11.รู้ตัวดีเสมอ

เหมือนเช่นเคย คุณธีร์ขับรถมาส่งในช่วงบ่ายเหมือนเดิม เค้าส่งซองสีขาวให้เธอซองหนึ่ง สายฝนส่งสายตาถามเค้า ธีร์ตอบมาว่า

"เอาไว้ใช้ หาเสื้อผ้าดีดีใส่หน่อย "

เธอยกมือไห้ว แล้วลงจากรถ จากครั้งแรกจนถึงวันนี้ เกือบสามเดือนมาแล้วที่เธอเป็นเด็กของเค้า ทุกวันเค้าจะเรียกเธอขึ้นไปหา ช่วยทำบัญชี ดูแลรายละเอียดในร้าน แล้วพากลับคอนโดเค้าทุกวัน หากวันไหนเธอไม่สะดวก เค้าจะมาส่งเธอที่ห้องแต่ก็ไม่เคยขึ้นมาบนห้องเธอสักครั้ง

สายฝนมองดูเงินสดในกล่องที่เก็บสะสมไว้ ตอนนี้เธอจ่ายหนี้ไปแล้วสามงวด แล้วเธอยังมีเงินสดติดตัวอีกกว่าหกหมื่นบาท คุณธีร์มักจะให้เงินสดเธอเสมอ เวลาที่เค้ามาส่ง บางทีก็ห้าพัน บางทีก็หมื่นนึงบ้าง สายฝนคิดเอาเองว่า คงเป็นค่าตัวเธอละมั้ง น้ำตาไหลลงหมอนอีกครั้ง เธอเสียใจกับคำพูดของเค้า แต่ไม่เคยถามหาคำรักจากเค้าสักที เธอไม่อยากเจ็บไปกว่านี้อีกแล้ว

สายฝนมองดูเวลา เที่ยงคืนแล้ว ทำไมคุณธีร์ยังไม่มา เธอเรียกพนักงานมาถาม เด็กบอกว่า

คุณธีร์มาแล้ว เด็กยังพูดไม่จบเธอก็ปิดประตูห้องแล้วรีบเก็บของ เดินเร็วๆ ขึ้นไปเคาะห้องทำงานเค้า เสียงเคาะประตูทำให้เค้าหงุดหงิด วันนี้ธีร์บังเอิญเจอสาวน้อยลูกครึ่งนักท่องเที่ยวญี่ปุ่น หน้าคลับ เค้ารีบชวนเธอขึ้นมาทันที ร่างบอบบางขาวผ่อง หน้าอกใหญ่มาก สายตาบ้องแบ้วดูน่ารัก ทำเอาเค้าใจสั่น เธอใจกล้ามากจริงๆ มือบางถอดสายชั้นในเองด้วยซ้ำ แถมยังจะปลดตะขอกางเกงเค้าด้วย ธีร์เปิดประตูออกไป มองคนที่มาเคาะประตูอย่างหงุดหงิดใจ ตะขอกางเกงหลุดแล้ว เสื้อปลดกระดุมออกเกือบหมด หญิงสาวที่นั่งบนโซฟาที่ประจำของเธอ เปิดเปลือยด้านบนโชว์หน้าอกมหึมา

สายฝนกลืนน้ำลายและกลั้นน้ำตา เสียงพึมพำออกมาว่าขอโทษออกมาจากปาก

ก่อนจะหันหลังกลับมามา ธีร์มองตามปิดประตูดังปัง สาวน้อยเข้ามาคลอเคลีย ปลุกอารมณ์เค้าอีกครั้ง เธอประกบปากเค้าอย่างเร่าร้อน มือลูบคลำเป้ากางเกง แล้วขยับตัวลงไปนั่งกับพื้น ดึงกางเกงเค้าลงแล้วทำรักให้เค้าด้วยปากของเธอ ธีร์หลับตาลงเค้ากำลังเสียวซ่าน แต่ภาพในหัวเค้ามีแต่ภาพสายฝนยืนน้ำตาคลอให้เค้า แล้วหันหลังจากไป เค้าพ่นน้ำใส่ปากเธอ แล้วรีบแต่งตัว ดึงสาวน้อยลงไปข้างล่างด้วย สายตามองหาคนที่เคยนั่งอยู่ในห้อง แต่ตอนนี้เธอหายไปแล้ว ภาพที่เค้าพาผู้หญิงอีกคนนั่งรถไปด้วยกัน ย้ำเตือนให้เธอจำเอาไว้ว่า เธอควรรู้ตัวดี อย่าไปเพ้อฝันกับสิ่งที่ไม่มีวันเป็นจริง สายฝนเช็ดน้ำตาตัวเองขณะเดินออกมาหน้าคลับเพียงลำพัง

ธีร์เข้ามาตั้งแต่ยังไม่สองทุ่ม เค้าเคาะกระจกเรียกเธอเหมือนที่เคยทำ สายฝนลุกขึ้นเดินออกไปหาเค้า เสื้อยืดพอดีตัวกับกางเกงยีนส์ขาสั้นตัวเล็กทำให้เค้ายิ้มออกมา

"เเต่งตัวดีนะ เหมือนเด็กดี"

เค้าดึงมือเธอขึ้นไป ประตูปิดลง สายฝนชงเหล้าให้เค้าเหมือนที่เคยทำ ธีร์โอบเอวบางมานั่งตักมือสอดเข้าไปในเสื้อปลดตะขอชั้นในออก แล้วดึงออกมาอย่างง่ายดาย เธอยิ้มให้เค้า ทั้งที่ในใจอยากจะร้องไห้ เค้ากอดเธอไว้แน่น ดึงเสื้อขึ้นแล้วดูดหน้าอกเหมือนที่เคยทำ สายฝนหลับตาน้ำตาไหลออกมา

เธอรีบซับน้ำตาตัวเองก่อนที่เค้าจะทันได้เห็น เค้าเงยหน้ามา จูบปากเธอ ป้อนเหล้าให้เธอ ทำเหมือนว่าเมื่อวานไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอเออออไปตามเค้า จูบตอบ กอดเค้า ตอบสนองเค้าทุกอย่างทั้งที่หัวในเจ็บเจียนตาย

เบอร์โทรของพ่อโทรมาช่วงเข้ามืด สายฝนรับสายออกไป คนพูดเป็นหมอจากรพ.บอกว่าพ่อป่วยหนัก ต้องการติดต่อญาติ สายฝนถามถึงแม่ หมอบอกเพียงว่า มีญาติมาส่งแล้วก็กลับไป เสียงเธอคุยโทรศัพท์ทำให้เค้าตื่นสายฝนลุกขึ้นแต่งตัว ธีร์ถามว่าใครเป็นอะไร เธอรีบแต่งตัว

"ฝนต้องกลับบ้านค่ะ พ่อป่วย"

เธอบอกเค้าในท้ายที่สุด ธีร์ควักเงินสดออกมาหมดกระเป๋า ส่งให้เธอ

"มีอะไรโทรมาเข้าใจไหม"

เค้าสั่งเสียงเครียด คว้าตัวเธอไปกอดแล้วรีบแต่งตัวเพื่อจะไปส่ง เธอเเวะที่ห้องเก็บเสื้อผ้าอย่างเร่งรีบแล้วรีบลงมา เค้าสั่งเธอสารพัดอย่างทำเอาเธอรู้สึกดีใจไม่ได้ว่าเค้าคงจะห่วงเธอบ้างสักนิดเดียวก็ยังดี รถทัวร์วิ่งออกไปแล้ว ธีร์มองตามจนสุดสายตา รู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก