LOGINหลังจากคุณหมอขับรถออกมาที่หน้าโรงพยาบาล ก็เห็นภควดีที่ยืนรอรถเมล์อยู่ เขาจึงจอดรถ แล้วก็ลงไปเรียกเธอให้ขึ้นมาบนรถด้วยกัน อชิรวิชญ์ตั้งใจว่าจะไปส่งเธอที่บ้านด้วยตัวเอง เพราะกลัวอาการหน้ามืดของเธอจะกำเริบขึ้นมาอีก
“คุณวดียังไม่กลับอีกเหรอครับ” ร่างสูงสง่าที่เดินลงมาจากรถหรูเอ่ยถามหญิงสาวที่กำลังยืนรอรถเมล์ด้วยใจจดใจจ่อ
“พอดีสามีเค้าประชุมต่อค่ะ วดีก็เลยจะกลับรถเมล์”
“งั้นให้ผมไปส่งดีกว่าครับ ผมเป็นห่วงอาการข้างเคียงของคุณ”
“แล้วคุณหมอมีธุระไปไหนมั้ยคะ”
“ไม่ครับ..ผมไม่มีธุระที่ไหนแล้ว ผมกำลังจะกลับคอนโด ให้ผมไปส่งคุณนะครับ..คุณวดี” หญิงสาวรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เขาทั้งสุภาพนุ่มนวล ภควดีจึงตัดสินใจเดินมาที่รถของคุณหมอหนุ่ม อชิรวิชญ์เปิดประตูรถให้เธอเข้าไปนั่ง จากนั้นคุณหมอหนุ่มก็ขึ้นมานั่งข้าง ๆ แล้วขับรถออกไป รถแล่นผ่านไปสักระยะหนึ่ง ภควดีก็เห็นว่าเป็นทางกลับคอนโดของตัวเองจึงถามคุณหมอ
“คุณหมอพักอยู่แถวไหนคะ”
“ผมพักอยู่ลาดพร้าวซอย 11 ครับ แล้วคุณวดีล่ะ”
“อุ๊ย!!!..ที่เดียวกันเลยค่ะ”
“คุณหมอพักคอนโดหรือบ้านคะ”
“คอนโดครับ”
“อุ๊ย!!!..อย่าบอกนะคะ ว่าเราอยู่คอนโดเดียวกันน่ะ” ภควดียิ้มอย่างดีใจ..หลังจากที่คุณหมอพูดชื่อคอนโดออกมา
“ตายแล้ว!!..คุณหมอ โลกกลมจังเลยนะคะ วดีก็อยู่คอนโดเดียวกับคุณหมอเลย แต่วดีอยู่ชั้น 14 ค่ะ”
“งั้นก็ดีเลยครับ เราไปทางเดียวกัน”
“ขอบคุณค่ะ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะเนี่ย”
“คุณวดีแต่งงานกับสามีมานานหรือยังครับ” นั่งกันมาเรื่อย ๆ ระหว่างรอรถติดอชิรวิชญ์ก็เอ่ยถามหญิงสาวที่นั่งมาข้าง ๆ
“ก็เกือบจะครบรอบสามปีเดือนหน้านี้แล้วค่ะ”
“แล้วตั้งใจจะมีลูกกันสักกี่คนดีครับ”
“คนเดียวก็ขอให้มีก่อนเถอะค่ะ อันที่จริงสามีวดีเป็นฝ่ายที่อยากจะมีลูกค่ะ ส่วนวดียังไงก็ได้”
“ดวงสามีของวดี ถ้าจะมีลูกควรจะต้องมีภายในสองปีนี้ ไม่งั้นดวงเราจะชงกัน แต่คุณแม่ของสามีก็อยากอุ้มหลานแล้วด้วย” หญิงสาวพูดไปเรื่อย ๆ
“คุณวดีเชื่อเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอครับ”
“ก็เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้างค่ะ แต่อันนี้ซินแสเป็นคนดูให้ตั้งแต่ปีแรก ๆ ที่เราแต่งงานกันแล้วค่ะ จากนั้นเราสองคนก็ลองปล่อยกันตามธรรมชาติ แต่ก็ยังไม่มีลูก แต่พอระยะหลัง ๆ มานี้สามีได้เลื่อนเป็นผู้บริหารระดับสูง เราจึงไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยกัน ก็เลยเลิกล้มที่จะมีลูกกันไป แต่พอมาปีนี้ แม่ของสามีบอกว่าถ้าสามีของวดีมีลูกได้ แม่สามีจะแบ่งมรดกให้ ตลกมั้ยคะ! ตอนแรกวดีก็คิดว่าสามีมาพูดเล่น ๆ กับวดีซะอีก”
“ท่านคงอยากอุ้มหลานมั้งครับ”
“ก็คงงั้นค่ะ วดีแต่งงานกับสามีทั้ง ๆ ที่ตัวเองยังเรียนมหาลัยไม่จบเลยด้วยซ้ำ ตอนนั้นสามีเป็นอาจารย์สอนมหาลัย วดีก็เป็นลูกศิษย์ ไป ๆ มา ๆ เราก็ได้เสียกัน หลังจากเรียนจบสามีก็ฝากงานให้วดีสอนภาษาจีนที่โรงเรียนมัธยม หลังจากนั้นสามีก็ลาออกจากการเป็นอาจารย์ ไปทำงานบริษัทอสังหาอีกที่หนึ่งค่ะ” อชิรวิชญ์ฟังเธอเล่าไปเรื่อย ๆ โดยไม่ได้ถาม
“เอ่อคุณหมอคะ...”
“มีอะไรเหรอครับ..คุณวดี”
“วดีลืมบอกคุณหมอไปเลย เมื่อปีที่แล้วนี่ วดีเคยตรวจพบ ภาวะถุงน้ำในรังไข่หลายใบ มันมีผลเสียอะไรมั้ยคะคุณหมอ วดีก็ลืมบอกคุณหมอไปสนิทเลย”
“อื้ม!!!..อันที่จริงโอกาสท้องเองตามธรรมชาติมันก็สามารถมีได้นะครับ คนไข้ของหมอก็เคยเป็น พวกภาวะถุงน้ำในรังไข่เนี่ยแหละ แต่มันก็ระบุไม่ได้ ว่าจะท้องเมื่อไหร่..แค่นั้นเอง”
“อ่อค่ะ”
“ไม่ต้องห่วงนะครับ หมอตรวจร่างกายของคุณวดีกับสามีแล้ว ยังไงเดี๋ยวคุณดวีก็ต้องได้มีลูกสมใจแน่นอนครับ แต่ช่วงนี้คุณวดีต้องพยายามดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีเสียก่อน” พูดจบคุณหมอหนุ่มก็ขับรถเลี้ยวเข้าคอนโดไป
“ถึงพอดีเลยนะคะ ว่าจะถามคุณหมอเพิ่มอีกสักหน่อย แต่ไม่ดีกว่า”
“นี่นับว่าเรามาถึงช้านะครับ ถ้าเป็นวันศุกร์รถก็จะติดมากกว่านี้อีก”
“ถ้าวดีอยากปรึกษาคุณหมอเพิ่ม คุณหมอสะดวกมั้ยคะ ไหน ๆ เราก็อยู่คอนโดเดียวกันแล้ว”
“ได้ครับ..ผมยินดี แต่ว่าช่วงตอนเย็นเกือบทุกวัน..ผมจะออกไปฟิตเนสครับ”
“คุณหมอมีคลินิกมั้ยคะ”
“กำลังจะเปิดอาทิตย์หน้านี้ครับ งั้นเดี๋ยวผมให้นามบัตรคุณวดีไปดีกว่า ถ้าคุณมีอะไรก็โทรหาผมได้เลยครับ” คุณหมอหนุ่มหยิบนามบัตรที่เสียบเอาไว้ในรถยื่นให้เธอ อันที่จริงภควดีก็มีอยู่แล้วหนึ่งใบ แต่นั่นมันอยู่กับสามีของเธอ หญิงสาวรับนามบัตรใบนั้นมาด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินลงรถไป
คุณหมอหนุ่มจอดรถแล้วก็เดินตามหญิงสาวมา เธอเดินช้า ๆ เหมือนจะรอคุณหมออีกครั้ง พออชิรวิชญ์เดินมาถึงเธอก็เริ่มชวนเขาคุยอีกครั้ง
“คุณหมออยู่ชั้นไหนคะ”
“ผมอยู่ชั้น 5 ครับ”
พออยู่ในลิฟต์กันสองคน หญิงสาวก็ถามคุณหมออีกครั้ง
“คุณหมอคะ..วดีจะต้องไปฉีดน้ำเชื้อเพิ่มอีกทีวันไหนคะ” อชิรวิชญ์รู้สึกเหมือนตัวเองโดนรุกหนักขึ้นเรื่อย ๆ
“ก็น่าจะประมาณสองอาทิตย์ครับ แต่ถ้าคุณวดียังไม่มีการตั้งครรภ์ รอบต่อไปก่อนฉีดน้ำเชื้อ หมอจะจัดยาให้ เป็นยาที่ทานเพื่อให้ผนังมดลูกเก่าลอกทิ้งไปก่อนเพราะผนังมดลูกของคุณวดีค่อนข้างหนา งั้นรอบต่อไปก่อนฉีดน้ำเชื้อ..ให้คุณวดีไปหาผมที่คลินิกก่อนก็ได้ครับ”
“เมื่อก่อนคุณหมอที่เคยตรวจให้วดีก็เคยบอกว่าผนังมดลูกของวดีหนาแล้วก็ไม่สวย คุณหมอว่ามันจะมีผลเกี่ยวกับการมีลูกยากมั้ยคะ”
“มันเป็นคำที่หมอเรียกรวม ๆ ครับ ไม่ได้หมายถึงความสวยงาม แต่มันคือผนังมดลูกหนาหรือบางเกินไป มันทำให้มีลูกยาก..ก็แค่นั้นเองครับ”
“ขอบคุณที่คุณหมอให้คำแนะนำนะคะ” พอคุณหมอหนุ่มก้าวออกจากลิฟต์ไป หญิงสาวก็รีบบอกเขา อชิรวิชญ์หันมายิ้มให้เธอก่อนจะเดินจากไป ภควดีแอบเดินออกจากลิฟต์ เพื่อสังเกตดูว่าคุณหมอพักอยู่ห้องไหน จากนั้นเธอก็เดินกลับมายังลิฟต์แล้วกดไปยังชั้้นของตัวเอง
ตอนที่ 5 เสน่ห์แรงใกล้ครบหนึ่งอาทิตย์ ชุติมนต์พยายาลสาวก็ได้โทรมาเตือนภควดีและสามีของเธอว่าวันพรุ่งนี้มีนัดมาเก็บน้ำเชื้ออสุจิที่โรงพยาบาล พอเช้าวันรุ่งขึ้นทั้งคู่ก็เดินทางมาที่โรงพยาบาลตามใบนัดพอมาถึงทั้งสองก็ยื่นใบนัดที่หน้าห้องตรวจ จากนั้นชุติมนต์พยาบาลสาวหน้าห้องตรวจของคุณหมอก็พาอติรุจเดินไปที่ห้องเก็บน้ำเชื้อ พอไปถึงห้องเธอก็แนะนำอุปกรณ์ทุกอย่างภายในห้องและชี้ไปที่จอมอนิเตอร์ “คุณอติรุจสามารถใช้วิดีโอและหนังสือพวกนี้ดูเพื่อสร้างอารมณ์ได้ค่ะ แล้วนี่ก็เป็นกระป๋องเก็บน้ำเชื้อนะคะ” อติรุจรับกระป๋องเก็บเชื้อมาถือไว้ ก่อนจะรีบบอกกับชุติมนต์พยาบาลสาว “เอ่อ..คุณพยาบาลครับ คืองี้นะครับ...คือผมชินกับการที่ภรรยาเป็นคนทำให้เสร็จ ถ้ายังไงผมจะรบกวนคุณพยาบาลช่วยไปตามภรรยาผมให้เข้ามาอยู่ในห้องนี้ได้มั้ยครับ” “อ๋อได้ค่ะ แต่การทำให้อสุจิออกมาจะต้องใช้ได้แค่มือเท่านั้นนะคะ” พยาบาลสาวรีบบอกทันที “อย่างอื่น..นี่ไม่ได้เลยใช่มั้ยครับ” “ไม่ได้เลยค่ะ แล้วคุณก็อย่าลืมบอกให้ภรรยาล้างมือให้สะอาดก่อนทำด้วยนะคะ” “เอ่อ...แล้วมันต้องระวัง..แบบไหนอีกบ้างมั้ยครับ ผมจะได้บอกกับภรรยา กลัวจะทำไม่ถูกวิธีเข
ตอนที่ 25 ปลาหมึกแถวบนภควดีที่แต่งตัวเสร็จก่อนจึงรีบเดินมาปลดล็อกประตู ก่อนจะเห็นร่างท่วมของผู้อำนวยการยืนหน้าเครียดอยู่“เข้าไปทำอะไรกันในนั้น..คุณภควดี” เสียงเข้มเอ่ยถาม ภควดีรีบปาดเหงื่อออก และยืนเอาตัวบังไว้ แต่ภูริชก็ดันทะเล่อทะล่าออกมาพร้อมกับเอ่ยขึ้น“พอดี ผมไปเล่นบาสมาแล้วก็เข้าไปเปลี่ยนชุดครับ” เด็กหนุ่มหน้าซีดเผือดทันทีที่เห็นร่างของชายสูงวัยเจ้าของโรงเรียน“แล้วครูวดีล่ะ เข้าไปทำอะไรในนั้น” เสียงเข้มของชายสูงวัยถามขึ้น“วดีจะเข้าไปดูเด็ก ๆ ค่ะ ว่ากลับกันหมดหรือยัง” ครูสาวพูดได้ไม่ค่อยเป็นปากนัก ก่อนจะถูกเสียงเข้มตวาดกลับทันที“นั่นมันหน้าที่ของภารโรง..มันไม่ใช่หน้าที่ของครู” ภควดีก้มหน้ายอมรับผิด“ส่วนเธอก็กลับบ้านได้แล้วนายภูริช ไม่งั้นฉั้นจะฟ้องพ่อเธอ” ผู้อำนวยการ หันมาดุเด็กหนุ่มอีกครั้งเมื่ออ่านป้ายชื่อแล้วรู้จักบิดาของภูริชจากนามสกุลดัง เพราะว่าภูริชนั้นย้ายมากลางคันและพ่อของเขาเองที่พาลูกชายเข้ามาฝากเรียนที่นี่ โดยมอบเงินบริจาคไปหลายล้านบาท“ครับ” ภูริชรีบเดินจากไปเพราะกลัวผู้อำนวยการจะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องบิดาสักครู่ ผู้อำนวยการ..ก็เอ่ยขึ้นกับครูสาวที่ยืนรับผิดอยู่“พร
ตอนที่ 24 เสพสุขห้องแต่งตัว NCเด็กหนุ่มโอบกอดร่างนุ่มนิ่งของครูสาวเอาไว้ เขาทั้งจูบและทั้งหอมไปบนใบหน้าเธอก่อนจะเลื่อนมาที่หัวไหล่มน เด็กหนุ่มหอมไปทั่วตรงโน้นตรงนี้ ภควดีแทบไม่มีจะแรงจะขัดขืน จึงปล่อยตัวปล่อยใจไปตามการเล้าโลมของเด็กหนุ่ม“ผมเริ่มจะติดใจเซ็กซ์ของคุณครูซะแล้วสิ มันสนุกกว่าการช่วยตัวเองเป็นไหน ๆ”“เธอช่วยตัวเองบ่อยเหรอ...ภูริช”“ครับ วันละหลาย ๆ รอบเลย บางทีกลางคืนก็สี่ห้าครั้ง กลางวันสามสี่ครั้งแล้วแต่โอกาส”“หมกมุ่นนะเราเนี่ย หาเวลาออกกำลังกายบ้างนะ”“ผมก็เล่นบาสไงครับ” “จบม.6 แล้ว ภูริชตั้งใจจะไปเรียนต่ออะไรเหรอ”“ก็น่าจะวิศวะครับ”“ถ้างั้นก็อย่าทำลายอนาคตตัวเองด้วยการต้องมารักครูเลย”“งั้นผมไม่เรียนละ”“จะบ้าเหรอ นั่นมันอนาคตของเธอนะ”“ก็ผมขาดครูไม่ได้นี่ครับ” ภควดีถอนหายใจเบา ๆ“ภูริช!!!..เธออย่าคิดอย่างนั้นสิ..อนาคตของตัวเองทำไมต้องขึ้นอยู่กับคนอื่นด้วยล่ะ” เด็กหนุ่มหันมาสบตาของเธอ ทั้งสองต่างมองแววตาของกันและกันภควดีพูดด้วยความจริงใจทำให้เด็กหนุ่มมองไม่เห็นความแสแสร้งของเธอ พอพูดจบเด็กหนุ่มก็จูบเธอและเริ่มลูบไล้เนื้อนวลอีกครั้งอย่างรักใคร่“ภูริชเธอเคยรักใครมั้ย
ตอนที่ 23 เด็กหนุ่มผู้คลั่งรัก NCหลังจากที่ภควดีวางสายที่คุยกับสามีเรียบร้อยแล้ว ภูริชเด็กหนุ่มก็โทรเข้ามาอีกรอบ ภควดีตัดใจที่จะไม่รับสายจากลูกศิษย์หนุ่มบ้ากามคนนี้ จนเธอได้ยินเสียงไลน์ของตนเองก็ดังขึ้น ภควดีจึงตัดสินใจอ่านข้อความที่เด้งขึ้นมา ก่อนจะเห็นว่าภูริชนั้นส่งคลิปร่วมรักอย่างดุเดือดเมื่อคืนมาให้เธอ ภควดีถึงกับรับไปไม่ได้จนแทบจะเป็นลมพอภูริชโทรกลับมาอีกครั้ง ภควดีตัดสินใจรับสายจากลูกศิษย์หนุ่ม“จะเอายังไงก็ว่ามา” หญิงสาวกระแทกเสียงไปอย่างโมโหทันทีที่กดรับสาย“เราคุยกันดี ๆ ก็ได้นะครับ...คุณครู อย่าเพิ่งใจร้อนกับผมสิคร๊าบ” เด็กหนุ่มเอ่ยทักทายอย่างอารมณ์ดี“ครูไม่แจ้งความจับเธอก็บุญแล้วนะ...ภูริช”“อย่าใจร้ายกับผมแบบนั้นสิครับ...คุณครูก็รู้ว่าผมรักคุณครูมากแค่ไหน”“รักเหรอ!!!..เล่นวางยาครู นี่นะเหรอคำว่ารักของเธอ” ภควดีต่อว่าเด็กหนุ่มด้วยอารมณ์โมโห“แล้วครูจะกลับคอนโด...ทำไมไม่บอกผม”“ก็แล้วทำไมครูต้องบอก”“อย่าคิดจะดื้อกับผมนะครับ...เพราะไม่เช่นนั้นละก็ เพื่อน ๆ ของผมทุกคนจะได้เห็นแน่ๆ ว่าครูสอนภาษาจีนที่เค้าลือว่าแซ่บน่ะเวลาแก้ผ้าอยู่บนเตียงมันจะเร่าร้อนเซ็กซี่แค่ไหน"“อย่าน
ตอนที่ 22 ขึ้นครู NCครูสาวค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของเด็กหนุ่มออกเผยให้เห็นหน้าแผงอกกว้างของภูริช ครูสาวถึงกับต้องกลืนน้ำลายที่หุ้นของลูกศิษย์คนนี้ช่างดีงามเหลือเกิน พอถอดข้างล่างดุ้นเอ็นอันเขื่องก็ดีดตัวขึ้นด้วยความต้องการจากนั้นครูสาวก็เริ่มให้ความสุขโดยดูดเลียจากล่างขึ้นบนด้วยอารมณ์ที่ร้อนแรงแห่งไฟตัณหา ไม่เว้นแม้แต่พวงไข่ทั้งสองข้างของเด็กหนุ่มเธอดูดเลียขึ้นมาเรื่อย ๆ ทั้งลิ้นและริมฝีปากของเธอที่นุ่มมันทำให้เด็กหนุ่มสยิวจนหายใจหอบนอนดูการกระทำของคุณครูสาวและลูบศีรษะให้เธออย่างรักใคร่“ผมรักคุณครูครับ” ภูริชลูบผมนุ่ม ๆ ของเธออย่างคลั่งไคล้แล้วเอ่ยขึ้นด้วยเสียงแหบพร่าครูสาวเงยหน้าขึ้นมาด้วยสายตายั่วยวน เธอดูดเลียจนขึ้นมาถึงแผงอกของเด็กหนุ่ม ความรู้สึกผิดชอบหมดหายไปสิ้นเหลือเพียงความต้องการที่ไม่อาจฝืนได้เท่านั้น ร่างบางของครูสาวถูกเปลื้องผ้าออกจนหมดสิ้น ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ ขึ้นมาคร่อมร่างอยู่บนตัวลูกศิษย์หนุ่มเธอก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากหยักของภูริชอย่างเร่าร้อน ขณะที่เด็กหนุ่มพยายามรั้งศีรษะของครูสาวเอาไว้เพื่อบดจูบก่อนจะสอดแท่งรักเข้าไปในโพรงสวาทอันอ่อนนุ่มจนครูสาวสะดุ้งเฮือก ภูริชรี
ตอนที่ 21 คลั่งรักครูสาว NCภูริชพาภควดีไปดูอุปกรณ์ในการทำเค้กที่อยู่ในครัว ก่อนที่ครูสาวจะคัดเลือกวัตถุดิบที่ใช้ในการทำเค้กออกมาวาง ระหว่างนั้นเด็กหนุ่มก็ชวนเธอคุยไปเรื่อย ๆ “วันจันทร์ตอนเย็นผมมีแข่งบาส คุณครูไปเชียร์ผมหน่อยได้มั้ยครับ”“อ๋อ.. ได้สิ แล้วต้องครูเอาป้ายไฟไปเชียร์ด้วยหรือเปล่าละ” หญิงสาวแกล้งประชด“โห่!!!..ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกครับ แค่คุณครูไปเชียร์ผมก็ดีใจแล้ว”“อันที่จริงเธอน่าจะบอกครูเร็วกว่านี้ จะได้ซื้อเค้กวันเกิดให้ซะเลย”“อย่าเลยครับ มันจะสิ้นเปลืองเปล่า” พอพูดจบเด็กหนุ่มก็ทำหน้าเศร้าลงทันที ภควดีเห็นดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะถาม ดูแล้วพ่อแม่ของเด็กหนุ่มคนนี้คงจะไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับลูกเท่าที่ควร“ภูริช!!! เธอมีอะไรในใจหรือเปล่า..เล่าให้ครูฟังได้นะ”“ไม่มีอะไรหรอก จริง ๆ แล้วคุณแม่ผมท่านก็อวยพรวันเกิดให้ทุกปีแหละ เดี๋ยวดึก ๆ ท่านก็คงมาโทรมา” สิ้นเสียงเด็กหนุ่มก็ยิ้มให้เธอ ภควดีรู้สึกว่าที่ภูริชเล่ามา เธอก็เคยรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน ซึ่งมันก็ไม่ต่างจากเขา เพราะในตอนเด็ก ๆ เธอก็ไม่เคยได้เค้กวันเกิดเลยสักชิ้น“ภูริชหยิบเนยสดให้ครูหน่อยสิ” ภูริชได้ยินดังนั้นก็รีบไปหยิบเน







