บทที่ 1

“อ้าขากว้าง ๆ ฉันบอกให้อ้าไง”

“พอแล้ว ฉันขอร้อง” เธอหนีบขาสองข้างของตัวเองไว้และพยายามต่อต้านเขา

“อย่ามาทำเป็นเล่นตัว ในเมื่อเลือกที่จะขายตัวก็สนองให้คุ้มกับเงินที่ฉันจ่ายไปหน่อย” เขาไม่ได้สนใจคำขอร้องนั้น แต่กลับจับขาสองข้างของเธอแยกออกจากกันสอดใส่เอ็นร้อนแล้วดันเข้าไปจนสุดในคราวเดียว “ผู้หญิงมันก็เหมือนกันหมด แค่เห็นเงินก็พร้อมยอมพลีกายแล้ว”

“ฉะ...ฉันเจ็บ” เธอเอามือดันอกเขาไว้ ส่งสายตาอ้อนวอนให้เขาอ่อนโยนกับเธอหน่อย แต่แววตาที่มองกลับมามีแต่ความเย็นชา

“...”

“อ๊ะ...คะ...คุณกำลังเข้าใจฉันผิด” นี่คือคำที่เธอพยายามพูดกับเขามาตลอด “ขอร้องล่ะปล่อยฉันไปเถอะ”

“ไม่!!”

“ฉันต้องไปสอบ...ขอร้องล่ะเชื่อฉันเถอะนะ” เธอพยายามอ้อนวอนเขา น้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มนวลสองข้างไม่สามารถทำให้เขาใจอ่อนได้เลย

แม้เธอจะมีท่าทางต่อต้านแต่เนื้อนุ่มภายในกลับตอดรัดเอ็นร้อนขนาดใหญ่ของเขาราวกับดีใจที่ได้สัมผัสกัน หญิงสาวรู้สึกเกลียดตัวเองที่ร่างกายของเธอกลับไม่รักดี

ความคับแน่นภายในทำให้ชายหนุ่มขบกรามแน่น เขาสนุกกำลังสนุกกับการได้เชยชมเรือนร่างนี้ ยิ่งเธอต่อต้านยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี

“พอเถอะ ฮึก ฉันไม่อยากทำแล้ว”

สายตาเย็นชาของคนบนร่างที่มองมายิ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกกลัวและเจ็บปวด เขาทำกับเธอราวกับว่าเธอเคยไปทำอะไรให้เขาโกรธแค้นมาก่อน ทั้ง ๆ ที่เธอจำได้ว่าเธอไม่เคยรู้จักเขา

“จิ๊!!...อย่าพูดมากได้มั้ย”

“อ๊ะ ๆ ๆ” แรงกระแทกที่ส่งไปครั้งแล้วทำให้เธอปวดระบมไปทั้งตัว ร่างกายของเธอแทบจะรับมันไม่ไหวแล้ว “อ๊า...”

“อ่าส์...” ชายหนุ่มครางออกมาอย่างสุขสม หลังจากที่ได้ปลดปล่อยไปเป็นรอบที่สอง

เขาก้มมองคนที่นอนตัวสั่นเทาอยู่ใต้ร่างของเขา

“ฮึก ๆ”

“เงียบ!!” เสียงตะคอกของเขาทำให้เธอสะดุ้งสุดตัว มือหนาข้างหนึ่งบีบแก้มของเธอไว้จนเธอรับรู้ถึงความเจ็บปวด “น่ารำคาญจริง ๆ”

เป็นวันที่สามแล้วที่เธอติดแหง็กอยู่ที่นี่ เพราะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงขายตัว เธอเลยถูกเขาซื้อมาแต่เขากลับติดใจ เมื่อมารู้ภายหลังว่าเขาโชคดีที่ได้สาวบริสุทธิ์มาเชยชม เขาเลยยอมจ่ายเงินเพิ่มให้เธอเพื่อสนุกกับเรือนร่างของเธอต่อ แม้หญิงสาวจะพยายามอธิบายยังไงเขาก็ไม่ฟัง

“นายครับ” ลูกน้องวิ่งหน้าตาตื่นมาหาเจ้านายที่เพิ่งลงจากรถ

“ว่าไง” ชายหนุ่มหันไปถามอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก

“หาเธอไม่เจอครับ”

“ผู้หญิงคนเดียว พวกแกหาไม่เจออย่างนั้นเหรอ เป็นแบบนี้ฉันจะกล้าไว้ใจให้พวกแกทำงานใหญ่ได้ยังไงวะ” ท่าทางฉุนเฉียวของเจ้านายทำให้ลูกน้องรีบก้มหน้าลงเพราะความกลัว

เมื่อคืนตอนที่เขาเดินทางไปต่างจังหวัด ลูกน้องได้โทรไปแจ้งกับเขาว่าหญิงสาวที่เขาซื้อมาเมื่อสามวันก่อนหนีออกจากคอนโดของเขาไปแล้ว เขาจึงสั่งให้ลูกน้องออกตามหาและนำตัวของเธอกลับมาให้ได้ แต่พอได้ยินว่าหาเธอไม่เจอก็ยิ่งทำให้เขาโกรธ

“ขอโทษครับนาย แต่เธอหายไปโดยไร้ร่องรอยเลยนะครับ”

“ไปขอดูกล้องวงจรปิดของคอนโดเดี๋ยวนี้” เขาออกคำสั่ง

“คะ...ครับนาย”

“ส่วนแก ไปตระเวนดูตามสถานีตำรวจ” เขาหันไปหาลูกน้องอีกคน

“ครับนาย”

“เธอหนีฉันไปไม่พ้นหรอก” เขากำหมัดแน่นด้วยความเจ็บใจ เงินที่เขาจ่ายให้เธอจำนวนมหาศาล เขายังตักตวงความสุขจากเรือนร่างของเธอไม่คุ้มกับเงินที่เสียไปเลย

สามวันต่อมาบนโต๊ะกินข้าวในบ้านหลังใหญ่ ตอนนี้มีสมาชิกทั้งหมด 6 ชีวิตกำลังร่วมรับประทานอาหารกัน ไม่บ่อยนักที่ลูกชายคนกลางจะกลับมาบ้าน บนโต๊ะอาหารวันนี้จึงมีเมนูหลากหลายกว่าปกติ

“ฉันว่าแกวางมือเถอะ” อคิณพี่ชายคนโตของบ้านเอ่ยขึ้น “มาช่วยกันดูแลบริษัทดีกว่า”

“ธุรกิจของผมก็มากมาย ผมไม่มีเวลามาช่วยพี่ดูแลบริษัทหรอก”

“ธุรกิจสีเท่าพวกนั้นนะเหรอ” เขามีน้ำเสียงเย้ยหยั่น เพราะไม่ชอบใจนักที่น้องชายเดินทางสายนี้ “ไม่รู้จะถูกสั่งปิดเมื่อไหร่”

“ทุกวันนี้ผมก็ไม่เห็นมีใครกล้าเข้ามายุ่งกับธุรกิจของผมนี่ครับ” เขาพูดด้วยท่าทางมั่นใจ เพราะเชื่อว่าบารมีของเขาในตอนนี้ไม่มีใครทำอะไรเขาได้

“ฉันเตือนแกครั้งสุดท้าย วันหนึ่งที่แกเห็นคนที่แกรักต้องตกอยู่ในอันตราย ตอนนั้นมันจะทำให้แกทุกข์ทรมานที่สุด”

เพราะเขาเคยผ่านช่วงเวลานั้นมาแล้ว ด้วยความที่เป็นลูกคนโตเขาเลยต้องรับช่วงต่อจากผู้เป็นพ่อ แต่แล้ววันหนึ่งเมื่อเขามีคนรัก เขากลับคิดที่จะวางมือเพราะไม่อยากให้คนรักต้องอยู่ในอันตราย ทุกอย่างเลยตกมาอยู่ในความรับผิดชอบของ อเล็กซ์ ลูกชายคนกลางของบ้าน

“ผมไม่เถียงพี่หรอกนะ แต่นี่ก็ชีวิตผมผมดูแลตัวเองได้”

อเล็กซ์เป็นหนุ่มหล่อร่างสูง เขาเป็นคนที่มั่นคงในความรักคนหนึ่ง แต่แล้ววันหนึ่งก็เกิดจุดเปลี่ยนในชีวิตจึงทำให้เขากลายเป็นหนุ่มเพลย์บอย มองผู้หญิงเป็นเพียงที่รองรับอารมณ์ ใช้เงินซื้อพวกเธอมาเพื่อบำเรอความไคล่ของเขาเท่านั้น

“พี่อเล็กซ์” เสียงหวาน ๆ ของหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เอ่ยเรียกพี่ชาย

“มีอะไร”

“ทานข้าวเสร็จมีเรื่องจะคุยกับพี่หน่อย”

เพราะเรื่องที่เธอจะคุยเป็นเรื่องที่เธอกังวลมาหลายวันแล้ว เพราะพี่ชายเป็นมาเฟียเธอเชื่อว่าเขาจะช่วยเธอได้

“ว่าไง” อเล็กซ์ที่เดินตามน้องสาวออกมาถามขึ้น

“ช่วยอะไรหนูหน่อยได้มั้ย”

“อะไร”

“ช่วยตามหาเพื่อนหนูให้หน่อย” เพื่อนของเธอหายไปหลายวันอย่างไร้ร่องรอย ไม่มีใครรู้ว่าเธอหายไปไหน ไปหาที่ห้องเช่าก็ไม่เจอ

“ทำไมต้องหา แล้วเพื่อนหายไปไหน”

“ไม่รู้สิ วันก่อนมันบอกหนูว่าทำพาร์ทไทม์เสร็จจะรีบกลับ พอถึงวันสอบมันก็หายไป หนูพยายามติดต่อหลายครั้งแล้ว แต่ติดต่อไม่ได้เลย”

“มีรูปมั้ย”

“เดี๋ยวนะ” หญิงสาวว่าพลางหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมาเปิดภาพของเพื่อนสนิทแล้วส่งให้พี่ชายของเธอดู

ชายหนุ่มนิ่งไปเขารู้สึกชาไปทั้งตัว คนในภาพคือคน ๆ เดียวกันกับที่เขาตามหาอยู่เหมือนกัน แสดงว่าคืนนั้นที่เธอพยายามบอกเขาคือเรื่องจริง...