Lahat ng Kabanata ng ทวงรักคืนหัวใจ: Kabanata 1 - Kabanata 10

"แม่นังฟ้ามันกลับมาแล้ว"เสียงของปลายฝนน้องสาวต่างแม่ของปลายฟ้าตะโกนเข้าไปในบ้านเมื่อเห็นปลายฟ้าที่เดินหิ้วกระเป๋านักเรียนกลับเข้าบ้านมา"มาแล้วเหรอนังตัวดี"กินรีซึ่งมีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยงของปลายฟ้าเอ่ยถามลูกเลี่้ยงที่นางเกลียดยิ่งกว่าอะไร"น้ารีมีอะไรให้ฟ้าทำเหรอคะ""เงินอยู่ไหน""เงินอะไรคะ""ก็เงินที่พ่อแกโอนมาให้ไง เอามา"กินรีแบบมือรอเงินจากลูกเลี้ยงแต่.."นั่นมันเงินค่าเทอมฟ้าค่ะพ่อโอนมาให้เพื่อให้ฟ้าเอาไปจ่ายค่าเทอม""แต่ฉันจะเอาเพราะนั่นมันก็เงินที่ผัวฉันหามาเหมือนกัน แกรู้ไหมว่าเดือนนี้พ่อแกส่งเงินมามันไม่พอใช้เพราะต้องเจียดเอาไปให้แกจ่ายค่าเทอมยังไงล่ะ เพราะฉะนั้นแกเอาเงินนั่นมา""ฟ้าให้ไม่ได้จริงๆ เพราะเทอมที่แล้วน้ารีก็เอาไปพรุ่งนี้ฟ้าต้องเอาไปจ่ายที่โรงเรียนไม่อย่างงั้นฟ้าจะไม่มีสิทธิ์สอบ""นั่นมันเรื่องของแกไม่ใช่เรื่องของฉัน เอามา!!! " กินรียื้อยุดฉุดกระชากกระเป๋านักเรียนของปลายฟ้าเพื่อจะค้นหาเงินส่วนปลายฝนก็เข้ามาค้นที่ตัวของปลายฟ้าเพื่อหาเงินเพราะคิดว่าปลายฟ้าคงไปเบิกมาจากธนาคารแล้ว"แม่จ๋าฝนเจอแล้วจ้ะ"ปลายฝนเจอปึกเงินที่อยู่ในกระเป๋าประโปรงนักเรียนของพี่สาวต่างแม่ก่

ปลายฟ้า...แต่เธอกับสกายแม้จะได้ชื่อว่าเป็นแฟนกันแต่เราไม่เคยจะได้ไปไหนด้วยกันเลยสักครั้งนั่นเพราะเธอไม่มีเวลานั่นเอง ซึ่งเขาก็บ่นมาตลอดไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากไปแต่เธอไปไม่ได้เพราะหลังเลิกเรียนเธอต้องรีบกลับไปทำงานบ้านทุกอย่างทั้งกวาดบ้านถูบ้านซักผ้าล้างจานทำกับข้าวกว่าจะได้นอนก็ดึกมากแล้วตอนเช้าก็ต้องตื่นมาทำกับข้าวให้คนในบ้านอีกเวลาของเธอหมดไปกับการเรียนแล้วก็งานบ้าน จะหาเวลาไปเที่ยวเหมือนวัยรุ่นคนอื่นๆ น่ะไม่มีหรอกซึ่งต่างกับน้องสาวต่างแม่ของเธอที่เที่ยวทุกวัน เธอเองก็น้อยใจกับโชคชะตาของตัวเองเหมือนกันนะบางคืนก็กอดรูปแม่แล้วก็ร้องไห้แล้วก็หลับไปทั้งน้ำตาแม่ของเธอเสียไปตั้งแต่เธอายุได้แค่สามขวบด้วยโรคมะเร็งหลังจากที่แม่จากไปไม่นานพ่อก็แต่งงานใหม่กับน้ากินรีซึ่งเป็นเพื่อนสนิทแม่ ตอนนั้นเธอก็ดีใจนะที่จะมีน้ากินรีเป็นแม่เพราะเมื่อก่อนตอนแม่เธอยังอยู่น้ากินรีดีกับเธอมาก แต่พอได้มาเป็นแม่เลี้ยงเธอความใจดีก็หายไปทันทีเหมือนคนละคนและยิ่งพอน้ากินรีตั้งท้องแล้วคลอดปลายฝนออกมาเธอก็กลายมาเป็นเหมือนหมาหัวเน่าที่ไม่มีใครสนใจพ่อก็เอาแต่ใส่ใจปลายฝน บางวันเธอก็ไม่ได้กินข้าวเพราะโดนปล่อยทิ้งไว้ที่บ้านค

วันต่อมา....เธอยกกระเป๋าของทั้งสองคนออกมารอรถตู้ที่จะมารับหน้าบ้านโดยที่ทั้งสองไม่ได้ช่วยเธอยกอะไรเลย"อยู่เฝ้าบ้านละไม่ใช่ออกไปแรดๆ ข้างนอก"น้ากินรีหันมาพูดกับเธอโดยมีปลายฝนยืนถ่ายรูปกับชุดสวยๆ ของตัวเอง ซึ่งเงินที่ซื้อก็คงเป็นค่าเทอมเธอที่โดนทั้งคู่ริบไปเมื่อวันก่อน"มึงบอกใครวะนังรี"ป้าอ้อยคนข้างบ้านตะโกนมาถามขณะที่แกกำลังยืนตากผ้าที่หน้าบ้าน"กูก็บอกนังฟ้าสิ แกจะมาถามทำไมนังอ้อย""กูนึกว่ามึงบอกผิดคนซะอีกเพราะคนที่แรดๆๆ น่ะไม่น่าจะใช่นังฟ้านะ""ป้าว่าใคร!!! แก่แล้วก็สงบปากสงบคำไว้บ้างนะปากแกว่งหาส้นตีนจริงๆ ""แล้วกูได้เอ่ยชื่อมึงเหรอวะนังฝน กินปูนร้อนท้องนะมึงอ่ะ""แม่อิป้าอ้อยมันด่าฝนว่าแรดน่ะแม่""รู้ตัวด้วยเว้ย555555""ฝากไว้ก่อนเถอะนะ""ไม่รับฝากเว้ย"หลังจากที่รถมารับทั้งสองคนไปเธอก็กำลังจะเดินเข้าบ้านเพื่อทำงานบ้านที่ค้างไว้แต่พอดีป้าอ้อยเรียก"ฟ้าเอ้ยฟ้า""จ๋าป้าอ้อย""วันนี้ป้าทำแกงสายบัวปลาทู ป้ารู้ว่าเอ็งชอบอ่ะป้าแบ่งให้"ป้าอ้อยยื่นแกงสายบัวปลาทูมาให้เธอเธอรีบรับไว้เพราะเกรงใจที่แกยกมาให้เป็นหม้อ"ขอบคุณนะคะป้าอ้อย ฟ้าไม่ได้กินนานแล้ว""แล้วนี่พ่อเอ็งยังไม่กลับมาอีก

ปลายฟ้า...'อืมจะออกไปละ" สกายตอบกลับเหมียวออกไปอต่ตัวเองก็ยังไม่ลุกจากเก้าอี้และเธอก็ยังอยู่บนตักของสกายอยู่"เร็วดิ เพื่อนก็รออยู่อ่ะตัวเองเป็นเจ้าของวันเกิดแท้ๆ กลับปล่อยเพื่อนไว้ข้างนอกแล้วตัวเองก็มานั่งจู๋จี๋อี๋อ๋ออยู่กับ....แฟน!!! สองต่อสองทำแบบนี้ได้ไง เสียมารยาท"เหมียวพูดด้วยน้ำเสียงกระแทกแดกดันจนเธอรู้สึกไม่ดีเหมือนกับว่าตัวเองเป็นสาเหตุให้เขาทิ้งเพื่อนที่มาร่วมงานวันเกิดเพ่อมาอยู่กับเธอ"เออกำลังจะออกไปนี่ไงแม่งพูดมากว่ะ"สกายหัวเสียที่โดนเหมียวต่อว่า ตัวเธอเองจึงรีบลุกออกจากตักเขาทันทีแล้วเขาก็ลุกตาม"ฟ้าจะออกไปเป่าเค้กด้วยกันมั้ย" สกายหันมาชวนเธอให้ออกไปด้วยกันสายตาไม่พอใจของเหมียวก็ส่งผ่านมาถึงเธอทันที เธอคิดว่าเหมียวคงไม่พอใจที่สกายเอาแต่ขลุกอยู่กับเธอจนไม่ยอมออกไปสนุกกับเพื่อนข้างนอกเธอจึงคิดว่าเธอรออยู่ข้างนี้ดีกว่าเพราะเอาจริงๆ เธอก็ไม่ได้รู้จักหรือสนิทกับใครเลยสักคน"ฟ้ารอข้างในนี้ดีกว่ารู้สึกมึนๆ หัวน่ะ" คงเป็นเพราะน้ำสีฟ้าที่เขาบอกว่าไม่เมานั่นแล่ะที่ทำให้เธอรู้สึกตาจะเบลอๆ นี่แค่เธอจิบไปไม่กี่คำเองนะ"งั้นเดี๋ยวมานะครับ " จุ๊บ เขาจุ๊บเธออีกครั้งก่อนจะลุกตามเหมียว

สกาย...."ฟ้า...พร้อมมั้ย"เธอไม่ตอบเพียงแค่พยักหน้าเท่านั้นซึ่งมันคือคำตอบว่าเธอพร้อมแล้วแม้สีหน้าของเธอจะไม่มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ตาม เขาค่อยๆ ดันท่อนเอ็นที่ขยายตัวเต็มดันเข้าไปภายในร่องคับแคบที่เขามั่นใจว่าไม่เคยมีใครได้สัมผัสนอกจาอเขาเพียงคนเดียว เขารู้ว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกของเธอและเขาก็รู้ว่าเธอต้องเจ็บมาก แต่ถามว่าเขาจะหยุดมั้ยถ้าเธอร้องขอให้หยุด...ก็คงไม่เพราะกว่าที่เขาจะมีวันนี้กว่าจะหลอกล่อเธอมาได้เขาต้องอดทนรอมานานเขาไม่โง่ปล่อยเธอไปง่ายๆ ถ้าตราบใดที่เขายังไม่ได้ลิ้มลองรสชาติของผู้หญิงที่ไม่ใช่สเป๊กของเขาเลยอย่างปลายฟ้า ผู้หญิงที่เฉิ่มเชยที่สุดในโรงเรียนกึก!!!"กรี๊ดดดดดด อื้อออเจ็บ มันเจ็บ ฮืออออ"แล้วก็เป็นอย่างเขาคิด"ขอโทษนะครับ"เขาก้มลงจูบไปที่ริมฝีปากอิ่มคู่นั้น แต่เขาไมได้รู้สึกผิดหรอกนะ"เอาออกไปได้มั้ย ฮือออ ฟ้าเจ็บ"เธออ้อนวอนเขาทั้งน้ำตา แต่เขาไม่สามารถทำให้เธอได้"กายทำไม่ได้ ถ้าฟ้าให้เอาออกกายต้องตายแน่ๆ ""ฮืออ แต่ฟ้าเจ็บนี่ ฮึก ฮึก กายใจร้าย ฮือออ"เขารีบเช็ดน้ำตาให้กับคนใต้ร่างเพราะเริ่มจะสงสารแล้วแต่เขาก็สงสารตัวเองด้วยเหมือนกันถ้าต้องถอดตัวตนออกจากร่อง