เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่๙ กลิ่นเป็นเหตุ!
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-22 05:02:38“เอาล่ะ ค่อยๆ ขยับนะคะสามี”
หนิงเหมยช่วยสามีขยับตัวลุกขึ้นนั่งพิงกำแพงหัวเตียง ก่อนที่จะค่อยๆ หยิบถาดอาหารกับยามาวางไว้ให้สามี
เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรแล้วเธอก็เดินออกจากห้อง เพื่อจะออกไปนั่งกินข้าวของตัวเองเช่นกัน
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันออกไปกินข้าวก่อนนะคะ สามีกินเสร็จแล้วก็เรียกฉันนะคะส่วนถาดอาหารก็วางไว้ที่โต๊ะนี่ละค่ะ เดี๋ยวฉันจะมาเก็บออกไปให้”
“ครับ…”
หลังจากที่เธอออกจากห้องนอนของสามีมาแล้ว หนิงเหมยก็ตักข้าวแล้วนั่งกินที่โต๊ะอาหารเงียบๆ
‘พอไม่มีเรื่องอะไรให้ต้องคิดมากมายแล้ว ก็คิดถึงพ่ออวิ๋นแม่อวิ๋น แล้วก็ซูหนี่จัง ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงกันบ้างนะ?’
แต่แค่นั่งคิดไปเรื่อยๆ ทำไมเธอถึงได้เผลอมาร้องไห้ได้เนี่ย?!
‘ฮึกๆ … ฮือ อะ…ไอบ้าเอ้ย ทำไมถึงร้องไห้ได้เนี่ย ฉัน อึก! ไม่อยากอ่อนแอหรอกนะ ฮื้อๆ’
เวลาผ่านไปไม่นาน หลังจากที่หนิงเหมยเอาแต่นั่งร้องนั่งร้องไห้ สุดท้ายเธอก็หยุดร้องไห้แล้วก็ตั้งสติได้สักที!
จ๊อกๆ!
‘นี่ฉันมัวแต่ร้องไห้จนท้องร้องประท้วงเลยหรือไงเนี่ย หึหึ! รีบกินข้าวดีกว่าฉันยังต้องไปเช็ดตัวให้สามีอีกนี่นา’
หลังจากที่หนิงเหมยยัดอาหารเข้าปากอย่างหิวโหยไม่นานอาหารบนโต๊ะก็หมดเกลี้ยงลง ประหนึ่งว่าไม่เคยมีใครตักอาหารใส่ถ้วยมาก่อน!
หนิงเหมยก็ลุกเก็บถ้วยชามอาหารไปล้าง แล้วทำการต้มน้ำอุ่นมาผสมกับน้ำเย็นใส่กะละมังอย่างเช่นเคย แล้วก็ไม่ลืมที่จะหยดน้ำวิเศษจากบ่อในมิติใส่เข้าไปอีก3หยด!
เมื่อจัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยหนิงเหมยก็หิ้วกะละมังเข้าห้องนอนสามีเลยทันที แต่เมื่อเข้าห้องมาเธอก็ถึงกับต้องยู่หน้าทันที นี่มันกลิ่นอะไรกันเนี่ย!!!
“เอ่อ… คือผมขอโทษนะครับภรรยา ผมพยายามจะกลั้นไว้แล้วแต่ แต่! ผ…ผม” ชายหนุ่มก็รู้สึกอับอายไม่น้อย ถึงนี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่ภรรยาจะต้องมาคอยเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้คนไร้ประโยชน์อย่างเขา
ทันทีที่เห็นท่าทีของสามีหนิงเหมยก็รู้ได้ทันทีว่าไปกลิ่นที่เธอได้กลิ่นนั้นมันคือกลิ่นอะไร!
เธอเข้าใจความรู้สึกของสามีดีว่าเขาต้องอับอายแค่ไหนที่เป็นแบบนี้จึงไม่ได้เอ่ยว่าอะไรออกมาอีก
แต่สงสัยว่าตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไปเธอจะต้องใส่แพมเพิสให้สามีแล้วล่ะ!
“ไม่เป็นไรนะคะสามี เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
หนิงเหมยไม่รอช้าก็รีบจัดการกับสิ่งปฏิกูลที่สามีนั่งทับอยู่อย่างเงียบๆ แต่ในเมื่อหนิงเหมยจัดการทำความสะอาดทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ก็หันมาจัดการเช็ดตัวให้สามีสามีต่ออย่างเบามือ
ไม่เธอจะไม่คิดรังเกียจแต่กลิ่นที่ตีขึ้นมาทำเธอหน้ามืดจะอ้วกเลยทีเดียว! จึงได้แต่กลั้นใจรีบเช็ดทำความสะอาดต่อไปทันที
ทว่าเมื่อทำความสะอาดแล้วก็แต่งตัวใส่แพมเพิสให้สามีเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็สังเกตเห็นว่าฟูกที่นอนของสามีนั้นเก่าแล้วก็สกปรกมากแล้วจริงๆ สมควรแก่เวลาเปลี่ยนอันใหม่แล้วจริงๆ นั่นแหละ!
‘แม้ตงหยางจะสงสัยเกี่ยวกับไอกางเกงสีขาวแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกมา’
“สามีรอฉันสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันจะเปลี่ยนฟูกที่นอนกับหมอนให้คุณใหม่”
“ครับ? คุณไปซื้อมาตอนไหนครับ คุณมีเงินพอไหมครับไหนจะคูปองอีกมีพอไปแลกหรือครับ?” สามีกล่าวถามหนิงเหมยด้วยท่าทีสงสัยว่าเธอไปหาซื้อของพวกนี้มาตอนไหน
“เอาไว้ฉันพร้อมแล้วจะบอกเรื่องทุกอย่างกับคุณก็แล้วกันนะคะ แต่คุณไม่ต้องห่วง ฉันได้มาจริงๆ ไม่ได้ไปขโมยของใครมาหรอกค่ะ”
“ผมไม่ได้คิดอย่างนั้นนะครับ ผมแค่เป็นห่วงคุณ…”
“อ…เอ่อ ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วงฉันนะคะ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันไปยกฟูกที่นอนกับหมอนมาเปลี่ยนให้สามีใหม่ก่อนดีกว่า”
หนิงเหมยไม่รอให้ชายหนุ่มเอ่ยถามอะไรออกมาอีก รีบวิ่งปึงปังออกจากห้องมาทันที เมื่อพ้นเขตห้องของสามีเธอก็นำหมอนฟูกที่นอน กับผ้าปูผ้าห่มอะไรต่างๆ ออกมาเปลี่ยนใหม่ให้สามีทั้งหมด!
เธอหอบหิ้วพวกฟูกที่นอนเข้าห้องนอนสามีอย่างพะลุงพะลัง แล้วก็จัดการโละของเก่าออกให้หมดแล้วนำของใหม่ขึ้นมาวางแทน ก่อนที่จะปูผ้าปูจัดการใส่ปอกหมอน วางผ้าห่มผืนใหม่อย่างเรียบร้อย!
ก่อนที่จะช่วยขยับตัวสามีให้กลับมาอยู่บนที่นอนอย่างเช่นเดิม
“สามีพักผ่อนนะคะ นี่ก็ดึกมากแล้ว ถ้าเกิดมีอะไรก็เรียกฉันได้เลยนะคะ”
“ครับ คุณไปพักผ่อนเถอะครับ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”
“ค่ะ”
กล่าวจบหนิงเหมยก็หอบหิ้วพวกฟูกผ้าห่มเก่าๆ ออกจากห้องสามีมาทันทีก่อนจะเก็บไปทิ้งในมิติ แล้วจึงได้เดินไปเก็บถาดอาหารกับยาในห้องของสามีอีกรอบ!
บทล่าสุด
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๗๒ ปลายทาง
“ขนมจ้ะกระต่ายน้อยของแม่” หนิงเหมยว่างจานขนมกับนมลงบนโต๊ะ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ ลูกสาว“ขอบคุณค่ะคุณแม่ อี้เออร์จะกินแล้วน้า~” พูดจบก็รีบยื่นมืออวบอ้วนของตัวเองไปหยิบคุกกี้ในจานเข้าปาก ก่อนจะหลับตาพริ้มราวกับว่ากำลังขึ้นเคลิ้มอย่างไงอย่างงั้นแหละ หึๆการกระทำของเด็กสาวทำเอาคนเป็นแม่กับย่าอดจะยิ้มขำด้วยความเอ็นดู และรักใคร่ไม่ได้ นับวันยิ่งแก่นแก้วและรู้ความนัก“ง่ำๆ อาหย่อยมากเยยค่า อิอิ” เด็กสาวเคี้ยวขนมตุ้ยๆ จนแก้มพอง“หนิงอี้ไม่เอาไม่ทำแบบนี้นะคะ ตอนนี้หนูโตแล้ว เวลาที่กินอะไรอยู่ในปากต้องเคี้ยวให้หมดปากก่อนแล้วถึงค่อยพูด” นางหม่าที่เป็นย่าคนแล้วก็เอ่ยดุหลานสาวคนโปรดออกมา หากหล่อนไปทำแบบนี้ที่อื่นจะทำให้คนอื่นมองไม่ดีเอาได้แต่ทว่าเมื่อเจ้ากระต่ายน้อยที่โดนคนเป็นย่าดุก็ถึงกับยู่ปากอย่างน้อยอกน้อยใจ “คุณย่าดุอี้เออร์…”“อี้เออร์ลูกไม่ร้องนะจ้ะ การที่คุณย่าดุก็ไม่ใช่เพราะว่าหวังดีกับหนูหรือจ้ะ? ไหนลองบอกแม่สิว่าที่คุณย่าดุหนูเมื่อกี้เพราะหนูทำอะไร?”“ฮึก! …เพราะอี้เออร์เคี้ยวขนมไม่หมดปากแล้วพูดค่ะ” เด็กน้อยตอบพร้อมกับเช็ดน้ำตาป้อยๆ“ใช่ แล้วที่คุณย่าดุหนูมันสมควรไหมจ้ะ?”
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๗๑ จัดการ[2]
“แล้วตกลงว่าคุณต้องการจะเอาเรื่องจริงๆ ใช่ไหมครับสหายหนิงเหมย?”“ใช่ค่ะ ครั้งนี้ฉันรับกับการกระทำอุกอาจของแม่สามีไม่ได้จริงๆ ค่ะ คิดจะมาปล้นขโมยของในบ้านฉันทั้งๆ ที่ฉันกำลังตั้งครรภ์อยู่แบบนี้ ถ้าเกิดครั้งนี้ไม่มีแม่หม่าอยู่ด้วยฉันก็คง…” หนิงเหมยไม่ได้กล่าวประโยคอะไรออกมาอีก ได้แต่ปล่อยให้คนคิดกันเองต่อไป“ถ้าอย่างนั้นผมก็คงจะต้องขอเชิญคุณไปที่สถานีตำรวจเพื่อให้ปากคำเพิ่มเติมด้วยนะครับ ไป! จับตัวหล่อนไป!”“ไม่! ฉันไม่ไป! กรี๊ด! ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ส…สามีคุณช่วยฉันด้วย ฮือๆ” นางโม่วโฉวกรีดร้องออกมาอย่างไม่อาย“นี่พวกคุณจะจับตัวภรรยาของผมไปไหน?” ตำรวจหนุ่มที่ได้ยินคำถามของชายชราด้านหลังก็ได้แต่ทอดถอนหายใจออกมา ก่อนจะหันมาตอบ“พวกเราต้องขอจับกุมตัวคนร้ายไปที่สถานีตำรวจเพื่อดำเนินคดีต่อไปครับ! หากคุณอยากไปขอยื่นเรื่องประกันตัวก็ให้ไปทำเรื่องที่สถานีตำรวจ” ตำรวจหนุ่มตอบก็เดินออกไปทิ้งให้ชายชราได้แต่ยืนตะลึงงันอยู่เพียงลำพังและหลังจากที่จบเรื่องจากสถานีตำรวจแล้วตงหยางก็รีบพาภรรยากับนางหม่ากลับบ้านพักผ่อนทันที เพราะกลัวว่าภรรยาจะเหนื่อยจนเกินไป โดยที่ในหัวไม่ได้คิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเก
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๗๐ จัดการ[1]
“อะไรนะ?! รออะไรกันอยู่รีบเข้าไปจับตัวนางโม่วโฉวกันสิ!” เขาตะคอกใส่ผู้ชายในกลุ่มชาวบ้านอย่างโกรธเกรี้ยว นางกล้าดีถึงขั้นกระทำการข้ามหน้าข้ามตาเขาถึงขนาดนี้!“ปล่อยข้านะ! พวกแกกล้าดียังไงถึงได้มาจับตัวฉันแบบนี้ คอยดูเถอะฉันจะให้ตาเฒ่าอี้เอาเรื่องพวกแกแน่!” ทันทีที่ได้ยินคำพูดของหญิงชราพวกเขาก็อดที่จะกรอกตาขึ้นอย่างรำคาญใจแต่ทว่าเมื่อโดนหิ้วออกมาจากบ้าน ก็ต้องตกใจแม้กระทั่งเสียงที่กำลังโวยวายก็ยังเปล่งไม่ออก“ทะ…ท่านผู้นำมาที่นี่ได้ยังไง?” นางพยายามเค้นเสียงออกมาอย่างยากลำบาก ก่อนจะตวัดสายตาคมมองไปยังทางหนิงเหมยอย่างไม่พอใจ “นี่แกถึงขั้นกล้าเรียกท่านผู้นำหมู่บ้านมาจับฉันเลยหรือนังลูกสะใภ้ไร้ประโยชน์?!”“หล่อนหยุดก่อเรื่องแล้วมันจะตายหรือไง!”“ท่านผู้นำ… แต่นี่มันเรื่องในครอบครัวของฉัน ท่านผู้นำจะมายุ่งอะไร?” นางโม่วโฉวพูดออกมาอย่างไม่ยินยอม อย่างไรวันนี้เธอก็ต้องได้สิ่งที่เธอต้องการกลับไปให้ได้!“นะ…นี่หล่อนกล้า!” เขายกมือกร้านแดดขึ้นมาชี้หน้าของหล่อนอย่างไม่พอใจ “หล่อนพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง นี่คิดว่าฉันอยากจะสอดมือเข้าไปยุ่งเรื่องของหล่อนงั้นรึ? ถ้าหากหล่อนไม่มาก่อเรื่องวุ่นวายที่บ
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๖๙ ขโมยของแล้ว
ทันทีที่ตรวจอาการให้หญิงสาวตรงหน้าเสร็จ ก็หันไปหาชายหนุ่มที่เอาแต่เดินวนเวียนไปมาจนเขาแทบจะมึนหัวไม่ได้“พ่อหนุ่มเลิกเดินแล้วใจเย็นก่อนเถอะ ภรรยาของเอ็งไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ก็แค่ตั้งครรภ์ได้12สัปดาห์แล้วก็เท่านั้น” หมอชราประจำหมู่บ้านกล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงติดจะยินดีกับสองสามีภรรยา“อ้อก็แค่ตั้งครรภ์เท่านั้น ห๋า! ภรรยาของผมกำลังท้องอยู่หรือครับ?!” ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แค่พอทวนคำตอบแล้วก็ถึงกับต้องร้องตกใจออกมาอย่างตื่นเต้น“ใช่แล้วล่ะ ส่วนเรื่องอาหารการกิน หรือการดูแลภรรยาของเอ็ง เดี๋ยวข้าจะจดเอาไว้ให้ ส่วนเรื่องเทียบยาบำรุงเอ็งก็ไปหาซื้อในเมืองเอาก็แล้วกัน”“ดะ…ได้ ขอรับ!” ชายหนุ่มตอบรับอย่างตื่นเต้น เพราะตัวเขาเองกำลังจะมีลูก จนหนิงเหมยที่นั่งมองอยู่ก็อดส่ายหัวอย่างขำขันสามีไม่ได้ อะไรจะตื่นเต้นปานนั้น?“เอาล่ะ เทียบยาบำรุง อาหารที่ควรจะเลี่ยง หรือการดูแลต่างๆ ข้าก็จะเอาไว้ให้หมดแล้ว ก็คงหมดหน้าที่หมอเท้าเปล่าอย่างข้าสักทียังไงคงต้องขอตัวกลับบ้านก่อน หากมีอะไรก็ไปหาที่บ้านหมอเฉียวได้”“ได้ครับ รบกวนแล้ว ยังไงเดี๋ยวผมขับล่อออกไปส่งที่บ้านครับหมอเฉียว” หลังจากนั้นชายหนุ่ม
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๖๘ อาการแปลกๆ
หนิงเหมยลูบปลายจมูกด้วยความเจ็บ“ภรรยาเจ็บมากไหมครับ ผมขอโทษนะที่ทำให้คุณเจ็บตัวแบบนี้” ชายหนุ่มกล่าว พร้อมกับจับปลายคางภรรยาให้เชิดขึ้นเพื่อดูจมูกของภรรยา“มะ…ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อีกไม่นานก็คงจะหายแล้ว ว่าแต่คุณมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?” หญิงสาวเงยหน้าถามพร้อมกับใบหน้าฉงนสงสัย“เอ่อ ผมก็เพิ่งจะเดินมาไม่นานครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วเราเข้าบ้านไปกินข้าวกันดีกว่า ป่านนี้ป้าหม่าคงจะนั่งรอแย่แล้ว” ชายหนุ่มเอ่ยตอบออกมาด้วยรอยยิ้มกว้าง ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องชวนคนเป็นภรรยาเข้าบ้าน“อ๊ะ! จริงด้วยค่ะ ถ้าอย่างนั้นเรารีบเข้าบ้านกันดีกว่า” ทั้งสองคนปิดประตูก่อนจะหันหลังเดินเข้าบ้านพร้อมกันนี่ก็เป็นเวลาหลายวันแล้วหลังจากที่ผ่านพ้นวันปีใหม่มา ตอนนี้หนิงเหมยกับตงหยางก็มีธุรกิจเล็กๆ เป็นของตัวเองแล้ว ซึ่งหนิงเหมยทำแผงลอยขายแป้งย่างราคาไม่กี่เฟินเท่านั้นเอง และถึงแม้ว่าแผงลอยนี้จะไม่ใช่ร้านที่ใหญ่โตอะไรแต่ก็พอมีกำไรรายได้เข้ากระเป๋าให้คนทั้งคู่ได้ไม่เว้นแต่ละวันเชียวส่วนนางหม่าก็มาช่วยทั้งสองคนบ้างเป็นบางครั้งบางคราวแต่ทว่าก็ไม่ได้บ่อยนัก เพราะหนิงเหมยเองก็ไม่ค่อยอยากจะให้นางหม่าออกมาตากแดดตากลมยืนหล
ทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70! บทที่๖๗ ตัดใจ
“เห้อตาเฒ่าอี้ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะสอดมือเข้าไปยุ่งเรื่องภายในครอบครัวของแกหรอกนะ แต่อย่างไรหนิงเหมยก็ได้ชื่อว่าเป็น ‘บุตรสาวบุญธรรม’ ของฉัน แล้วจะให้ฉันนางหม่าคนนี้ทนเห็นบุตรสาวโดนคนในครอบครัวอี้ของแกมารังแกอีกก็อย่างไรอยู่”“บุตรสาวบุญธรรม?” อี้จางหย่งสบถขึ้นมาด้วยความฉงนใจ“อ้อใช่ตอนนี้หนิงเหมยเป็นบุตรสาวบุญธรรมของฉันแล้ว หากคนบ้านอี้ยังคิดที่จะมาก่อเรื่องวุ่นวายที่นี่ไม่เลิกฉันก็คงไม่คิดจะไว้หน้าใครอีก!” นางหม่าพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดุดัน“ป้าหม่าครับนี่ก็ได้เวลากินข้าวแล้วพวกเรากินข้าวกันเลยดีไหม อ้อแล้วนี่คุณพ่อมีอะไรที่นี่อีกหรือเปล่าครับ?” ตงหยางเอ่ยโดยที่ไม่ได้คิดจะสนใจคนเป็นพ่อเลยสักนิด“...” อี้จางหย่งไม่ได้เอ่ยตอบอะไรออกมา ก่อนจะถอนหายใจฟืดฟาดแล้วกระทืบเท้าปึงปังออกจากบ้านไปด้วยความโมโหกับการกระทำของเจ้าลูกชายไม่ได้ความคนนี้ ช่างเป็นคนที่อกตัญญูจริงๆ!เมื่อคนนอกออกไปตอนนี้ภายในบ้านจึงเหลือเพียงแค่สองสามีภรรยา กับนางหม่าเท่านั้น“เอ่อถ้าอย่างนั้นฉันจะเข้าไปเตรียมอาหารออกมาขึ้นโต๊ะเลยก็แล้วกันนะคะ” หนิงเหมยเอ่ยขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าพ่อสามีเดินออกจากบ้านไปแล้วแต่ทว่ายังไม่ทันท
บางทีคุณอาจจะชอบ
ทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน115.0K viewsทะลุมิติมาเป็นฮูหยินท่านแม่ทัพลูกติด
วริษา12.3K viewsยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
จูน415.7K viewsอีกด้านของนางร้าย
l3oonm@10.9K viewsระบบห้ามฆ่าตัวตายบังคับให้เป็นอาจารย์ของตัวร้าย
แมวน้อยหมวกเขียว1.2K viewsสามีอยากดื่มสุราต้องช่วยข้าทำสวน
องค์หญิงโนเนม1.2K viewsนางร้ายอ้อนรักพ่อหม้ายชาวสวนยุค 70
บ้านเขมปัณณ์824 viewsสามีข้า เป็นหมีแพนด้าผู้คลั่งรัก
ผการุ้ง ช่อชมพู790 views
