42

“พี่ไฟ ฮื้อ! ฮึก...” มะไฟถอนเรียวลิ้นออกจากสะดือบุ๋ม กรุณาหอบหายใจแรง เธอทุบบ่าเขาด้วยกำปั้นน้อย เรียกเสียงหัวเราะเบาแผ่วจากลำคอแกร่งให้ดังขึ้น

“ขี้แกล้ง” กรุณาบ่นอุบ ทว่าคนที่เพิ่งถูกเธอทุบไม่ใส่ใจคำบ่นของเธอ เขาเลื่อนใบหน้าลงอีก จนกระทั่งถึงเนินนาง มะไฟซุกหน้าลงแล้วสูดกลิ่นหอมสาบสาวฟอดใหญ่

“พี่ไฟ!” คราวนี้กรุณาทุบเขาเป็นจริงเป็นจัง หญิงสาวรัวกำปั้นทั้งออกแรงดึงบ่าเขาเพื่อจะให้เขาเงยหน้าขึ้นมาจากตรงนั้น

“อื๊อ! พี่ไฟ ตรงนั้นไม่ได้ อุ๊ย!” กรุณาใจหายวาบเมื่อสองขาเรียวถูกจับตั้งชันและกางออก หญิงสาวพยายามจะหุบมันเข้า แต่ร่างใหญ่ที่แทรกอยู่ตรงกลางเป็นอุปสรรคขัดขวางความตั้งใจของเธอ

“พี่ไฟ ไม่เอา ตัวจิ๋วอาย” กรุณาบอกเสียงสั่น เธอร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ใบหน้าสาวเห่อร้อน ทว่าคนหลงเนื้อนางกำลังจะคลั่ง กลิ่นสาบสาวหอมหวนราวกับจะเชิญชวนให้เขาคลุกเคล้าดอมดม มะไฟครางลึกในลำคอ หัวใจหนุ่มเต้นระทึก ชายหนุ่มดันต้นขาเนียนออกห่าง แล้วฝังใบหน้าลงกลางกลีบดอกไม้สาว 

“พี่ไฟ!” กรุณาสะดุ้งเฮือก ทั้งเขินทั้งอายทั้งวาบหวิวระคนปนเปกันไปหมด และเมื่อใบหน้าหนุ่มขยับ หญิงสาวก็พบว่า ในตอนที