟาถอยกรูด ทว่าก็ไปติดผนังบ้านอย่างจนมุม แม้จะมีช่องระหว่างโซฟาอีกตัวกับโต๊ะแต่ขยับเพียงนิดอีกฝ่ายก็ก้าวมาขวางได้สบาย
“ถ้านายทำอะไรฉัน ฉันแจ้งตำรวจจริงๆ คอยดูสิ”
“งั้นเธอก็จะไม่ได้ก้าวออกไปจากบ้านหลังนี้อีกเลย”
“นาย...”
เธอถึงกับพูดไม่ออก ตนไม่มีสิ่งใดติดตัวมาเลยนอกจากมือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง แต่ไม่อยากล้วงออกมาตอนนี้เพราะกลัวถูกแย่งไป แต่ก็ไม่รู้จะโทรขอความช่วยเหลือได้เมื่อไร ตำรวจจะเชื่อหรือไม่ และกว่าจะมาถึงที่นี่เธอจะเป็นอย่างไรบ้าง
นิชาดาคิดว่าเวลานี้ทำได้เพียงพึ่งพาตนเอง จึงพยายามต่อรองดีกว่าชวนทะเลาะให้อีกฝ่ายยิ่งโมโห
“คิดดูให้ดีนะ ถ้านายทำอะไรฉัน แล้วฉันแจ้งความเป็นเรื่องขึ้นมา ไร่นี้จะเป็นยังไง”
“บอกแล้วว่าเธอจะไม่ได้ออกไปอีก”
ขณะย้ำร่างสูงใหญ่ก็ก้าวเข้ามาหาราวไม่แคร์ในสิ่งที่เธอพูด นิชาดาไม่มีทางหนี ก้าวไปทางไหนก็หมดหวังเพราะวิ่งไปอีกด้านก็ถูกผลักลงไปบนโซฟาอีกตัวพร้อมกับร่างหนาโน้มตามมา
“อย่าเข้ามานะ”
เธอผลักอีกฝ่ายอย่างแรง แต่เขาจับมือสองข้างรวบไว้ได้โดยง่ายดาย ขณะที่มือหนาอีกข้างเลื่อนลูบต้นขากับสะโพกของเธอทั้งสองด้านทำเอาร่างอรชรสะดุ้งเฮือก
“นี่ อยุดนะ”
เขาหยุด ทว่าไม่ใช่เพราะเธอสั่งแต่ได้ในสิ่งที่ต้องการ ชายหนุ่มมือเข้าไปล้วงหยิบมือถือของเธอออกมาอย่างรู้ทัน
“แค่นี้ก็จบ”
“ฉันไปทำอะไรให้นายโกรธหรือไง ถ้าไม่อยากรับฉันทำงาน ก็แค่ปฏิเสธพี่เมฆ หรือว่า...จริงๆ แล้ว นายเป็นโรคจิต ชอบหลอกผู้หญิงมาสังเวย ที่นี่เป็นบ้านที่เอาไว้ทำร้ายผู้หญิงของนายสินะ คุณวัชหรือใครๆ ไม่กล้าพูดไม่กล้าห้ามนายเพราะเป็นนายจ้าง ไม่อยากถูกไล่ออก หรือไม่ก็ร่วมมือกับนาย”
นิชาดาร่ายยาวเพราะความกลัวจึงพูดทุกอย่างเท่าที่ตนคิดได้
“แต่งเรื่องเก่ง น่าจะไปเขียนบทละครหรือแต่งนิยายขายนะเธอ”
“ปล่อยฉันเถอะนะ ฉันไม่เคยทำอะไรให้นายเจ็บช้ำน้ำใจ อย่าทำอะไรฉันเลย แล้วฉันจะรีบไปจากที่นี่ ไม่พูดถึงที่นี่อีก ไม่ปล่อยข่าวหรืออะไรทั้งนั้น ฉันสัญญา”
“เธอต้องอยู่ที่นี่ ไม่มีสิทธิ์ไปไหน พี่เธอขายเธอให้ฉันแล้ว”
ชายหนุ่มบอกเสียงหยัน
======
อ้าว? ทำไมพี่ชายทำกับหมอกแบบนี้ เรื่องเป็นมายังไง ต้องติดตามจ้า ^^
บทล่าสุด
ดุจกรงเถื่อน 34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (3)
ปลายนิ้วแกร่งไล้แผ่วผิวตรงข้างเอวสูงขึ้นมาวนเวียนปลายยอดอกแล้วขยำเบาๆ ทำเอานิชาดาสะดุ้งเฮือกลืมตาขึ้นกลางดึก พร้อมกับที่ริมฝีปากอุ่นพรมไต่จากต้นแขนมายังไหล่มน ซอกคอจนถึงใบหูก่อนกระซิบ“หมอกจ๋า รักกันนะจ๊ะ”“คุณดนย์ นี่บ้านใหญ่นะคะ ลูกก็อยู่ด้วย”เธองัวเงียห้ามเสียงเบาเพราะเกรงจะทำให้ลูกชายตื่นและตนเองก็พึ่งหลับไปไม่นานหลังจากป้อนนมหนูน้อยจึงยังเพลียอยู่ ทั้งนอนไม่ค่อยเต็มอิ่มนักอยู่แล้ว ยังดีที่เวลากลางวันมีคุณนายแสงหล้ากับเหมยช่วยดูลูกพอให้ได้งีบบ้าง“น่านะ รับรองเบ๊าเบา ลูกไม่ตื่นแน่”สามียังกระซิบเสียงทุ้มนุ่ม มือก็เคล้าคลึงทรวงอกที่อวบอัดขึ้นของตนทำเอานิชาดาอกใจสั่นไหวไม่น้อย จะว่าไปตนก็คิดถึงสัมผัสจากชายหนุ่มอยู่เหมือนกัน หากก็ยังกังวล“ได้ด้วยเหรอคะ”“เดี๋ยวทำให้ดู”พร้อมพูดชายหนุ่มก็เชยคางให้เธอหันกลับไปรับจูบนุ่มนวลก่อนจะค่อยเพิ่มแรงจูบเม้มและกัดกลีบปากอิ่มด้านล่างให้เธอเผยอรับลิ้นร้อน นิชาดาขยับตัวพลิกมาโอบรอบลำคอหนาตอบรับจูบลึกซึ้งอย่างไม่ยอมน้อยหน้าร่างสองสองขยับเสียดสีเบาๆ ในสัดส่วนที่แตกต่างหากสอดรับกันอย่างลงตัว ลูกชายตัวน้อยนั้นนอนในเปลสี่เหลี่ยมไม่ต้องเกรงว่าแรงเคลื่อ
ดุจกรงเถื่อน 34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (2)
“คุณดนย์คะ”กลางดึกคืนหนึ่งหลังจากมาพักโรงแรมได้สองวันนิชาดาก็รู้สึกปวดท้องแล้วเหมือนมีบางอย่างไหลออกมา หญิงสาวพึมพำเรียก ชายหนุ่ม เพียงแตะแขนอีกฝ่ายก็รู้สึกตัวแล้วขยับนั่งเปิดโคมไฟทันที“เจ็บท้องเหรอหมอก”“ค่ะ...น่าจะน้ำเดินแล้ว”เธอพูดจนแทบไม่มีเสียงเพราะเจ็บ“งั้นหมอกอยู่นิ่งๆ ก่อนนะ แป๊บเดียว”ร่างสูงใหญ่รีบลุกขึ้นใส่เสื้อโดยเร็วแล้วคว้ากระเป๋าที่เตรียมเอาไว้ก่อนมาประคองร่างที่อุ้ยอ้ายขึ้นของภรรยา“เดินพอไหวไหม”“ค่ะ”นิชาดายังพอไหวจึงกัดฟันค่อยๆ เดินไปพร้อมกับที่ชายหนุ่มพยุง ธีรดนย์ตั้งใจเลือกห้องพักใกล้ลิฟต์จึงไม่ต้องเดินไกลมากหญิงสาวนอนรอเพื่อให้ปากมดลูกเปิดและปวดท้องมากขึ้นเรื่อยๆ โดยมีสามีอยู่ข้างๆ เป็นทั้งคนปลอบใจให้กำลังใจและที่ระบายของตนเพราะบ่อยครั้งที่เธอมักจะจิกเล็บลงบนหลังมือหนาที่กุมมือตนไว้“อื้อ เจ็บจังค่ะ”ยิ่งเห็นดวงหน้าสวยซีดเผือด เหงื่อผุดพราย ทรมานด้วยความเจ็บปวดชายหนุ่มก็ทุรนทุรายตาม เพราะหญิงสาวนอนอยู่แบบนี้มาสามชั่วโมงแล้ว ก้มลงไปจูบหน้าผากมนเช็ดเหงื่อให้ก่อนจะกระซิบ“ฉันจะตามพยาบาลอีกรอบนะ”นิชาดาปล่อยให้ชายหนุ่มไปโดยไม่แย้ง เธอรู้สึกทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ไม่น
ดุจกรงเถื่อน 34.คุณสามีอ้อนรัก (ตอนพิเศษ) (1)
ไร่ชาดิฐวัฒน์ได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยวที่ต้องการสัมผัสอากาศบริสุทธิ์แห่งขุนเขา นอนในบ้านท่ามกลางไร่ชาเขียวชอุ่ม มองเห็นเมฆลอยต่ำปกคลุมยอดเขา การเก็บชาก็ได้รับความนิยม มีคนจองคิวเต็มจำนวนในทุกวันนิชาดาที่ออกมาเก็บภาพบรรยากาศวันหยุดเพื่อโพสต์ในเว็บและโซเชียลต่างๆ ของไร่ยืนมองผู้คนที่มีความสุขกับการได้มาไร่นี้อย่างภูมิใจ ตอนนี้นอกจากเพจแล้วเธอเปิดแอคเคาต์โซเชียลของไร่เพิ่มขึ้นจนครบถ้วน เพราะโลกออนไลน์เป็นสิ่งที่ใช้ในการประชาสัมพันธ์ได้อย่างมีประสิทธิภาพที่สุดในยุคสมัยนี้“ชอบไหมเจ้า”ส้มที่เป็นคนถ่ายภาพให้เธอเปิดกล้องให้ดู ขณะที่นิชาดามากับมธุรินซึ่งยืนเป็นเพื่อนและคอยดูแลเธอที่ท้องแก่ใกล้คลอด ความจริงธีรดนย์ไม่อยากให้หญิงสาวมาทำงานแต่นิชาดาไม่อยากอยู่เฉยๆ การได้ขยับตัวเดินไปเดินมาจะช่วยให้เธอคลอดธรรมชาติได้ง่ายขึ้น หากก็ต้องดูว่าเด็กกลับหัวด้วยหรือไม่เหมือนกัน“อืม ชอบจ้ะ ไปเก็บภาพมุมโน้น ให้เห็นคาเฟ่กับร้านอาหารด้วยนะจ๊ะ”“เจ้า”“พี่ไปกับส้มเองก็ได้ หมอกเข้าไปนั่งพักในคาเฟ่ดีกว่า”มธุรินเอ่ยปากเพราะดูท่าเหมือนภรรยาเจ้าของไร่จะเดินไปอีกไกลกับส้ม“ถ้าอย่างนั้นฝากพี่รินด้วยนะคะ แล้ว
ดุจกรงเถื่อน 33.กรงเถื่อนแปรเป็นกรงรัก (2)
“พอใจหรือยังเมียจ๋า”“อะไรคะ”“ก็รู้แล้วว่าฉันไม่ได้พลาดพลั้งเสียท่าคุณภัทร ฉันเป็นของหมอกคนเดียวมาตั้งแต่จดทะเบียนแล้วไงล่ะ”พร้อมกับถามใบหน้าคมเข้มก็ขยับมาชิด หน้าผากจรดแนบหน้าผากเธอ ส่งสายตาออดอ้อนก่อนจะดันตัวเธอให้ค่อยๆ ถอยไปชิดเตียง แต่เขาทิ้งตัวเองลงหงายหลังแล้วรั้งเธอให้นอนลงไปบนร่างแกร่งนิชาดายิ้มหวาน ไม่ได้ฝืนตัวเพราะตัวเองก็ไม่ได้ขุ่นเคืองอะไร เพียงแค่สงสัยเพราะธีรดนย์ไม่ได้กลับบ้านดึกนัก ยกเว้นช่วงก่อนจัดงานแต่ง“พอใจค่ะ”เธอตอบเสียงเบาชายหนุ่มก็ยิ้มมุมปาก“ผัวเป็นคนดี ไม่วอกแวก รักเมียคนเดียว เมียไม่ให้รางวัลหน่อยเหรอจ๊ะ”คนใต้ร่างอ้อนเสียงทุ้ม แววในดวงตาคู่คมเข้มนั้นหวานฉ่ำจนนิชาดารู้สึกว่าหัวใจตนกำลังละลายไปกับความหวานที่ส่งมาให้“อืม”ปลายนิ้วเรียวไล้วนเหนืออกกว้างพลางทำท่าทีราวครุ่นคิด“อยากได้รางวัลเล็กหรือรางวัลใหญ่คะ”“ชุดใหญ่สิจ๊ะเมียจ๋า”นิชาดาไม่ตอบรับทว่ามือบางเปลี่ยนเป็นลูบแผงอกหนาของคนไม่ใส่เสื้อ แล้วเห็นชายหนุ่มสูดหายใจลึก ยิ่งมือเธอลากลงต่ำ อีกฝ่ายก็ถึงกับกลืนน้ำลายมือนุ่มไม่ได้ต่ำลงไปอย่างที่เขาคาดหวังหากไล้แผ่วเพียงตรงช่วงเอว แต่ชายหนุ่มก็พอใจเพราะร่างหอ
ดุจกรงเถื่อน 33.กรงเถื่อนแปรเป็นกรงรัก (1)
ร่างอรชรออกมายืนหน้าระเบียง มองพระจันทร์ดวงโตผ่านแมกไม้แล้วก็เอาโทรศัพท์ถ่ายก่อนจะอัปโซเชียล ก็มีคนทักและพิมพ์คอมเม้นต์ว่าคิดถึงหลายคน ปกตินิชาดาอัปเดตบ่อยทว่านับแต่มาอยู่ที่นี่ก็ห่างหายเพราะปัญหาต่างๆ ที่รบกวนจิตใจและทุ่มเทความตั้งใจกับงานใหม่ของตน ทั้งยังไม่ได้ตัดวิดีโอที่ถ่ายขณะเดินทางมาไร่ดิฐวัฒน์ด้วย ช่องของเธอพร้อมโซเชียลหยุดเคลื่อนไหวมาสามเดือนแล้ว มานึกขึ้นได้ในตอนนี้ คิดว่าน่าจะพอมีเวลาทำงานตัวเองในวันหยุดได้ เพราะตอนนี้งานในไร่ลงตัวและมีกำหนดปล่อยคลิป Vlog เดือนละครั้ง“จะว่าไป เราไม่เคยชมจันทร์ด้วยกันเลยนะ ออกมาก็น่าจะรอฉันก่อน”เสียงเข้มดังขึ้นและผ้าคลุมที่มาพร้อมการโอบกอดจากด้านหลัง ธีรดนย์คุยงานกับวัชพลนิชาดาก็แวบไปอาบน้ำก่อนแล้วจำได้ว่าเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงซึ่งตนเองยังไม่เคยได้มองดูอย่างจริงจังว่าจะสวยดวงโตแค่ไหน ทั้งยังมีเรื่องให้คิดอยากให้ธรรมชาติยามค่ำคืนช่วยบำบัดความตึงเครียด จึงออกมาหน้าระเบียงในตอนชายหนุ่มอาบน้ำธีรดนย์วางคางบนบ่าเธอ กรุ่นกลิ่นครีมอาบน้ำอบอวลพร้อมไออุ่นจากร่างสูงใหญ่โอบล้อมทำให้หญิงสาวเอนอิงอีกฝ่ายราวต้องการความอบอุ่น“ก็เพราะเอะอะคุณดนย์ก็อุ้มเ
ดุจกรงเถื่อน 32.ผู้อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุ (2)
“ฉันเปล่า....”ภัทรดาส่ายหน้าพลางถอยหลังเสียงสั่นมากขึ้น“กลัวทุกคนจะรู้ว่าคุณมาถึงไร่หลังฉันเกิดอุบัติเหตุใช่ไหมคะ”นิชาดาจะไม่ไล่บี้อีกฝ่ายเลยหากเจ้าตัวไม่บอกว่าเธอใส่ร้าย“เธอเกิดเรื่องเมื่อไรฉันก็ไม่รู้ ฉันแค่มาทำงาน ไม่รู้อะไรทั้งนั้น”“ไม่เป็นไร ดูกล้องก่อนแล้วค่อยว่ากัน เพราะผมจำเวลาที่หมอกเกิดเรื่องได้ ถ้าคุณไม่รู้อะไรจริงก็รอให้การณ์กับตำรวจ”“คุณดนย์”คนที่หน้าซีดอยู่แล้วยิ่งตาโต พึมพำพลางถอยหลังช้าๆ“ภัทรไม่ได้ทำนะคะคุณดนย์ ไม่ใช่ภัทรนะ เมียคุณใส่ร้ายภัทร”“ถ้าไม่ได้ทำคุณก็ไม่ต้องกลัวอะไร ไม่ต้องห่วงไปหรอก ตำรวจก็แค่สอบถามเท่านั้น”ยิ่งธีรดนย์เอ่ยถึงตำรวจซ้ำอีกภัทรดายิ่งหวาดกลัวมากขึ้น หญิงสาวรีบหันหลังจะกลับไปขึ้นรถ“ไม่ ภัทรไม่ผิด ภัทรไม่ได้ทำอะไร อย่ามายุ่งกับภัทร”ภัทรดาเหมือนสติหลุดขยับพรวดออกไปราวต้องการหนี ขณะนั้นมีรถคันหนึ่งขึ้นเนินมา ซึ่งก่อนหน้านี้แต่ละคนก็ไม่ทันได้สังเกตสิ่งอื่นเช่นกันเพราะรถของภัทรดาจอดบังทางที่จะเห็นได้ และต่างก็กำลังสนใจเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่พอเห็นรถทั้งหมดก็ตะโกนรั้ง“คุณภัทร!”“กรี๊ดดด!”เอี๊ยด!!เสียงรถเบรกดังขึ้นอีกครั้ง ทว่าภัทรดาก็ถูกเ
บางทีคุณอาจจะชอบ
บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก443.4K viewsในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ44.3K viewsเมียสวมรอย
ชะนีติดมันส์14.6K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ52.3K viewsรักได้ไหมสาวข้างห้อง
เกศิณีแอดมินสกั้ง269 viewsเทพบุตรจอมวายร้าย
วรดร/กัญนิชา/วิรัญชนา160 viewsรวมเรื่องสั้น (PWP) (18+)
หวานน้อยมาก138 viewsพ่อกำนันคนนั้น ต้องเป็นของฉันคนนี้
สิบห้ากันยา ราศีสิงห์54 views
