LOGINบทที่ 6 เจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจ
ทอร์ชจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองอย่างรวดเร็ว เพราะตอนนี้เขามีความต้องการมาก พริมโรสเบิกตากว้างเมื่อเห็นท่อนเอ็นของเขาผงาดตั้งชัน มันมีขนาดใหญ่มากกกก ทอร์ชเปิดลิ้นชักหยิบถุงยางอนามัยมาใส่อย่างชำนาญ
"ยะ...อย่านะ!" เขาไม่ฟังคำที่เธอขอก่อนจะจับเรียวขาสวยอ้าออกกว้าง
"ไอ้บ้า ออกไปนะ"
สวบบบบ!
"กรี๊ดดดดด!" พริมโรสร้องขึ้นอย่างเสียงหลงด้วยความเจ็บ เมื่อเขากระเเทกท่อนเอ็นร้อนขนาดใหญ่ใส่เข้ามาในช่องทางรักคับแคบของเธอครั้งเดียวจนสุดความยาวของมันอย่างไม่ปราณี ทำให้หยาดเลือดบริสุทธิ์ของเธอไหลแปดเปื้อนท่อนเอ็นของเขา ทอร์ชหลุบมองจุดเชื่อมต่อครู่หนึ่งก่อนกระตุกยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจที่รู้ว่าตัวเองคือผู้ชายคนแรกของเธอ
"เเน่นชิบ!"
"เอาออกไปนะ ฉันเจ็บ!"
ทอร์ชขยับร่อนเอวสอบอย่างเนิบนาบก่อนจะเพิ่มจังหวะเร็วรัว น้ำใสๆไหลออกจากตาเธอด้วยความเจ็บ เธอไม่ได้มีอารมณ์ร่วมไปกับเขา มันมีแต่ความเจ็บปวด
ปึก! ปึก! ปึก!
"โอ๊ยยยยย!" พริมโรสทำหน้าเหยเกดิ้นพล่านด้วยความเจ็บ
ปึก! ปึก! ปึก!
"อ๊า" ทอร์ชส่งเสียงครางอย่างกลั้นไม่อยู่
"อ๊า ซี้ดด เสียว" เขายิ่งเพิ่มจังหวะอัดกระแทกเเรงขึ้นเรื่อยๆ
"เอามันชิบหาย"
"อะ อ๊ะ โอ๊ยย" พริมโรสส่งเสียงร้องออกมาไม่หยุด เขากระแทกใส่เธออย่างป่าเถื่อน
"อะ อ๊ะ โอ๊ย! ไอ้บ้า! ฉันเจ็บ! เบาหน่อยได้ไหม"
พริมโรสกำผ้าปูที่นอนแน่นหลับตาปี๋ เขาไม่ได้มีความสนใจว่าเธอจะทรมานแค่ไหน ยิ่งเห็นเธอทำหน้าเจ็บปวดเท่าไหร่ เขายิ่งพอใจมากเท่านั้น เธออยากผ่านช่วงเวลาอันโหดร้ายนี้ไปให้เร็ว ผ่านไปสักพัก มาเฟียหนุ่มใกล้จะแตะขอบสวรรค์แล้ว เขาเร่งจังหวะถี่ๆเร็วรัวแรงกว่าเดิม
ปึก! ปึก! ปึก!
"อ๊า ตอดแรงชิบ!"
"ไม่ไหว...จะเสร็จ"
ปึก! ปึก! ปึก!
"ใกล้แล้ว ซื้ดดด~ อ๊า จะแตก" ไม่นานมาเฟียหนุ่มก็แตะขอบสรรค์
"อ๊าาาส์/โอ๊ยยยยย" ทั้งสองส่งเสียงร้องออกมาพร้อมกันโดยที่อีกคนส่งเสียงออกมาด้วยความเจ็บปวด
ทอร์ชถอดท่อนเอ็นออกจากช่องทางรัก แล้วดึงถุงยางอนามัยที่เต็มไปด้วยน้ำกามจำนวนมากที่ผสมกับหยาดเลือดบริสุทธิ์ของเธอออก
"น่าเสียดาย น้ำฉันมันควรจะเข้าไปอยู่ในปากเธอนะ"
พริมโรสนอนนิ่งด้วยความเจ็บแสบที่ตรงกลางกายสาวอย่างมาก ครั้งแรกของเธอเขาไม่มีความปราณีเลย
"รอบแรกถือว่าฉันพอใจ"
"มะ...หมายความว่ายังไง"
พูดจบเขาก็หยิบถุงยางอนามัยชิ้นใหม่มาสวมใส่ท่อนเอ็นขนาดใหญ่
"คิดว่าฉันจะจบแค่น้ำเดียวเหรอ"
"แต่ฉันไม่ไหวแล้ว"
"นั่นมันเรื่องของเธอ"
สวบบบ!
"กรี๊ดดดดดด! มันเจ็บเอาออกไปนะ"
"เพิ่งเอาไปเอง แน่นเหมือนเดิม"
"อ่า"
ทอร์ชขยับอย่างเนิบนาบ เขาใช้มือสะกิดยอดประทุมถันเพื่อให้เธอมีอารมณ์ร่วม
"อื้อ อร๊ายยย" เขาจับเอวเธอแล้วกระแทกด้วยจังหวะถี่ๆเร็วรัวแรง
ปึก! ปึก! ปึก!
"ซื้ดดดดด~ อะ อ๊ะ อ๊า" เสียงลามกของทั้งสองคนดังไปทั่วห้อง
"จะเสร็จอีกแล้ว"
"อะ อ๊ะๆ อ๊า"
"เสียว...ฉิบหาย"
พริมโรสได้แต่นอนเจ็บปวดรับแรงกระแทกป่าเถื่อนจากเขา
ปึก! ปึก! ปึก!
"ซื้ดดด~ ดีฉิบหาย ตอดแรงมาก ฉันจะไม่ไหวแล้ว"
เขาใช้ปากตะโบมดูดดุนหน้าอกอวบอิ่มของเธออย่างร้อนแรง
"อ๊ะ อร๊ายยย พอแล้ว"
"นมใหญ่ดี"
ทอร์ชขบเม้มทำรอยตามร่างกายเธอเต็มไปหมด ช่างล่างก็ไม่หยุดกระแทกข้างบนก็ตะโบมดูดไม่หยุด เขายอมรับว่าพริมโรสไม่เหมือนผู้หญิงที่ผ่านมาของเขา พริมโรสทำให้ความต้องการภายในกายสูงจนเขาแทบคลั่ง
ปึก! ปึก! ปึก!
"ซื้ดดด~"
"จะแตกอีกแล้ว" เขารีบเร่งจังหวะเฮือกสุดท้าย
ปึก!...ปึก!...ปึก!
"อ๊าาาส์/อร๊ายยยยยย" เสียงทั้งสองคนร้องออกมาพร้อมกันเมื่อแตะขอบสวรรค์อีกรอบ
ทอร์ชแก้มัดให้เธอแล้วจับหันหลัง ก่อนจะจับสะโพกเธอยกขึ้น
"เปลี่ยนท่าหน่อย"
สวบบบบ!
"โอ๊ยยยย"
"ท่านี้เข้าลึกดี" ทอร์ชขยับเอวสอบด้วยจังหวะถี่ๆเน้นๆ
"อ่า โครตดี" จากนั้นเขาก็เร่งรัวเร็วแรงขึ้น
ปึก! ปึก! ปึก!
"เสียวชิบ" พูดพร้อมตะโบมดูดหน้าอกอวบอิ่มอย่างมูมมาม
"อ่า ซื้ดดด~ ตอดไม่หยุดเลยนะ เสียววว"
ทอร์ชใช้มือไปสะกิดที่ติ่งเกสรสีแดงสดของเธอด้วยจังหวะเร็วแรง
"ยะ...อย่า อย่าทำตรงนั้น" พริมโรสเริ่มมีความรู้สึกเสียวซ่านแทรกเข้ามา
"อะ อ๊ะ อร๊ายยย"
"ครางชื่อฉันหน่อย" เธอสะบัดหน้าไปมา
"อะ อ๊ะ ไม่ไหววแล้ว"
"จะเสร็จเหรอ รอก่อน" เขาเร่งจังหวะสุดท้ายเพราะใกล้จะแตะขอบสวรรค์แล้วเหมือนกัน
"ซื้ดด~ เสียวโคตร"
ปึก!...ปึก!...ปึก!
"อ๊าาส์/อร๊ายยย" เขาร้องออกมาพร้อมกัน
เธอหอบหายใจด้วยความเหนื่อย หน้าชุ่มเต็มไปเหงื่อ
"ฉันไม่ไหวแล้ว พอสักที"
"ฉันให้เวลาเธอพักห้านาที"
"นี่! พูดไม่รู้เรื่องเหรอ จะทำให้ฉันตายเลยรึไง"
"หุบปากซะ เธอไม่มีสิทธิ์มาต่อรอง ปากเก่งแบบนี้ฉันจัดให้เธอได้ทั้งคืน"
"ไอ้บ้า!"
"เก็บปากไว้ครางชื่อผัวคนแรกของเธอดีกว่านะ"
"..."
พริมโรสกำมัดแน่นด้วยความรู้สึกโกรธเกลียดผู้ชายตรงหน้ามาก จนไม่รู้จะหาอะไรมาเปรียบเทียบความเลวของเขา เธอเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจ ตอนนี้ไม่ว่าเธอจะรู้สึกยังไง อ้อนวอนเขาแค่ไหน คนเลวอย่างเขาก็ไม่มีทางจะเห็นใจใครหรอก
ทอร์ชหยิบถุงยางมาสวมใส่ท่อนเอ็นของเขารอบที่สาม พริมโรสที่รู้ชะตากรรมตัวเอง ก็ได้แต่นอนนิ่งไม่พูดไม่จา
สวบบบ!
รอบนี้เธอไม่ร้องออกมา ได้แต่เก็บความรู้สึกเจ็บปวดเอาไว้ ทอร์ชก้มลงไปหาเธอจนปลายจมูกชนกัน
"ไม่ครางชื่อผัวคนแรกหน่อยเหรอ"
พริมโรสได้แต่หันหน้าหนี
"ปึก! ปึก! ปึก!"
พริมโรสได้แต่ใช้มือปิดปากตัวเอง เพื่อไม่ให้เสียงลามกเล็ดลอดออกมา แต่เขาก็พยามกลั่นแกล้งด้วยการกระแทกแรงๆ ถี่ๆ รัวๆ
ท่าทางของเธอกำลังทำให้เขาหงุดหงิด "เอามือออก"
ปึก! ปึก! ปึก!
"โอ๊ย"
ทอร์ชกระแทกเธอแรงกว่าเดิม จนเธอต้องร้องออกมา
"ครางออกมา"
"ฉันเจ็บ ปล่อยฉันสักที ไอ้บ้า"
เขายิ่งกระแทกเธอแรงขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายเธอมันจะไม่ไหวแล้ว บทเร่าร้อนของเขาทำพริมโรสแทบจะหมดเรี่ยวแรงแล้ว เธอทนความเหนื่อยล้าไม่ไหวจนสลบคาท่อนเอ็นของเขา มาเฟียหนุ่มก็ยังไม่ยอมถอดมันออก
ปึก! ปึก! ปึก!
"อ่า"
ไม่รู้ว่าคนป่าเถื่อนอย่างเขาจะหยุดการกระทำอันเลวร้ายลงตอนไหน...
@วันต่อมา
"อื้ออ~" พริมโรสส่งเสียงงัวเงียตื่น
"อ๊ะ!" เพียงแค่เธอขยับตัว ความเจ็บก็โลดแล่นเข้ามาเล่นงานเธออย่างหนัก กลางกายสาวบวมเป่งมาก ร่างกายเธอก็บอบช้ำไปหมด แค่จะลุกขึ้นนั่งยังยากเลย
"ฮือ~ เจ็บไปหมด คนสารเลว ฉันเกลียดนาย" เธอได้แต่พึมพำออกมาอย่างโกธรแค้น
แกร๊กกก~
ทอร์ชเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับถาดข้าวและถุงยา
"กินซะ ถ้าตายตอนนี้มันจะไม่สนุก"
พริมโรสได้แต่ข่มความเจ็บเอาไว้
"ยาอะไร?"
เขาแสยะยิ้มออกมาอย่างรู้ทันความคิดเธอ
"ยาแก้อักเสบกินแล้วไม่ตายหรอก รีบกิน"
"ฉันลุกไม่ไหว"
"อย่ามาสำออย"
"หมับ"
"โอ๊ยยย" เธอร้องออกมาอยากเสียงหลง เมื่อเขากระชากเธอให้ลุกขึ้น น้ำใสๆซึมออกจากตา เธองอตัวด้วยความเจ็บ
"ตัวร้อนขนาดนี่เลยเหรอ" คนตัวสูงเอ่ย
"ฉันเจ็บไม่ไหว"
ทอร์ชจึงตัดสินใจช้อนตัวเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วรีบพาออกจากห้องทันที
"ออกเรือ กูจะขึ้นฝั่ง"
"นายจะไปไหนครับ"
"โรงพยาบาล"
@โรงพยาบาลเอกชนxxx
คนไข้มีการอักเสบที่อวัยวะเพศ เนื่องจากการมีเพศสัมพันธ์ที่รุนแรง จึงทำให้มีไข้สูง ยังไงก็ดูแลคนไข้หน่อยนะคะ ถ้าเป็นแบบนี้บ่อยๆคนไข้จะเกิดอันตรายได้
"ครับ"
อื้ออ~ พริมโรสตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย เธอหลับไปด้วยความอ่อนล้าของร่างกายที่บอบช้ำ เธอมองคนตัวสูงที่นั่งไขว่ห้างเล่นโทรศัพท์อยู่ ทอร์ชเงยหน้ามาสบตาเธอพอดี
"มีอะไร อยากเหรอถึงได้มอง"
"นี่! คุณจะบ้าเหรอ ที่โรงพยาบาลก็ไม่เว้นหรือไง ฉันเจ็บหนักขนาดนี้"
"ฉันหิวน้ำ"
"เรากำลังสลับบทกันอยู่เหรอ ฉันไม่ใช่ทาสเธอนะ"
"ก็เพราะใครล่ะ? ฉันถึงเป็นแบบนี้" พริมโรสพูดกระแทกเสียง
"อย่าปืนเกลียว! อยากนอนที่นี้นานๆหรือไง"
พริมโรสได้แต่สะบัดหน้าหนี ส่วนทอร์ชได้แต่ถอนหายใจออกมาหนักๆด้วยความปลง ก่อนจะไปหยิบน้ำมาให้เธอ
"ขอบคุณ" ถึงจะไม่เต็มใจก็เถอะ
"รีบพักซะ ก่อนจะกลับไปใช้แรงงาน...บนเตียง" เขาเน้นคำว่าบนเตียงด้วยสายตาแทะโลม
"นี่!" พริมโรสถลึงตาใส่เขาอย่างไม่เกรงกรัว
"อย่าเห็นว่าฉันใจดีที่พามาโรงบาล เพราะเธอยังต้องอยู่ชดใช้ในสิ่งที่ไอ้พชรมันทำ..."
บทที่ 18 บทลงโทษเด็กเมา@เพนต์เฮาส์ทอร์ช"แหวะ~"ตอนนี้คนตัวเล็กได้แต่โก่งคออาเจียนอยู่ในห้องน้ำอย่างคนหมดสภาพ โดยมีคนตัวสูงคอยลูบหลังและรวบผมให้เธอตลอดเวลา"รู้ว่าตัวเองคออ่อนก็ยังทำซ่าส์ดื่มเยอะอีกนะ ทีหลังอย่าอวดเก่งกับเหล้าให้มันมาก มันไม่ใช่ของกินเล่นสำหรับเด็กอ่อนหัดอย่างเธอ" ถึงแม้ว่าเขาจะบ่นเธอแค่ไหน แต่ก็คอยดูแลเธอไม่ห่าง"ดีขึ้นบ้างหรือยัง?""ดะ...ดีขึ้นนิดหนึ่ง"จากนั้นคนตัวสูงก็นำผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆมาเช็ดทำความใบหน้าของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวเดินออกมาจากห้องน้ำตุ้บ!"อึก"คนตัวสูงโยนตัวเธอลงบนเตียงขนาดคิงไซส์อย่างแรงจนคนตัวเล็กเบ้หน้าด้วยความเจ็บ มาเฟียหนุ่มจ้องใบหน้าสวยด้วยแววตาเขม็งอย่างคาดโทษ"หลังจากนี้จะเป็นบทลงโทษของคนที่ไม่เชื่อฟังคำสั่ง" พูดจบเขาก็ก้มลงตะโบมดูดดุนหน้าอกอวบอิ่มอย่างร้อนแรง พร้อมกับขบเม้นที่ยอดประถุมทันของเธอ"อื้อ จะ....เจ็บ""คืนนี้เธอไม่มีสิทธิ์งอแงและจำเอาไว้ว่าถ้าขัดคำสั่งฉันเธอจะโดนจัดการยังไง"มาเฟียหนุ่มรีบจัดการเสื้อผ้าของเขาและเธอส่วนที่เหลือออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะสอดใส่ท่อนเอ็นร้อนเข้าไปในช่องทางรักอย่างดุดัน เขาแช่ท
บทที่ 17 เด็กดื้อ@เพ้นท์เฮาส์ทอร์ชก๊อก~ ก๊อก~ ก๊อก~"เข้ามา"พอคนตัวเล็กเดินเข้ามาในห้องทำงาน ก็เห็นมาเฟียหนุ่มเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารกองโต เรามาถึงกรุงเทพได้สักพักแล้ว พอมาถึงเพ้นท์เฮ้าส์ เขาก็ดิ่งตรงเข้าห้องทำงานเลย ดูเป็นคนขยันเหมือนกันนะ"คุณทอร์ชค่ะ...พริมไปผับกับเพื่อนนะคะ เพื่อนชวนไปฉลองเพราะพวกเราเรียนจบอย่างเป็นทางการแล้ว"คนตัวสูงได้ยินดังนั้น จึงเงยหน้าจากเอกสารกอง เขาตวัดสายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เพราะตอนนี้คนตัวเล็กแต่งกายด้วยชุดเดรสเกาะอกเอวลอยสีดำ กางเกงยีนส์ขายาว มาเฟียหนุ่มถอนหายใจพรืดใหญ่ แล้วเดินไปหยิบสูทตัวใหญ่มาใส่ให้ ก่อนจะเอ่ยเสียงเข้ม"ไปสถานที่แบบนั้นก็หัดรู้จักระวังตัวเองหน่อย แต่งตัวจะไปโชว์ให้ใครดู""...""มันดูไม่ดีขนาดนั้นหรอค่ะ" คนตัวเล็กพูดพลางก้มมองการแต่งกายของตัวเองด้วยท่าทางไม่หมั่นใจพอเขาเห็นท่าทางงอแงของคนตัวเล็ก มาเฟียหนุ่มจึงทำทีเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง"แล้วจะไปผับไหน""AAA777 Pub""ไปกี่คน""ประมาณสามสี่คน เพื่อนในกลุ่มเดียวกัน""มีผู้ชายไปด้วยไหม""ไม่มีค่ะ""ห้ามเมาจนไม่รู้เรื่อง""ห้ามกลับบ้านเกินห้าทุ่ม""ห๊ะ!?""ถ้ามีปัญหาก็ไม่ต้องไป"
บทที่ 16 แกล้งติ้ง~เสียงแจ้งเตือนไลน์พริมโรสดังขึ้นGracelyn : แกถึงอุบลยัง?Primrose : มาถึงได้สักพักแล้วGracelyn : กลับวันไหนPrimrose : พรุ่งนี้... ทำไมเหรอ?Gracelyn : ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เจอกันที่ผับเดิมนะPrimrose : ทำไมแกดูรีบจังGracelyn : ฉันเพิ่งเปิดร้านกำลังยุ่งๆเลย เดี๋ยวไม่มีเวลาPrimrose : โอเค ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เจอกันนะGracelyn : สองทุ่มนะ ห้ามลืมนัดของเรา ไปล่ะบ๊าย บาย ขอตัวไปจัดร้านก่อนPrimrose : จ้าา เพื่อนรัก"คุยกับใคร" เสียงคนตัวสูงที่กำลังยืนกอดอกพิงขอบประตูห้องเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นมองมาที่เธอด้วยสายตาคาดโทษ"คุยกับเพื่อนค่ะ""...""คุยกับเกรซลิน""จะคุยอะไรกันหนักหนา""ก็ไม่มีอะไรนิคะ ก็คุยกันเป็นปกติอยู่แล้ว""เถียงเก่งเหลือเกินนะ" พูดจบเขาก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ทิ้งให้คนตัวเล็กได้แต่ทำหน้างุนงงกับคำพูดของเขา'เถียงตรงไหน แค่พูดความจริง' เธอได้แต่บ่นอุบอิบด้วยความเหนื่อยใจผ่านไปสักพักคนตัวสูงก็เเง้มประตูห้องน้ำออกมาเล็กน้อย โดยมีผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบอย่างหมิ่นเหม่"มานี่หน่อย""อะไรคะ""ไม่เข้าใจเหรอ บอกให้มานี่""เธอจึงเดินไปหาเขาอย่างว่าง่าย"
บทที่ 15 ความภาคภูมิใจ@มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง"เย้~""จบอย่างเป็นทางการสักที เดือนสุดท้ายของปีนี้เราก็จะรับปริญญาแล้วนะ สี่ปีที่รอคอย" เกรซลินเอ่ยด้วยความภาคภูมิใจเพราะเธอเป็นเด็กทุน แถมยังทำงานส่งตัวเองเรียนไปด้วยอีกทว่าสายตาพริมโรสกับเศร้าหมองลง เพราะเธออยากให้พ่อของเธออยู่ด้วยในวันนั้น วันแห่งความภาคภูมิใจของเธอและครอบครัว ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าเขาจะปล่อยเราสองคนพ่อลูกเป็นอิสระได้ตอนไหน"พริม" เสียงเรียกของเพื่อนสนิทเหมือนดึงสติเธอกลับมา"อะ...อะไรเหรอ?""แกโอเคหรือเปล่า?""ฉันโอเค""คืนนี้เราไปฉลองกันไหม?""คือว่าฉันจะต้องรีบกลับอ่ะ วันหลังได้ไหม เพราะวันนี้ต้องไปส่งป้าบัวที่จังหวัดอุบลราชธานี ก็อย่างที่ฉันเล่าให้แกฟังนั้นแหละ""โอเค ไม่เป็นไร...พร้อมเมื่อไหร่เราค่อยไปฉลองกันก็ได้""ถ้าอย่างนั้นฉันกลับก่อนนะ""โอเค ไว้เจอกันนะ""บ๊าย บาย""จ้า"ครืดดดดด~ ครืดดดดด~หลังจากร่ำลาเพื่อนสนิทเสียงโทรศัพท์ของคนตัวเล็กก็ดังขึ้น พอพริมโรสเห็นชื่อปลายสายที่โทรมาจึงรีบกดรับ"ฮัลโหลค่ะ"(อยู่ไหน)"มหาลัยกำลังจะกลับแล้วค่ะ"(ตอนนี้ฉันอยู่หน้าคณะเธอ)"ห๊ะ!?"(รีบมา เสียเวลา)หลังจากวางสายมาเฟียห
บทที่ 14 เทคโอเวอร์@คฤหาสน์พชรเกือบสองเดือนที่เธอไม่ได้มาที่นี้ การกลับมาบ้านครั้งนี้ทำให้เธอคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ เพราะทุกครั้งเวลาที่เธอกลับบ้าน ผู้เป็นพ่อจะออกมารับที่หน้าบ้านเสมอ น้ำใสๆเริ่มไหลคลอที่เบ้าตาโตด้วยความคิดถึงและเสียใจที่ตอนนี้ทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมดพริมโรสก้าวเข้ามาในบ้านก็พบกับแม่บ้านที่เธอเคารพรักเสมือนญาติผู้ใหญ่ในครอบครัว เพราะดูแลเธอมาตั้งแต่จำความได้ ที่ตอนนี้กำลังดูแลความเรียบร้อยภายในบ้าน"ป้าบัว" พริมโรสร้องเรียกแม่บ้านด้วยความคิดถึง ทว่าดวงตากลมโตบ่งบอกถึงความเศร้าได้ชัดเจน"คุณหนู" แม่บ้านรีบวิ่งมาตามเสียงด้วยความดีใจอย่างหนักจนร้องไห้"คุณหนูของป้า เป็นยังไงบ้างคะ? ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นป้ากินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะป้าเป็นห่วงคุณหนูมาก คุณท่านก็ไม่เคยติดต่อกลับมา มันเกิดอะไรขึ้นคะ!?""เราไม่เหลืออะไรแล้วค่ะป้าบัว ทุกอย่างมันเป็นของเขาหมดแล้ว" พริมโรสเอ่ยทั้งน้ำตา"โถ่ว...ทูลหัวของป้า ไม่ร้องนะคะ ทำไมคนพวกนั้นถึงใจร้ายกับคุณหนูและคุณท่านของป้าได้ขนาดนี้" แม่บ้านพูดพลางเอามือลูบหัวพริมโรสด้วยความสงสารจับใจ"ป้าบัวคะ พริมไม่มีเงินเดือนให้ป้าบัวแล้วนะคะ แต่พ
บทที่ 13 เหมือนต้องมนต์สะกดแกร๊กกก~ทันทีที่ทอร์ชเข้ามาในห้อง เขาก็พุ่งไปหาเธอที่เตียงทันที คนตัวสูงรีบขึ้นคร่อมร่างกายคนตัวเล็กที่กำลังหลับอยู่ เขาซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวเนียนอย่างอุกอาจ ทำให้เธอรู้สึกตัวตื่นด้วยความหงุดหงิดงัวเงีย"นี่คุณ! ออกไปเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะนอน" พริมโรสพยายามใช้มือดันให้เขาออกห่างตัวเองด้วยแรงทั้งหมดของเธอ แต่ก็ไม่เป็นผล ทว่าเธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นความแรงของแอลกอฮอล์จากกายเขา"นี่คุณเมาเหรอ""คนอย่างฉันไม่เมาง่ายๆหรอก""อื้ออ~" คำพูดของเธอถูกกลืนหายไป เมื่อมาเฟียหนุ่มประกบจูบริมฝีปากชมพูระเรื่อของเธออย่างร้อนแรง เธอส่งเสียงร้องอู้อี้ ไม่เป็นภาษา มือเรียวสวยของคนตัวเล็กทุบเข้าที่หน้าอกแกร่งเพื่อต่อต้านให้เขาหยุด เขากดจูบเธอนานพอสมควร ก่อนจะผละออกจากริมฝีปากเธอ ที่ตอนนี้มันบวมตุ่ยอย่างเห็นได้ชัด พริมโรสหายใจถี่รัวอย่างหอบเหนื่อย"อย่าทำเหมือนจะตายได้ไหม""ความเมาของคุณกำลังทำให้คุณขาดสตินะ ดื่มอะไรขนาดนั้น"ทอร์ชไม่สนใจคำพูดของคนตัวเล็ก เขาปลดชุดนอนของพริมโรสออกอย่างรวดเร็ว เเล้วซุกไซ้ตามร่างกายของเธอก่อนจะขบเม้นจารึกรอยไว้ตราหน้าเธอ ไม่รอช้ามาเฟียหนุ่มถอดเข็มขัดหนังรา







