ติดที่ใจมันไม่รัก

ตอนที่ 1/1

"อื้อ... เฮีย"

เสียงร้องครางในลำคอเล็กเปล่งออกมาเบาๆ เย้าอารมณ์ แสร้งทำเป็นต่อต้านฝ่ามือหนา ขาเรียวเล็กหนีบเข้าหากันเพื่อปิดกลีบดอกไม้งามของตัวเองเอาไว้

ภายในห้องสีขาวสะอาดตาพร้อมกับกลิ่นเทียนหอมอโรม่าที่เธอเป็นคนจุดทิ้งไว้เองกับมือ เพื่อสร้างบรรยากาศเย้ายวนให้อีกฝ่าย

เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ลีลี่ รินลดา เธอถือโอกาสรุกล้ำเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของเพื่อนบ้าน ในขณะที่เจ้าของห้องเขาไม่อยู่ เพราะคนที่ฝากกุญแจบ้านทั้งสองได้ฝากฝังเอาไว้ ในยามนี้ที่พวกท่านเพิ่งออกไปทำธุระต่างจังหวัดด้วย เหลือเพียงลูกชายของเจ้าบ้านที่ยังอยู่ทว่าก่อนหน้านี้ เฮียอรรถ อัครเดช หายหัวไปเที่ยวที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ ทิ้งบ้านไว้ให้คนอื่นดูแล เธอเลยจุดประกายความคิดบางอย่างขึ้นมา ก่อนที่จะเดินมาไขกุญแจเข้าบ้านอย่างถือวิสาสะ กระทั่งเมื่อชายหนุ่มลูกเจ้าของบ้านกลับขับรถกลับมาถึง

และ... สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นหลังจากนี้

"เธอเสียงเบาๆ หน่อยดิ๊" ชายหนุ่มวัย 28 กำลังเอ็ดคนที่เอาแต่ทำเสียงครางดึงระงม ราวกับอยากป่าวประกาศให้คนรู้กันทั้งซอย

เขาไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนเข้ามาได้อย่างไร แต่ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกใจนัก เพราะที่ผ่านมาหากป๊ากับม๊าเขาไม่อยู่ คนที่จะคอยสอดส่องดูแลบ้านหลังนี้จะเป็นใครไปได้นอกจากยัยลีลี่เด็กใจแตกข้างบ้าน ที่กำลังทำเรื่องน่าอายอยู่ในตอนนี้

กลับมาจากกินเหล้าที่บ้านเพื่อนก็จวนมืดค่ำแล้ว เดิมทีกะว่าจะชวนเพื่อนไปต่อที่ร้านเหล้าแถวบางแสนและล่อเด็กมหา'ลัยแถวนั้นมาสักคน แต่ติดที่ชวนแล้วเมียมันดักทางเขาไว้ก่อน

อดเลยคราวนี้ ทั้งๆ ที่เครื่องกำลังติด ก็เลยต้องจำใจขับรถกลับมานอนหงอยอยู่บ้านแทน

แต่แล้วชะตากรรมดันเอาเหยื่อมาประเคนให้เขาเองถึงที่ ซึ่งโดยปกติแล้วเขามักจะปฏิเสธเหยื่อรายนี้มาตลอด ทว่าเมื่อยามเหล้าปากบวกกับที่ช่วงนี้ไม่ปลดปล่อยความเงี่*นออกมาจากตัว

สุดท้ายแล้วเขาเองก็ต้องยอมกลืนน้ำลายตัวเองเข้าจนได้

ก็นะ... ช่วยไม่ได้ เอาตัวมาประเคนให้กูถึงที่ขนาดนี้ อ้อยดันเข้าปากช้างแล้ว ใครกันจะไม่ยอมเคี้ยว

"อ๊า!"

แหม... คุณเธอก็ แค่ลูบขาอ่อนเบาๆ ยังไม่ได้แหวกกลีบเลยสักนิด ร้องอย่างกับโดนจิ้มแล้ว

"ชู่วว บอกให้เงียบไงลี่" เขาผละใบหน้าออกมาจากซอกคอหอม สบตากับคนใต้ร่างแล้วทำเสียงแข็งใส่ ยัยลีลี่ถูกใจเขาอยู่แล้วเป็นทุนเดิม คงอยากจะได้เขาเป็นผัวจนตัวสั่นแล้ว แต่เชื่อเหรอว่าหากผ่านค่ำคืนนี้ไป เขาจะยอมรับ

ให้ตายยังไงก็ไม่มีทาง

"เฮีย... ก็ลี่กลัว" ลี่ทำเสียงสั่นเครือบอกคนตรงหน้า เฮียอรรถไม่อาจรู้ได้ว่าที่เห็นอยู่นี่คือการแสดงหรือว่าเธอกลัวจริงๆ แต่คิดแล้วว่าคงเป็นอย่างแรกมากกว่า เพราะถ้ากลัวจริงๆ คงไม่พร้อมทั้งชุด ทั้งพร๊อพ ขนาดนี้หรอก

นี่ถ้าหากมีน้ำมันพรายมาด้วยคงทำใส่เขาไปแล้ว

"อ้าขาหน่อย" เขาบอกเสียงกระซิบกลัวว่าบ้านเธอที่อยู่หลังข้างๆ กันนี้จะมาได้ยินเข้า ก็คุณเธอเอาแต่ส่ายเอวหลบมือเขาอยู่แบบนี้ แล้วเมื่อไหร่จะได้แหวกนิ้วเข้าไปสำรวจกลีบงามนั้น

เขายอมรับว่าลีลี่เป็นคนมีรูปร่างดีมาก หุ่นดีตั้งแต่เด็กๆ จับไปตรงไหนก็เต็มไม้เต็มมือไปหมด เอวก็เล็กนิดเดียว

ก็เคยเห็นอยู่ว่ามีงานโรงเรียนทีไรเจ้าตัวก็โดนครูจับแต่งตัวเป็นดาวเด่นมาโดยตลอด แล้วดูชุดที่เธอใส่มายั่วเขาคืนนี้สิ โถ่แม่คุณ... ใหญ่จริง อะไรจริง นมนี่แทบจะทะลักออกมาจากชุดเดรสเกาะอกสีดำอยู่แล้ว อกเป็นอก เอวเป็นเอวเถอะ กระโปรงนี่ก็สั้นเสมอหูจัง เห็นแล้วอยากจะแหย่นิ้วเข้าไปให้รู้แล้วรู้รอด ยั่วกูนัก ก็เข้าใจคิดแต่งมาล่อเอ็นกูเลยนี่

นึกแบบนั้นแล้วจะรอพระสวดทำไม ก็จัดเลยสิครับ

แต่ก่อนที่มือหนาจะแหวกขาทั้งสองข้างที่เธอกำลังหนีบเอาไว้อย่างแน่นหนา ก็มีเสียงค้านมาก่อน "เดี๋ยวก่อนเฮีย"

"อะไรอีกลี่!?" ึคิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างเริ่มรำคาญ คนจะเอา ...อุตส่าห์มาถึงบ้านแล้ว จะให้ไม่ให้ ลีลาอยู่ได้

"สรุปว่าเฮียจะเป็นแฟนลี่แล้วใช่ไหม?"

ตั้งแต่เด็กยันโตลี่ก็เล้าหลือจะเอาเฮียอรรถให้ได้ แต่ก็โดนดับฝันมาตลอดเพราะคำพูดและการกระทำของเขา

'คอยดูเถอะสักวันลี่จะเป็นเมียเฮียให้ได้!' นั่นคือความมุ่งมั่น และความมั่นหน้าของเธอ

'เหอะ อย่างเธอน่ะ ไม่มีวันหรอกนะ ผู้หญิงอะไรทำตัวน่ากลัวชะมัด วิ่งเข้าหาผู้ชายก่อนได้ไง'

'ก็ลี่ชอบของลี่อ่ะ!'

'จำเอาไว้เลยนะว่า ให้ตายยังไงเฮียก็ไม่มีวันชอบเธอ'

'แต่ลี่ชอบเฮีย!' ลี่หวังจะเป็นแม่ของลูกเฮียจำเอาไว้!' ดูเอาเถอะความมุ่งมั่นตั้งแต่ยังใส่กระโปรงสีน้ำเงิน

'เอาเป็นว่า ให้เฮียพิษวาสเธอให้ได้ก่อนเถอะ แล้วค่อยมาบอกว่าจะเป็นเมียน่ะ'

คำพูดของเฮียอรรถในวันวานลีลี่คนนี้ยังจดจำมันได้ดีทุกคำ เฮียอรรถเป็นคนที่ลี่รักมาตั้งแต่เด็กยันโต แล้วตอนนี้เขากำลังจะทำในสิ่งที่ตัวเองต่อต้านมาโดยตลอด ลี่ควรย้ำเตือนคำพูดของเขา แล้วหลังจากนี้สิ่งที่ลี่มุ่งมั่นมาโดยตลอด เฮียอรรถจะมาปัดความรับผิดชอบไม่ได้แล้ว

รักกู หลงกู รักกู หลงกู...

รักกู หลงกู รักกู หลงกู...

รักกู หลงกู รักกู หลงกู...

มาเป็นของลี่เถอะนะเฮียอรรถ