Home / โรแมนติก / ทอร์ช Mafia / บทที่ 7 เกลียด | NC

Share

บทที่ 7 เกลียด | NC

Author: ณณัท
last update Last Updated: 2025-11-20 18:45:00

บทที่ 7 เกลียด

"ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจอคนเลวๆแบบนี้ คิดถึงแดดดี๊... ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้?" ตั้งแต่เธอคุยกับพ่อวันนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว ปกติเธอจะคุยกับผู้เป็นพ่อแทบทุกวัน

แกร๊กกกก~

เสียงทอร์ชเปิดประตูเข้ามาในห้อง ฉันออกจากโรงพยาบาลได้สามวันแล้ว กลับมาที่เกาะปีศาจเหมือนเดิม เขาถือถาดข้าวมาให้เธอ แล้วทำท่าจะออกจากห้องโดยไม่ได้พูดอะไร

"คุณ"

"..."

"ฉันอยากคุยกับพ่อ ขอยืมโทรศัพท์หน่อยได้ไหม

"จะคุยอะไรนักหนา"

"ฉันไม่ได้คุยกับพ่อนานแล้ว ปกติฉันจะคุยกับพ่อแทบทุกวัน ฉันแค่อยากรู้ว่าท่านเป็นยังไงบ้าง"

"มันยังไม่ตายหรอก"

"..."

"ทำตัวเป็นเด็กติดพ่อไปได้"

"ก็ฉันมีพ่อแค่คนเดียวนิ" เธอพูดเสียงอ่อนก้มหน้าเศร้า

"เออ"

"ก็ได้"

"เรื่องเยอะชิบหาย" พูดจบเขาก็ปลดล็อครหัสหน้าจอยื่นโทรศัพท์ให้ "อย่านานนะ ฉันมีงานต้องทำ" เธอจึงพยักหน้าน้อยๆให้เขา

หลังจากที่เธอคุยกับพ่อเสร็จ เธอก็ได้แต่นั่งเหม่อลอยมองออกไปทางหน้าต่าง รู้ว่าพ่อสบายดีเธอก็คลายความกังวลไปบ้าง แต่การที่เธอคลุกอยู่แต่ในห้องแบบนี้มันน่าเบื่อ คนที่ชอบความอิสระแบบเธอ มันทำให้อยู่ลำบาก อยากออกไปใช้ชีวิต อยากเที่ยว แบบท
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ทอร์ช Mafia   บทที่ 18 บทลงโทษเด็กเมา | NC

    บทที่ 18 บทลงโทษเด็กเมา@เพนต์เฮาส์ทอร์ช"แหวะ~"ตอนนี้คนตัวเล็กได้แต่โก่งคออาเจียนอยู่ในห้องน้ำอย่างคนหมดสภาพ โดยมีคนตัวสูงคอยลูบหลังและรวบผมให้เธอตลอดเวลา"รู้ว่าตัวเองคออ่อนก็ยังทำซ่าส์ดื่มเยอะอีกนะ ทีหลังอย่าอวดเก่งกับเหล้าให้มันมาก มันไม่ใช่ของกินเล่นสำหรับเด็กอ่อนหัดอย่างเธอ" ถึงแม้ว่าเขาจะบ่นเธอแค่ไหน แต่ก็คอยดูแลเธอไม่ห่าง"ดีขึ้นบ้างหรือยัง?""ดะ...ดีขึ้นนิดหนึ่ง"จากนั้นคนตัวสูงก็นำผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆมาเช็ดทำความใบหน้าของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวเดินออกมาจากห้องน้ำตุ้บ!"อึก"คนตัวสูงโยนตัวเธอลงบนเตียงขนาดคิงไซส์อย่างแรงจนคนตัวเล็กเบ้หน้าด้วยความเจ็บ มาเฟียหนุ่มจ้องใบหน้าสวยด้วยแววตาเขม็งอย่างคาดโทษ"หลังจากนี้จะเป็นบทลงโทษของคนที่ไม่เชื่อฟังคำสั่ง" พูดจบเขาก็ก้มลงตะโบมดูดดุนหน้าอกอวบอิ่มอย่างร้อนแรง พร้อมกับขบเม้นที่ยอดประถุมทันของเธอ"อื้อ จะ....เจ็บ""คืนนี้เธอไม่มีสิทธิ์งอแงและจำเอาไว้ว่าถ้าขัดคำสั่งฉันเธอจะโดนจัดการยังไง"มาเฟียหนุ่มรีบจัดการเสื้อผ้าของเขาและเธอส่วนที่เหลือออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะสอดใส่ท่อนเอ็นร้อนเข้าไปในช่องทางรักอย่างดุดัน เขาแช่ท

  • ทอร์ช Mafia   บทที่ 17 เด็กดื้อ

    บทที่ 17 เด็กดื้อ@เพ้นท์เฮาส์ทอร์ชก๊อก~ ก๊อก~ ก๊อก~"เข้ามา"พอคนตัวเล็กเดินเข้ามาในห้องทำงาน ก็เห็นมาเฟียหนุ่มเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารกองโต เรามาถึงกรุงเทพได้สักพักแล้ว พอมาถึงเพ้นท์เฮ้าส์ เขาก็ดิ่งตรงเข้าห้องทำงานเลย ดูเป็นคนขยันเหมือนกันนะ"คุณทอร์ชค่ะ...พริมไปผับกับเพื่อนนะคะ เพื่อนชวนไปฉลองเพราะพวกเราเรียนจบอย่างเป็นทางการแล้ว"คนตัวสูงได้ยินดังนั้น จึงเงยหน้าจากเอกสารกอง เขาตวัดสายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เพราะตอนนี้คนตัวเล็กแต่งกายด้วยชุดเดรสเกาะอกเอวลอยสีดำ กางเกงยีนส์ขายาว มาเฟียหนุ่มถอนหายใจพรืดใหญ่ แล้วเดินไปหยิบสูทตัวใหญ่มาใส่ให้ ก่อนจะเอ่ยเสียงเข้ม"ไปสถานที่แบบนั้นก็หัดรู้จักระวังตัวเองหน่อย แต่งตัวจะไปโชว์ให้ใครดู""...""มันดูไม่ดีขนาดนั้นหรอค่ะ" คนตัวเล็กพูดพลางก้มมองการแต่งกายของตัวเองด้วยท่าทางไม่หมั่นใจพอเขาเห็นท่าทางงอแงของคนตัวเล็ก มาเฟียหนุ่มจึงทำทีเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง"แล้วจะไปผับไหน""AAA777 Pub""ไปกี่คน""ประมาณสามสี่คน เพื่อนในกลุ่มเดียวกัน""มีผู้ชายไปด้วยไหม""ไม่มีค่ะ""ห้ามเมาจนไม่รู้เรื่อง""ห้ามกลับบ้านเกินห้าทุ่ม""ห๊ะ!?""ถ้ามีปัญหาก็ไม่ต้องไป"

  • ทอร์ช Mafia   บทที่ 16 แกล้ง | NC

    บทที่ 16 แกล้งติ้ง~เสียงแจ้งเตือนไลน์พริมโรสดังขึ้นGracelyn : แกถึงอุบลยัง?Primrose : มาถึงได้สักพักแล้วGracelyn : กลับวันไหนPrimrose : พรุ่งนี้... ทำไมเหรอ?Gracelyn : ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เจอกันที่ผับเดิมนะPrimrose : ทำไมแกดูรีบจังGracelyn : ฉันเพิ่งเปิดร้านกำลังยุ่งๆเลย เดี๋ยวไม่มีเวลาPrimrose : โอเค ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เจอกันนะGracelyn : สองทุ่มนะ ห้ามลืมนัดของเรา ไปล่ะบ๊าย บาย ขอตัวไปจัดร้านก่อนPrimrose : จ้าา เพื่อนรัก"คุยกับใคร" เสียงคนตัวสูงที่กำลังยืนกอดอกพิงขอบประตูห้องเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นมองมาที่เธอด้วยสายตาคาดโทษ"คุยกับเพื่อนค่ะ""...""คุยกับเกรซลิน""จะคุยอะไรกันหนักหนา""ก็ไม่มีอะไรนิคะ ก็คุยกันเป็นปกติอยู่แล้ว""เถียงเก่งเหลือเกินนะ" พูดจบเขาก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ทิ้งให้คนตัวเล็กได้แต่ทำหน้างุนงงกับคำพูดของเขา'เถียงตรงไหน แค่พูดความจริง' เธอได้แต่บ่นอุบอิบด้วยความเหนื่อยใจผ่านไปสักพักคนตัวสูงก็เเง้มประตูห้องน้ำออกมาเล็กน้อย โดยมีผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบอย่างหมิ่นเหม่"มานี่หน่อย""อะไรคะ""ไม่เข้าใจเหรอ บอกให้มานี่""เธอจึงเดินไปหาเขาอย่างว่าง่าย"

  • ทอร์ช Mafia   บทที่ 15 ความภาคภูมิใจ

    บทที่ 15 ความภาคภูมิใจ@มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง"เย้~""จบอย่างเป็นทางการสักที เดือนสุดท้ายของปีนี้เราก็จะรับปริญญาแล้วนะ สี่ปีที่รอคอย" เกรซลินเอ่ยด้วยความภาคภูมิใจเพราะเธอเป็นเด็กทุน แถมยังทำงานส่งตัวเองเรียนไปด้วยอีกทว่าสายตาพริมโรสกับเศร้าหมองลง เพราะเธออยากให้พ่อของเธออยู่ด้วยในวันนั้น วันแห่งความภาคภูมิใจของเธอและครอบครัว ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเขาจะปล่อยเราสองคนพ่อลูกเป็นอิสระได้ตอนไหน"พริม" เสียงเรียกของเพื่อนสนิทเหมือนดึงสติเธอกลับมา"อะ...อะไรเหรอ?""แกโอเคหรือเปล่า?""ฉันโอเค""คืนนี้เราไปฉลองกันไหม?""คือว่าฉันจะต้องรีบกลับอ่ะ วันหลังได้ไหม เพราะวันนี้ต้องไปส่งป้าบัวที่จังหวัดอุบลราชธานี ก็อย่างที่ฉันเล่าให้แกฟังนั้นแหละ""โอเค ไม่เป็นไร...พร้อมเมื่อไหร่เราค่อยไปฉลองกันก็ได้""ถ้าอย่างนั้นฉันกลับก่อนนะ""โอเค ไว้เจอกันนะ""บ๊าย บาย""จ้า"ครืดดดดด~ ครืดดดดด~หลังจากร่ำลาเพื่อนสนิทเสียงโทรศัพท์ของคนตัวเล็กก็ดังขึ้น พอพริมโรสเห็นชื่อปลายสายที่โทรมาจึงรีบกดรับ"ฮัลโหลค่ะ"(อยู่ไหน)"มหาลัยกำลังจะกลับแล้วค่ะ"(ตอนนี้ฉันอยู่หน้าคณะเธอ)"ห๊ะ!?"(รีบมา เสียเวลา)หลังจากวางสายมาเฟียห

  • ทอร์ช Mafia   บทที่ 14 เทคโอเวอร์

    บทที่ 14 เทคโอเวอร์@คฤหาสน์พชรเกือบสองเดือนที่เธอไม่ได้มาที่นี้ การกลับมาบ้านครั้งนี้ทำให้เธอคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ เพราะทุกครั้งเวลาที่เธอกลับบ้าน ผู้เป็นพ่อจะออกมารับที่หน้าบ้านเสมอ น้ำใสๆเริ่มไหลคลอที่เบ้าตาโตด้วยความคิดถึงและเสียใจที่ตอนนี้ทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมดพริมโรสก้าวเข้ามาในบ้านก็พบกับแม่บ้านที่เธอเคารพรักเสมือนญาติผู้ใหญ่ในครอบครัว เพราะดูแลเธอมาตั้งแต่จำความได้ ที่ตอนนี้กำลังดูแลความเรียบร้อยภายในบ้าน"ป้าบัว" พริมโรสร้องเรียกแม่บ้านด้วยความคิดถึง ทว่าดวงตากลมโตบ่งบอกถึงความเศร้าได้ชัดเจน"คุณหนู" แม่บ้านรีบวิ่งมาตามเสียงด้วยความดีใจอย่างหนักจนร้องไห้"คุณหนูของป้า เป็นยังไงบ้างคะ? ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นป้ากินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะป้าเป็นห่วงคุณหนูมาก คุณท่านก็ไม่เคยติดต่อกลับมา มันเกิดอะไรขึ้นคะ!?""เราไม่เหลืออะไรแล้วค่ะป้าบัว ทุกอย่างมันเป็นของเขาหมดแล้ว" พริมโรสเอ่ยทั้งน้ำตา"โถ่ว...ทูลหัวของป้า ไม่ร้องนะคะ ทำไมคนพวกนั้นถึงใจร้ายกับคุณหนูและคุณท่านของป้าได้ขนาดนี้" แม่บ้านพูดพลางเอามือลูบหัวพริมโรสด้วยความสงสารจับใจ"ป้าบัวคะ พริมไม่มีเงินเดือนให้ป้าบัวแล้วนะคะ แต่พ

  • ทอร์ช Mafia   บทที่ 13 เหมือนต้องมนต์สะกด

    บทที่ 13 เหมือนต้องมนต์สะกดแกร๊กกก~ทันทีที่ทอร์ชเข้ามาในห้อง เขาก็พุ่งไปหาเธอที่เตียงทันที คนตัวสูงรีบขึ้นคร่อมร่างกายคนตัวเล็กที่กำลังหลับอยู่ เขาซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวเนียนอย่างอุกอาจ ทำให้เธอรู้สึกตัวตื่นด้วยความหงุดหงิดงัวเงีย"นี่คุณ! ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะนอน" พริมโรสพยายามใช้มือดันให้เขาออกห่างตัวเองด้วยแรงทั้งหมดของเธอ แต่ก็ไม่เป็นผล ทว่าเธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นความแรงของแอลกอฮอล์จากกายเขา"นี่คุณเมาเหรอ""คนอย่างฉันไม่เมาง่ายๆหรอก""อื้ออ~" คำพูดของเธอถูกกลืนหายไป เมื่อมาเฟียหนุ่มประกบจูบริมฝีปากชมพูระเรื่อของเธออย่างร้อนแรง เธอส่งเสียงร้องอู้อี้ ไม่เป็นภาษา มือเรียวสวยของคนตัวเล็กทุบเข้าที่หน้าอกแกร่งเพื่อต่อต้านให้เขาหยุด เขากดจูบเธอนานพอสมควร ก่อนจะผละออกจากริมฝีปากเธอ ที่ตอนนี้มันบวมตุ่ยอย่างเห็นได้ชัด พริมโรสหายใจถี่รัวอย่างหอบเหนื่อย"อย่าทำเหมือนจะตายได้ไหม""ความเมาของคุณกำลังทำให้คุณขาดสตินะ ดื่มอะไรขนาดนั้น"ทอร์ชไม่สนใจคำพูดของคนตัวเล็ก เขาปลดชุดนอนของพริมโรสออกอย่างรวดเร็ว เเล้วซุกไซ้ตามร่างกายของเธอก่อนจะขบเม้นจารึกรอยไว้ตราหน้าเธอ ไม่รอช้ามาเฟียหนุ่มถอดเข็มขัดหนังรา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status