บทที่ 34 สามีในฝันของหญิงสาวทั้งโลก ตอนปลาย

…สวนอรุณรัก

บ้านสไตล์โพรวองซ์ของเสวี่ยหนิง เสร็จสิ้นสมบูรณ์อย่างที่นางตั้งใจ หญิงสาวทะยอยขนข้าวของมาไว้เกือบครบแล้ว เว่ยลี่หยางเองก็นำของตกแต่งหลายอย่าง รวมถึงชุดเครื่องนอนเนื้อดี เนื้อผ้าเดียวกับที่ไทเฮาใช้มามอบให้คนรักเช่นกัน

ภายในห้องโถง กลิ่นไม้สดและกลิ่นหอมของดอกไม้จากสวนรอบเรือนลอยกรุ่นมาตามลม เสวี่ยหนิงกำลังแขวนภาพที่ตนเองวาดขึ้นผนังอย่างภูมิใจ เป็นภาพของเย่หลินนั่งอยู่ใต้ต้นอิง มีอวิ๋นเอ๋อร์อยู่บนตักงดงามสมจริงราวมีชีวิต

“งดงามมากเจ้าค่ะนายหญิง” สาวใช้สองซูเอ่ยประโยคเดียวกันออกมา

“ขอบใจ” จากนั้นจึงหยิบภาพทิวทัศน์ของสวนอรุณรักขึ้นมาแขวนอย่างอารมณ์ดี “อยากกินต้องได้กิน อยากปลูกผักต้องได้ปลูก คิกๆๆ”

ในจังหวะที่กำลังหัวเราะคิก เสียงฝีเท้าแผ่วเบาจากด้านหลังทำให้นางชะงัก แต่ยังไม่ทันหันกลับไปมอง แผ่นหลังพลันสัมผัสถึงความอบอุ่นและกลิ่นอายคุ้นเคยของใครบางคน ที่ชอบแอบย่องโผล่มาด้านหลัง

“เรือนหลังนี้งดงามจริงๆ แต่ไม่งดงามเท่าเจ้าของเรือน” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเบาๆข้างใบหูขาว จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นเป่ารด

ร่างบางสะดุ้งขนลุกเล็กน้อย หัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม “ท่านอ๋องว่าอะไรนะเพคะ”

“ข