Masukพอครบเวลาอชิรวิชญ์ก็เดินมาบอกให้หญิงสาวลุกขึ้น แต่เธอดันหน้ามืด จนคุณหมอต้องเข้ามาประคองร่างเอาไว้
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ..คุณวดี” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามด้วยความห่วงใย จนหญิงสาวรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“วดีปวดหน่วง ๆ ที่ท้องน้อย แล้วก็หน้ามืดค่ะ” หญิงสาวซบไหล่คุณหมอก่อนที่เขาจะตัดสินใจอุ้มเธอไปนอนที่เตียงพักห้องข้าง ๆ และโทรตามชุติมนต์พยาบาลสาวให้เข้ามาดูแล ไม่นานนักชุติมนต์ก็รีบกลับมายังห้องตรวจ
“ต้องขอโทษทีนะคะ..คุณหมอ พอดีแอ้มมัวแต่ห่วงอาการของคุณพ่อไปหน่อย” พยาบาลสาวที่ทิ้งหน้าที่ของเธอไป รีบกล่าวขอโทษคุณหมอทันที
“ไม่เป็นไรครับ ผมฝากดูคุณภควดีด้วยนะครับ พอดีฉีดน้ำเชื้อแล้วเธอหน้ามืดไป”
“ค่ะ”
“แล้วคุณพ่อเป็นอะไรมาหรือเปล่า” คุณหมอเอ่ยถามพยาบาลสาวด้วยความเป็นห่วง
“ตอนนี้คุณพ่อยังไม่ได้เลยสติค่ะ”
“งั้นผมว่าคุณรีบไปดูท่านก็ได้นะ เดี๋ยวทางนี้หมอจัดการเองดีกว่า”
“ขอบคุณค่ะ..คุณหมอ” อชิรวิชญ์ที่ทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เดินมาถามอาการของภควดีอีกครั้ง
“ตอนนี้คุณวดีเป็นอย่างไรบ้างครับ ดีขึ้นมั้ย” คุณหมอหนุ่มยิ้มกว้างแล้วเอ่ยถาม
“ตอนนี้ก็ยังปวดท้องหน่วงๆ อยู่ค่ะ ซ้ายทีขวาที สลับกันเลยค่ะ..คุณหมอ”
“งั้นคุณวดีนอนพักไปก่อนนะครับ”
“แล้วคุณหมอจะเลิกงานแล้วเหรอคะ”
“ก็ถ้าเคสของคุณเสร็จ หมอก็จะกลับเลยครับ เพราะเป็นเคสสุดท้ายของวันนี้แล้ว”
“อ๋อ..ค่ะ เลยต้องมารบกวนคุณหมอแย่เลย”
“ไม่เป็นไรครับตามสบาย หมอกลับบ้านเย็นนู่นแหละ”
หญิงสาวรู้สึกอาการดีขึ้นมากแล้ว แต่เธอก็ยังอยากอยู่กับคุณหมอต่อ เธอจึงเป็นฝ่ายชวนเขาคุย
“แล้ววดีจะทราบผลอีกครั้งเมื่อไหร่ค่ะ”
“ถ้าผ่านไปแล้วสักสองสัปดาห์ คุณวดีก็ทำการทดสอบการตั้งครรภ์ได้เลยครับ”
“วดีมาให้คุณหมอตรวจให้ได้มั้ยคะ”
“ก็ได้นะครับ..ถ้าคุณวดีสะดวก แต่อันที่จริงคุณวดีสามารถซื้อที่ตรวจการตั้งครรภ์มาตรวจเองที่บ้านได้เลยครับ” อชิรวิชญ์อธิบาย
“ก็ที่วดีอ่านมา คุณหมอจะต้องทำการอัลตราซาวด์ ติดตามการเจริญเติบโตของไข่ไม่ใช่เหรอคะ”
“อ๋อ อันนั้น เป็นกรณีที่ไข่โตเต็มที่แล้วครับ”
“อื้ม..แต่วดีก็ไม่มั่นใจอยู่ดีละค่ะ ยังไงวดีขอมาให้หมอตรวจได้มั้ยคะ”
“ได้ครับ”
“วดีค่อยยังชั่วแล้ว คุณหมอจะกลับเลยก็ได้นะคะ”
“แล้วคุณจะกลับตอนนี้เลยมั้ยครับ”
“ค่ะ แต่วดีต้องรอสามีเลิกงานแล้วค่อยมารับ เค้าเลิกงานประมาณห้าโมงก็น่าจะมาถึงนี่ประมาณห้าโมงครึ่งค่ะ
“อ๋อ งั้นรออยู่ในห้องนี้ก่อนก็ได้ครับ พอดีหมอกลับช้า”
“งั้นวดีขออนุญาตรอในห้องนี้นะคะ จะได้พักด้วย”
“ตามสบายครับ” จากนั้นคุณหมอก็นั่งเขียนแฟ้มของคนไข้รายอื่นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งอติรุจสามีโทรมาบอกภควดีว่าวันนี้เขามีประชุมด่วนและบอกให้เธอขึ้นรถเมล์กลับไปก่อน ภรรยาสาวเลยตัดสินใจว่าจะขึ้นรถเมล์กลับคอนโดด้วยตัวเอง
อชิรวิชญ์ตัดสินใจเดินไปเยี่ยมอาการป่วยบิดาของชุติมนต์ที่ล้มหัวฟาดพื้น ก่อนจะเดินเข้าไปให้กำลังใจเธอภายในห้องผู้ป่วย แล้วจู่ ๆ เธอก็โผเข้ากอดคุณหมอแล้วร้องไห้
“ช่วงนี้คุณอย่าเพิ่งเครียดนะครับ เรื่องงานถ้าคุณไม่ไหวก็บอกผม”
“ขอบคุณค่ะ คุณหมอ” อชิรวิชญ์ลูบหลังเบา ๆ
“แล้วคืนนี้จะอยู่เฝ้าคุณพ่อหรือเปล่า” มือหนาประคองไหล่สองข้างแล้วก้มหน้าลงมาถาม
“เดี๋ยวแม่แอ้มจะมาค่ะ ก็คอยเปลี่ยน ๆ กันเฝ้า” นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาบริเวณแก้มออกให้เธอเบา ๆ
“ถ้าคุณมีอะไรให้ผมช่วยก็บอกนะครับ”
“ค่ะ..ขอบคุณ ๆ หมอมากเลย”
“ผมไปก่อนนะครับ แล้วพรุ่งนี้จะแวะมาเยี่ยมใหม่”
ตอนที่ 5 เสน่ห์แรงใกล้ครบหนึ่งอาทิตย์ ชุติมนต์พยายาลสาวก็ได้โทรมาเตือนภควดีและสามีของเธอว่าวันพรุ่งนี้มีนัดมาเก็บน้ำเชื้ออสุจิที่โรงพยาบาล พอเช้าวันรุ่งขึ้นทั้งคู่ก็เดินทางมาที่โรงพยาบาลตามใบนัดพอมาถึงทั้งสองก็ยื่นใบนัดที่หน้าห้องตรวจ จากนั้นชุติมนต์พยาบาลสาวหน้าห้องตรวจของคุณหมอก็พาอติรุจเดินไปที่ห้องเก็บน้ำเชื้อ พอไปถึงห้องเธอก็แนะนำอุปกรณ์ทุกอย่างภายในห้องและชี้ไปที่จอมอนิเตอร์ “คุณอติรุจสามารถใช้วิดีโอและหนังสือพวกนี้ดูเพื่อสร้างอารมณ์ได้ค่ะ แล้วนี่ก็เป็นกระป๋องเก็บน้ำเชื้อนะคะ” อติรุจรับกระป๋องเก็บเชื้อมาถือไว้ ก่อนจะรีบบอกกับชุติมนต์พยาบาลสาว “เอ่อ..คุณพยาบาลครับ คืองี้นะครับ...คือผมชินกับการที่ภรรยาเป็นคนทำให้เสร็จ ถ้ายังไงผมจะรบกวนคุณพยาบาลช่วยไปตามภรรยาผมให้เข้ามาอยู่ในห้องนี้ได้มั้ยครับ” “อ๋อได้ค่ะ แต่การทำให้อสุจิออกมาจะต้องใช้ได้แค่มือเท่านั้นนะคะ” พยาบาลสาวรีบบอกทันที “อย่างอื่น..นี่ไม่ได้เลยใช่มั้ยครับ” “ไม่ได้เลยค่ะ แล้วคุณก็อย่าลืมบอกให้ภรรยาล้างมือให้สะอาดก่อนทำด้วยนะคะ” “เอ่อ...แล้วมันต้องระวัง..แบบไหนอีกบ้างมั้ยครับ ผมจะได้บอกกับภรรยา กลัวจะทำไม่ถูกวิธีเข
ตอนที่ 25 ปลาหมึกแถวบนภควดีที่แต่งตัวเสร็จก่อนจึงรีบเดินมาปลดล็อกประตู ก่อนจะเห็นร่างท่วมของผู้อำนวยการยืนหน้าเครียดอยู่“เข้าไปทำอะไรกันในนั้น..คุณภควดี” เสียงเข้มเอ่ยถาม ภควดีรีบปาดเหงื่อออก และยืนเอาตัวบังไว้ แต่ภูริชก็ดันทะเล่อทะล่าออกมาพร้อมกับเอ่ยขึ้น“พอดี ผมไปเล่นบาสมาแล้วก็เข้าไปเปลี่ยนชุดครับ” เด็กหนุ่มหน้าซีดเผือดทันทีที่เห็นร่างของชายสูงวัยเจ้าของโรงเรียน“แล้วครูวดีล่ะ เข้าไปทำอะไรในนั้น” เสียงเข้มของชายสูงวัยถามขึ้น“วดีจะเข้าไปดูเด็ก ๆ ค่ะ ว่ากลับกันหมดหรือยัง” ครูสาวพูดได้ไม่ค่อยเป็นปากนัก ก่อนจะถูกเสียงเข้มตวาดกลับทันที“นั่นมันหน้าที่ของภารโรง..มันไม่ใช่หน้าที่ของครู” ภควดีก้มหน้ายอมรับผิด“ส่วนเธอก็กลับบ้านได้แล้วนายภูริช ไม่งั้นฉั้นจะฟ้องพ่อเธอ” ผู้อำนวยการ หันมาดุเด็กหนุ่มอีกครั้งเมื่ออ่านป้ายชื่อแล้วรู้จักบิดาของภูริชจากนามสกุลดัง เพราะว่าภูริชนั้นย้ายมากลางคันและพ่อของเขาเองที่พาลูกชายเข้ามาฝากเรียนที่นี่ โดยมอบเงินบริจาคไปหลายล้านบาท“ครับ” ภูริชรีบเดินจากไปเพราะกลัวผู้อำนวยการจะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องบิดาสักครู่ ผู้อำนวยการ..ก็เอ่ยขึ้นกับครูสาวที่ยืนรับผิดอยู่“พร
ตอนที่ 24 เสพสุขห้องแต่งตัว NCเด็กหนุ่มโอบกอดร่างนุ่มนิ่งของครูสาวเอาไว้ เขาทั้งจูบและทั้งหอมไปบนใบหน้าเธอก่อนจะเลื่อนมาที่หัวไหล่มน เด็กหนุ่มหอมไปทั่วตรงโน้นตรงนี้ ภควดีแทบไม่มีจะแรงจะขัดขืน จึงปล่อยตัวปล่อยใจไปตามการเล้าโลมของเด็กหนุ่ม“ผมเริ่มจะติดใจเซ็กซ์ของคุณครูซะแล้วสิ มันสนุกกว่าการช่วยตัวเองเป็นไหน ๆ”“เธอช่วยตัวเองบ่อยเหรอ...ภูริช”“ครับ วันละหลาย ๆ รอบเลย บางทีกลางคืนก็สี่ห้าครั้ง กลางวันสามสี่ครั้งแล้วแต่โอกาส”“หมกมุ่นนะเราเนี่ย หาเวลาออกกำลังกายบ้างนะ”“ผมก็เล่นบาสไงครับ” “จบม.6 แล้ว ภูริชตั้งใจจะไปเรียนต่ออะไรเหรอ”“ก็น่าจะวิศวะครับ”“ถ้างั้นก็อย่าทำลายอนาคตตัวเองด้วยการต้องมารักครูเลย”“งั้นผมไม่เรียนละ”“จะบ้าเหรอ นั่นมันอนาคตของเธอนะ”“ก็ผมขาดครูไม่ได้นี่ครับ” ภควดีถอนหายใจเบา ๆ“ภูริช!!!..เธออย่าคิดอย่างนั้นสิ..อนาคตของตัวเองทำไมต้องขึ้นอยู่กับคนอื่นด้วยล่ะ” เด็กหนุ่มหันมาสบตาของเธอ ทั้งสองต่างมองแววตาของกันและกันภควดีพูดด้วยความจริงใจทำให้เด็กหนุ่มมองไม่เห็นความแสแสร้งของเธอ พอพูดจบเด็กหนุ่มก็จูบเธอและเริ่มลูบไล้เนื้อนวลอีกครั้งอย่างรักใคร่“ภูริชเธอเคยรักใครมั้ย
ตอนที่ 23 เด็กหนุ่มผู้คลั่งรัก NCหลังจากที่ภควดีวางสายที่คุยกับสามีเรียบร้อยแล้ว ภูริชเด็กหนุ่มก็โทรเข้ามาอีกรอบ ภควดีตัดใจที่จะไม่รับสายจากลูกศิษย์หนุ่มบ้ากามคนนี้ จนเธอได้ยินเสียงไลน์ของตนเองก็ดังขึ้น ภควดีจึงตัดสินใจอ่านข้อความที่เด้งขึ้นมา ก่อนจะเห็นว่าภูริชนั้นส่งคลิปร่วมรักอย่างดุเดือดเมื่อคืนมาให้เธอ ภควดีถึงกับรับไปไม่ได้จนแทบจะเป็นลมพอภูริชโทรกลับมาอีกครั้ง ภควดีตัดสินใจรับสายจากลูกศิษย์หนุ่ม“จะเอายังไงก็ว่ามา” หญิงสาวกระแทกเสียงไปอย่างโมโหทันทีที่กดรับสาย“เราคุยกันดี ๆ ก็ได้นะครับ...คุณครู อย่าเพิ่งใจร้อนกับผมสิคร๊าบ” เด็กหนุ่มเอ่ยทักทายอย่างอารมณ์ดี“ครูไม่แจ้งความจับเธอก็บุญแล้วนะ...ภูริช”“อย่าใจร้ายกับผมแบบนั้นสิครับ...คุณครูก็รู้ว่าผมรักคุณครูมากแค่ไหน”“รักเหรอ!!!..เล่นวางยาครู นี่นะเหรอคำว่ารักของเธอ” ภควดีต่อว่าเด็กหนุ่มด้วยอารมณ์โมโห“แล้วครูจะกลับคอนโด...ทำไมไม่บอกผม”“ก็แล้วทำไมครูต้องบอก”“อย่าคิดจะดื้อกับผมนะครับ...เพราะไม่เช่นนั้นละก็ เพื่อน ๆ ของผมทุกคนจะได้เห็นแน่ๆ ว่าครูสอนภาษาจีนที่เค้าลือว่าแซ่บน่ะเวลาแก้ผ้าอยู่บนเตียงมันจะเร่าร้อนเซ็กซี่แค่ไหน"“อย่าน
ตอนที่ 22 ขึ้นครู NCครูสาวค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของเด็กหนุ่มออกเผยให้เห็นหน้าแผงอกกว้างของภูริช ครูสาวถึงกับต้องกลืนน้ำลายที่หุ้นของลูกศิษย์คนนี้ช่างดีงามเหลือเกิน พอถอดข้างล่างดุ้นเอ็นอันเขื่องก็ดีดตัวขึ้นด้วยความต้องการจากนั้นครูสาวก็เริ่มให้ความสุขโดยดูดเลียจากล่างขึ้นบนด้วยอารมณ์ที่ร้อนแรงแห่งไฟตัณหา ไม่เว้นแม้แต่พวงไข่ทั้งสองข้างของเด็กหนุ่มเธอดูดเลียขึ้นมาเรื่อย ๆ ทั้งลิ้นและริมฝีปากของเธอที่นุ่มมันทำให้เด็กหนุ่มสยิวจนหายใจหอบนอนดูการกระทำของคุณครูสาวและลูบศีรษะให้เธออย่างรักใคร่“ผมรักคุณครูครับ” ภูริชลูบผมนุ่ม ๆ ของเธออย่างคลั่งไคล้แล้วเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแหบพร่าครูสาวเงยหน้าขึ้นมาด้วยสายตายั่วยวน เธอดูดเลียจนขึ้นมาถึงแผงอกของเด็กหนุ่ม ความรู้สึกผิดชอบหมดหายไปสิ้นเหลือเพียงความต้องการที่ไม่อาจฝืนได้เท่านั้น ร่างบางของครูสาวถูกเปลื้องผ้าออกจนหมดสิ้น ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ขึ้นมาคร่อมร่างอยู่บนตัวลูกศิษย์หนุ่มเธอก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากหยักของภูริชอย่างเร่าร้อน ขณะที่เด็กหนุ่มพยายามรั้งศีรษะของครูสาวเอาไว้เพื่อบดจูบก่อนจะสอดแท่งรักเข้าไปในโพรงสวาทอันอ่อนนุ่มจนครูสาวสะดุ้งเฮือก ภูริชรี
ตอนที่ 21 คลั่งรักครูสาว NCภูริชพาภควดีไปดูอุปกรณ์ในการทำเค้กที่อยู่ในครัว ก่อนที่ครูสาวจะคัดเลือกวัตถุดิบที่ใช้ในการทำเค้กออกมาวาง ระหว่างนั้นเด็กหนุ่มก็ชวนเธอคุยไปเรื่อย ๆ “วันจันทร์ตอนเย็นผมมีแข่งบาส คุณครูไปเชียร์ผมหน่อยได้มั้ยครับ”“อ๋อ.. ได้สิ แล้วต้องครูเอาป้ายไฟไปเชียร์ด้วยหรือเปล่าละ” หญิงสาวแกล้งประชด“โห่!!!..ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกครับ แค่คุณครูไปเชียร์ผมก็ดีใจแล้ว”“อันที่จริงเธอน่าจะบอกครูเร็วกว่านี้ จะได้ซื้อเค้กวันเกิดให้ซะเลย”“อย่าเลยครับ มันจะสิ้นเปลืองเปล่า” พอพูดจบเด็กหนุ่มก็ทำหน้าเศร้าลงทันที ภควดีเห็นดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะถาม ดูแล้วพ่อแม่ของเด็กหนุ่มคนนี้คงจะไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับลูกเท่าที่ควร“ภูริช!!! เธอมีอะไรในใจหรือเปล่า..เล่าให้ครูฟังได้นะ”“ไม่มีอะไรหรอก จริง ๆ แล้วคุณแม่ผมท่านก็อวยพรวันเกิดให้ทุกปีแหละ เดี๋ยวดึก ๆ ท่านก็คงมาโทรมา” สิ้นเสียงเด็กหนุ่มก็ยิ้มให้เธอ ภควดีรู้สึกว่าที่ภูริชเล่ามา เธอก็เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน ซึ่งมันก็ไม่ต่างจากเขา เพราะในตอนเด็ก ๆ เธอก็ไม่เคยได้เค้กวันเกิดเลยสักชิ้น“ภูริชหยิบเนยสดให้ครูหน่อยสิ” ภูริชได้ยินดังนั้นก็รีบไปหยิบเน







