EPISODES 7 | ข้อตกลง
เช้าต่อมา... แสงแดดสาดส่องผ่านม่านราคาแพง ส่งปลให้หญิงสาวรู้สึกตัวตื่น พร้อมกับบิดเรือร่างไปมาบนที่นอนหนานุ่ม เพื่อคลายกล้ามเนื้อ "เมื่อคืนหลับสบายดีจังแหะ ป่านนี้พ่อจะเป็นไงบ้างเนี่ย หมอก็เงียบไปเลย" " ตื่นแล้วเหรอคะ..." เชี้ย..!!! พราวฟ้าสบถคำหยาบคายออกมาเสียงดังลั่น ทำเอาหญิงสาวสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เมื่อเสียงทักทายจากสาวใช้ "เข้ามาได้ยังไงคะ" พราวฟ้าเอ่ยถาใสาวใช้กว่าเจ็ดคนยืนเรียงกันอยู่ ในมือพวกเขาล้วนมีทั้งเสื้อผ้าเครื่องสำอางและข้าวของแต่งตัวมากมาย "นาย บอกให้พวกเรามาจัดการแต่งกายให้นายหญิงค่ะ เหมือนมีเรื่องที่ต้องคุยกันเรื่องสัญญาข้อตกลงระหว่างทั้งคู่ "งั้นเเหรอ" พราวมองสาวใช้ในชุดแม่บ้านเหมือนกันทุกคนด้วยความมึงง "อืมงั้นฉันขออาบน้ำก่อนนะคะ พวกพี่ ๆ อออกไปก่อนได้ไหม" "เอ่อแต่ว่า...." สาวใช้เหมือนดูจะลำบากใจที่จะออกไป ทำเอาพราวฟ้าถอนหายออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะเอ่ยประโยคถัดมา "งั้นก็ได้แล้วแต่พวกพี่เลยค่ะ" สิ่งเสียงเด็กสาว พวกนางทั้งเจ็ด ก็จัดแจงข้าวของที่นำมาราวแขวนผ้า ที่มีให้เลือกกว่ายี่สิบชุด รองเท้ารวมถึงกระเป๋าและของประดับ "เขาเอาใจผู้หญิงทุกคนแบบนี้รึเปล่านะ แต่ก็ช่างเหอะฉันมันก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ที่น่าเวทนาเอาตัวเข้าแลกเงิน ไม่ควรจะหลงระเริงมากเกินไป" มาเฟียหนุ่มนั่งจิบกาแฟภายในห้องทำงานขนาดใหญ่ ประดับด้วยเฟอร์นิเจอร์สีดำเรียบหรู บ่งบอกถึงสไตล์การทำงานของชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี มือหนาเปิดแฟ้มเอกสารก่อนลงมือเซ็น "นายครับ เรื่องหนอนบ่อนไส้ที่เราจับมาได้มันตายแล้วครับ" "ถ้าตายแล้วก็จัดการให้เรียบร้อยอย่าให้เหลือแม้ซากกระดูก" "ครับนาย " ใบหน้าคมคายเอ่ยขึ้น พร้อมกับเซ็นเอกสารต่อ ราวกับมันคือเรื่องปกติ "ใครอยู่ด้านนอกบ้างเข้ามาหน่อย" มาเฟียหนุ่มเอ่ยขึ้นก่อนจะมองหาสาวใช้ "มาแล้วค่ะท่าน " "ไปดูพราวฟ้าหน่อยว่าเสร็จรึยัง" "ค่ะท่าน" "เดี๋ยวฉันจะลงไปรอด้านล่าง " "ค่ะท่าน" มือบางปิดแฟ้มเอกสารลง ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับหยิบกระดาษแผ่นบางเดินออกไป ตอนนี้พราวฟ้าราวกับตุ๊กตาที่กำลังถูกจับแต่งหน้าทำผม พวกเธอแบ่งหน้าที่กันเสร็จสรรพ และทำทุกอย่าง อย่างเชี่ยวชาญ หญิงสาวทำได้เพียงหลับตาลง เพื่อให้พวกนางละเลงเครื่องสำอางลงมาบนใบหน้าขาวเนียน ได้อย่างเต็มที่ เพราะถึงยังไงเรื่องที่สำคัญที่สุดของเธอก็คือสัญญาข้อตกลงระหว่างเขาและเธอ " เสร็จแล้วค่ะ " พราวฟ้าค่อยค่อย ลืมตาจ้องมองตัวเองผ่านกระจกตรงหน้า "รู้สึกว่าพอแต่งตัวขึ้นมาฉันก็ดูสวยเหมือนกันนะ" ".........." ลุกนี้ที่ดูเหมือนจะเป็นลุกสาวแซ่บไฮโซที่ไม่เคยแต่งมาก่อน บวกกับรองเท้าส้นสูงคู่นี่คงจะแพงหน้าดูเลย "นายหญิงเสร็จรึยังคะ" น้ำเดินเข้ามาดวงตาเบิกกว้างให้กับความสวยงามตรงหน้า "ว้าวสวยจังเลยค่ะ" "ขอบคุณค่ะ ฉันไปได้แล้วใช่ไหม " "เชิญค่ะนายหญิง" แม้สรรพนามที่เอ่ยเรียกเธอนั้นจะแสลงหูอยู่บ้างแต่ก็ช่างเถอะ เธอจะปล่อยผ่านมันไป สาวใช้เดินถือกระเป๋าแบรนด์เนมสีดำ ตามหลังพราวฟ้าลงไปด้านล่างด้วยความตื่นตาตื่นใจในความสวยของเธอ "นายหญิงมาแล้วค่ะท่าน" มาเฟียหนุ่มค่อย ๆ หันหน้าไปจ้องมอง พราวฟ้าที่กำลังเดินลงบันไดมาด้วยท่าทีสง่า ใบหน้าคมคายจับจ้องหญิงสาวอย่างไม่วางตา ชุดสูทสีแดงไล่สีดำ กับกระโปรงสั้นรองเท้าส้นเข็มสีเดียวกับชุด บวกกับผมสีน้ำตาลแดงยาวตรงสยายกลางหลัง เป็นลุกการแต่งตัวที่บอกได้เลยว่าทำเอามาเฟียหนุ่มรู้สึกพอใจ ในริมฝีปากสีแดงสดนี้มากกว่าสิ่งใด "วันนี้เธอสวยนะ" " ขอบคุณค่ะ " พราวฟ้ายกยิ้มตอบรับคำชมตามมารยาท แม้จะเขินอายในคำพูดนั้นอยู่บ้าง แต่เธอยังคงเก็บทรง ก่อนจะนั่งลงบนโซฟาข้างๆเขา "คุณจะคุยเรื่องสัญญาข้อตกลงระหว่างเราใช่ไหม งั้นมาเริ่มกันเลยดีไหม" "อืมได้สิ ไฟล์ ส่งกระดาษให้เธออ่าน" " ครับนาย" ไฟล์ยื่นกระดาษแผ่นบาง ที่บัญทึกข้อความเอาไว้ให้หญิงสาว ดวงตาสีนิลจับจ้องเอกสารตรงหน้าอย่างตั้งใจและอ่านอย่างละเอียดถี่ถ้วน (เงื่อนไข สัญญา) คชา ทำสัญญาข้อตกลง กับนางสาว พราวฟ้านารี หากนางสาวพราวฟ้า นารีลงนามยอมรับ เงื่อนไขในสัญญา สิ่งที่เธอจะได้รับคือ เงินทอง เกียติยศ รวมถึงสามีอันเป็นที่รัก แต่สิ่งที่เธอจะต้องสูญเสีย ก็คืออิสระภาพในการตัดสินใจและใช้ชีวิต ในทุกๆด้านที่มีบันทึกไว้ในเงื่อนไข สัญญา ระหว่างเราต่อไปนี้ (เงื่อนไขที่ 1) เราจะต้องแต่งงานกันภายในอีกสิบวันข้างหน้า และหากเธอมีบุตร หลังแต่งงาน คชาจะมีสิทธิเด็ดขาดในตัวของเด็กแต่เพียงผู้เดียว และพราวฟ้านารีห้ามมีมือที่สามหรือใครอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง ห้ามนอกใจหรือละเลยสามี ห้ามขัดคำสั่งสามี ห้ามตัดสินใจทำอะไรโดยพละการ เจ้าของสัญญาลงนาม ยอมรับข้อตกลง ( คชา ) ( พราวฟ้า ) "อย่างอื่นฉันอาจจะยอมรับได้นะคะ แต่ว่าเรื่องลูกฉันไม่มีทางยอมเด็ดขาด " พราวฟ้าเอ่ยขึ้นเสียงแข็ง เพราะถึงยังไงเธอก็เป็นแม่ ทำไมสิทธิทั้งหมดในตัวเขาต้องเป็นของชายหนุ่มฝ่ายเดียว "เธอไม่มีสิทธิ์ต่อรอง แค่ให้เธอตัดสินใจ หากยอมรับสัญญาได้ ก็ลงนามแต่ปฏิเสธ ฉันจะให้คนส่งเธอกลับไป " พราวฟ้านิ่งไปชั่วขณะ คชาบีบบังครับให้เธอไม่มีทางเลือก เธอไม่คิดว่าเขาจะบ้าอำนาจได้มากขนาดนี้ "ถ้าฉันตกลงเซ็นสัญญาเผด็จการฉบับนี้ก็เท่ากับว่าชีวิตของฉันต่อจากนี้เป็นของคุณเหรอ" "ฉันให้เวลาคิดสิบนาที ไฟล์จับเวลา " คชานั่งไขว้ขาจับจ้องเธอพร้อมกับจิบกาแฟเพื่อรอคำตอบจากเธออย่างใจเย็น ต่างจากพราวที่ไม่รู้ว่าจะหันไปทางไหน "ฉันจะเอายังไงดีเนี่ย แต่ถ้าฉันไม่ท้องซ่ะอย่าง เขาจะมาใช้สิทธิเผด็จการได้ยังไงหล่ะ จริงไหม" พราวฟ้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบตกลงทันที " ได้ฉันตกลง " มาเฟียหนุ่มยกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ ก่อนจะจ้องมองใบหน้าของพราวฟ้าด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์ เพราะเงื่อนไขนี้จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอไปตลอดกาล พราวฟ้าก้มหน้าเซ็นลงนามชื่อในกระดาษ แม้จะหายใจไม่ทั่วท้องอยู่บ้าง ทว่าเธอจะไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองตั้งท้องเด็ดขาด "เราไปกันเถอะ" " จะพาฉันไปไหน" "ไปเลือกแหวนแต่งงาน" คชากระชากรมือบางเดินออกไปขึ้นรถหน้าประตูทันที สาวใช้รีบยื่นกระเป๋าส่งให้พราวฟ้า ก่อนที่รถสปอร์ตคันหรูจะขับเคลื่อนออกไปด้วยความเร็วEPISODES 41 | THE ENDคชาดีใจจนพูด ไม่ออก จึงรีบลุกขึ้นและสวมกอดพราวฟ้า หญิงสาวผลักร่างชายหนุ่มออกและพูดต่อ "ฉันให้โอกาสคุณ ไม่ได้ให้คุณมาใช้ชีวิตกับฉัน ฉันจะรอดูคุณว่าคุณจะเป็นพ่อที่ดี ให้กับชาคริตได้มากขนาดไหน ถ้าวันไหนคุณผิดคำสัญญา คุณจะไม่ได้โอกาสนี้อีกเลย และแม้แต่หน้าฉันและหน้าลูกคุณก็จะไม่ได้เห็น""รู้แล้ว...รู้แล้วครับ อย่าโหดนักเลยเราไปดูลูกกันเถอะ"ฝั่งคนิตที่ขัดอกขัดใจ กับการตัดสินใจของพราวในครั้งนี้ แต่คนิตก็ไม่ได้ห้ามปราม หรือขัดลูก คนิตคิดว่าพราวฟ้าโตแล้วน่าจะตัดสินอะไรเองได้เพราะฉะนั้นเลยปล่อยให้พราวฟ้าได้ตัดสินใจเลือกคำตอบด้วยตัวเองไม่ว่าพราวจะเลือกอะไร คนิตก็เชื่อในการตัดสินใจของพราวเสมอเวลาผ่านไป 1 ปี คชาได้รับความเชื่อใจมากขึ้นจาก คนิต ตลอด 1 ปีที่ผ่านมาคชารักษาสัญญาของตัวเองตลอด พยายามพัฒนาปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้น เพราะไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ไม่คิดว่าการมีลูกจะทำให้คชาเปลี่ยนไปขนาดนี้ คชาถึงขนาดเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือถึงแม้ตอนนี้ พราวฟ้าเเละคนิตจะยังไม่รู้เหตุผลที่ ทำให้คชา ได้อยู่กับพราวได้ยังไง เพราะคนอย่างเวลไม่มีทางยอมแน่ๆแต่อยู่ๆวันนี้ ก
EPISODES 40 | ทดสอบจิตใจ"แล้วหนูกับเขา..."" พราวเจอเขาก็จริง แต่ คชา ไม่ได้ทำตัวรุ่มร่ามแค่มีปากเสียงกันนิดหน่อยค่ะ คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วง เราจะไม่ทำให้คุณพ่อเสียชื่อเสียงอีกแน่นอน พราวพยายามออกห่าง และสั่งให้เขาเลิกยุ่งกับเราไปแล้ว คชาไม่ใช่คนที่ตามคนอื่นไม่เลิกเขาแค่ต้องการเอาชนะเท่านั้น เดี๋ยวเขาเหนื่อยเขาก็คงจะถอดใจไปเองล่ะค่ะ""คนที่ไม่เคยถอย อย่างคชา แค่คำบอกให้ถอยห่างมันใช้ไม่ได้กับเขาหรอกนะพราว คนแบบนี้ถ้าถูกกระตุ้นมากเกินไป จะเกิดการต่อต้านด้วยตัวเอง ไม่นานก็ต้องมาที่นี่แน่ๆ ""มาทำไมคะ ""ต้องติดตามตอนต่อไปนะ"อยู่ๆเสียงของชาคริตร้องขึ้นดังลั่นบ้าน พราวจึงต้องรีบขึ้นไปดูลูกเมื่อเห็นว่าลูกตัวร้อนและมีน้ำมูก จึงรีบพาชาคริตไปส่งโรงพยาบาลพราวและคนิต ยืนรอหมออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน พยาบาลเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินและบอกให้พราว ไปยื่นบัตรประจำตัวเด็ก เพื่อยืนยันการเป็นญาติของเด็ก พราวเอาบัตรต่างๆ ไปให้พยาบาลหน้าห้องบัตร เสร็จแล้วกำลังเดินกลับไปที่ห้องของชาคริตที่ยังอยู่ในห้องฉุกเฉินไม่ออกมา เธอเป็นห่วงชาคริตมาก ถึงขนาดเดินวนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินหลายครั้ง ฝั่งของคชา ที่วิ่งมา
EPISODES 38 | ครุ่นคิด@บ้านคนิต หลังจากที่พราวพาชาคริตเข้านอนก็อาบน้ำแต่งตัว จากนั้นก็กลับมานอนกอดชาคริต กลิ่นกายของเด็กเล็กที่หอมโดยธรรมชาติทำให้พราวฟ้ารู้สึกสบายใจ และหลับไปโดยไม่รู้ตัวในตอนเช้าเสียงเด็กร้องทำให้พราวฟ้ารู้สึกตัวตื่น แต่สักพักเสียงเด็กก็หายไปเพราะมีพี่เลี้ยงมาอุ้มชาคริตออกไปเดินเล่น เป็นแบบนี้ทุกเช้าตั้งแต่ชาคริตตื่นพราวฟ้าก็จะอาบน้ำแต่งตัวเพื่อได้ไปใช้เวลาอยู่กับลูกน้อยก่อนไปทำงาน ก่อนจะออกมาเล่นอยู่กับลูกสักพัก พาไปเดินเล่นเล่าเรื่องตอนเด็กๆให้กับชาคริตฟังถึงแม้เราจะรู้อยู่แก่ใจ ว่าชาคริตนั้นยังเป็นเพียงแค่เด็กน้อย ไม่รู้เรื่องรู้ราว และยังไม่สามารถมีความรู้ขณะที่จำเรื่องต่างๆในวัยเด็กวัยนี้ได้"ดูนั่นสิ หนูเห็นหมาตัวนั้นไหม มันชื่อว่าอีโก้ มันชอบหนูมากเลยนะ ไว้หนูโตกว่านี้แม่จะพาหนูไปเล่นกับอีโก้เวลาหนูโตหนูจะได้ไม่เหงาแต่อีโก้โตมากแล้ว ตอนนี้ก็แก่มากแล้วด้วยไม่รู้ว่าจะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ หนูต้องโตไว ๆ นะรู้ไหม จะได้เล่นกับอีโก้"ชาคริตที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวเมื่อเห็นสิ่งแปลก ๆ นั้นคือสิ่งแปลกใหม่ทำได้แค่มองและหัวเราะตามประสาเด็กพราวที่กำลังเล่นก
EPISODES 37 | งานเลี้ยงเสียงเพลงเเละเเสไฟงสาดส่องไปที่ผู้มาใหม่ที่เด่นที่สุดในงาน พราวใส่ชุดเดรสสีขาวประกายทอง ร่างบางเดินเข้างานมาอย่างเด่นสง่า ทุกสายตาจับจ้อง พราวส่งยิ้ม ให้กับพนังงานที่คอยส่งเสียงกรีดร้องโห่เเซวเเละ เเสดงความยินดีให้ เเละยิ่งส่งเสียงกรีดร้องหนักขึ้นไปอีก เมื่อ เดินมาได้สาว ก้าสก็ขยับตัวหลีกให้ทุกคนได้เห็นเด็กชายตัวน้อย ที่นอนเล่นอยู่บนรถเข็นเด็ก พราวเดินพร้อมรถเข็นเด็กมาจนถึงเวที พร้อมกับกล่าวคำยินดีบนเวที “ขอบคุณทุกคนที่มาในวันนี้ และขอบคุณการจัดงานต้อนรับดีๆให้กับน้องชาคริต พราวรู้สึกยินดีและดีใจมาก คืนนี้เราสนุกกันให้เต็มที่เเละทำงานกันอย่างสุดความสามารถ เวลาทำงานก็ทำงานเวลากินเที่ยวเล่นก็เป็นอีกส่วนหนึ่งที่ต้องทำเช่นกัน เราหวังว่าทุกคนจะให้การต้อนรับน้องชาคริตเหมือนกับที่ทุกคนให้กันต้อนรับและยอมรับในตัวพราว ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ’’ พราวกล่าวเสร็จก็ลงมาคุยกับแขกผู้ใหญ่ที่อยู่ด้านล่าง ส่วนบนเวทีก็ให้เป็นเรื่องของนักร้องที่ทางบริษัทแจ้งมาเพื่อเล่นเพลง“สวัสดีค่ะ ยินดีด้วยนะคะคุณพราว” “พนักงานในบริษัทต่างเข้ามายินดีและมอบของขวัญให้กับพราว เรารับมาและกล่าวขอบค
EPISODES 36 | สิ่งที่ต้องการบนระเบียงคฤหาสน์หลังหรูหรา เวลยืนมือล้วงกระเป๋าใบหน้ายิ้มแย้มหลังจากที่คชา ลูกชายวางสายใส่ “กว่ามันจะกล้าหารขึ้นมาฉันเหนื่อยกับมันไม่ย่อยเลย..”เวลเอ่ยขึ้นถึงลูกท่ามกลางอากาศหนาวเย็นเมื่อถูกลมหนาวอีกทั้งยังเพราะวัยชรารุ้มเร้าทำให้สุขภาพในช่วงเวลานี้ ไม่ค่อยสู้ดีนัก“สคิฟ ต่อไปฉันคงต้องฝากคชา กับแกแล้วละ” “นายครับแต่ว่า...”บอดี้การ์ดคนสนิทของเวลจะเอ่ยปากทว่าก็ต้องหยุดชะงัก ครับนาย”“ฉันรู้ว่าเเก ไม่ชอบคชามัน แต่แกลองรู้จักมันให้ดีกว่านี้หน่อยพวกแกสองคนก็เหมือนจิ๊กซอว์ที่ฉันสร้างขึ้นมาหากขาดตัวใดตัวนึงไป ก็ย่อมอยู่ไม่คงทนดังนั้น ฉันคงต้องฝากแกจัดการต่อ”คำพูดของเวลแม้จะคล้ายกับคนฝากฝังทว่าเขานั้นย่อมรู้ตนเองดีหลายปีมานี้เขาไปหาภรรยาที่สุสานบ่อย ๆ บางวันก็จะนำเรื่องการเติบโตของ คชา ไปเล่าให้กับ ภรรยาที่หลุมศพฟัง แม้ในตอนที่มีชีวิตอยู่เธอจะไม่เคยเข้าใจจุดประสงค์ของ เวล แต่ยามตายจากไป ทุกอย่างก็เริ่มชัดเจน คนที่เกิดมาบนเส้นทางนี้ มันเลือกที่จะกำหนดชีวิตของตนเองไม่ได้หรอก “ฉันจะต้องฝึกฝนให้คชามันเเข็งแกร่ง ฝึกให้มันเยือกเย็นเหมือนฉัน เพราะความ
EPISODES 35 | ห่วงแหนคนรักnc+ภายในห้องสี่เหลี่ยม ร่างเล็กนอนพลิกตัวไปมาบนเตียงด้วยความร้อนใจ เพราะเป็นห่วงคชาอย่างมาก “ป่านนี้คุณจะเป็นยังไงบ้างนะหลับสบายดีรึเปล่า”พราวฟ้าครุ่นคิดในหัวจนผล็อยหลับไป ภายในความมืดสลัว ตรงหน้าต่างห้องร่างหนากำยำปีนขึ้นมาพลางความแผ่วเบาในการย่องเดินมาหยุดที่ปลายเตียงของหญิงสาว ดวงตาคู่คมจ้องมองเธอในความมืดสลัว พลางกลืนน้ำลายกึกใหญ่ลงคอ "พราวฟ้า...” มือหนาค่อย ๆ จับลูบขาเรียวสวยอย่างแผ่วเบาก่อนจะใช้มือหนาลูบขย้ำทรวงอกอวบอิ่มจน หญิงสาวค่อยๆ รู้สึกตัวตื่นและเริ่มจะได้สติลืมตาตื่น“ ..อื้อ..”มือหนาอุดริมฝีปากเรียวสวยในความมืดก่อนจะใช้ปลายลิ้นอุ่น ๆ โลมเลียดูดดื่มชิมรสหวานของสองเต้าอวบ ซึ่งพราวฟ้าก็ไม่สามารถมองเห็นผู้ชายคนนั้นได้แบบชัด ๆ จึงไม่รู้เลยว่าเขาคือใครที่กล้าบุกเข้ามาในเวลาแบบนี้ กรี๊....อื้อออออ!!!!มือหนาเลื่อนลูบเรือนร่างสวยได้รูปพลางใช้ปลายนิ้วเพียงกระดิกก็สามารถปลดตะขอบราลูกไม้สีขาวได้อย่างง่ายดาย เสื้อผ้าน้อยชิ้นถูกจับถอดโยนลงพื้นห้อง เตียงขนาดกว้างเหลือเพียงเรือนร่างเปลือยเปล่าของทั้งคู่ ภายในความมืด มือหนาจับแกนกายลำแข็ง สอดก