LOGINShare
บทที่๑๐ จะเข้าเมืองล่ะ!
Last Updated:
2025-04-22 05:02:54‘นี่แค่วันแรกฉันก็เหนื่อยขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย?! เห้อ… รีบไปอาบน้ำพักผ่อนบ้างดีกว่า เหนียวตัวไปหมดแล้ว’
เมื่อหนิงเหมยเดินไปเข้าห้องน้ำแล้ว เธอก็ตัดสินใจเข้าไปอาบน้ำในมิติดีกว่า เธอไม่คุ้นชินกับห้องน้ำในยุคนี้เลยจริงๆ!
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง…
หนิงเหมยก็ออกจากมิติมาด้วยสภาพที่อาบน้ำสระผม ตัวหอมฟุ้งออกมาแล้วแต่เมื่อเดินเข้ามาในห้องนอนแล้ว เธอก็แทบจะเดินถอยหลังกลับออกมาทันที!
นี่มันเรียกว่าห้องนอนได้อยู่เหรอเนี่ย? ทำไมถึงได้คับแคบแล้วก็เหม็นอับอย่างนี้เล่า!!!
สงสัยคืนนี้เธอจะต้องกลับเข้าไปนอนในมิติแล้วล่ะสิ ก็ดี… ถ้าอย่างนั้นฉันจะนอนตากแอร์ให้ฉ่ำปอดเลย หึหึ!
เมื่อคิดได้แล้วเธอก็รีบกลับเข้ามิติอย่างไว ก่อนจะล้มตัวนอนบนที่นอนอย่างสบายตัวอีกทั้งมีอากาศเย็นๆ ของเครื่องปรับอากาศก็เหมือนกับการปัดเป่าความเหนื่อยล้าของเธอ จนกระทั่งเธอก็ผล็อยหลับไปอย่างสบายใจ
[05:45 น.]
หนิงเหมยที่ตื่นนอนแล้วก็ค่อยๆ ลุกจากเตียงอย่างอ้อยอิ่ง เธอไม่อยากจะลุกออกจากเตียงนอนเลยจริงๆ! นี่สินะที่เขาเรียกกันว่า ‘เตียงดูดวิญญาณ’
แต่สุดท้ายเธอก็ต้องลุกมาล้างหน้าแปรงฟัน เพื่อที่จะได้ไปทำอาหารเช้าไว้ให้สามีเพราะเดี๋ยวเธอจะต้องเข้าเมืองไปขายสมุนไพรกับหมูป่าล่ะ
เวลาผ่านไปไม่นานหนิงเหมยก็ทำอาหารเสร็จ ก่อนที่จะต้มยาให้สามีต่อแต่ก็ต้องไม่ลืมที่จะหยดน้ำวิเศษในตอนทำอาหารไป1หยด!
แต่ก็ไม่ลืมที่จะต้มน้ำอุ่นผสมใส่กะละมังเช็ดตัวให้สามีซึ่งหนิงเหมยเธอก็ทำทุกอย่างอย่างที่เคยทำ
ส่วนอาหารเช้าเธอก็ไม่ได้ยกอาหารเข้าไปเลยทันที เธอเข้าห้องไปดูเปลี่ยนแพมเพิสเช็ดตัวให้สามีก่อน
“สามีทำไมคุณตื่นเช้าล่ะคะ? หรือเพราะฉันทำอะไรเสียงดังเลยทำให้คุณตื่นหรือเปล่า” นิงเหมยที่เข้าห้องมาก็ถึงกับแปลกใจที่เห็นสามีตื่นนอนแล้วจึงได้เอ่ยถามออกมาด้วยความแปลกใจ
“เปล่าหรอกครับ ผมนอนไม่ค่อยจะหลับน่ะครับ”
“อ้อค่ะ ถ้าอย่างนั้นนี่ค่ะน้ำอุ่นคุณแปรงฟันแล้วก็ล้างหน้าก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันจะได้เช็ดตัวแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้คุณ”
ตงหยางไม่ได้เอ่ยตอบอะไรออกมา ทำเพียงแค่พยักหน้ารับแล้วหันไปตั้งใจแปรงฟันล้างหน้าทันที
“เสร็จแล้วใช่ไหมคะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะเริ่มเช็ดตัวให้คุณเลยนะคะ?”
“ครับ”
หนิงเหมยแม้จะยังไม่ค่อยชินการการที่ต้องมาคอยดูแลสามีแบบนี้ แต่เธอก็พยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ละล่ะ!
แต่เมื่อเธอเริ่มปลดแพมเพิสออก เธอก็เห็นไอจ้อน อ่า! ไม่ใช่สินะต้องเรียกอนาคอนด้าถึงจะถูก นั่นแหละ! เธอเห็นอนาคอนด้าของสามีตั้งชันสู้หน้าเธอมาก!
แต่พอหนิงเหมยเงยหน้าขึ้นไปมองสามีเธอก็เห็นว่าทั้งแก้ม ทั้งหูของสามีนั้นเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีแดงด้วยความเขินอายเสียแล้ว!
เธอจึงไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก ค่อยๆ ดึงแพมเพิสออกจากตัวสามีแล้ว หยิบผ้าในกะละมังบิดน้ำแล้วเช็ดตัวทำความสะอาดให้สามี ก่อนที่จะค่อยแต่งตัวทุกอย่างให้เหมือนเดิม
“เดี๋ยวฉันเอากะละมังออกไปเก็บ แล้วจะยกถาดอาหารกับยามาให้คุณนะคะ” พูดจบหนิงเหมยก็สาวเท้าเดินออกจากห้องไปเลยไม่รอให้สามีพูดอะไรอีก
เมื่อจัดการเทน้ำในกะละมังทิ้งล้างกะละมังเก็บเสร็จ หนิงเหมยก็มาล้างไม้ล้างมือ ก่อนที่จะยกถาดอาหารกับยาไปให้สามี
“นี่ค่ะ คุณรีบกินเข้าเถอะค่ะ” พูดจบหนิงเหมยก็ไม่ลืมที่จะเทน้ำเปล่าไว้ให้สามี
“อ้อ วันนี้ฉันจะเข้าเมืองนะคะ คุณอยู่บ้านคนเดียวไปก่อนนะคะ”
ชายหนุ่มที่กำลังตักอาหารเข้าปาก ก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าเธอด้วยสายตามีคำถามทันที
“คุณจะไปเมืองทำไมหรือครับ?”
“อ้อ! เมื่อวานฉันเก็บสมุนไพรได้น่ะค่ะ ก็เลยว่าจะลองไปขายดู เผื่อจะซื้อพวกเครื่องปรุงเข้ามาด้วย”
หนิงเหมยตัดสินใจว่าจะบอกสามีแค่เรื่องสมุนไพร ส่วนเรื่องที่เธอล่าหมูป่าได้นั้นเธอไม่บอกน่าจะดีกว่า ขืนบอกไปละก็สามีคงไม่ยอมให้เธอขึ้นเขาอีกเป็นแน่!
“ครับ ถ้าอย่างนั้นคุณก็รีบไปเถอะครับ อีกไม่นานเกวียนก็น่าจะออกแล้วนะครับ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันเดินเท้าไปเองก็ได้ ฉันอยู่ดูแลคุณก่อนเสร็จแล้วเดี๋ยวฉันค่อยไปค่ะ!”
“แต่ว่า…”
“ไม่มีแต่ค่ะ คุณรีบกินเถอะค่ะเดี๋ยวอาหารจะเย็นชืดสะก่อน”
“ครับ” ชายหนุ่มได้แต่เอ่ยตอบภรรยาอย่างจนใจ
Related chapters
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๑ ใส่ใจเก่งกันนัก!
เวลาผ่านไปเกือบสิบนาที…“ผมกินอิ่มแล้วครับ คุณรีบไปเถอะครับภรรยากว่าคุณจะเดินถึงเดี๋ยวสายกว่านี้แล้วแดดจะร้อนเกินไปนะครับ”“อืม… เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ ถ้างั้นเดี๋ยวฉันจะช่วยพยุงคุณนอนลงก่อนนะคะ”พูดจบหนิงเหมยก็ช่วยพยุงสามีให้นอนลง ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนแล้วถือถาดอาหารกับยาเตรียมจะออกจากห้อง“ฉันไปก่อนนะคะ แล้วฉันจะรีบกลับมาค่ะ”“ครับ” ชายหนุ่มเอ่ยตอบพร้อมกับค่อยๆ พยักหน้าขึ้นลงเป็นเชิงรับรู้หลังจากที่หนิงเหมยออกมาจากห้องสามีแล้ว เธอก็นำหมูป่าที่เก็บไว้ในมิติมาวางไว้บนรถลาก ก่อนจะหาผ้าหนาๆ มาปิดเอาไว้เมื่อปิดล็อกประตูบ้านเรียบร้อยแล้ว หนิงเหมยก็ลากรถที่มีหมูป่าอยู่ใต้ผ้าผืนหนาออกจากบ้านมุ่งหน้าไปเมืองทันที!“แหมๆๆ! จับหมูป่าได้แท้ๆ แต่ก็ไม่คิดจะแบ่งปัน คนหมู่บ้านเดียวกันแท้ๆ!”กำลังจะออกจากหมู่บ้านแล้วแท้ๆ แต่ก็มีเสียงมารผจญขัดจนหนิงเหมยอดจะกรอกตาขึ้นบนด้วยความรำคาญใจไม่ได้!นางซุนขาเม้าท์ อีกทั้งยังเป็นคนที่เห็นแก่ตัวประจำหมู่บ้านอีกด้วย! นี่นอกจากยัยแม่เลี้ยงกับคนบ้านอี้ของสามี เธอยังต้องมาสู้รบปรบมือกับคนพวกนี้อีกหรือเนี่ย?!“โอ้ป้าซุนนี่เอง ฉันก็นึกว่าใคร หมูป่าฉันก็เป็นคนล่ามาได้แล้วฉ
Last Updated : 2025-04-23ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๒ หลงทางแล้ว
ทันทีที่เข็นรถลากผ่านประตูเมืองเข้ามาหนิงเหมยก็กวาดสายตามองภาพเบื้องหน้าที่มีผู้คนเดินกันอย่างพลุกพล่าน ไหนจะบ้านอาคารที่มีรัศมีของความขลังยุค70นี่อีก! ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกตื่นตาตื่นใจเพราะทั้งความทรงจำเก่าๆ ของหนิงเหมยเจ้าของร่างคนเก่านั้นก็มีความทรงจำกับในตัวเมืองนครคุนหนิงนี้น้อยมาก‘ไม่คิดไม่ฝันว่าฉันจะได้ทะลุมิติย้อนมายุค70! นี่มันทำให้ฉันอดจะทึ่งไม่ได้จริงๆ รอให้ฉันมีเงินเยอะๆ ก่อนเถอะฉันจะพาสามีออกจากหมู่บ้านเป่าซานแล้วไปท่องโลกเสียเลย หึๆ!ขืนยังทนอยู่หมู่บ้านนี้ต่อไปฉันคงจะเป็นบ้าตายแน่ๆ อีกอย่างก็คงจะหาความสงบสุขจากหมู่บ้านเป่าซานไม่ได้แน่นอน ไม่สู้เธอพาสามีไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เมืองอื่นไม่ดีกว่าหรือ?’หนิงเหมยสะบัดหัวไล่ความคิดมากมายก่อนที่เธอจะรีบเข็นรถลากไปยังร้านอาหารที่กำลังเป็นที่นิยมซึ่งภาพอาคารร้านอาหารเบื้องหน้าเธอนี้เป็นอาคารที่มีลักษณะทรงจีนอย่างแท้จริงเลยล่ะ ไหนจะมีเฟอร์นิเจอร์กับของตกแต่งร้านที่ออกจะโบราณคร่ำครึมากเลยทีเดียวแต่ก็ถือว่าเป็นร้านอาหารที่ใหญ่แล้วก็ดูสะอาดมากเลยทีเดียว เมื่อหนิงเหมยตัดสินใจเดินเข้าเหลาอาหารก็มีหนักงานเดินออกมาต้อนรับทันที“ห้องธรร
Last Updated : 2025-04-23ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๓ ไม่รวยวันนี้จะรวยวันไหน
“ขอบคุณค่ะคุณป้า”หนิงเหมยกล่าวขอบคุณจบก็หันหลังออกจากแผงขายซาลาเปา แล้วเดินไปตามทิศทางที่ป้าขายซาลาเปาบอกไม่นานเธอก็เจอร้านสมุนไพร!ซึ่งมีร้านสมุนไพรถึง2ร้านที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกัน หนิงเหมยก็ไม่รอช้าหันทิศทางไปยังร้านสมุนไพรที่มีความใหญ่โตโอ่อ่าแต่ทว่าในขณะที่หนิงเหมยกำลังจะเดินเข้าไปในตัวร้านสมุนไพร ก็มีเสียงพนักงานเดินออกมาชี้หน้าพร้อมกับด่าทอเธออย่างร้ายกาจเสียก่อนนี้มันอะไรกันเนี่ย?!“นี่หล่อนถ้าจะมาขอทานก็ไปขอที่อื่น ที่นี่ร้านสมุนไพรนะ!” พนักงานหญิงที่พอกหน้าขาวทาปากแดงฉานยืนชี้หน้าด่าทอหนิงเหมย ก่อนที่จะมองเธอด้วยสายตาดูถูกแต่เธอก็ค่อยๆ หายใจเข้าหายใจออกช้าๆ พยายามที่จะใจเย็น“ฉันไม่ได้มาขอทาน ฉันมาขายสมุนไพร”“น้ำหน้าอย่างหล่อนนี่น่ะหรอจะมีปัญญาหาสมุนไพรอะไรมาขาย ถ้าเป็นแค่สมุนไพรธรรมดาๆ ร้านสมุนไพรแห่งนี้ไม่ต้องการหล่อนก็เก็บกลับบ้านไปเถอะ หรือไม่ก็นู้นไปขายร้านของตาแก่นู้นไป!”แต่ยังไม่ทันที่หนิงเหมยจะได้เอ่ยตอบโต้อะไรออกมา ก็มีเสียงของผู้ชายดังขึ้นมาขัดอารมณ์โมโหของหนิงเหมยเสียก่อน ไม่นานก็มีผู้ชายร่างท้วมๆ เดินออกมา“มีอะไรกัน เสียงดังรบกวนลูกค้าในร้านฉันหมดแล้ว สรุปนี่ม
Last Updated : 2025-04-23ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๔ ใช้เงินมือเติบ?!
หนิงเหมยที่ออกจากตัวเมืองนครคุนหนิงแล้วเธอก็ไม่ลืมที่จะแวะเข้าสหกรณ์หมู่บ้านเพื่อซื้อขนมกลับไปฝากป้าหม่า เพื่อเป็นของฝากแทนคำขอบคุณสำหรับไข่ไก่หรือเรื่องที่ผ่านๆ มาแล้ว ไหนจะช่วยเธอเรื่องวันนี้อีกเมื่อเข้าสหกรณ์หมู่บ้านแล้วหนิงเหมยก็ยืนเลือกขนมอยู่สักพักใหญ่เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าจะเอาขนมอะไรดี? ก่อนที่จะได้ขนมหนวดมังกรมาซึ่งขนมที่หนิงเหมยเลือกนั้นก็เป็นขนมที่ค่อนข้างจะขึ้นชื่อเรื่องความอร่อยทว่านอกจากซื้อฝากป้าหม่าแล้ว หนิงเหมยก็ไม่ลืมที่จะซื้อขนมกลับไปฝากสามีของเธอด้วย เพราะเธอเองก็คิดว่าจะขุนสามีให้อ้วนขึ้นอีกสักหน่อยสามีเธอจะได้เป็นชายหนุ่มเจ้าเนื้อนุ่มนิ่ม!“ขนมหนวดมังกรกล่องละ3หยวน 3กล่อง เป็นราคา7หยวน50เหมา กับคูปอง2ใบ “‘เมื่อได้ยินคำจำนวนเงินที่ต้องจ่ายค่าขนมเพียงแค่3กล่องออกใจเธอก็รู้สึกเจ็บปวดเสียแล้ว! นี่มันเงินจำนวนไม่ใช่น้อยเลยนะ!ดีนะที่เธอเตรียมพวกของปัจจัย4มาครบ ไม่น่าอยากลองซื้อขนมในสหกรณ์กินเลย! แต่ก็นะมีเงินก็ต้องใช้สิ เฮ้อ… นี่สินะที่เขาเรียกว่าขนมสูตรโบราณฉันถึงกับต้องทะลุมิติมาซื้อเลยทีเดียว ‘หนิงเหมยนำเงินกับคูปองออกมา2ใบยื่นให้แก่พนักงาน ก่อนที่เธอจะเดินออกมาจา
Last Updated : 2025-04-23ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๕ วันหนึ่งร้อยเหตุการณ์
เมื่อเข็นรถลากกลับมาถึงบ้านเธอก็รีบนำของทุกอย่างเก็บเข้าบ้าน ก่อนที่เก็บรถลากไว้ข้างบ้านโดยที่ตนเองก็ไม่ได้รู้เลยว่านางซุนกับพรรคพวกพากันกระจายข่าวไปทั่วหมู่บ้านว่าเธอใช้เงินมือเติบซื้อของกลับบ้านมากมาย!จนตอนนี้คนบ้านอี้พากันเต้นระส่ำอย่างไม่ใคร่จะพอใจกับการที่หนิงเหมยใช้เงินมือเติบแถมยังไม่คิดจะมอบอะไรให้พวกเขาเลยทั้งๆ ที่ซื้อของกลับมาตั้งมากมาย‘เงินพวกนั้น ของมากมายพวกนั้นควรเป็นของพวกเขาบ้านอี้ไม่ใช่หรือ ในเมื่อหล่อนแต่งเข้าตระกูลอี้มาแล้วทุกอย่างก็ควรจะเป็นของฉันโม่วโฉวคนนี้!’ นางโม่วโฉวที่มีความโลภมากยิ่งคิดเรื่องที่ได้ยินมามากเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่พอใจหนิงเหมยที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวเกี่ยวกับเรื่องภายนอกบ้านตอนนี้ ก็มัวแต่ยืนล้างมืออย่างรีบร้อนก่อนที่จะนำซาลาเปา5-6ลูกออกมาจากมิติแล้วจัดวางใส่ถาด แล้วนำไปให้สามีในห้อง เพราะถ้าเธอทำอาหารเองก็คงจะเลยเวลากินข้าวกินยาของสามีอย่างแน่นอน“กลับมาแล้วค่ะสามี ขอโทษนะคะฉันกลับมาช้าเลยทำอาหารให้คุณไม่ทัน คุณกินซาลาเปารองท้องไปก่อนนะคะ เดี๋ยวฉันจะรีบออกไปทำอาหารมาให้คุณนะคะ” หนิงเหมยกล่าวระรัวอย่างรู้สึกผิด เพราะมัวแต่เสียเวลากับคนพวกนั้นแท้ๆ
Last Updated : 2025-04-23ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๖ คนเห็นแก่ตัว
“นั่นสิครับคุณแม่ การที่พี่สะใภ้ทำแบบนี้ก็เหมือนกับว่าไม่เห็นหัวพ่อแม่สามีเลยนะครับ” อี้จางเหว่ยน้องชายต่างแม่ของตงหยางที่มีนิสัยเห็นแก่ตัว ปากพล่อย แต่กลับเป็นคนที่ขี้ขลาดหนิงเหมยที่ได้ยินคำพูดของจางเหว่ยก็ได้แต่มองชายหนุ่มที่มีนิสัยลูกแหง่ติดแม่อย่างสมเพช ดูท่าแล้วชีวิตนี้ของชายหนุ่มไปไหนไม่รอด“หึ! แล้วหล่อนจะมายืนเซ่ออยู่ทำไม รีบไปนำเงินพวกนั้นออกมากตัญญูต่อฉันกับตาแก่สิหรือหล่อนอยากจะโดนฉันสั่งสอนก่อน! เป็นลูกสะใภ้ตระกูลอี้ก็หัดกตัญญูต่อพ่อแม่สามีสะบ้าง ไม่ใช่ดีแต่นำของดีๆ พวกนี้มาประเคนให้คนข้างบ้านแบบนี้!”“คุณแม่เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ ของพวกนั้นที่ฉันซื้อมาก็มาจากเงินที่ฉันล่าหมูป่ามาได้ ทว่าเงินที่เหลือกับของที่ซื้อมาฉันก็ซื้อของจำเป็นทั้งนั้นเพื่อจะนำมาไว้ทำอาหารให้สามีส่วนขนมของฝากพวกนี้ฉันก็ตั้งใจซื้อมาฝากป้าหม่าที่คอยช่วยเหลือฉันตลอด แต่กับคุณแม่ที่คอยเอาแต่บอกว่าตัวเองเป็นแม่สามีแล้วสั่งให้ฉันกตัญญู คุณแม่เคยคิดจะช่วยอะไรฉันกับสามีบ้างหรือคะ? หรือคุณแม่เลี้ยงฉันมา… ก็ไม่นิคะ!ฉันไม่เห็นว่ามีความจำเป็นอะไรที่จะต้องกลับไปกตัญญูคุณแม่กับคนตระกูลอี้นะคะ เพราะพวกคุณไม่
Last Updated : 2025-04-25ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๗ มนุษย์ป้า!
หนิงเหมยที่ได้ยินคำพูดของนางโม่วโฉวก็จ้องมองอย่างสงสัย ก่อนจะเอ่ยถามออกมา“ทำไมหรือคะ หรือคุณแม่คิดว่าฉันไม่กล้า?”“คนอย่างหล่อนน่ะหรือจะกล้าทำอะไรแบบนั้น ฉันเป็นแม่ของของตงหยางถ้าเกิดเขารู้ว่าหล่อนทำอะไรกับฉันไว้บ้างเขาคงจะไม่พอใจแน่” นางโม่วโฉวเอ่ยแกมขมขู่“ฮ่าๆ … คุณแม่อย่าคิดจะเอาสามีมาขู่ฉันเลยค่ะ เขาจะมาโกรธอะไรกับคนที่คอยดูแลเขาอย่างฉันได้”“นั่นมันก็…” นางโม่วโฉวรู้สึกว่ายิ่งเถียงกับหนิงเหมยมากเท่าไหร่ตนเองก็ยิ่งเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยที่จะต้องมารู้สึกแบบนี้แท้ๆ!นางหม่าที่เห็นว่านางโม่วโฉวได้แต่อ้ำๆ อึ้งๆ คิดคำเถียงไม่ออกจึงได้แต่เอ่ยขึ้นมาอย่างห้ามทัพหลังจากที่ฟังมานาน“นางโม่วหล่อนจะมาเอาอะไรกับนังหนูเหมยอีกเล่า! ทุกวันนี้ครอบครัวลูกชายคนโตของหล่อนก็ลำบากมาตลอดไม่ใช่หรือ ที่ทุกวันนี้เขาพิการก็ไม่ใช่เพราะหล่อนหรือยังไง?ทั้งๆ ที่หนิงเหมยเพิ่งจะหาทางอ้าปากรอดได้ แต่หล่อนก็คิดจะมาแย่งออกไปอีก หล่อนคิดจะให้พวกเขาตายจริงๆ เลยหรือยังไง ทำแบบนี้ไม่อำมหิตเกินไปหรือ?!”‘นั่นสิ หล่อนคิดจะให้ทั้งสองคนตายจริงๆ เลยหรือยังไงกัน?!’ ‘คนบ้านอี้ใจดำอำมหิตกันเกินไปแล้ว
Last Updated : 2025-04-25ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๘ หยอดหน้านิ่ง
ฮ่าๆๆ …“ป้าหม่าสุดยอดไปเลยค่ะ! เถียงสะแม่สามีฉันอึ้งไปเลย ฮิฮิ” หนิงเหมยเอ่ยชมแกมขบขัน“หึหึ! เธอก็ใช่ย่อย ฉันไม่ยักจะรู้ว่าเธอจะปากคอเราะร้ายขนาดนี้ อย่างนี้ฉันเชื่อว่าแค่เธอคนเดียวก็เอานางโม่วโฉวอยู่หมัด”“ป้าหม่าก็ชมเกินไปแล้วค่ะฮ่าๆ …”หนิงเหมยที่เห็นป้าหม่ากวาดตามองขึ้นบนท้องฟ้า“เอ่อ… นี่ก็เย็นแล้วป้าหม่ารีบเข้าบ้านเถอะค่ะ รบกวนป้าหม่ามานานแล้ว”“เพ้ย! รบกงรบกวนอะไรกัน เอาล่ะๆ ถ้าอย่างนั้นฉันเข้าบ้านก่อนส่วนเธอก็กลับบ้านไปได้แล้ว ป่านนี้ตงหยางไม่รอเก้อแล้วหรือ?”“โอ๊ะ! จริงด้วยค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ!”พูดจบหนิงเหมยก็รีบหันหลังสับขาวิ่ง4x100กลับบ้านจนลืมว่าต้องรอให้ป้าหม่าเข้าบ้านไปก่อนนางหม่าที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างยิ้มๆ ก่อนที่จะหันหลังกลับเข้าบ้านของตนเองเช่นกัน“สามีแฮ่กๆ … ฉ…ฉันมาแล้วค่ะ!” หนิงเหมยยืนหอบแฮ่กๆ เอ่ยบอกสามีอย่างขาดห้วงเพราะหายใจไม่ทัน“ภรรยาคุณมาแล้ว ทำไมไปนานจังเลยครับ? แล้วนี่คุณไปทำอะไรมาถึงได้หอบขนาดนี้ล่ะครับ”ตงหยางที่กำลังรอหนิงเหมยอยู่ เมื่อได้ยินเสียงหนิงเหมยก็รีบหันมามองทันที แต่เมื่อเห็นสภาพเหนื่อยหอบของคนเป็นภรรยาก็อดที
Last Updated : 2025-04-25
Latest chapter
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๒๕ หวานขม
นัยย์ตาเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตา แต่ทว่าหญิงสาวกลับพยายามฝืนยื้มออกมาอย่างสุดกำลัง ก่อนจะค่อยๆ ยกถาดอาหารกลางวันเข้าไปให้สามี“สามีกินข้าวก่อนนะคะ จะได้กินยา”ทันทีที่หญิงสาววางถาดอาหารลงบนโต๊ะ กำลังจะช่วยสามีพยุงตัวขึ้นมานั่ง แต่เธอกับรู้สึกว่าสามีของเธอมีบางอย่างที่แปลกไป แต่ไม่รู้ว่าแปลกตรงที่ใดเมื่อช่วยสามีลุกขึ้นนั่งสำเร็จหญิงสาวก็หันไปยกถาดอาหารมาให้สามี แต่ถ้อยคำของสามีกับดึงความสนใจของเธอได้ชะงัดดังคาด“ภรรยา… ผมขอโทษนะครับที่ผมมันไร้ประโยชน์ คุณเสียใจมากหรือเปล่าครับที่ผมเป็นแบบนี้? ขนาดผมยังรู้สึกสมเพชตัวเองเลย!คุณเสียใจมากหรือเปล่าที่ได้แต่งงานกับผม ผม…ฮึก! ผมขอโทษนะครับภรรยาที่ทำให้คุณต้องมาลำบากขนาดนี้ ทั้งหมดมันก็เป็นเพราะผม เพราะผมมันไม่ดีเองเพราะผมมันไม่ได้เรื่อง” ความรู้สึกว่าตนเองไร้ประโยชน์อย่างรุนแรงโถมทะลักออกมาจากเบื้องลึกของจิตใจ ทว่าถ้อยคำของเขากับแฝงไปด้วยความเย้ยหยันคำพูดของเขาทำให้เธอขอบตาร้อนผ่าว“ฉันไม่เคยรู้สึกเสียใจเลยค่ะ สามี…คุณอย่าโทษตัวเองไปเลยนะคะ คุณต้องเชื่อฉันนะคะเชื่อมั่นในตัวฉันว่าอีกไม่นานคุณจะต้องหายดี”“ภรรยาผม…อึก! ผมจะสามารถกลับมาเดินได้จร
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๒๔ ปลิวหายไปกับสายลม
หนิงเหมยที่เห็นสายตาออดอ้อนของสามีก็ถึงกับใจอ่อนยวบ!“ได้ค่ะ คุณหลับตาสิคะถ้าคุณลืมตาแบบนี้ฉันจะเช็ดได้ยังไง” หนิงเหมยที่เห็นชายหนุ่มเอาแต่จ้องแต่เธอ เธอจึงแสร้งทำเสียงดุๆ ออกมา“ครับๆ ผมหลับตาแล้วครับภรรยา”หนิงเหมยไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาอีก ค่อยๆ ยืนมือที่ถือผ้าเปียกมาเช็ดหน้าให้สามีอย่างเบามือ“ลืมตาได้แล้วมั้งคะ ฉันเช็ดหน้าให้คุณเสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวจะออกไปทำอาหารมาให้คุณก่อน”ตงหยางลืมตามองหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าอย่างหลงใหล ก่อนที่จะพยักหน้าตอบภรรยาอย่างรับรู้หนิงเหมยถือผ้าออกมาซักตากผึ่งลมเอาไว้ ก่อนที่จะเดินเข้าครัวไปทำอาหารเย็นให้คนเป็นสามีหนิงเหมยตั้งหน้าตั้งตาทำอาหารอย่างตั้งใจ แล้วก็ไม่ลืมที่จะหยดน้ำวิเศษใส่ไปด้วยเล็กน้อย แม้ว่าหนิงเหมยจะอยากนำน้ำวิเศษไปให้สามีกินเพื่อที่จะได้หายเสียทีแต่เธอก็คิดว่าถ้าทำแบบนั้นไปมันจะเสี่ยงต่อตัวเธอเองเกินไปหรือเปล่ายิ่งยุคนี้ห้ามพูดถึงเรื่องความเชื่อผีสางปีศาจอะไรแบบนี้ด้วย ขืนถ้าสามีเธอรู้ความลับนี้ของเธอแล้วคิดว่าเธอเป็นปีศาจ เขาจะไม่จับเธอไปถ่วงน้ำจนตายเลยหรือ?!เธออยากรอให้มั่นใจกว่านี้เสียก่อนว่าถ้าหากบอกความลับนี้กับสามีไป สามีของเธอจ
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๒๓ แกว่งหางอ้อนเอาขนม
“คุณป้าคะถังหูลู่นี่คุณป้าขายยังไงคะ?” หนิงเหมยมาหยุดยืนถ้าแผงขายถังหูลู่ที่เป็นพุทราเคลือบน้ำตาล“ไม้ละ5เหมาจ้ะ” คุณป้าเอ่ยตอบหนิงเหมยออกมาอย่างยิ้มแย้ม❃ (10 เหมา หรือ 10 เจียว มีค่าเท่ากับ 1 หยวน) เฟิน (10 เฟิน มีค่าเท่ากับ 1 เหมา หรือ 1 เจียว หรือ 100 เฟินมีค่าเท่ากับ 1 หยวน)“ฉันเอา2ไม้ค่ะคุณป้า อืม…เปลี่ยนเป็น4ไม้เลยก็แล้วกันค่ะคุณป้า” ซื้อกลับไปฝากสามีสักไม้สองไม้ก็แล้วกัน!“ได้จ้ะ เธอรอสักครู่นะ”ผ่านไปไม่นานหนิงเหมยก็ได้ถังหูลู่ครบ4ไม้สักที!“4ไม้ ทั้งหมด2หยวนจ้ะ”“นี่ค่ะคุณป้า” หนิงเหมยเอ่ยะร้อมกับยื่นเงินให้คุณป้า“ขอบใจน้ะจ้ะ คราวหน้ามาอุดหนุนใหม่สิเดี๋ยวป้าจะแถมให้เธอเป็นพิเศษเลยล่ะ” คุณป้าเอ่ยออกมาอย่างใจดี“ได้ค่ะคุณป้า เอาไว้คราวหน้าถ้าฉันเข้าเมืองฉันจะมาอุดหนุนอีกนะคะ”“ดีๆๆ”“ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวก่อนนะคะคุณป้า”‘ผมเอาถังหูลู่นี่2ไม้ครับ’ ‘ได้จ้า รอสักครู่นะพ่อหนุ่ม’ “ได้จ้ะ” คุณป้าเอ่ยตอบเธอก่อนที่จะหันไปวุ่นวายกับการขายของให้ลูกค้าที่เข้ามาซื้อหลังจากเธอหนิงเหมยเดินออกจากแผงขายถังหูลู่ ก็หยิบถังหูลู่ขึ้นมา1ไม้ก่อนจะค่อยๆ กัดพุทราเคลือบน้ำตาล‘ก็อร่อยใช้ได้เลยนะเน
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๒๒ เข้าเมืองอีกรอบ
“ป้าหม่าคะ!? ป้าหม่าอยู่บ้านหรือเปล่าคะ” หนิงเหมยตะโกนส่งเสียงข้ามรั้วบ้านด้วยน้ำเสียงที่ดังทำให้ไม่นานภายในบ้านก็เริ่มมีความเคลื่อนไหวแอ๊ด!“อยู่ๆๆ! เธอรอก่อนนะฉันจะรีบไปเปิดประตูให้” ป้าหม่าเอ่ยพร้อมกับค่อยๆ เดินออกมาเปิดประตูรั้วให้ “มาหาฉันมีอะไรหรือเปล่าล่ะ?”“ฉันจะเข้าตัวเมืองไปซื้อเมล็ดพันธุ์มาปลูกน่ะค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะกลับมาทันเวลาที่ตงหยางต้องกินข้าวกินยาตอนเที่ยงไหมฉันเลยอยากจะมารบกวนป้าหม่าให้ดูตงหยางสักหน่อยน่ะค่ะ ถ้าหากฉันกลับไม่ทันก็ฝากป้าหม่านำซาลาเปาบนซึ้งในครัวไปให้ตงหยางกินหน่อยนะคะ …อ่า รบกวนป้าหม่าต้มยาให้เขาด้วยนะคะ ส่วนซาลาเปาบนซึ้งป้าหม่าก็แบ่งไปกินได้เลยนะคะ” หนิงเหมยเอ่ยออกมาอย่างเกรงใจ แต่เธอก็ไม่รู้จะไปรบกวนใครแล้วเช่นกัน“ได้ๆ เธอไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวฉันจะคอยแวะไปดูตงหยางให้เธอเอง” นางหม่าเอ่ยตอบออกมาด้วยท่าทีสบายๆ“ขอบคุณนะคะป้าหม่า เอาไว้ฉันจะซื้อขนมมาฝากอีกนะคะ”“เพ้ย! ไม่ต้องๆ ขนมพวกนั้นมันราคาแพงเกินไปไหนจะต้องใช้คูปองอาหารอีก แบบนั้นมันฟุ่มเฟือยเกินไป”“ถ้าอย่างนั้นเอาไว้พรุ่งนี้ฉันจะทำขนมอร่อยๆ มาให้ป้าหม่าลองชิมก็แล้วกัน ดีไหมคะ?” ในเมื่อป้าหม่าเก
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๒๑ มันขยับดุ๊กดิ๊ก
“ถ้าภรรยาไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะครับ ผมไม่รบกวนคุณหรอก” ตงหยางเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาอย่างน่าสงสาร“ฉันยังไม่ได้ตอบคุณเลยว่านอนไม่ได้ แต่เดี๋ยวฉันขอไปอาบน้ำล้างตัวก่อนแล้วเดี๋ยวจะไปยกฟูกมานอนเป็นเพื่อนคุณนะคะสามี”“ได้ครับ ผมจะรอนะครับภรรยา”หนิงเหมยเอ่ยตอบทั้งที่ไม่ได้มองท่าทางตื่นเต้นเกินหน้าเกินตาของคนเป็นสามีเลยแม้แต่น้อยแต่จะตื่นเต้นก็คงไม่แปลกหรอกมั้ง เพราะหนิงเหมยคนเก่ากับตงหยางก็ไม่เคยที่จะเข้าหอกันเลยจริงๆ เลยสักครั้ง ถึงแม้ทั้งคู่จะนอนร่วมเตียงเคียงคู่กันตั้งแต่แต่งงานกันมาแต่นั่นก็เป็นเวลาเพียงแค่3วันเองไม่ใช่หรือ?ยังไม่ทันที่คนทั้งคู่จะได้มีความรู้สึกดีๆ ให้กันเลย ตงหยางก็ต้องกลับไปค่ายทหารโดยที่ต้องทิ้งหนิงเหมยให้ต้องอยู่ร่วมกับคนบ้านอี้อย่างทุกข์ทรมานใจ!ทว่าเวลาผ่านไปเพียงแค่5เดือน ตงหยางผู้เป็นสามีของเธอก็โดนหิ้วกลับมายังหมู่บ้านด้วยสภาพที่เลวร้ายสิ้นดี!“ค่ะ…”หนิงเหมยเอ่ยตอบก็หันหลังออกจากห้องนอนสามี แล้วกลับเข้าห้องตนเองก่อนจะทำการเข้าไปในมิติเพื่ออาบน้ำแต่งตัวเวลาผ่านไปพักใหญ่หนิงเหมยที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกมาจากมิติ พร้อมกับหอบหิ้วฟูก หมอน ผ้าห่มมายังห้
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๒๐ อยากรู้ว่าปากหวานไหมก็ต้องลองชิม
“อ้อ…ฉันกำลังจะปรับหน้าดินน่ะค่ะ คิดว่าจะใช้ประโยชน์จากแปลงผักที่เหลืออยู่พวกนี้ลองปลูกผักเอาไว้กินเองสักหน่อย”“โอ้! อย่างนั้นหรือ ดีๆๆ! ต่อไปจะได้ไม่ต้องไปซื้อกินปลูกเองแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน แต่การปรับหน้าดินที่เธอพูดมาฉันอยู่จนอายุป่านนี้แล้วก็ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย”หนิงเหมยที่ได้ยินคำพูดของป้าหม่าก็ถึงกับตกใจ เพราะไม่คิดว่าคนยุคนี้จะยังไม่รู้จักวิธีการปรับหน้าดิน ถึงว่าผักที่พวกชาวบ้านปลูกกันถึงไม่ค่อยจะโตเท่าที่ควร“ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แค่บังเอิญไปเห็นในหนังสือตำราว่ามีวิธีการแบบนี้อยู่ด้วยว่าการปรับหน้าดินจะช่วยทำให้พืชผักเติบโตได้ดีมากขึ้นกว่าเดิม ก็เลยลองทำดูน่ะค่ะ” หนิงเหมยเอ่ยแถออกมาจนสีข้างแทบจะถลอก!“อย่างนั้นหรือ เอาไว้ฉันจะรอดูผักที่เธอปลูกถ้าหากว่าดีจริงๆ เธอก็อย่าลืมมาสอนฉันด้วยล่ะ”“ได้สิคะ ถ้าฉันทำสำเร็จฉันจะไปสอนป้าหม่าเป็นคนแรกเลยค่ะ” ที่หนิงเหมยเอ่ยเช่นนี้ก็เพราะเธอเองก็ไม่ค่อยจะมั่นใจกับวิธีการปรับหน้าดินของเธอเช่นเดียวกัน ถึงเธอจะมีทฤษฎีอยู่เต็มหัวแต่ปฏิบัติเธอก็ยังไม่เคยลองเหมือนกัน!“ฮ่าๆ … ได้ๆ ฉันจะรอ ถ้าอย่างนั้นฉันไม่กวนเธอแล้วล่ะ ฉันกลับบ้านไปทำอาหาร
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๙ สีหน้าคุณตอนนี้น่ารักมาก
ตงหยางที่เห็นสีหน้าตื่นตะลึงของหนิงเหมยก็อดไม่ได้ที่หัวเราะออกมาด้วยความขบขันเอ็นดู“ฮ่าๆ … ภรรยารู้ไหมครับว่าสีหน้าของคุณตอนนี้น่ารักมากขนาดไหน?”“สามีก็พูดชมฉันเกินไปแล้ว แต่จะว่าไปฉันก็รู้ตัวมานานแล้วแหละค่ะว่าฉันน่ะสวย แล้วก็รวยมาก!” หนิงเหมยเอ่ยโอ้อวดตนเองก่อนที่จะค่อยๆ แสร้งเชิดหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง“เอ่อ…แต่ภรรยาครับ เรายังไม่รวยเลยกันเลยนะ แบบนี้จะเรียกว่าสวยแล้วก็รวยมากได้ยังไง?”เพล้ง!ไม่ใช่เสียงอะไร แต่เป็นเสียงเศษหน้าของเธอที่แตกเป็นเสี่ยงๆ เอง! สามีหน้าเหม็นคนนี้ชักจะเริ่มพูดจาไม่เข้าหูเธอแล้วจริงๆ!?ตอนนี้ฉันแทบจะถือว่ารวยที่สุดในหมู่บ้านเลยนะตอนนี้น่ะ แต่คุณแค่ไม่รู้ต่างหากเล่า ชิ!หนิงเหมยที่โดนสามีหน้าเหม็นคนนี้เอ่ยขึ้นขัดความสุข เธอก็ถึงกับต้องสะบัดใบหน้าหันไปจ้องมองสามีอย่างไม่ใคร่จะพอใจ!ตงหยางที่โดนภรรยาจ้องมองอย่างไม่พอใจ ก็ถึงกับสะดุ้ง แล้วได้แต่คิดในใจว่าตัวเองพูดอะไรผิดพลาดไปหรือเปล่า จึงเอ่ยปากถามออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ“อ…เอ่อ ภรรยาค…ครับ ผมพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าครับ?”“ไม่ค่ะ! คุณไม่ได้พูดอะไรผิดเลย ผิดที่ฉันมันจนเอง!” พูดจบหนิงเหมยก็สะบัดหน้าหนีสามีอย่างแง่
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๘ หยอดหน้านิ่ง
ฮ่าๆๆ …“ป้าหม่าสุดยอดไปเลยค่ะ! เถียงสะแม่สามีฉันอึ้งไปเลย ฮิฮิ” หนิงเหมยเอ่ยชมแกมขบขัน“หึหึ! เธอก็ใช่ย่อย ฉันไม่ยักจะรู้ว่าเธอจะปากคอเราะร้ายขนาดนี้ อย่างนี้ฉันเชื่อว่าแค่เธอคนเดียวก็เอานางโม่วโฉวอยู่หมัด”“ป้าหม่าก็ชมเกินไปแล้วค่ะฮ่าๆ …”หนิงเหมยที่เห็นป้าหม่ากวาดตามองขึ้นบนท้องฟ้า“เอ่อ… นี่ก็เย็นแล้วป้าหม่ารีบเข้าบ้านเถอะค่ะ รบกวนป้าหม่ามานานแล้ว”“เพ้ย! รบกงรบกวนอะไรกัน เอาล่ะๆ ถ้าอย่างนั้นฉันเข้าบ้านก่อนส่วนเธอก็กลับบ้านไปได้แล้ว ป่านนี้ตงหยางไม่รอเก้อแล้วหรือ?”“โอ๊ะ! จริงด้วยค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ!”พูดจบหนิงเหมยก็รีบหันหลังสับขาวิ่ง4x100กลับบ้านจนลืมว่าต้องรอให้ป้าหม่าเข้าบ้านไปก่อนนางหม่าที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ส่ายหัวอย่างยิ้มๆ ก่อนที่จะหันหลังกลับเข้าบ้านของตนเองเช่นกัน“สามีแฮ่กๆ … ฉ…ฉันมาแล้วค่ะ!” หนิงเหมยยืนหอบแฮ่กๆ เอ่ยบอกสามีอย่างขาดห้วงเพราะหายใจไม่ทัน“ภรรยาคุณมาแล้ว ทำไมไปนานจังเลยครับ? แล้วนี่คุณไปทำอะไรมาถึงได้หอบขนาดนี้ล่ะครับ”ตงหยางที่กำลังรอหนิงเหมยอยู่ เมื่อได้ยินเสียงหนิงเหมยก็รีบหันมามองทันที แต่เมื่อเห็นสภาพเหนื่อยหอบของคนเป็นภรรยาก็อดที
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๑๗ มนุษย์ป้า!
หนิงเหมยที่ได้ยินคำพูดของนางโม่วโฉวก็จ้องมองอย่างสงสัย ก่อนจะเอ่ยถามออกมา“ทำไมหรือคะ หรือคุณแม่คิดว่าฉันไม่กล้า?”“คนอย่างหล่อนน่ะหรือจะกล้าทำอะไรแบบนั้น ฉันเป็นแม่ของของตงหยางถ้าเกิดเขารู้ว่าหล่อนทำอะไรกับฉันไว้บ้างเขาคงจะไม่พอใจแน่” นางโม่วโฉวเอ่ยแกมขมขู่“ฮ่าๆ … คุณแม่อย่าคิดจะเอาสามีมาขู่ฉันเลยค่ะ เขาจะมาโกรธอะไรกับคนที่คอยดูแลเขาอย่างฉันได้”“นั่นมันก็…” นางโม่วโฉวรู้สึกว่ายิ่งเถียงกับหนิงเหมยมากเท่าไหร่ตนเองก็ยิ่งเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยที่จะต้องมารู้สึกแบบนี้แท้ๆ!นางหม่าที่เห็นว่านางโม่วโฉวได้แต่อ้ำๆ อึ้งๆ คิดคำเถียงไม่ออกจึงได้แต่เอ่ยขึ้นมาอย่างห้ามทัพหลังจากที่ฟังมานาน“นางโม่วหล่อนจะมาเอาอะไรกับนังหนูเหมยอีกเล่า! ทุกวันนี้ครอบครัวลูกชายคนโตของหล่อนก็ลำบากมาตลอดไม่ใช่หรือ ที่ทุกวันนี้เขาพิการก็ไม่ใช่เพราะหล่อนหรือยังไง?ทั้งๆ ที่หนิงเหมยเพิ่งจะหาทางอ้าปากรอดได้ แต่หล่อนก็คิดจะมาแย่งออกไปอีก หล่อนคิดจะให้พวกเขาตายจริงๆ เลยหรือยังไง ทำแบบนี้ไม่อำมหิตเกินไปหรือ?!”‘นั่นสิ หล่อนคิดจะให้ทั้งสองคนตายจริงๆ เลยหรือยังไงกัน?!’ ‘คนบ้านอี้ใจดำอำมหิตกันเกินไปแล้ว
