ที่โรงพยาบาล คิริต้า หรือครีมหอม นั่งอยู่ในห้องพักของคนเป็นพ่อ เธอนั่งมองพ่อที่หลับอยู่ เป็นเวลา 2 ชั่วโมงแล้ว ก่อนจะเพิ่งเห็นว่าเขาเริ่มรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
“ อ้าวครีมหอม ลูกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมถึงไม่ปลุกพ่อ “
“ ฉันเห็นว่าคุณกำลังหลับเลยไม่อยากรบกวน “ ผู้เป็นบิดาพยายามจะลุกนั่ง ครีมหอมจึงเข้าไปช่วยปรับเตียงให้ แล้วกลับมานั่งที่เก้าอี้ข้างเตียงเหมือนเดิม
“ ได้ยินพี่เคเปอร์บอกว่า ลูกยอมไปอยู่กับเสี่ยโอมเพื่อให้เขาช่วยจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้พ่องั้นหรือ?” ครีมหอมยิ้มเล็กน้อยให้กับคำถามและพยักหน้า
“ ใช่ค่ะ “
“ พ่อขอโทษน่ะที่เป็นต้นเหตุทำให้ลูกลำบาก “
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันอยู่กับเสี่ยโอมก็ไม่ได้ทุกข์ยากลำบากอะไร ที่สำคัญ ถึงคุณจะไม่ได้ตั้งใจให้ฉันเกิดมา แต่ยังไงคุณก็ทำให้ฉันเกิดมาแล้ว คุณก็คือผู้มีบุญคุณคนหนึ่งในชีวิตของฉัน “ ครีมหอมพูดทั้งคิดเห็นวันนั้น วันที่คงยุทธพูดว่าไม่ได้ตั้งใจให้เธอเกิดมา แล้วก็น้ำตาไหล เธอลุกและหันหลัง
“ เมื่อไหร่ครีมจะเรียกพ่อว่าพ่อสักที ถึงจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ครีมก็เป็นลูกของพ่อ เป็นสายเลือดเดียวกันกับพ่อน่ะ “ คงยุทธพูด ครีมหอมก็ทำได้เพียงยืนฟังเงียบ ๆ จนมาลาลัยเปิดประตูเข้ามา
“ นังครีม แกมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง “
“ คุณนั่นแหละมาลา คุณไปไหนมา ทำไมถึงเพิ่งจะมาให้เห็น “ คงยุทธพูดทักเมีย
“ ฉันก็นึกว่าครีมหอมจะไปต่างประเทศกับเสี่ยโอมเสียอีก นี้เสร็จธุระแล้วใช่ไหม “ มาลัยหันไปพูดกับครีมหอม ครีมหอมจึงหลบสายตาแล้วหันหน้าไปทางอื่น
“ ถ้าหมดธุระแล้วก็กลับไปสิ! จะมาอยู่แย่งอากาศฉันหายใจทำไม “
“ มาลาลัย!! “ คงยุทธทำได้เพียงร้องเรียกชื่อเมีย และมองลูกสาวที่กำลังเดินออกไป
“ อะไรกันคะ คุณปลื้มมันมากเลยหรือคะ ที่มันยอมไปขายตัวมาจ่ายค่ารักษาให้คุณน่ะ “ พอได้ฟังที่เมียตอบกลับมาเช่นนั้น คงยุทธก็รู้สึกเบื่อหน่ายมาก เขาจึงได้หันหน้าหนีไปทางอื่น
ครีมหอมเดินหน้าแดงออกมาจากห้องของคงยุทธทั้งรีบเดินจนลืมมองทางแล้วไปชนเข้ากับคน ๆ หนึ่ง
“ โอะ ขอโทษค่ะ ขอโทษจริง ๆ อะ พี่เทียน ! “
“ อ้าว ครีม “
ครีมหอมได้พบกับแท่งเทียน ซึ่งเป็นคนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน และเขาก็เป็นรุ่นพี่สมัยเรียนมัธยมของเธอ ซึ่งแท่งเทียนนั้นได้เข้ามาทำงานในเมือง ทั้งสองจึงได้มานั่งคุยกันอยู่ที่คาเฟ่ ในโรงพยาบาล
“ พี่มาหางานทำที่นี้เหรอพี่เทียน?”
“ ใช่แล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าพี่จะได้มาเจอครีมที่นี้ ครีมเป็นอะไรหรือเปล่า “ เทียนถามด้วยความเป็นห่วง
“ หน้าครีมเหมือนคนป่วยหรือคะ?”
“ ก็ไม่น่ะ พี่แค่ไม่คิดว่า จะมาเจอครีมอยู่ที่โรงพยาบาลแบบนี้ “
“ คนที่เป็นไม่ใช่ครีมหรอกค่ะ แต่เป็นคุณพ่อ”
“ แสดงว่าครีมได้เจอกับคุณพ่อแล้วสิ ไม่น่าล่ะ ถึงไม่กลับไปหาพี่เลย “
“ อย่าดราม่าได้ไหมพี่เทียน ว่าแต่พี่เถอะ มาทำอะไรที่โรงพยาบาล คงไม่ได้มาสมัครงานเป็นหมอหรอกนะ “ ครีมหอมถามคนพี่ไปด้วยท่าทีกวน ๆ พร้อมกับยิ้มด้วยความสดใส
“ ใบรับรองช่างยนต์ กับใบประกาศช่างไฟ มาสมัครเป็นหมอได้เหรอครีม “ ครีมหอมหัวเราะคิกคักเมื่อได้ฟัง แท่งเทียนก็เป็นคนบ้านนอกไม่ได้มีฐานะร่ำรวย ถึงแม้ว่าในอดีตเขาเคยมีความฝันว่าอยากจะเป็นหมอ แต่เพราะแม่ของเขามีเงินส่งเพียงเรียนช่างยนต์ระยะสั้นเท่านั้น เทียนจึงได้มาเรียงช่างยนต์ 1ปี พอมีงานทำแล้วก็ไปเรียนช่างไฟฟ้าต่อ
“ พี่แค่รู้สึกไม่สบายก็เลยมาตรวจดูเฉย ๆ “ เขาว่าต่อ
“ แล้วผลตรวจเป็นยังไงคะ พี่เป็นอะไรหรือเปล่า “ ครีมรีบถามกลับเมื่อได้ยินว่า คนเป็นพี่นั้นไม่สบาย
“ แค่พักผ่อนไม่เพียงพอน่ะ นี่หมอก็ให้ยาบำรุงพี่มาเยอะเลย “ เขาโชว์ถุงยาในมือให้น้องดู
“ โห่ พี่เทียนก็อย่าทำงานหนักมากสิคะ “
“ ถ้าพี่ไม่ทำงานหนักแล้วเมื่อไหร่จะรวยละหือ “
“ โอ๊ย รวยน่ะจะรวยวันไหนก็ได้ หรือว่า พี่เทียนอยากมีเมียแล้วหรือคะ ถึงได้อยากจะรีบรวย” ครีมหอมพูดด้วยท่าทีหยอกล้อ แต่เธอก็ไม่ได้คาดหวัง ว่าชายหนุ่มจะตอบเธอมาว่า
“ จะมาเป็นให้พี่ไหมล่ะครับ “ เล่นเอาครีมหอมนั่งนิ่งหน้าแดงไปไม่ถูก เพราะในสายตาของเธอ แท่งเทียน คือผู้ชายที่อบอุ่นกับเธอที่สุด รองจากผู้เป็นตาและก็เป็นคนที่เธอแอบรักมาเกือบ 5 ปี
“ ฮ่า ๆ พี่พูดเล่นน่ะ “ แต่แล้วครีมหอมก็ต้องรีบหุบยิ้ม เมื่อชายหนุ่มดักฟิวเธอ เทียนแอบหัวเราะใส่ท่าทีของครีมหอมเบา ๆ และพูดกับเธออีกว่า
“ ครีมหอมในสายตาของพี่ยังเป็นเด็กน้อยอยู่เลย ยังไม่สมควรมีแฟน หรือเป็นเมียของใครตอนนี้หรอก ครีมยังต้องมีอนาคตที่ดีกว่านี้” ครีมหอมยิ้มให้กับแท่งเทียน เพราะตลอดเวลาที่รู้จักกันมา เทียนทำให้เธอรู้สึกว่าเขาคอยทะนุถนอมเธอมาตลอดจนเธอแอบคิด ถ้าหากเทียนรู้ว่าเธอได้กลายเป็นเด็กของเสี่ยโอมไปแล้ว เทียนยังจะคอยห่วงเธอแบบนี้อีกอยู่หรือเปล่า
“ อ้าว ทำไมหน้าบูดอีกแล้ว มานี่มาเดี๋ยวพี่เลี้ยงเค้กเลี้ยงไอติมดีกว่า “
“ ดีเลยค่ะ ไม่ได้กินไอติมที่พี่เลี้ยงมานานแล้วเหมือนกัน “ ครีมหอมรีบยิ้มให้กับข้อเสนอของชายหนุ่ม ทั้งสองนั่งคุยกันด้วยความสนิทสนมผ่านสายตาของ
“ คุณหมอณัฐชัยคะ ของที่ฝากซื้อได้แล้วค่ะ “
“ ขอบคุณครับ” หมอไนยะหันไปรับถุงของจากแม่ค้า ก่อนจะหันมามองที่ครีมหอมกับชายแปลกหน้าจากที่ไกล ๆ
“ ไอ้โอมมันจะหลอกเด็กหรือเด็กจะหลอกมันวะเนี่ย “ หมอไนยะ บ่นพึมพำออกมาและไม่ลืมเก็บภาพหลักฐานไปฝากเพื่อน หัวงูของเขาด้วย
เพนท์เฮ้าส์
ครีมหอมเดินออกมาจากลิฟท์ ก็เห็นบอดี้การ์ดยืนมองหน้าเธอแปลก ๆ เธอก็งุนงงรีบหันซ้ายหันขวา
“ ทำไมถึงมีลางสังหรณ์แปลก ๆ แบบนี้น่ะ”
แก๊ก เสียงเปิดประตูดัง ร่างบางที่นอนเล่นจนเผลอหลับรีบดีดตัวลุก“ ใครนะ? “ เธอร้องถามไปก็ไม่มีเสียงตอบรับ จึงเดินออกมาดู “ เสี่ย! ครีมตกใจหมดนึกว่ากลับไปแล้ว“ เธออุทานเมื่อเจอเขายืนอยู่“ เสี่ยแค่ไปหาซื้อของมาน่ะ “ เขาบอกพร้อมยื่นถุงสีดำให้เธอ ครีมหอมรับมาแล้วเปิดดูก็ต้องตาเหลือกโผนในถุงที่เขายื่นให้มีถุงยางอนามัยในนั้นตั้งยี่สิบกว่ากล่อง “ พรุ่งนี้วันอาทิตย์หนูไม่มีเรียนสินะ “ เขาพูดทั้งที่ยังก้มหน้าอยู่ ครีมหอมขนลุกซู่ ให้ตายสิเขาเหมือนเสือที่อดเนื้อมาหลายปีเลย เขาจะขย่ำเธอมั้ยเนี้ย“ แต่นี่มันดึกแล้ว เรานอนกันก่อนเถอะนะคะ ครีมง่วงแล้ว “ เธอที่เริ่มกลัวจึงเปลี่ยนเรื่อง เสี่ยโอมเหลือบมองเธอแล้วทรุดตัวนั่งลงกับพื้น“ โอ้ย ๆ “ เขาร้องโอดโอยออกมาเหมือนเจ็บปวดมาก ครีมหอมก็รีบคุกเข่าลงมาดูเขา“ เสี่ย เสี่ยเป็นอะไร เจ็บตรงไหนคะ ไปทำอะไรมา ไปหาหมอไหมคะ อ๊า“ หญิงสาวเผลอร้องครางออกมาเมื่อเขาสอดมือเข้าไปใต้กางเกงขาสั้นของเธอ“ เสี่ย? “ “ ไม่ต้องไปหาหมอหรอก เพราะไม่มีใคร รู้จักร่างกายพี่ดีเท่าหนูอีกแล้ว “ เขาพูดจบก็จับตัวเธอให้มานั่งที่ตักของเขา “ เสี่ย หลอกหนูเหรอ“ เธอกำลังจะพูดอะไรบ้างอย่า
โรงแรมเสี่ยโอมเดินมาส่งครีมหอมจนถึงหน้าห้องพัก “ วันนี้เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว อาบน้ำแล้วนอนเสียน่ะตัวเล็ก “ มือหนาเอื้อมขึ้นยี้ผมน้องอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันหลังเตรียมจะเดินกลับ แต่โดนตัวเล็กจับห้ามไว้“ จะไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ “ เขาหันมาพยายามกลั้นยิ้ม“ อืม หนูจะได้รีบพักผ่อนไง หรือว่าครีมอยากจะได้อะไรหรือเปล่า “ ครีมหอมมองคนพูดสีหน้าบูดบึ้ง นี้เขาชินชากับการที่เธอไม่ให้แตะต้องไปแล้วเหรอ“ แล้วเสี่ยจะไปนอนที่ไหน จะทิ้งหนูให้นอนคนเดียวเหรอคะ” เธอพูดกับเขาเสียงออดอ้อน “ ก็พี่เห็นว่าครีมเหนื่อย พี่ก็เลยไม่อยากจะกวนแล้ว “ เขายังคงตีเนียนแกล้งน้องต่อ“ แต่หนูอยากให้กวน “ “ ห๊ะ “ “ ครีมหมายถึง เสี่ยเองก็เหนื่อยเหมือนกัน อย่ากลับเลยนะคะ เดี๋ยวครีมจะยอมให้นอนที่เตียงด้วย “ เธอพยายามพูด พร้อมกับส่งชิกทางสายตาเพื่อบอกเขา คนฟังได้ยินก็เผยยิ้มปนขันออกมา“ แต่ถ้าให้พี่นอนบนเตียงด้วย พี่จะไม่นอนเฉย ๆ นะครับ “ ครีมหอมเผยยิ้มอาย ๆ ให้เขา“ ก็ไม่เป็นไรมั้ง หมั้นไว้แล้วนิ ครีมไม่อยากนอนคนเดียวแล้วค่ะ คืนนี้เสี่ยนอนกับครีมนะคะ “ เธอพูดเสร็จก็ก้มหน้า นี้เราพูดอะไรออกไป เธอคิดก็นึกอาย แต่จะให
เสี่ยโอมก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ“ เสี่ยโอม .” “ พี่รู้ว่าที่ผ่านมาทุกอย่างในอดีตของพี่มันทำให้ครีมเจ็บปวด รวมถึงความเอาแต่ใจอยากได้ครีมในตอนแรกด้วย แต่ตอนนี้พี่รักครีมจริง ๆ น่ะ ครีมยอมให้พี่ชดใช้ให้ครีมได้มั้ย “ คนพูดยกแหวนขึ้นมาต่อหน้าเธอ“ พี่ขอชดใช้ด้วยคำสัญญาว่าจะอยู่รักและดูแลครีมไปตลอดชีวิตของพี่เลย จนกว่าพี่จะตายไปจากโลกนี้ “ “ เสี่ยอย่าพูดเรื่องตายได้มั้ย ครีมเคยจะเสียเสี่ยไปรอบหนึ่งแล้ว ครีมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีก “ “ ถ้าอย่างนั้นครีมคงต้องมาเป็นเมียพี่ มาดูแลพี่แล้วละสิ เพราะถ้ามีครีมอยู่ข้าง ๆ พี่ พี่คงจะอายุยืนยาวเป็นพันเป็นหมื่นปีแน่นอน “ คำพูดที่แสนจะโอเวอร์ของเขาได้ทำให้ครีมหอมยิ้มออกมา เธอมองเขาด้วยความซาบซึ้ง ในสายตาเขาคงเห็นเธอเป็นยาวิเศษเลยสินะ “ ครีม…” เมื่อเห็นว่าน้องเงียบไปนาน เสี่ยโอมจึงเรียกเพื่อสะกิดไม่ให้น้องลืมรับแหวนจากตัวเอง ครีมหอมเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าแล้วยื่นมือข้างซ้ายของเธอออกมาให้เขา เสี่ยโอมจึงบรรจงสวมแหวนเก้ากะรัตที่ทำมาเพื่อเธอโดยเฉพาะ ลงหมั้นหมายไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ เขาลุกขึ้นแล้วสวมกอดเธอด้วยความดีใจ“ เย้!! เพื่อนกูก็มีเมียเป็นต
ครีมหอมเดินชื่นชมดอกไลแลคในมือออกมาจากร้าน ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอจะดังรัว ๆ มือเล็กรีบล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ก็เห็นว่าป้าชลลี่ส่งข้อความมาหาเธอ [เป็นเรื่องแล้วครีม! ] [มาหาป้าด่วน!][@โลเคชั่น]“ ห๊ะ เกิดอะไรขึ้น “ เธออุทานด้วยความตกใจ แล้วรีบวิ่งไปตามโลเคชั่นที่ชลลี่ส่งมาให้ ด้วยความเป็นห่วง ใครทำอะไรให้ป้าชลลี่ของเธอหรือเปล่า “ แถวนี้เหรอ “ ตากลมหยุดมองที่โทรศัพท์ในมือ เพราะตอนนี้เธอมาถึงที่ตามในโลเคชั่นแล้ว เธอมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัย แถวนี้เป็นชายหาด ไม่ไกลจากที่พักของเธอสักเท่าไหร่นัก แต่เธอพึ่งจะได้สังเกตว่าที่ชายหาดแห่งนี้เต็มไปด้วยดอกไลแลคสีม่วงที่เธอตามหา ซึ่งมันถูกตบแต่งประดับประดาสวยงามเต็มชายหาดไปหมด“ ใครจะขอสาวแต่งงานเนี้ย “ เธอบ่นออกมาเพราะเห็นว่าเขาจัดดอกไม้เหมือนกับอยู่ในงานแต่งเลย เธอเลยลองก้าวขาเดินไปตามทางที่ทั้งสองฟากฝั่งมีดอกไลแลคประดับบนพื้นไปจนสุดทาง ร่างเล็กยืนมาหยุดอยู่ที่ซุ้มดอกไม้ ที่มีผ้าขาวปิดอยู่ เธอมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นใครจึงถือวิสาสะขยับเข้าไปดมกลิ่นดอกไลแลคสีม่วงที่เธอคิดถึง “ อืม หอมจัง ใครกันนะที่เป็นผู้หญิงผู้โชคดีคนนั้น คนที่ทำแบ
5 เดือนต่อมา “ ทำไมอาทิตย์นี้ถึงไม่มา “ ครีมหอมบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแล้วจ้องมองไปที่โซฟา เพราะปกติอศิรจะชอบบินมาหาทุก ๆ วันศุกร์แล้วก็ไปรอรับเธออยู่หน้าที่เรียนทุกสัปดาห์ จากนั้นก็จะมานอนเฝ้าเธอที่โซฟาหน้าห้องนอนตลอด แต่วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว เขายังไม่โผล่หน้ามาเลย “ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วหรือเปล่า “ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า เพราะในใจเธอก็กำลังคิดที่จะใจอ่อนให้เขาแล้ว เนื่องจาก 5 เดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอ แถมยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะไปรับถ่ายแบบที่ไหนเขาก็จะตามไปเฝ้า คอยคุ้มกันเธอจากคนที่ไม่ประสงค์ดี ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนางแบบของเธอคงจะไม่ง่ายหรอก อาจจะโดนหลอกไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้“ หรือว่าเราจะเล่นตัวมากเกินไป …ฮือ ไม่น่า พี่เขาอาจจะติดงานก็ได้“ เธอพยายามคิดบวก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วหรือเปล่า ความคิดของเธอตีกันไปมา “ ออกไปข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่คิดมาก “ เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ แล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม “ อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงกลิ่นดอกไลแลคขึ้นมา “ ครีมหอมเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านขายดอกไม้ ก็คิดถึงดอกไม้ที่เสี่ยโอมเคยให้เธอ“ สวัสดีค่ะลูกค้
“ ได้แล้วครับ ทุกคนทำดีมาก เลิกกองได้ “ ผู้กำกับสั่งทุกคนก็กับสู่ภาวะปกติรีบพากันเก็บข้าวของ รวมถึงครีมหอมด้วยเช่นกัน เธอเองก็กำลังรีบจะเดินกลับขึ้นมายังที่พัก “ เดี๋ยวน้องครีม “ ผู้กำกับเดินเข้ามาหาเธอ“ วันนี้น้องสวยมากเลย แถมยังตีบทได้ดี เล่นรอบเดียวผ่าน พี่ว่าอนาคตหนูคงไปได้ไกลแน่เลย “ ครีมหอมจ้องคนตรงหน้าพร้อมกับความรู้สึกแปลก ๆ ทำไมผู้กำกับถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ เขามองเหมือนเธอเป็นอาหารของเขาเลย “ เย็นนี้น้องไปกินข้าวกับพี่ได้มั้ยครับ เผื่อว่าอนาคตเราอาจจะได้ร่วมงานกันอีก “ ไม่พูดเฉยเขายื่นมือมาแตะบ่าของเธอ จนครีมหอมสะดุ้ง เธอรู้สึกกลัวจนทำตัวไม่ถูก ดีที่มีมือใหญ่ที่คุ้นเคยเดินเข้ามาชิดเธอแล้วปัดมือไอ้ผู้กำกับสุดหื่นนี้ออกให้ เธอรีบหันไปจ้องหน้าเขาในเวลาเดียวกันกับที่อศิรก็เอาเสื้อคลุมของเขามาคลุมใส่ให้เธอ แล้วดึงเธอไปหลบข้างหลัง “ ทำอะไรครับ ผมเห็นหลายรอบแล้วน่ะ “ อศิรที่สังเกตตั้งนานแล้วว่าผู้กำกับคนนี้มองเมียของเขาแปลกไป แถมยังพยายามจะแตะตัวเธอหลายครั้งเวลาเข้าไปแนะนำงาน “ คุณเป็นใครยุ่งอะไรด้วย “ “ ผมเป็นผัวเธอ “ เขาตอบสั้น ๆ ทำให้ไอ้ผู้กำกับที่ตัวเล็กกว่าเขารีบกลืนน้