"พ่อคะ อย่าเป็นอะไรนะคะพ่อ...."เสียงพราวฟ้าเอ่ยขึ้นระหว่างวิ่งตามพ่อที่นอนอยู่บนรถเข็นผู้ป่วยของโรงพยาบาล ซึ่งถูกเข็นเข้ามาด้วยความเร่งรีบ พยาบาลสาวรีบนำถังออกซิเจนมาเพื่อช่วยยื้อชีวิตคนเป็นพ่อของเธอ ก่อนนำร่างเข้าห้องฉุกเฉิน'' ฝากพ่อหนูด้วยนะคะคุณหมอ อย่าให้พ่อหนูเป็นอะไรนะ"พราวฟ้าตกใจและกลัวจนมือไม้สั่น ระหว่างนั่งรอพ่อตัวเองที่หน้าห้องฉุกเฉิน ผ่านไปหลายนาที่ก็ยังไม่มีหมอคนไหนเดินออกมา ...."พราว!!"เสียงตะโกนเรียกของจอมทัพดังขึ้นจากทางด้านหลังชายหนุ่มสวมเสื้อนักศึกษากางเกงขายาวพร้อมกับสะพายกระเป๋าข้างรองเท้าผ้าใบขาดๆ ตามสไตล์เด็ก สถาปัตย์หญิงสาวหันไปตามเสียงเรียก ก่อนจะเห็นจอมทัพ ที่กำลังรีบเดินมานั่งลงข้างๆ เธอ"พ่อมึงเป็นยังไงบ้าง หมอเค้าว่าไง" พราวฟ้าส่ายหน้าไปมาเบาๆแทนคำตอบ ก่อนจะร่ำไห้ออกมาอย่างหนัก" ยังไม่มีใครออกมาเลยว่ะ""มึงอย่าคิดมากน่ะเว้ย ลุงแกเป็นคนดีพระย่อมคุ้มครอง"มือหนาลูบหลังปลอบใจเพื่อนเบาๆ ก่อนประตูห้องฉุกเฉินจะถูกเปิดออก และมีหมอเดินออกมาพร้อมถือเอกสารออกมาหนึ่งฉบับ"ไม่ทราบว่าใครคือญาติของคนไข้ครับ"เสียงหมอเอ่ยถามขึ้น พร้อมกับจับจ้องไปที่สองชายหญิงสลับก
Terakhir Diperbarui : 2025-07-16
Masuk
