Share

CHAPTER 5 ขุดหลุมฝังตัวเอง

last update Last Updated: 2025-11-05 16:14:12

“อื้อออ”

เขาไม่เคยรู้สึกถึงความต้องการขนาดนี้มาก่อน ครั้งแรกที่เขาอยากจะขึ้นเตียงกับพิมพ์แพรดาว มือของเขาลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเธอ

“เธอทำอะไรฉันพิมพ์แพรดาว” เขากำลังต้องการเธออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“พี่ปริ้นท์ช่วยแพรด้วย...”

        เธอบิดกายไปมาด้วยความทรมาน ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่างจนแทบหายใจไม่ออก มือเล็กกำแน่นกับผ้าปูเตียง พยายามควบคุมอาการที่ไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร แววตาเธอพร่ามัว ฉ่ำวาวราวกับกำลังต่อสู้กับบางสิ่งที่เกิดขึ้นในร่างกาย

        “ไอ้อาเธอร์มึงนี่เล่นแรงไปนะ” เขารู้ว่าเธอถูกวางยา คงไม่พ้นฝีมือเพื่อนรักสารเลว เขากำลังจะลุกออกห่าง แต่มือบางคว้าเสื้อเขาไว้แน่น

        “พี่ปริ้นท์แพรร้อน”

        “ปะ...เห้ย เธอจะแก้ผ้าทำไม” เขารีบจับมือของเธอไว้ เมื่อคนตรงหน้ากำลังถอดชุดตัวเองเอก แต่สายตาของเขาปะทะเข้ากับทรวงอกอวบที่มีแผ่นปิดจุกติดไว้พอดี

        “แพรร้อน” เธอบิดตัวดึงเขาเข้ามาใกล้ มือบางลูบไล้แผ่นอกของเขา

        “ผู้หญิงร่านคงสมใจเธอแล้วสินะ” เลือดในกายพลุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย ใบหน้าของเขาอยู่ไม่ห่างจากเธอแค่คืบเดียว ก่อนที่เธอจะดึงเขาไปจูบ

        ริมฝีปากหนาบดคลึงไปมาดันลิ้นเข้าไปหยอกล้ออย่างไม่มีใครยอมใคร พิมพ์แพรดาวรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจจึงทุบหน้าอกเขาเบาๆ

        “ฉันจะทำให้เธอรีบถอนหมั้นให้ได้” เขากระชากชุดของเธอจนขาดติดมือ จ้องมองร่างงามที่นอนอยู่บนเตียง ปากหนาก้มลงงับเขาที่ทรวงอกอย่างแรง มือหนาเคล้นคลึงอย่างไม่ยอมแพ้

        “อื้อออ” เธอครางอย่างคนไม่มีสติ แอ่นหน้าอกตอบรับสัมผัสของเขา

        “อืม” เขาถูกใจหญิงสาวมากมือหนาเลื่อนลงไปใจกลางความเป็นสาว ก่อนจะแหวกขนเพชรแล้วสะกิดที่ติ่งเสียวเบาๆ

        “อะ อื้อออ” เธอยิ่งดิ้นด้วยความเสียวซ่านยามที่เขาออกแรง

        “ฉันไม่เลียให้โว้ย ไม่ใช่เมีย”

        แต่พูดไม่ทันขาดคำมือบางของเธอกดศีรษะเขาลงไป ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้กับกลีบดอกไม้งาม เขาจับเรียวขาแยกออกกว้างทำให้เห็นแบบเต็มตา จนเขาแอบกลืนน้ำลายลงคอ

        “รีบๆ สิ” เธอเร่งเร้าเขา

        “สั่งเก่งจริง” ลิ้นหนาค่อยๆ แตะสัมผัสกับติ่งเสียวเบาๆ ก่อนจะลากไล้ลิ้นลงมาตามกลีบร่อง และลิ้มรสน้ำหวานที่ไหลออกมา

        พิมพ์แพรดาวแววตาพร่ามัวกับการกระทำของเขา เธอดิ้นไปมาด้วยความทรมานยามที่เขาปรนเปรอให้

        “อ๊ะ เจ็บ”

        “เธอนี่มัน...” เขาพูดไม่ออกยามที่รูรักบีบรัดนิ้วของเขาแน่น เขาขยับนิ้วเข้าออกจากหนึ่งเป็นสองนิ้วและสามนิ้ว ลิ้นอุ่นร้อนปาดเลียน้ำหวานที่ไหลออกมา

        “แพร อ่าส์”

        “จะเสร็จแล้วเหรอ”

        เธอกำผ้าผ้าห่มแน่นหอบหายใจด้วยความเหนื่อย ก่อนจะกรีดร้องออกมาเพื่อระบายความเสียวซ่าน ช่องท้องเหมือนมีผีบินนับร้อยโบยบินอยู่

        ปรินวัชร์ลุกขึ้นจัดการเสื้อผ้าของตัวเองมือควานหาถุงยางอนามัยข้างหัวเตียง เขาจัดการสวมมันก่อนจะจับท่อนเอ็นมาจ่อที่ทางเข้าถูไถก่อนจะดันเข้าไปในครั้ง

        “อ๊ะ แพรเจ็บ ฮึก~” เธอทุบหัวไหล่เขาตากความเสียวซ่านก่อนหน้าแปรเปลี่ยนเป็นความเจ็บแสบไม่น้อย น้ำตาไหลเปรอะเปื้อน

        “อ่าส์ นี่เธอยังไม่เคยเหรอ” เขามองใบหน้าของเธอ แล้วก้มมองจุดเชื่อมที่มีเลือดไหลปนออกมา เขาไม่คิดว่าสมัยนี้ยังมีคนแบบนี้เหลืออยู่

        “อึก อย่า...”

        “อย่าดิ้นสิเธอเป็นคนเรียกร้องเอง” เขาเริ่มขยับเอวสอบเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มปรับตัวได้

        “อื้อ...อ่าส์”

        เขาจับเอวเธอไว้แน่นก่อนจะกระแทกสวนแรงขึ้นใส่ทันที เขาโยกเอวใส่เธออย่างต่อเนื่อง หนักทุกจังหวะจนร่างเธอสั่นไหวไปตามแรงที่ดันขึ้นมาซ้ำๆ เสียงครางของพิมพ์แพรดาวแตกพร่า มือทั้งสองข้างโอบแผ่นหลังเขาไว้แน่น

“พอ...พอแล้ว อ๊ะ! ไม่ไหวแล้ว!”

เขาไม่นึกสนใจเสียงหวานที่ร้องท้วงสักนิด ปรินวัชร์ยกสะโพกเธอขึ้นเพียงนิดแล้วกดกระแทกลงซ้ำในจังหวะที่รุนแรงกว่าเดิม

        จนปิ่นหญิงสาวลั่น สะโพกเด้งตอบอย่างลืมตัว ร่องรักของเธอบีบรัดแน่นจนแก่นกายอวบเจ็บขึ้นมานิดๆ เธอกำลังจะเสร็จอีกครั้ง

        “อื้อ พอแล้ว”

        “ฉันยังไม่พอ!” ฝ่ามือหนาบีบจับเอวเธอไว้แน่น เกร็งตัวส่งแรงไปอีกสองสามที ในที่สุดน้ำขาวขุ่นพุ่งกระฉูดอัดเต็มเครื่องป้องกันพร้อมเสียงทุ้มที่คำรามอย่างสุขสม ทั้งสองทิ้งกายแนบกันหอบหายใจหลังจบช่วงเวลาสวาทอย่างบ้าคลั่ง

        “ยังไม่พออีกรึไง”

        “แพรเปล่า”

        “เธอมันตอแหลเก่งจริงๆ อย่าดีใจไปหน่อยเลยถึงฉันจะเอาเธอก็ไม่ได้แปลว่าจะรัก”

        เขาดึงท่อนเอ็นออกพร้อมกับดึงถุงยางอนามัยทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดี ก่อนจะจับตัวเธอพลิกนอนคว่ำ เขาโน้มลงไปกระซิบข้างใบหู

        “ในเมื่อเป็นสินค้าก็ต้องใช้ให้คุ้ม”

        “ไอ้สาระเลว!” เธอเหนื่อยอยากพักผ่อนแต่เหมือนว่าเขาจะยังไม่ปล่อยให้เธอได้นอนง่ายๆ

        “พิมพ์แพรดาว!” เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคำหยาบคายออกจากปากของเธอ แต่ใครเขาสนใจกันสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของเขาน่าสนใจกว่าเยอะ

เขาดันเอ็นร้อนเข้าไปทันทีอยากสั่งสอนคนปากดี เขาขยับเอวสอบอย่างบ้าคลั่งจนลืมไปว่าตัวเองยังไม่ได้ป้องกัน แต่ถ้าจะให้เขาหยุดตอนนี้เขาทำไม่ได้

“อื้อ เบาๆ หน่อยมันจุก” เธอร้องประท้วงเพราะท่าหมาเข้ามาลึกมากจนเธอจุกท้องน้อยไปหมด

“อ่าส์ เธอนี่มันนังแม่มดชัดๆ” ไม่รู้ว่าทำอะไรให้เขาถึงได้ทำแบบนี้กับเธอ เขาโน้มตัวลงมาใช้มือกอบกุมทรวงอกอวบไว้หนึ่งข้าง ปากหนาลากไล้ไปทั่วแผ่นหลังขาวเนียนของอีกฝ่าย

“ฉันจะเสร็จอีกแล้ว โอ้ว” น้ำขาวขุ่นพุ่งกระฉูดอัดเต็มช่องรักจนล้นทะลักออกมาพร้อมเสียงคำรามอย่างสุขสม เขากดเอ็นร้อนไว้แบบนั้นไม่ยอมดึงออก

เธอรับรู้ถึงความอุ่นร้อนที่เข้ามาข้างในช่องท้อง แต่ไม่มีแรงเหลือจะต่อว่าเขา ใบหน้าสวยหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า

“อย่าเพิ่งหลับดิวะ พิมพ์แพรดาว ตื่น...” เขาดึงเอ็นร้อนออกมาจับเธอพลิกตัว เขาเขย่าตัวแรงแค่ไหนไม่มีท่าทีว่าจะตื่นขึ้นมา

“ยัยบ้านี่ฉันยังไม่อิ่มเลย” เขาหัวเสียนั่งมองคนหลับไปก่อน  เขาจ้องมองใบหน้าของอีกฝ่ายที่ผ่านมาทำไมเขาถึงไม่เคยสังเกตใบหน้าของพิมพ์แพรดาวเลย พอหญิงสาวหลับแบบนี้เหมือนกระต่ายตัวน้อยๆ ของเขา

“มึงคิดอะไรอยู่ ตื่นมาคงได้ไปฟ้องคุณแม่ว่าถูกรังแก” เขาคิดบทรอไว้เลยว่าเรื่องจะลงเอยแบบไหน

เขาเดินหายไปในห้องน้ำสักพักออกมาพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็กที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ เขาเช็ดเบาๆ ที่ตรงนั้นซึ่งมันเริ่มบวมแดงขึ้นมา พร้อมกับหาเสื้อผ้าใส่ให้อีกฝ่าย

“มึงโทรมาทำไมกลางดึก”

“อารมณ์ดีแบบนี้แสดงว่าคุณแพรได้เวอร์จิ้นมึงไปแล้วอ่ะดิ” อาเธอร์หัวเราะ

“เสือก!” เขาอาบจนใบหน้าแดงก่ำเมื่อถูกเพื่อล้อเลียนแบบนั้น

“ถือว่าเป็นประสบการณ์ครั้งแรก มันดีใช่ไหมล่ะ”

“แค่นี้นะ”

“เดี๋ยวดิ!”

“มึงรีบพูดมา”

“จ่ายมา 15 ล้าน!”

“อะไร 15 ล้าน มึงประมูลไป 10 ล้านไม่ใช่เหรอ แล้วไหนบอกไม่เอาแล้ว” เขาไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงิน

“10 ล้านค่าตัวคุณแพร 5 ล้านค่าปิดปากกูไง หรือมึงจะให้กูเอาไปพูดว่าอายุขึ้นเลข 3 เพิ่งจะเคยเอากับผู้หญิง”

“เออ! 15 ล้าน แล้วปิดปากให้เงียบ!” เขากดวางสายทันทีพร้อมกับส่งข้อความบอกลูกน้องให้จัดการเรื่องนี้ให้

สิ่งที่เพื่อนพูดมามันคือความจริงทั้งนั้นเขาไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ไม่ใช่ว่าไม่มีความต้องการ แต่เขาแค่ไม่อยากขึ้นเตียงกับผู้หญิงมั่วซั่ว

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ถึงจะร้ายก็ใช่ว่าจะไม่รัก (เกิดใหม่)   CHAPTER 30 รักครั้งสุดท้าย

    ปารินดา หรือน้องปาลิน อายุครบสองขวบเต็มในวันนี้ เด็กหญิงตัวอ้วนกลม ผิวขาวอมชมพูแก้มแดงเหมือนลูกแอปเปิล กำลังหัวเราะคิกคักอยู่กลางห้องนั่งเล่น เสียงหัวเราะใสๆ ของหนูน้อยกลายเป็นดนตรีที่ทำให้บ้านทั้งหลังอบอวลไปด้วยความสุข“ปาป๊า! ปาป๊า!” ปาลินวิ่งเตาะแตะเข้ามากอดขาพ่อแน่น ริมฝีปากเล็ก ๆ พูดอ้อแอ้แต่เต็มไปด้วยความรักปรินวัชร์ที่เมื่อก่อนขึ้นชื่อว่าเป็นชายหนุ่มเย็นชาและเด็ดขาดในทุกเรื่อง กลับยืนยิ้มกว้างเหมือนละลายไปกับท่าทีของลูกสาว เขาก้มลงอุ้มปาลินขึ้นแนบอก มือใหญ่ลูบหัวทุยเบาๆ“วันนี้วันเกิดลูกสาวปะป๊าใช่ไหมครับ คนดีอายุสองขวบแล้วนะ” น้ำเสียงของเขานุ่มจนพิมพ์แพรดาวที่ยืนมองอยู่เผลอยิ้มออกมา“อย่าตามใจมากนะคะ เดี๋ยวโตขึ้นจะดื้อ” พิมพ์แพรดาวพูดพร้อมกับเดินเข้ามาวางเค้กเล็กๆ บนโต๊ะ“ใครจะกล้าว่าลูกปะป๊าดื้อล่ะ ห้ามเลยนะ” เขาตอบทันที ทำเอาแพรหลุดหัวเราะออกมา“หวงลูกเกินไปแล้ว”“ก็ลูกสาวน่ารักจะตาย ใครมองแรงจะยิงทิ้งหมด!” เขาพูดจริงจังแต่สายตาเต็มไปด้วยความเอ็นดู เด็กหญิงหัวเราะคิกคักก่อนจะจุ๊บแก้มพ่อเสียงดัง“ปาป๊า จุ๊บ!” “เห็นไหมปาลินรักพ่อขนาดนี้ ใครจะมาแย่งไปพ่อไม่ยอมแน่” ปริน

  • ถึงจะร้ายก็ใช่ว่าจะไม่รัก (เกิดใหม่)   CHAPTER 29 โอกาสครั้งสุดท้าย

    พิมพ์แพรดาวเปิดประตูบ้านเข้ามาด้วยใบหน้าเรียบเฉียบ ก่อนจะโยนกระเป๋าสะพายลงบนโซฟาอย่างแรง เธอยังรู้สึกเลือดเดือดพล่านหลังจากรู้ความจริงว่าอาการบาดเจ็บของปรินวัชร์ เป็นเพียงแผนที่เขาใช้หลอกให้เธอเป็นห่วงและกลับมาอยู่ข้างเขา“แพรฟังฉันก่อน” ปรินวัชร์เปิดประตูเข้ามาในสภาพยังไม่ทันถอดสูท “ฟังทำไมคะ? จะให้ฟังคำโกหกของคุณอีกเหรอ แกล้งทำเป็นเจ็บตัวเพื่อให้แพรกลับไปดูแล มันสนุกนักใช่ไหม!” หญิงสาวหันขวับ“ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เธอโกรธ” เขาพูดเสียงอ่อน แต่สายตายังจริงจัง “ฉันแค่...”“แพรไม่อยากฟัง” น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อย ทั้งโกรธทั้งเสียใจ “แพรที่ทำไปเพราะอยากขอเธอแต่งงานอีกครั้ง ในหัวใจของเธอก็รักฉันมากเหมือนกันใช่ไหม” เขาก้าวเข้าไปใกล้ แต่เธอกลับถอยหนี“มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ คุณใช้ความเป็นห่วงของแพรเป็นเครื่องมือ!” เธอตะโกนใส่ก่อนหันหลัง “เธอจะเดินหนีฉันไปอีกเหรอ ทั้งที่รู้ว่าฉันรักเธอขนาดนี้” เขายืนนิ่งกำมือแน่น แววตาสำนึกเต็มเปี่ยมแต่ก็เจือด้วยความห่วงใย หญิงสาวหยุดฝีเท้าหันกลับมามอง พิมพ์แพรดาวยืนนิ่งน้ำตาคลอเบ้าเมื่อเห็นชายหนุ่มตรงหน้าคุกเข่าลงอีกครั้ง เสียงพ

  • ถึงจะร้ายก็ใช่ว่าจะไม่รัก (เกิดใหม่)   CHAPTER 28 มัดมือชก

    เช้านั้นแสงแดดอ่อนส่องลอดผ้าม่านเข้ามาในโถงบ้าน พริชเดินลงบันไดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขากำลังจะออกไปทำงาน แต่ทันทีที่หันมาก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตยับเล็กน้อย เดินออกมาจากห้องลูกสาวของตัวเองพอดี“สวัสดีตอนเช้าครับคุณพ่อ” ปรินวัชร์เอ่ยพร้อมรอยยิ้มสุภาพ แต่สายตานั้นกลับเจือความเจ้าเล่ห์อยู่ในที“คุณเข้ามาได้ยังไง” น้ำเสียงนิ่งแต่แฝงด้วยความไม่พอใจ “เมื่อคืนผมนอนนี่ครับ” เขายกมือเกาท้ายทอยนิดๆ ก่อนตอบอย่างไม่รู้สึกรู้สาคำตอบนั้นทำให้คนเป็นพ่อถึงกับพูดไม่ออก สีหน้าแข็งค้างไปชั่วขณะ ก่อนจะหันมองประตูห้องของแพรที่ยังปิดสนิท“คุณหมายความว่ายังไง” พริชเอ่ยช้าๆ พยายามควบคุมอารมณ์“ก็อย่างที่คุณพ่อได้ยินนั่นแหละครับ ผมแค่มาหาแพร แล้วเผอิญดึกไปหน่อยเลยนอนค้าง” เขายกยิ้มอย่างพอใจ“บ้านของฉันไม่ใช่ที่สาธารณะจะเดินเข้าออกได้อย่างสบายใจ” น้ำเสียงของพ่อเริ่มเข้มขึ้น“ผมรับรองครับว่าผมดูแลลูกสาวคุณพ่อเป็นอย่างดี” เขายังคงไม่สะทกสะท้าน “คุณมัน…!” พริชถึงกับถอนหายใจยาว เขาไม่รู้จะว่ากล่าวยังไงดีในขณะที่ชายหนุ่มตรงหน้าเพียงยิ้มบางๆ แล้วโค้งตัวเล็กน้อยเหมือนจะล้อเลียนอย่างม

  • ถึงจะร้ายก็ใช่ว่าจะไม่รัก (เกิดใหม่)   CHAPTER 27 ล้มเหลวอีกครั้ง

    เขากุมมือเธอไว้แน่นมองใบหน้าซีดขาวนั้นอย่างห่วงใย ดวงตาที่ไม่เคยอ่อนโยนต่อใครกลับเต็มไปด้วยความกังวล“แพรได้ยินฉันไหม”เปลือกตาของหญิงสาวค่อยๆ ขยับ เธอกะพริบตาปริบ ๆ มองไปรอบห้องสีขาว ก่อนจะเห็นเขานั่งอยู่ข้างเตียง สีหน้าดูอิดโรยแต่ยังพยายามยิ้มให้“คุณปริ้นท์แพรเป็นอะไรไป” เสียงเธอเบาแทบกระซิบ ความทรงจำสุดท้ายคือเวียนศีรษะจากที่มองพลุก่อนจะจำอะไรไม่ได้“เป็นลมน่ะ” เขาตอบเสียงนุ่ม พลางใช้นิ้วโป้งลูบหลังมือเธอเบาๆ “...” เธอลองขยับตัวแต่รู้สึกเวียนหัวจนต้องเอนกลับไป“ไม่ต้องคิดมาก แค่พักผ่อนก่อนนะ” เขาบอก แต่สายตากลับหลบไปทางอื่น“หมอบอกว่ายังไงบ้างคะ” พิมพ์แพรดาวขมวดคิ้ว“เอ่อ เรื่องนั้น...” เขาเงียบไปครู่หนึ่ง เหมือนกำลังรวบรวมความกล้าดวงตาคมเข้มสั่นระริกอย่างเห็นได้ชัด“ว่าไงคะ” เธอถามย้ำเสียงยังอ่อนแรงแต่แฝงความสงสัย “ท้อง...” เขาสูดหายใจลึก ก่อนเอ่ยเสียงแผ่วจนแทบเป็นกระซิบ“อะไรนะคะ?” เธอเบิกตากว้าง ไม่แน่ใจว่าฟังผิดหรือไม่ “หมอบอกว่าแพรท้อง” เขาพูดช้าๆ แล้วก้มหน้าลงมือที่จับมือเธอไว้แน่นขึ้นเล็กน้อยเธอชะงักไปทั้งตกใจทั้งสับสน ใจหนึ่งเต้นแรงอย่างไม่เข้าใจ ส

  • ถึงจะร้ายก็ใช่ว่าจะไม่รัก (เกิดใหม่)   CHAPTER 26 พิชิตหัวใจ

    ปรินวัชร์เดินออกมาจากห้องผู้ป่วยหลังจากเฝ้าไข้พิมพ์แพรดาวทั้งคืน เขาดูอิดโรยแต่แววตายังคงอ่อนโยนเมื่อคิดถึงหญิงสาวในห้องนั้น ชายหนุ่มกำลังจะก้าวเท้าออกจากทางเดินโรงพยาบาล ทว่ากลับสวนกับฟ้าวันใหม่พอดี“คุณปริ้นท์จะกลับแล้วเหรอคะ” น้ำเสียงของเธออ่อนลง ต่างจากครั้งก่อนที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและถือดี“อืม” เขาตอบสั้นๆ ไม่ได้มองหน้าเธอนานนัก เพียงแค่หยุดยืนเพราะมารยาท“เอ่อ…คุณปริ้นท์คะเรื่องของคุณที่ผ่านมาฟ้า...” “ไม่ต้องพูดหรอก ผมต่างหากที่ควรพูดก่อน” เขาหันกลับมามองหญิงสาว ดวงตาคมแต่สงบนิ่ง“เรื่องของคุณที่ผ่านมาผมขอโทษด้วยนะ ตอนนั้นผมไม่รู้หัวใจตัวเองดีพอ แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าคนที่ผมรักคือพิมพ์แพรดาว”“งั้นเหรอคะ อย่างน้อยฟ้าก็ดีใจที่คุณรู้ว่าความรักแท้เป็นยังไง” “ขอบคุณที่เข้าใจ” ปรินวัชร์พยักหน้าช้าๆ เขาพูด ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามองอีกเลย อาเธอร์มาถึงตามนัดในตอนสายของวันหยุด ร้านกาแฟประจำที่ทั้งคู่มักมานั่งคุยงานกันดูเงียบสงบกว่าทุกครั้งพอเขานั่งลง ปรินวัชร์ก็เปิดประเด็นขึ้นทันทีโดยไม่รอให้เพื่อนสั่งกาแฟด้วยซ้ำ“ผู้หญิงเขาชอบผู้ชายแบบไหนวะ” น้ำเสียงของ

  • ถึงจะร้ายก็ใช่ว่าจะไม่รัก (เกิดใหม่)   CHAPTER 25 ห่วงยิ่งกว่าชีวิต

    เสียงหวีดแหลมของเธอดังก้องเหนือแม่น้ำ ก่อนร่างบางจะร่วงลงจากดาดฟ้าเรือ เสียงน้ำกระเซ็นดังก้องสะท้อนกลางค่ำคืน แสงไฟจากเรือสะท้อนผิวน้ำระยิบระยับราวกับภาพฝันอันเลือนราง ตู้ม!“แพร!!!” เสียงตะโกนของปรินวัชร์ดังลั่น เขาไม่คิดแม้แต่วินาทีเดียว ร่างสูงพุ่งพรวดไปที่ราวเรือก่อนจะกระโดดลงไปในความมืดของสายน้ำเสียงกระแทกของร่างเขาดังตามมาอีกระลอก น้ำเย็นเฉียบปะทะทั่วตัว แต่เขาไม่สนใจสิ่งใดนอกจากหญิงสาวที่กำลังจมหายไปต่อหน้า“แพร! อยู่ไหน!” เขาตะโกนลั่น พยายามมองหาในความมืด ปรินวัชร์ดำผุดดำว่ายอย่างบ้าคลั่งกลางสายน้ำที่มืดมิดและเชี่ยวกราก สายลมยามค่ำพัดแรงจนคลื่นกระทบตัวเขาไม่หยุด จนเขามองเห็นหญิงสาวไม่รอช้าสักเสียววินาที ลูกน้องที่กระโดดลงมาช่วยต่างพากันไม่กลัวตาย ก่อนจะพาปรินวัชร์และพิมพ์แพรดาวขึ้นเรือได้อย่างปลอดภัย“แพร ลืมตาสิได้ยินไหม!” เขาตะโกนเรียกข้างหูน้ำที่เย็นเฉียบยิ่งทำให้เสียงของเขาสั่นเครือ เธอไม่ตอบร่างเล็กแน่นิ่งในอ้อมแขนปรินวัชร์กัดฟันแน่น“แพร! ได้ยินไหม!” เขาตะโกนอีกครั้ง ขณะตบเบาๆ ที่แก้มเธอน้ำที่ไหลตามเส้นผมของเธอหยดลงบนฝ่ามือเขาอย่างช้าๆ ใบหน้าของ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status