วันเกิด

วันต่อมา....

เธอยกกระเป๋าของทั้งสองคนออกมารอรถตู้ที่จะมารับหน้าบ้านโดยที่ทั้งสองไม่ได้ช่วยเธอยกอะไรเลย

"อยู่เฝ้าบ้านละไม่ใช่ออกไปแรดๆ ข้างนอก"

น้ากินรีหันมาพูดกับเธอโดยมีปลายฝนยืนถ่ายรูปกับชุดสวยๆ ของตัวเอง ซึ่งเงินที่ซื้อก็คงเป็นค่าเทอมเธอที่โดนทั้งคู่ริบไปเมื่อวันก่อน

"มึงบอกใครวะนังรี"

ป้าอ้อยคนข้างบ้านตะโกนมาถามขณะที่แกกำลังยืนตากผ้าที่หน้าบ้าน

"กูก็บอกนังฟ้าสิ แกจะมาถามทำไมนังอ้อย"

"กูนึกว่ามึงบอกผิดคนซะอีกเพราะคนที่แรดๆๆ น่ะไม่น่าจะใช่นังฟ้านะ"

"ป้าว่าใคร!!! แก่แล้วก็สงบปากสงบคำไว้บ้างนะปากแกว่งหาส้นตีนจริงๆ "

"แล้วกูได้เอ่ยชื่อมึงเหรอวะนังฝน กินปูนร้อนท้องนะมึงอ่ะ"

"แม่อิป้าอ้อยมันด่าฝนว่าแรดน่ะแม่"

"รู้ตัวด้วยเว้ย555555"

"ฝากไว้ก่อนเถอะนะ"

"ไม่รับฝากเว้ย"

หลังจากที่รถมารับทั้งสองคนไปเธอก็กำลังจะเดินเข้าบ้านเพื่อทำงานบ้านที่ค้างไว้แต่พอดีป้าอ้อยเรียก

"ฟ้าเอ้ยฟ้า"

"จ๋าป้าอ้อย"

"วันนี้ป้าทำแกงสายบัวปลาทู ป้ารู้ว่าเอ็งชอบอ่ะป้าแบ่งให้"

ป้าอ้อยยื่นแกงสายบัวปลาทูมาให้เธอเธอรีบรับไว้เพราะเกรงใจที่แกยกมาให้เป็นหม้อ

"ขอบคุณนะคะป้าอ้อย ฟ้าไม่ได้กินนานแล้ว"

"แล้วนี่พ่อเอ็งยังไม่กลับมาอีกเหรอรอบนี้ไปเป็นเดือนเลยนะ"

"จ้ะป้ารอบนี้พ่อไปไกลด้วยน่ะ"

"แม่เลี้ยงเอ็งนี่ก็เกินไปนะแทนที่จะช่วยพ่อเอ็งทำงาน วันๆ เอาแต่เล่นไพ่เงินพ่อเอ็งส่งมาเท่าไหร่มันก็ไม่พอหรอก" เธอได้แต่รับฟังแต่ไม่ได้ออกความคิดเห็นอะไร

"เออปีนี้เอ็งเรียนจบแล้วใช่ไหม"

"ใช่จ้ะ"

"แล้วคิดไว้หรือยังว่าจะเรียนต่ออะไร"

"ฟ้าคงไม่ได้เรียนต่อหรอกจ้ะ"

"อ้าวทำไมล่ะ จบแค่มอหกหางานยากนะ"

"ฟ้าสงสารพ่อ ทุกวันนี้พ่อต้องลำบากหาเงินมาช่วยจ่ายค่าเทอมให้ฟัา ฟ้าเลยคิดว่าจะหางานทำเก็บเงินแล้วค่อยลงเรียนภาคค่ำเอาน่ะจ่ะ"

"ป้าว่าถ้าเอ็งยังอยู่ที่นี่อย่าหวังเลยว่าจะได้มีเงินเก็บเพราะแม่เลี้ยงเอ็งน่ะคงจะมาเอาไปหมด"

"ถ้ามันเป็นแบบนั้นก็ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ"

"เห้อป้าสงสารเอ็งนะฟ้าเห็นเอ็งมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยตั้งแต่แม่เอ็งอุ้มท้องเอ็ง ถ้าแม่เอ็งยังอยู่เอ็งคงไม่ลำบากแบบนี้ไม่ต้องมาเป็นขี้ข้าสองแม่ลูกนั่น"

"ชีวิตคนเรามันไม่ได้มีทางเลือกมากนักหรอกจ้ะป้า อะไรทนได้ฟ้าก็จะทน ถึงยังไงน้ากินรีก็เลี้ยงฟ้ามา ปลายฝนก็เป็นน้องสาวของฟ้า"

"สักวันความดีจะทำให้ชีวิตเอ็งเจอแต่เรื่องดีๆ นะ" "ขอบใจนะจ้ะป้าที่อวยพรฟ้า"

"เอ้อออ ป้าเพิ่งนึกขึ้นได้ วันก่อนไอ้ทัพมันมาจากเชียงรายมาเยี่ยมป้ามันบอกว่าโรงแรมที่มันทำงานอยู่น่ะเขากำลังขยายกิจการเห็นมันบอกเขารับสมัครพนักงานทุกตำแหน่งมันบอกป้าว่าถ้ามีคนที่สนใจอยากทำงานก็ลองไปกรอกใบสมัครไว้ แต่ถ้าอยู่ไกลก็ส่งเอกสารทางอะไรของมันนะเมลเมลอะไรนี่แล่ะ"

"อีเมล์ป่าวจ้ะ"

"เออนั่นแล่ะอีเมล์ ขนาดไอ้ทัพจบแค่มอสามได้เงินเดือนเกือบสองหมื่น แถมยังเลี้ยงข้าวฟรีสามมื้อมีที่พักให้อยู่ฟรีด้วย ป้าว่าถ้าเอ็งสนใจก็ลองส่งใบสมัครดูนะ เอ็งจบตั้งมอหกเงินเดือนน่าจะเยอะกว่าไอ้ทัพ เอ็งจะได้มีเงินเก็บเอาไว้เรียนต่อและที่สำคัญเอ็งจะได้ไปให้พ้นๆ บ้านหลังนี้"

"ขอบใจป้ามากนะจ้ะไว้ฟ้าจะลองเก็บเอาไปคิดดูนะ"

หลังจากเข้าบ้านมาเธอก็ทำงานบ้านทุกอย่างจนเรียบร้อยและกำลังจะไปอาบน้ำ

ตู๊ดดดดดด ตู๊ดดดดด เสียงมือถือรุ่นเก่าเก็บของเธอดังขึ้นเธอจึงรีบเดินไปหยิบมาดูว่าใครโทรมาปรากฏว่าเป็นแอนนี่

"ว่าไงแอนนี่"

"สรุปว่าเธอจะไปมั้ยงานวันเกิดแฟนเธอน่ะ"

"ยังไม่รู้เลย"

"อะไรของเธอ"

"คือเราไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยเพราะคิดว่าไม่ได้ไป"

"แล้วอยากไปมั้ยล่ะ"

"ก็....."

"ฉันจะไปรับละกันจะโกหกแม่เลี้ยงเธอให้"

"น่ารีไม่อยู่"

"งั้นก็ทางสะดวกอ่ะดิ งั้นเดี๋ยวฉันจะไปรับนะเตรียมตัวให้พร้อม ใส่ชุดสวยๆ ล่ะ"

"ชุดสวยๆ เหรอ....เราไม่มีหรอก"

"ไม่เป็นไรฉันจะจัดการให้เอง รับรองคืนนี้แกต้องสวยเหมาะสมกับเจ้าของวันเกิดแน่นอน"

"แล้วเราต้องโทรบอกสกายมั้ยว่าเราจะไป"

"ไม่ต้องบอกเดี๋ยวไม่เซอไพรส์"

"อื้มมงั้นก็ได้ เรารอที่บ้านนะ"

และสองชั่วโมงต่อมาเธอก็นั่งรถของแอนนี่มาถึงบ้านของสกายซึ่งภายในงานเสียงดนตรีดังมาก เธอเห็นเพื่อนเขาหลายๆ คนทั้งหญิงทั้งชายเกือบสิบคนกำลังเต้นกำลังดื่มกันอย่างสนุกสนานแต่เธอไม่เห็นเขานะ สงสัยจะอยู่ในบ้านมั้ง ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอมาที่นี่

"ลงมาสิคะเจ้าหญิง หวังว่าคืนนี้คงไม่ต้องรีบกลับก่อนเที่ยงคืนนะ"

"อย่าแซวได้ไหมแอนนี่"

"อ่ะ อ่ะ ไม่แซวก็ได้ ป่ะเข้าไปข้างในกัน" แอนนี่จูงมือเธอเข้ามาภายในงาน เธอมองหาสกายทั่วงานแต่ก็ไม่เจอ จนเธอเห็นปืนเพื่อนสนิทของสกายเดินออกมาจากในบ้าน

"ปืน"

"พี่ฟ้า!!! "

"สกายอยู่ไหนเหรอพี่มองหาไม่เจอเลย"

"เอ่ออ มัน เอ่ออ มันแต่งตัวอยู่ข้างบน เดี๋ยวผมไปเรียกมันลงให้นะ"

"ปืนดูท่าทางแปลกๆ นะ" แอนนี่บอกกับเธอซึ่งเธอก็คิดเหมือนกัน

สิบนาทีต่อมาปืนกับสกายก็เดินออกมาจากบ้านพร้อมกันตามมาด้วยเหมียวเพื่อนสนิทของสกายอีกคนแต่กับเหมียวเธอไม่เคยพูดหรือคุยด้วยเพราะทุกครั้งที่เธอกับสกายอยู่ด้วยกันเธอจะไม่เห็นเหมียวอยู่ตรงนั้น

"สวยจังแฟนใครวะ" คำแรกที่สกายชมเธอซึ่งก็ทำให้เธอเขินจนทำตัวไม่ถูก ที่เขาชมก็เพราะวันนี้แอนนี่เปลี่ยนโฉมเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า แว่นที่เคยใส่ก็ถูกถอดเก็บแล้วใส่คอนแทคเลนส ส่วนชุดที่ใส่ก็เป็นแบบชุดราตรีสั้นสีฟ้าเปิดไหล่กับรองเท้าคัชชูสีขาว

"ฝีมือพี่เองแล่ะเป็นไงสวยสมกับเป็นแฟนเจ้าของงานวันเกิดป่ะ"

"สวยดิ สวยมากไม่คิดว่าจะสวยได้ขนาดนี้"

"ชมเกินไปมั้ย ฟ้าไม่สวยขนาดนั้นสักหน่อย"

"ฉันบอกสวยก็คือสวยจบนะ ว่าแต่เธออยู่ได้ถึงกี่โมง"

"เอ่อ คือต้องถามแอนนี่ว่ากลับกี่โมง"

"ฉันอยู่ได้ไม่นานหรอกเพราะต้องเอาของไปให้พ่อเธอจะกลับพร้อมฉันเหรอ"

"อื้มมม"

"ไม่ได้ดิ เธอเป็นแฟนฉันนะเธอต้องอยู่เป่าเค้กกับฉันก่อนไม่งั้นฉันโกรธเธอจริงๆ นะ"

"แต่ว่า..."

เอางี้ถ้าแกจะกลับก็ให้สกายไปส่งแล้วกันนะ ได้ไหมสกาย"

"อื้มได้เดี๋ยวฉันจะไปส่งเอง"