ชายแปลกหน้า

ราชวงศ์ฉิน (秦) มาจากชื่อแคว้นฉินของสกุลอิ๋ง (嬴) เดิมอยู่ในแถบเสฉวนทางตะวันตกของจีน แต่ได้ขยายอำนาจและย้ายศูนย์กลางการปกครองเข้ามายังภูมิภาคกวนจง (關中) หรือภาคกลางของจีนจนรวมแผ่นดินเป็นหนึ่งสถาปนาจักรวรรดิแห่งแรกขึ้นได้สำเร็จ  

สงครามเพื่อรวมชาติของฉิน เป็นชุดสงครามที่เริ่มต้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาลโดย รัฐฉิน ต่อต้าน อีกหก มหาอำนาจที่เหลืออยู่ในจีน ได้แก่ ฮั่น จ้าว ห ยาน เว่ย ฉู่ และ ฉี ระหว่างปี 247 ถึง 221 ก่อนคริสตกาล ฉินได้พัฒนาจนกลายเป็นหนึ่งใน เจ็ดรัฐสงคราม ที่ทรงอำนาจที่สุดของจีนที่รวมตัวกันหลังจากการเสื่อมถอยของ ราชวงศ์โจว

"ห้ามเข้า!" ทหารรักษาที่พักชั่วคราวของท่านอ๋องหลียกดาบขึ้นเพื่อกันไม่ให้ทหารนายหนึ่งเข้าไปด้านใน

"อย่าขวางข้า ถ้ามีเรื่องสำคัญที่จะต้องทูลให้อ๋องหลีได้รับทราบ" ทหารนายนั้นกล่าวขึ้นเสียงแข็ง ทำให้ทหารอีกสองคนที่ใช้ดาบขวางทางต้องเปิดดาบออกทันที

ภายในกระโจมชั่วคราวสำหรับท่านอ๋อง ด้านในกว้างขวาง ท่านอ๋องหลีเป็นผู้บัญชาการทหารหนึ่งในใต้หล้า ออกรบมาเป็นร้อยเป็นพันสนาม เขาชนะทุกศึก ไม่ว่าจะศึกน้อยหรือศึกใหญ่ ศึกนี้ก็เช่นกัน หลังจากที่กองทัพของดินแดนฮั่นไม่สามารถต้านทานกองทัพของเขาได้ พ่ายแพ้ไปอย่างเสียเกียรติ คืนนี้จะมีการเฉลิมฉลองชัยชนะในการสู้รบ 

"ท่านอ๋องหลีขอรับ" 

อ๋องหลีที่กำลังยกจอกเหล้าเข้าปากถึงกับชะงัก ก่อนที่จะมองพลทหารลาดตระเวนที่เข้ามายังที่พักของเขายามวิกาล

"เจ้ามีเรื่องอะไร ถึงได้เข้ามาหาข้าในยามนี้"อ๋องหลีถามทหารด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาสำราญ แต่ถ้ามีเหตุที่เกิดขึ้นแบบฉับพลันก็สามารถเข้าพบเขาได้ทันที

"ท่านอ๋องหลี ข้าลาดตระเวนอยู่ด้านนอก ข้าเห็นกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งกำลังตรงมาที่เรา ข้าคิดว่าน่าจะเป็นคนของดินแดนโจวขอรับ"

อ๋องหลีวางจอกเหล้าลงที่โต๊ะด้านหน้าของเขา เมื่อได้ยินพลทหารรายงานว่าเจอคนของฝั่งดินแดนโจว

"เจ้าคิดว่ามันมีกำลังมากน้อยเพียงใด" อ๋องหลีถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจังขึ้น

"เรียนท่านอ๋อง ข้าน้อยคาดการณ์ว่าน่าจะมีประมาณ 2000 คนขอรับ"

อ๋องหลีหัวเราะในลำคอทันที มีกำลังพลเพียงแค่หยิบมือกับกล้าเข้ามาหวังจะตีกองกำลังของเขา ช่างน่าขันเสียจริง เหมือนแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ

"สั่งทหารของเราให้วางกำลังให้แน่นหนา ปล่อยให้มันเข้ามา จะได้จู่โจมมันในครั้งเดียว" 

อ๋องหลีสั่งการทันที อีกไม่กี่วันกองกำลังที่ว่านั่นก็คงจะถึงกองทัพของเขา  เขาจะแสดงให้มันดูว่ากองทัพของท่านอ๋องหลีไม่ใช่ธรรมดา

"ท่านอ๋องขอรับ เราพบพวกสอดแนมขอรับ"

ยังไม่ทันที่พลทหารคนแรกจะเดินออกไปจากกระโจม พลทหารคนที่สองก็เข้ามารายงานว่าเจอพวกสอดแนมหวังเข้ามาสืบข่าวในกองทัพของเขา ทำให้อ๋องหลีถึงกับหน้าตึงทันที ไม่มีใครกล้าล้วงคองูเห่าได้ถึงขนาดนี้ มันช่างกล้าจริงๆ 

"นำทางข้าไป จับมันได้แล้วหรือไม่" อ๋องหลีกล่าวขึ้นด้วยความโมโห

"ไม่ได้จับเลยขอรับ เหมือนมันจะสิ้นสติเพราะอะไรไม่ทราบได้ แต่ข้าน้อยรู้สึกว่า มันแต่งกายดูแปลกๆขอรับ" 

อ๋องหลีเดินตามพลทหารที่เข้ามารายงานว่าเจอทหารสอดแนมในกองทัพของเขา เขาก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าที่พลทหารบอกว่ามันแต่งกายแปลกๆนั้นเป็นเช่นไร ทันทีที่เดินมาถึง เขามองเห็นเป็นชายร่างเล็ก แต่งกายแปลกประหลาด กำลังถูกทหารของเขาจับขึงไปกับต้นไม้ เพื่อกันไม่ให้หนีรอด

"ทำไมมันถึงสิ้นสติ ลองให้ท่านหมอเกอมาดูอาการแล้วหรือยัง" อ๋องหลีถามด้วยความสงสัย อาการแบบนี้มันไม่ธรรมดา การแต่งกายก็ไม่ธรรมดา ไม่รู้ว่าเป็นคนของดินแดนใด เขาไม่สามารถไว้ใจใครได้เลย

"ท่านหมอเกอ มาตรวจอาการดูแล้วขอรับ ดูเหมือนว่าจะสิ้นสติธรรมดา แต่ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น ข้าน้อยคิดว่าน่าจะเป็นอันตรายสำหรับกองทัพเราก็เลยมัดติดกับต้นไม้ไว้ก่อนขอรับ"

อ๋องหลีมองชายผู้แปลกประหลาด เขาเองก็คิดเหมือนกันว่าชายผู้นี้น่าจะมีอันตราย การผูกไว้แบบนี้ก็ปลอดภัยดี

"ให้ทหารของเราเฝ้าไว้ ถ้ามีเหตุฉุกเฉินอันใดก็ไปตามข้าที่กระโจม" อ๋องหลีกล่าวพร้อมกับหมุนตัวเดินออกไปจากบริเวณนั้นทันที เขาไม่ได้เห็นหน้าตาของชายผู้นั้น เพราะชายผู้นั้นก้มหน้าอยู่ตลอดเวลาด้วยความที่ไม่มีสติ แต่เขาก็ไม่ได้อยากดูหน้าตาของมันหรอก เพราะพรุ่งนี้ก็จะประหารมัน โทษฐานที่มันเป็นคนที่บังอาจบุกเข้ามาในกองทัพของเขา

หลังจากที่อ๋องหลีออกไปจากบริเวณนั้น ทหารสองคนยืนเฝ้าคนแปลกหน้าที่จับได้ ตามคำสั่งของท่านอ๋อง พวกเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าคนที่ถูกมัดกำลังขยับตัว 

อาเฟยรู้สึกว่าหัวของเขากำลังหนักอึ้ง เสียงของแม่หายไปแล้ว เขาเดินตามเสียงร้องของแม่มาเรื่อยๆในที่สุดทุกอย่างมันก็มืดลง ความมืดทำให้เขาปวดหัว ตอนนี้เขาพยายามที่จะลืมตาขึ้น จนในที่สุดเขาก็ลืมตาได้ เขามองไปรอบๆ ก็รู้สึกถึงความแปลกประหลาด ร่างกายเขาขยับไม่ได้ เขาลองมองดูข้างล่างปรากฏว่าร่างกายของเขาถูกมาติดกับต้นไม้ มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ๆเขาถึงได้ถูกมัดติดกับต้นไม้ แถมยังมีชายสองคนที่แปลกประหลาดยืนห่างออกไป แต่ถ้าเขาดูไม่ผิด ชายสองคนนั้นกำลังหลับอยู่