Share

ตอนที่ 4/1

last update Last Updated: 2025-02-15 15:24:53

ตอนที่ 4/1

ย้อนกลับไปเมื่อคืน....

22.00 น.

‘แหม กินอิ่มแล้วก็จะชิ่งเลยนะ ทำให้กินแล้ว ขอบคุณสักคำก็ไม่มี’

‘ขอบใจนะ ยัยเด็กแรด...’

‘เคลียร์ข้างล่างเสร็จก็ล็อคบ้านให้ด้วยล่ะ จะนอนละ’

แปะๆ ๆ

‘ดีๆๆ ดีมากเลย วู้ว! ใช้ลี่อย่างกับเป็นคนใช้แหนะ เยี่ยมจริงๆ เลยนะ’

‘ก็ช่วยไม่ได้ ทีหลังถ้าไม่อยากโดนใช้งานก็อย่ามาบ้านนี้อีก’

‘ม่ายยย! ลี่จะมา จะมาทุกวัน! มาจนเฮียเลิกรำคาญแล้วยอมรับลี่ได้สักที แบร่ๆ’

อัครเดชได้แต่ส่ายหัวให้กับความดื้อรั้นของอีกฝ่าย เขาคร้านจะต่อปากกับคนอย่างลีลี่ ก่อนจะตัดความรำคาญด้วยการเดินหนีเข้าห้องและไม่ลืมลงกลอนประตูให้หนาแน่น เผื่อวันดีคืนดี ยัยเด็กใจแตกนั่นโผล่เข้ามาในห้องของเขาอีก

ซึ่งเหตุการณ์มันก็เคยเกิดขึ้นมาแล้ว

24.00 น.

กว่าที่ลีลี่จะเก็บของและทำความสะอาดบ้านของเฮียอรรถเสร็จ นี่ก็ถึงเที่ยงคืนแล้ว เธอกล่อมเจ้าจู๋ให้มันเข้านอน พร้อมกับไม่ลืมเทอาหารเอาไว้ให้มันก่อนที่ตนเองจะออกมา บ้านเฮียอรรถถูกล็อคกลอนให้หนาแน่น หญิงสาวคว้าเอาสมาร์ทโฟนออกมาจากถุงกางเกง พร้อมกับรีบเปิดโหมดไฟฉายทันที เมื่อมองไปยังเป้าหมายทางคือบ้านของตนเองที่ตอนนี้ถูกใครบางคนปิดไฟมืดสนิท

“ม๊านะม๊า ไม่รู้หรือไงว่าลี่กลัวผี” เธอบ่นพึมพำก่อนจะค่อยก้าวเดินทีละนิด ไม่ลืมชะเง้อหน้าและมองหลัง กลัวทั้งผีทั้งคนไปหมดแล้วในตอนนี้

หนำซ้ำคนในบ้านตัวเองยังปิดไฟตัดหน้าอีก คงไม่มีใครรู้ว่าลี่ยังไม่เข้านอน แถมยังติดอยู่ที่บ้านของเฮียอรรถ

“รู้งี้อุ้มเจ้าจู๋มาด้วยดีกว่า....”

อากาศยามเย็นในช่วงค่ำคืน เป็นเหตุให้คนขี้กลัวนึกถึงสัตว์เลี้ยงอารมณ์ดีอย่างเจ้าจู๋

อย่างน้อยหากอุ้มมันมาด้วยก็คงจะหายเกร็ง

งื้อออ... ม๊าจ๋า ปิดไฟทำไมเนี่ย ลี่กลัว!

ใบหน้าสวยหันไปมองทางเดินเข้าบ้านตนเองอีกครั้ง ตอนขามาเธอเดินเข้าฝั่งประตูเล็กข้างบ้านที่เชื่อมต่อกันระหว่างบ้านเฮียอรรถกับบ้านของตัวเอง ซึ่งมันก็สะดวกและรวดเร็ว

ทว่าขากลับเธอต้องเดินอ้อมไปยังประตูรั้วใหญ่ที่อยู่ฝั่งหน้าบ้านซึ่งคาดว่ามันยังไม่ล็อค หญิงสาวได้แต่ภาวนาให้เป็นเช่นนั้น เพราะตัวเลือกที่ดีที่สุดอย่างประตูเล็กข้างๆ นี้ มันถูกใครบางคนล็อคเรียบร้อยแล้ว ซึ่งถ้าหากเดาไม่ผิดก็คงจะเป็นม๊าสุดที่รักของเธอเอง

โห่ง!

บรู๊ววววว~~

บวู๊ววว!!

“ฮึ้ยยย! อย่าหอนแบบนี้สิเจ้าหมาจร”

ลีลี่ชะโงกหน้ามองถนนใหญ่ที่มีเสาไฟฟ้าตั้งอยู่ ตรงนั้นมันเป็นแหล่งมั่วสุ่มชั้นดีของสุนัขจรจัดของซอยนี้ มันส่งเสียงเห่ากันหลายตัว จนชวนหลอน ขณะเดินยังเดินทางไม่ถึงไหน ด้วยความกล้าๆ กลัวๆ ลีลี่ต้องกอดตัวเองเอาไว้

จนกระทั่งลีลี่เดินผ่านฝูงสุนัขจรมาได้ ยังพอมีแสงสว่างจากเสาไฟฟ้าที่พวกมันรวมตัวกันอยู่และยังเห่ามองมาที่เธอไม่หยุด คงเป็นเพราะมันเห็นแสงจากไฟฉายในมือถือของเธอก็เลยคิดว่าเป็นสิ่งแปลก

บวู๊ววววว!

“อย่าหอนสิ ชู่ววว! เงียบๆ ฉันไม่ใช่โจรนะ”

ร่างบางหันไปดุพวกมัน ก่อนจะเดินเข้าไปยังประตูใหญ่ เพ่งสายตาให้ชัดมองไปที่โซ่ใหญ่ที่คล้องกันเอาไว้หลายตลบ บวกกับแม่กุญแจ...ที่ตอนนี้มันถูกล็อคเอาไว้แล้วอย่างแน่นหนา

“ฮื้อออ! แล้วจะล็อคทำไม ลี่กลัว ฮืออออ!” จากเดิมที่แค่ตัวสั่นเพราะความกลัว แต่ตอนนี้หญิงสาวกลับปล่อยโฮออกมาท่ามกลางเสียงฝูงสุนัขที่ร้องเห่าออกมาประสานกันไม่เป็นจังหวะ

ติ๊ดๆๆ!

ขณะที่ยังไม่หยุดนั้น เสียงแจ้งเตือนจากสมาร์ทเจ้ากรรมก็ดังขึ้นอีก พร้อมๆ กับแสงไฟฉายมันดับลง หญิงสาวพลิกหน้าจอมือถือของตนเองขึ้นมาดู ปรากกฎว่าแบตเตอรี่ต่ำ ทำเป็นเหตุให้ไม่สามารถเปิดไฟฉายจากมือถือได้อีก ลีลี่ตัดสินใจลองโทรเข้าเบอร์ของทุกคนในบ้าน ทว่าก็ยังไม่มีใครรับสาย รวมทั้งลองโทรเบอร์ของเฮียอรรถก็แล้ว แต่ไม่มีใครรับสายเลยสักคน

รู้แบบนี้แล้วยิ่งร้องไห้ไปกันใหญ่

“อึก! ฮือออ... แงงง ม๊า! ป๊า! ออกมารับลี่หน่อย ลี่อยู่นี่ ฮืออออ~”

โฮ่งๆๆ! บรู๊วววว~

ทั้งเสียงร้องของคน และเสียงร้องของเหล่าสุนัขต่างกันสอดประสานกันขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง และเริ่มดังขึ้นจากเดิม

ไม่น่าไปฟังเดอะโกสต์กับเจ้หนานเลย ฮือออ...

เมื่อคืนก่อนหญิงสาวไปนอนห้องพี่สาว และได้ฟังพอตแคสช่องรายการผีช่องหนึ่งด้วยกัน พี่สาวเธอทำงานเป็นพยาบาล อยู่โรงพยาบาลเดียวกันกับหมอสันต์ ซึ่งเป็นพ่อของเฮียอรรถ ซึ่งแน่นอนว่าพี่สาวของเธอไม่กลัวผีและก็ชอบฟังเรื่องผีๆ จากทุกช่องสื่อเป็นแบบนี้อยู่แล้ว

หญิงสาวลองเปิดใจนอนฟังรายการนั้นกับพี่ตนเอง แต่แล้วนับตั้งแต่วันนั้นมาก็รู้สึกหลอนแล้วก็เก็บมาคิดในชีวิตประจำวันของตัวเองตลอด

ฮึกกก... ใครก็ได้ออกมารับลี่หน่อย งือออ

หมั่บ!

อึก!

ผี?

“กรี๊ดดดด!!”

ร่างบางนั่งทรุดลงกับพื้น ขณะที่มือเรียวเล็กก็ปิดบังใบหน้าของตนเองเอาไว้พลางหลับตาสนิท ความกลัวในใจมันเริ่มก่อตัวมากขึ้น เมื่อมีบางอย่างสัมผัสที่ไหล่ของขวาของเธอ

ลีลี่ไม่กล้าพอที่จะลืมตาหันไปมอง บางอย่างที่อยู่หลังหลังในตอนนี้ ร่างกายมันสั่นและขนลุกไปทั้งตัว

“….”

“กรี๊ดดดดๆ”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ติดที่ใจมันไม่รัก   The end

    THE ENDสองเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว และในที่สุดวันนี้ก็มาถึง มันเป็นวันสำคัญที่ลีลี่และเฮียอรรถจะได้เริ่มต้นชีวิตคู่ด้วยกันสักที ในวันแต่งงานของพวกเขาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น และความสุข ความยินดี จากแขกเหรื่อที่มาร่วมงานในห้องแต่งตัวของลีลี่ ดอกไม้หลากสีถูกจัดวางไว้รอบๆ พร้อมแสงจากหลอดไฟที่ทำให้บรรยากาศดูอบอุ่นและโรแมนติก ลีลี่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ดั่งที่เธอเคยจินตนาการฝันใฝ่ เธอยืนหน้ากระจก ดูตัวเองในชุดนี้และนึกถึงเรื่องราวทั้งหมดที่นำพาเธอมาที่นี่ได้แม่ของลีลี่ที่ยืนข้างๆ ยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อเห็นลูกสาวเติบโตมาเป็นผู้หญิงที่งดงามและแข็งแกร่ง“ลูกสวยมากนะ” แม่พูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น“ก็ลี่ถอดแบบม๊ามาเต็มๆ ไงล่ะ” ลีลี่ตอบด้วยรอยยิ้ม ยีนส์เด่นขนาดนี้จะไม่สวยเหมือนแม่ตัวเองแล้วจะเหมือนใครกันในขณะที่อีกฝั่งหนึ่ง เฮียอรรถยืนรอในห้องพิธี เขาสวมชุดสูทสีดำที่ดูเรียบหรูเหมาะสมกับงานของเขา แต่ความรู้สึกในใจกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและตื่นตัว เขามองไปที่หน้าประตูของห้องด้วยความหวังว่าเจ้าสาวจะปรากฏตัวออกมาในอีกไม่ช้าเมื่อพิธีเริ่มต้นขึ้น เสียงเพลงเริ่มเล่นและบรรยากาศของงานแต่งงานกลายเ

  • ติดที่ใจมันไม่รัก   ตอนที่ 19/3

    ตอนที่ 19/3ยามเย็นแสงอาทิตย์สีส้มทองฉาบไปทั่วท้องฟ้า เฮียอรรถขับรถพาลีลี่มายังสวนสุขภาพที่อยู่ติดกับอ่างเก็บน้ำ มองไปรอบๆ มีภูเขารายล้อม มีต้นดอกเฟื่องฟ้าสวยๆ รายรอบสองข้างทางที่วิ่งผ่าน บรรยากาศยามเย็นสดชื่นด้วยสายลมที่พัดเอาของน้ำเย็นๆ แตะเข้าปลายจมูก“เหนื่อยหรือยัง?” เฮียอรรถวิ่งเยาะๆ ข้างๆ กับหญิงสาว ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง เพราะเห็นว่านานทีปีหนคนอย่างลีลี่ถึงจะออกมาวิ่งกับเขาทีลีลี่มองไปรอบๆ ก่อนจะยิ้มพร้อมกันกับที่ชูสองนิ้วขึ้นมาให้เขามอง “แฮ่ก ๆ เหนื่อยสิ แต่ลี่สู้ไหว!”“แต่พักก่อนดีกว่า เพิ่งมาวิ่งครั้งแรกกล้ามเนื้อจะฉีกเอา” เขาพูดอย่างเป็นห่วง ก่อนที่ทั้งคู่จะค่อยๆ ลดความเร็วลง กระทั่งพากันเดินมานั่งอยู่ตรงซีเมนส์ที่กั้นขอบอ่างเก็บน้ำสายลมเย็นพัดผ่านช่วยลดความเหนื่อยหลังจากการวิ่ง ลีลี่เอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำจากกระเป๋าแล้วส่งให้เฮียอรรถ“ดื่มน้ำก่อนเฮีย”เขารับขวดน้ำมาแล้วยิ้ม “ขอบใจนะ”หลังจากพักจนหายเหนื่อย เฮียอรรถหันไปมองหน้าลีลี่ “ยืนมือมาหน่อยสิ” เขาบอกพลางบังคับด้วยสายตา ลีลี่แม้ว่าจะยังมึนงง แต่ก็ยอมยื่นมือออกมาหาเขาเฮียอรรถหยิบกระเป๋ากีฬาใบเล็กขึ้นมาเปิดซิป ค้นหาอ

  • ติดที่ใจมันไม่รัก   ตอนที่ 19/2

    ตอนที่ 19/2‘ที่อรรถลงทุนซื้อรถราคาสี่สิบกว่าล้านเนี่ย ไม่ใช่เพราะต้องการจะอวดว่าตัวเองมีเงินหรอก แต่เป็นเพราะอรรถอยากให้ทั้งน้าจีและน้าหลุนเห็นว่าอรรถเองก็มีเงินพอที่จะเลี้ยงดูลี่ได้เหมือนกัน ไม่ใช่คนไม่เอาอ่าวเหมือนอย่างที่น้าหลุนชอบพูด แค่รถอรรถยังซื้อเงินสดได้เลย แล้วทำไมแค่ยอมให้ลี่แต่งงานกับอรรถถึงจะทำไม่ได้ น้าหลุนอยากได้สินสอดเท่าไหร่ว่ามาเลย อรรถจะหาให้’คำพูดของเฮียอรรถที่พูดกับพ่อของเธอยังคงดังก้องอยู่ในหัว ถึงแม้ตอนนี้จะแยกย้ายกันกลับบ้านไปแล้วก็ตามแต่ลีลี่นั่งอยู่ในห้องนอนของตัวเอง จ้องมองเพดานขาวด้วยความรู้สึกที่ตีกันยุ่งเหยิงในใจ คำพูดของเฮียอรรถยังดังก้องอยู่ในหัวเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า“ลี่จะเชื่อมั่นเฮียได้จริงๆ ใช่ไหม…” เธอพึมพำเบาๆ กับตัวเอง สิ่งที่เขาได้พูดและการกระทำที่บ่งบอกว่าเขาพร้อมดูแลผุ้หญิงคนนี้ที่เคยวิ่งไล่ตามความรักของเขามานานลีลี่รู้ดีว่าเฮียอรรถทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ตัวเอง แต่ในใจก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าทุกสิ่งที่เขาทำนั้นจะเพียงพอที่จะเปลี่ยนความคิดของพ่อเธอได้จริงหรือเปล่าเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะความคิด ลีลี่หยิบมันขึ้นมาและเห็นชื่อของเฮียอรรถปรากฏบ

  • ติดที่ใจมันไม่รัก   ตอนที่ 19/1

    ตอนที่ 19/1บรื้นนนนๆๆ“โอ้ย หนวกหูโว้ยยย! ใครมันมาเสียงดังแถวนี้วะ บ้านคนนะเว้ย ไม่ใช่สนามแข่งรถ”เสียงดังก้องกังวานมาจากทางหน้าบ้านตัวเอง หมวดหลุนที่กำลังพักผ่อนนั่งดูทีวีอยู่ในบ้านจำเป็นต้องออกมาดูว่าใครกันที่เอารถมาเร่งเครื่องเสียงดังอยู่หน้าบ้านของเขา เมื่อทนอยู่เฉยๆ ต่อไปไม่ได้ จึงต้องออกดูมาให้เห็นกับตาหมวดหลุนเดินออกมาพร้อมกับสีหน้าขึงขัง เขาสวมกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดเก่าๆ ดูเป็นวันสบายๆ ที่เขาอยากจะพักผ่อน แต่เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มเหมือนท้าทายทุกความสงบในละแวกนั้นเมื่อประตูบ้านเปิดออก สายตาของหมวดหลุนก็ปะทะเข้ากับ Lamborghini Aventador สีน้ำเงินฉูดฉาดจอดอยู่ตรงข้ามถนน คนขับลดกระจกลง เผยให้เห็นใบหน้าของชายหนุ่มที่ดูมั่นใจและหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งเป็นลูกสาวของเขาเอง“ไอ้อรรถ! มึงเองเหรอ!” หมวดหลุนร้องเสียงดัง พร้อมชี้นิ้วไปที่รถหรูราวกับจะปลุกระดมให้ทุกคนในซอยออกมาดูเฮียอรรถลดแว่นกันแดดลงช้าๆ ยิ้มมุมปากพลางตอบกลับด้วยเสียงเรียบ ๆ แต่ฟังดูแฝงความยียวน“ใช่ อรรถเองน้า ขอโทษนะที่เสียงดัง พอดีว่ารถใหม่มันแรง”“หนอย... พ่องสิ! ไอ้เด็กเวรนี่ มึงไปขโมยรถใครมาขับ แล้วนี่ลี

  • ติดที่ใจมันไม่รัก   ตอนที่ 18/3

    ตอนที่ 18/3หลังจากที่เฮียอรรถบอกเมื่อวานนี้ ลีลี่แทบจะไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยว่าเขาจะลากเธอมาจนถึงเต็นท์รถจริงๆ แล้วแถมยังพามาไกลถึงกรุงเทพฯ อีกด้วย เดินทางสองชั่วโมงกว่า เธอแทบจะบ่นเขามาตลอดทางทีแรกก็คิดว่าเขาคงจะพูดเล่นๆ เพื่อเอาชนะ แต่ที่ไหนได้ตอนนี้กลับกลายมาเป็นลูกค้าของเต็นท์รถยุโรปยี่ห้อดังที่ใครๆ ต่างก็ใฝ่ฝันว่าจะอยากได้ครอบครองแล้วการแต่งตัวของเธอในวันนี้ มันช่างไม่ได้เข้ากับร้านรถหรูราคาแพงแบบนี้สักนิดเลยด้วยซ้ำ เฮียอรรถเองก็ไม่ต่างกัน เสื้อยืดสีเทากับกางเกงยีนส์ขาดๆ บวกกับรองเท้าแตะพากันเดินเข้ามาได้ถึงข้างในก็ดีแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ไล่กลับ ไม่มีสง่าราศรีเลยสักนิดว่าจะมีเงินซื้อ“เฮีย แน่ใจนะว่าพาลี่ไม่มาผิดร้านน่ะ?” เธอบ่นขณะที่กอดอกยืนมองรอบๆ เต็นท์รถ“อุตส่าห์ตื่นแต่เช้าพามา จะผิดร้านได้ไงล่ะ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ พร้อมรอยยิ้มเล็กๆลีลี่ทำหน้ามุ่ย “ถ้าเฮียไม่ซื้อจริงลี่จะโกรธเลยนะ เสียเวลามาก”เฮียอรรถหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอามือแตะหลังเธอเบาๆ พาเดินไปยังโซนรถที่จอดเรียงราย “โห พามาขนาดนี้ ยังจะว่าโกหกอีก”ลีลี่มองรถคันใหญ่คันเล็กที่จอดอยู่ตรงหน้า เธออดที่จะรู้สึกตื่

  • ติดที่ใจมันไม่รัก   ตอนที่ 18/2

    ตอนที่ 18/2หลายวันผ่านพ้นไปจนใกล้จะถึงช่วงสิ้นปี สิ่งที่ลีลี่ยังคงได้รับต่อเนื่องคือความสม่ำเสมอจากเฮียอรรถที่เคยรับปากเอาไว้ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขาเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ ท่ามกลางสายตาของผู้ใหญ่ลีลี่ยังคงเข้านอกออกในบ้านของเขาอย่างที่เคยทำ ส่วนเขาเองก็ไปมาหาสู่บ้านเธอด้วยเช่นกันคืนนี้มีงานกาชาดที่จัดขึ้นในช่วงส่งท้ายประจำปี เขาพาลีลี่ออกมาเดินเล่นหาของกินเล่นภายในงานแบบสองต่อสอง ทางม๊าของเธอก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่คนที่ยังมีท่าทีไม่พอใจก็คงมีแค่คนเดียวก็คือป๊าของลี่เอง“หนาวไหม? เสื้อแขนยาวก็ไม่ยอมเอามา” เขาว่าพลางมองค้อนใส่เธอก่อนหน้านี้เฮียอรรถนั่งรอลี่อยู่ที่บ้านระหว่างที่เธอเองกำลังอาบน้ำแต่งตัวอยู่ หลังจากที่ลงมาพร้อมกับชุดง่ายๆ สบายๆ อย่างเสื้อครอบกับกระโปรงยีนส์สั้นเหนือเข่า เขาก็เอาแต่ทำหน้าดุจนกระทั่งมาถึงงาน“ลี่บอกแล้วไงว่าไม่หนาว” อากาศเมืองไทยในมันจะหนาวได้แค่ไหนกับเชียว ลี่คิดในใจแบบนั้น“ดึกมาเดี๋ยวก็หนาว” กว่าจะเดินทั่วก็ดึกกันพอดี และกว่าจะถึงบ้านอีก อีกอย่างที่ทำให้เขาต้องบ่นก็เพราะชุดที่ลี่ใส่ออกมานี่แหละ ทั้งกระโปรงก็สั้นเกินไป ไหนเสื้อตัวเล็กที่หดรัดรูปจนนึกว่าเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status