تسجيل الدخولمشاركة
บทที่ 3 อยากตายคาอย่างอื่น...
آخر تحديث:
2025-02-02 17:40:53ยามเหม่าจ้าวหม่านฟางแต่งตัววันนี้นางกำลังอารมณ์ดีคิดหาทางออกไปเที่ยวนอกเมือง นางจึงรีบตื่นขึ้นมาแต่งตัวจนบ่าวรับใช้แปลกใจ
“พระชายาเพคะ”
“ข้าเคยบอกเจ้าอย่างไรเรียกข้าเหมือนเดิมตอนที่เราอยู่ตามลำพัง”
“เจ้าค่ะคุณหนูสาม” เข่อซิงทำตามที่คุณหนูสามต้องการและยกสำหรับเข้ามา อาหารมื้อแรกหน้าตาก็น่าทานไปหมดจ้าวหม่านฟางไม่รอช้าทันที
“คุณหนาสามอยากไปที่ใดหรือเจ้าคะ”
“ข้าไปได้ใช่หรือไม่” จ้าวหม่านฟางถามเพื่อความแน่ใจ
“ได้เจ้าค่ะ” เข่อซิงคิดว่าคุณหนูสามคงอยากกลับไปเยี่ยมบ้านแต่คำตอบที่ได้ยิน บ่าวรับใช้ก็หน้าเสียและส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน “ไปมิได้เจ้าค่ะคุณหนู”
“ทำไม? ข้าอยากไปหอคณิกาหากเจ้าไม่พาไปข้า ข้าจะกระโดดน้ำอีกรอบ” จ้าวหม่านฟางขู่บ่าวรับใช้จนนางต้องพาออกมานอกเมืองมุ่งหน้าไปที่หอคณิกาโดยมีองครักษ์ของหยางเพ่ยตงแอบตามจ้าวหม่านฟางมา
“ทูลท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ”
“ว่ามา” หยางเพ่ยตงนั่งอ่านหนังสือราชการอยู่ในห้องทำงานสายตาไม่มองมาที่องครักษ์ จนเห็นความลำบากในการที่จะพูดออกมา
“ว่ามา!”
“พระชายาทรงไปที่หอคณิกาพ่ะย่ะค่ะ” ซิ่วอิงก้มหน้ามองปลายเท้าตัวเองคนที่ต้องรองรับอารมณ์ชินอ๋องก็หนีไม้พ้นเขา
“สามหาว ! นางกล้าดีอย่างไร” หากใครพบเจอเข้าชื่อเสียงของเขาคงป่นปี้ที่ปล่อยให้พระชายาออกไปเที่ยวคอคณิกาที่มีบุรุษมากมายมือหนากำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“พาข้าไป”
จ้าวหม่านฟางกำลังนั่งเคลิบเคลิ้มมองชายรูปงามที่กำลังเล่นดนตรี แต่ความรู้สึกเหมือนกำลังมีคนแอบมองจึงหันไปมองอีกฝั่งสตรีโฉมงามผู้นั้นเป็นใคร
“คุณหนู นั่นองค์หญิงหยางเผยอิ่งเจ้าค่ะ”
“หยางเผยอิ่ง”
ชื่อแช่นี้เป็นของหยางเพ่ยตงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากองค์หญิงหยางเผยอิ่งน้องสาวคนสุดท้องของหยางเพ่ยตง นางจึงรีบลุกขึ้นเพื่อจะออกไปจากหอคณิกาแห่งนี้
“โอ๊ะ”
“ข้าขออภัยแม่นาง...” บุรุษรูปงามเดินมาชนกับจ้าวหม่านฟางทั้งสองดวงตาประสานกัน ความทรงจำของนางหลั่งไหลเข้ามานี่คืออี้เฉิน คนรกของคุณหนูสาม
“หม่านฟาง” อี้เฉินแสดงความดีใจออกมาจนปิดไม่มิดเขากลับมาอยู่ที่แคว้นได้หนึ่งเดือนแล้วพร้อมกับข่าวร้าย คนรักของเขาได้แต่งงานเป็นพระชายาของชินอ๋องหย่างเพ่ยตง
“อี้เฉิน” จ้าวหม่านฟางมองใบหน้าของเขาบุรุษผู้นี้คงจะรักจ้าวหม่านฟางมาก ตอนนี้นางเป็นพระชายาของชินอ๋องต้องทำตัวให้เกียรติพระสวามี
“จ้าวหม่านฟาง!”
“ท่านอ๋อง”
หยางเพ่ยตงเดินเข้ามาหานางด้วยแววตาที่โกรธเคืองพร้อมกับเดินมาแทรกตัวเข้าตรงกลางระหว่างจ้าวหม่านฟางและอี้เฉินพร้อมกับลากน้องออกมาจากหอคณิกา
“ปล่อยข้า”
“แต่งงานแค่ไม่กี่วันคิดจะสวมหมวกเขียวให้ข้าแล้วหรือ” หยางเพ่ยตงโกรธจัดที่นางกล้านัดพบกับบุรุษผู้อื่นทั้งที่เป็นพระชายาของเขา
“ข้ามิได้...อ๊ะ” จ้าวหม่านฟางกำลังจะอธิบายแต่ก็ถูกชินอ๋องกระชากแขนเข้าไปใกล้จนนางรู้สึกเจ็บ และทำใจดีสู้เสือไม่ติดจะหลบตาของหยางเพ่ยตง
“แล้วทำไมหรือ”
“เจ้า! อยากตายหรืออย่างไร”
“ข้าอยากตายคาอย่างอื่นมากกว่า” นางพูดจบพร้อมกับมองต่ำลงไปจนหยางเพ่ยตงปล่อยมือนางตอนนี้เขากำลังโกรธจัดไม่ยอมฟังอะไรจากปากของนาง
“หึ ซิ่วอิงพาพระชายาไปทำงานในห้องครัวและให้บ่าวรับใช้ใช้งานนางได้”
“เจ้า หยางเพ่ยตง!” จ้าวหม่านฟางไม่พอใจที่หยางเพ่ยตงจะให้นางไปเป็นบ่าวรับใช้ที่ห้องครัว นางทำอาหารเป็นเสียที่ไหนจ้าวหม่านฟางคนเดิมนั้นเก่งงานบ้านงานเรือนทุกอย่าง
“เชิญเสด็จพ่ะย่ะค่ะ”
“คุณหนูสามเจ้าคะ” จ้าวหม่านฟางจึงยอมเดินตามองครักษ์มาที่ห้องครัว นางทนความลำบากได้เพราะลำบากกว่านี้ก็เคยทำมาแล้ว
“วันนี้พระชายาจะเข้ามาทำงานที่ห้องครัวพวกเจ้าใช้งานได้เลย”
แต่จะมีใครกล้าใช้พระชายาของชินอ๋องนอกเหนือจากหยางเพ่ยตงที่สั่งให้คนไปเฝ้านางทำงานให้ห้องครัวโดยให้นางไปตักน้ำมาใส่โอ่งจนเต็ม
“คุณหนูเจ้าคะเดี๋ยวบ่าวทำเอง”
“เข่อซิง ข้าทำเองได้เจ้าอย่าลำบากเลย” จ้าวหม่านฟางน้อยใจที่หยางเพ่ยตงไม่ยอมฟังนางแถมยังโยนความผิดให้นางว่านางกำลังสวมหมวกเขียวให้ “หน้าตาซื่อบื้อแล้วยังจะโง่เขลาอีก”
จ้าวหม่านฟางตักน้ำจนเต็มจะเต็มโอ่งมือที่เริ่มแดงและพองเป็นตุ่มเพราะเกิดจากการยกของหนักเหงื่อไหลลงมาด้วยอากาศที่ร้อนอบอ้าวแถมยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ช่วงเที่ยงโอ่งสุดท้ายนางจึงพักเมื่อมองไปที่มือสายตาก็เริ่มพร่ามัว
“คุณหนูเจ้าคะเดี๋ยวบ่าวทำเองเจ้าค่ะ” เข่อซิงสงสารคุณหนูของตัวเองอยู่ที่จวนก็ลำบากมากโขแต่งงานเป็นพระชายายังคงมาโดนใช้ให้ทำงานหนัก
“ข้ามิเป็นอะไรเจ้าคนทรราชนั่น” จ้าวหม่านฟางพูดด้วยน้ำเสียงโกรธจัดไร้เหตุผล เอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ ไยถึงยังมีคนนับถือ
“คุณหนู! เดี๋ยวเข่อซิงช่วยเจ้าค่ะ”
“แดดร้อนเราไปพักกันก่อน”
เมื่อก้าวเดินได้เพียงสองก้าวภาพที่อยู่ตรงหน้าก็พร่ามัวไปหมดนางจึงส่ายหน้าและพยายามฝืนลืมตาขึ้นมา จ้าวหม่านฟางพยายามที่จะพาที่เกาะแต่ทุกอย่างก็สายไปนางก้มลงกับพื้นและหมดสติท่ามกลางแดดที่ร้อนจ้า
“คุณหนู ช่วยด้วยเจ้าค่ะพระชายาเป็นลม”
ซิ่วอิงที่ยืนอยู่บริเวณนั้นจึงรีบวิ่งเข้ามาและอุ้มจ้าวหม่านฟางกลับตำหนักไป โดยให้บ่าวรับใช้ไปตามหมอหลวงมาดูอาการ เข่อซิงร้องห่มร้องไห้เพราะกลัวว่าคุณหนูจะเป็นอะไรขึ้นมา
“หมอหลวงพระชายาทรงเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ”
“เจ้าทำใจให้เย็นก่อนพระชายามิได้เป็นอะไรเพียงแค่ร่างกายอ่อนแอให้พักสามสี่วันก็ดีขึ้น เดี๋ยวข้าให้ยาไว้”
บ่าวรับใช้จึงยิ้มออกและเดินไปนั่งที่พื้นรอจ้าวหม่านฟางตื่นขึ้นมา ซิ่วอิงรีบกลับไปรายงานชินอ๋องทันทีสตรีตัวเล็กนิดเดียวหยางเพ่ยตงก็โกรธจนใช้งานพระชายา เขาไม่แน่ใจแล้วว่าโกรธหรือหวงพระชายา
ตำหนักของหยางเพ่ยเตงได้ต้อนรับองค์หญิงหยางเผยอิ่ง ที่เพิ่งกลับเข้าวังตอนที่หอคณิกาดีที่ไม่มีใครสังเกตเห็นนาง นางจึงรีบออกไปอีกทาง
“เสด็จพี่เพคะ”
“น้องสามนั่งก่อน” หยางเพ่ยตงเงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารส่งยิ้มให้น้องสาวสุดที่รัก ถึงแม้ผู้คนจะหาว่าเขาเป็นทรราชก็ตาม เขาถูกพระสนมของเสด็จพ่อใส่ร้ายว่าจะลอบฆ่าพ่อตัวเองจึงไม่ได้ขึ้นครองบัลลังก์ เพราะพี่ชายเองก็เสียสละอยากออกไปอยู่นอกวังแต่ก็ต้องขึ้นครองัลลังก์แทนหยางเพ่ยตง
أحدث فصل
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 5 จะไม่จากกันอีก
ฮาวายทั้งห้าคนเดินทางมาถึงฮาวายโดยหยางเพ่ยตงพาน้องชายและน้องสะใภ้มาด้วยจะได้ดูแลหนิงอ้ายยามที่เขาสวีตกับจ้าวหม่านฟางสองคนจะได้มีคนดูแลหนิงอ้าย“พี่ฝากหนิงอ้ายสัก 2-3 ชั่วโมงนะ”“รีบทำเวลาหน่อยแล้วกัน”หยางซูเมิ่งบอกกับพี่ชายพาเขามาด้วยก็แค่อยากให้เขาดูแลหนิงอ้ายให้ส่วนตัวเองจะไปสวีตกับจ้าวหม่านฟางสองคน ทริปนี้หนิงอ้ายคงจะได้น้องสมใจ“พูดมาก”ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องพักที่อยู่ติดทะเลมองไปทางไหนก็เจอแต่ทะเล บรรยากาศสวยงามไปหมดแต่จ้าวหม่านฟางนั้นสวยกว่าร้อยเท่า“อุ้ย เข้ามาทำอะไรคะฟางฟางจะไปดูลูก”“พี่ขอชื่นใจหน่อยได้ไหมลูกอยู่กับซูเมิ่ง ไม่ต้องห่วงเรามาทำน้องให้หนิงอ้ายกัน”“แต่...”“นะครับ”หยางเพ่ยตงหอมแก้มทั้งสองข้างของภรรยาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะไล่หอมไปทั่วหน้าแล้ววางปากทาบทับลงไปบนอวัยวะเดียวกันของผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ พอเริ่มจูบก็ขยับมือลูบไล้ไปตามเรือนร่างแสนสวยอย่างเชื่องช้า เคลื่อนไหวเนิบนาบไม่ให้เธอรู้สึกถูกรุกล้ำหรือหวาดระแวงใด ๆมือหนาลูบคลำซ้ำ ๆ ให้ภรรยาคุ้นเคยก็สอดมือเข้าไปใต้ชายเสื้อสัมผัสเอวบางโดยไม่มีอะไรปิดกั้น ก่อนจะวางสองมือโอบล้อมก้อนเนื้อเต่งตึงทั้งสองข้างด้วยแรงแ
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 4 ผมรักคุณ
ทั้งสองแต่งงานกันได้สามปีแล้วและมีพยานรักตัวกันหนึ่งคนคือหนิงอ้าย ชื่อของลูกสาวหยางเพ่ยตงเป็นคนตั้งให้ทั้งหมดจ้าวหม่านฟางชอบชื่อนี้มาก “จุนแม่ขา จุนพ่อไม่รักเรา” (คุณแม่คะคุณพ่อไม่รักเรา) “ไม่พูดอย่างนั้นสิคะ” ตอนนี้หยางเพ่ยตงทำงานหนักและกลับบ้านดึกดื่นจนลูกสาวน้อยใจว่าพ่อไม่รัก ดึกจนรอพ่อไม่ไหวจึงหลับไป แอด “กลับมาแล้วเหรอคะ” “ลูกหลับแล้วเหรอครับ” ช่วงนี้งานถาโถมเข้ามาจนเขาปลีกตัวไปไหนไม่ได้ตั้งแต่แต่งงานกันมาเขาก็ไม่เคยพาภรรยาไปฮันนีมูนกันเลย จึงรู้สึกผิดขึ้นมา “กลับดึกทุกวันขนาดนี้ลูกน้อยใจแล้ว” เธอเองก็น้อยใจเหมือนกันไม่รู้ว่างานจะสำคัญอะไรนักหนา ถมเวลาคุยกันก็น้อยลงไปทุกทีหรือเพราะเธอมีลูกแล้วเขาจึงไม่สนใจ “ฟางฟางครับพี่ขอโทษโปรเจกนี้จะจบลงแล้ว เดี๋ยวพี่พาฟางฟางกับลูกไปเที่ยวกันดีไหมครับ” เพราะเขารู้ว่าตอนนี้ภรรยากำลังน้อยใจเขาชวนเที่ยวหลายรอบและไม่เคยไปสักรอบเพราะติดแต่งาน วันนี้โปรเจกต์ใหญ่ที่ทำกำลังเสร็จสมบูรณ์จึงสัญญาว่าจะพาจ้าวหม่านฟางกับลูกไปพักผ่อน “พี่ขอโทษครับต่อไปจะไม่ทำงานหนักแบบนี้อีกแล้ว
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 3 เรารู้จักกันมานานแล้ว
“ลุกออกไปจากตัวฉัน” จ้าวหม่านฟางทั้งโกรธและเกลียดตัวเองที่ใจง่ายไปกับสัมผัสของเขาจึงผลักให้เขาออกห่างจากตัวและรีบแต่งตัว “รบกวนคุณไปส่งฉันที่บ้านด้วย” “ฟางฟางครับพี่...” หยางเพ่ยตงยังไม่ทันจะพูดอะไรหญิงสาวจึงเดินออกไปจากห้อง เขาจึงได้แต่รีบแต่งตัวและไปส่งจ้าวหม่านฟางที่บ้าน “พี่ขอโทษครับต่อไปที่จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วพี่คิดถึงเรามากไปหน่อย” ต่างฝ่ายต่างเงียบหยางเพ่ยตงจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อนเขาไม่ชอบที่จ้าวหม่านฟางเงียบจึงหาเรื่องชวนคุยแต่ก็เหมือนจะแย่ลงไปกว่าเดิม “ฟางฟางครับ” ปัง! หญิงสาวปิดประตูรถกระแทกจนเสียงดังโดยไม่รอฟังคำอธิบายจากเขา หญิงสาวรีบเดินขึ้นห้องไปโดยไม่สนใจเสียงทักทายของใครด้วยซ้ำ พอมาถึงห้องเธอก็ร้องไห้ออกมา “ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้” จ้าวหม่านฟางใช้มือมากุมหน้าอกข้างซ้ายไว้เธอยอมรับว่าเหมือนจะรู้สึกผูกพันกับเขาไม่น้อย ครั้งแรกที่เจอหน้ากันเหมือนมีอะไรลากให้เธอมารู้จักกับเขา “ฉวยโอกาส” จ้าวหม่านฟางลุกขึ้นมาอาบน้ำเพื่อให้สายน้ำช่วยชโลมจิตใจที่กำลังว้าวุ่น สองวันแล้วที่เขาติดต่อจ้าวหม่าน
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 2 หล่อจึงยอม
วันจบการศึกษาของหญิงสาวเพื่อน ๆ ต่างพากันดีใจที่จะได้ออกไปใช่ชีวิตนอกรั้วมหาลัย บางคนต้องดิ้นรนแต่สำหรับจ้าวหม่านฟางลูกคุณหนูไฮโซที่มีครบทุกอย่างไม่จำเป็นต้องออกไปลำบาก “พี่ยินดีด้วยนะ” จื่อหยวนยื่นดอกไม้ช่อสวยให้น้องสาวแต่จ้าวหม่านฟางทำหน้าไม่ค่อยพอใจ “ให้แค่ดอกไม้?” “รถนั่นราคาแพงจะตายรอหาเงินได้เองค่อยซื้อ” รถPorscheราคาหลายสิบล้านซึ่งเขาสามารถซื้อให้น้องสาวได้แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เขาอยากให้จ้าวหม่านฟางหาเงินซื้อเองมากกว่าเพราะจะได้รู้ว่าเงินแต่บาทนั้นหาไม่ง่าย “น้องงอลแล้ว ชิ” จ้าวหม่านฟางแกล้งงอนไปอย่างนั้นหากเธอไปขออ้อนวอนคุณพ่อก็ไม่ใช่เรื่อง ครอบครัวของเธอพากันถ่ายรูปจนเสร็จหญิงสาวกำลังจะกลับไปที่บ้านก็มีเสียงของคนหนึ่งดังมาก่อน “จะกลับแล้วเหรอครับหรือพี่มาไม่ทัน” หยางเพ่ยตงเดินถือดอกกุหลาบช่อใหญ่มาและยื่นให้จ้าวหม่านฟาง เขาติดงานคิดว่าจะมาไม่ทันเสียแล้ว “เอ่อ ขอบคุณค่ะ” “ไม่ดูให้ดี ๆ ว่าในนั้นมีอะไร” หยางเพ่ยตงอยากให้หญิงสาวดูในช่อดอกไม้ว่ามีสิ่งหนึ่งที่หญิงสาวอยากได้ “อะไรของคุณ” จ้าวหม่านจึงพยายามมอง
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช ตอนพิเศษ 1 ชะตารักจ้าวดวงใจทรราช พบกันอีกครั้ง
นครเซียงไฮ้ สาธารณรัฐประชาชนจีน ปัจจุบัน จ้าวหม่านฟางคุณหนูที่เกิดมาในชาติตระกูลที่รวยละมั่งคั่งหญิงสาวอายุ 22 ปี ที่กำลังจะจบการศึกษาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ตอนนี้กำลังฉลองกับเหล่าเพื่อน ๆ อย่างสนุกสนานวันนี้จะเมาให้หาทางกลับบ้านไม่ได้เลย “ฟางฟางดูโต๊ะนั่นสิผู้หล่อมาก” เหมยฮวาชี้ไปที่หนุ่ม ๆ ซึ่งนั่งดื่มกันไม่ไกลจากโต๊ะของหญิงสาว จ้าวหม่านฟางจึงมองตามไปที่มือของเพื่อนชี้ ทำให้เธอยืนนิ่งเพราะสบตากับใครคนหนึ่งที่แสนจะคุ้นเคย “ฟางฟาง ยัยฟาง!” “อะไรฉันตกใจหมดเลย” “แกเล่นจ้องเขาเสียขนาดนั้นสนใจเหรอ” “ป่าว (เสียงสูง)” เธอยกเหล้าขึ้นมาดื่มเพื่อบิดปังความรู้สึกบางอย่าง ชายหนุ่มคนนั้นทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนว่าเคยเจอกันมาก่อน ช่วงนี้เอชอบฝันแปลก ๆ ไปถึงเมืองโบราณคงจะดูซีรีส์มากเกินไปเลยเก็บเอาพระเอกไปฝัน ทางด้านชายหนุ่มคนนั้นเขาก็จ้องมองจ้าวหม่านฟางไม่วางตาตอนที่เขาสบตากับหญิงสาวหัวใจของเขาสั่นไหวเหมือนจะกระเด็นออกมาให้ได้“เจอกันทีสินะ”หยางเพ่ยตงนักธุรกิจหนุ่มอนาคตไกลวัย 29 ปี เขาจำเรื่องราวในอดีตได้ทั้งหมดไม่รู้ว่าเพราะอะ
ทะลุมิติมาเป็นจ้าวดวงใจทรราช บทส่งท้าย 25 หวังรักสองเราไม่ลืมเลือน
หยางจงหมิ่นเดินขึ้นมาที่กำแพงและยืนมองไปที่วังหลวงบรรพบุรุษคงจะสาปแช่งเขาที่ดูแลประชาไว้ไม่ได้ เขามองดูซากปะลักหักพังตอนนี้แคว้นเฉียงเหมือนกับเมืองร้างไปเสียแล้ว “ให้อภัยลูกด้วย” เขาไม่สามารถครองบัลลังก์ได้อีกต่อไป และเลือกที่จะเห็นแก่ตัวตายตามน้องสาวและน้องชายของตัวเอง หยางจงหมิ่นวางดาบลงและก้มกราบแผ่นดินนี้เป็นครั้งสุดท้านก่อนจะเลือกทางเดินของเขาเอง กำแพงเมืองก็ไม่สูงเท่าไรนักเขาได้แต่ส่งยิ้มให้กับโชคชะตาที่โหดร้าย หมดสิ้นแล้วฮ่องเต้หยางจงหมิ่นสวรรคตพร้อมหยางเพ่ยตงและองค์หญิงหยางเพยอิ่ง “ฝ่าบาท!” อี้เฉินนำกำลังทหารมาช้าไปหนึ่งก้าวเขารีบวิ่งไปที่ท้องพระโรง อี้เฉินคุกเข่าลงต่อหน้าจ้าวหม่านฟางที่ไม่สามารถปกป้องนางได้ “กระหม่อมอี้เฉินขออภัยที่มาช้าไป กระหม่อมจะดูแลหนิงอ้ายตราบเท่าชีวิตของกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ” เขาก้มกราบจ้าวหม่านฟางและท่านอ๋อง แล้วเขาต้องกลับไปบอกหนิงอ้ายว่าอย่างไร อี้เฉินนำร่างของจ้าวหม่านฟางและหยางเพ่ยตงฝั่งไว้ด้วยกันและไม่ต้องจากกันไปไหนอีก ตอนนี้ทั้งเมืองหลวงเกิดความวุ่นวายเพราะไม่มีประมุขปกครองทำให้เกิดการแย่งชิงอำนาจกันขึ้น
قد تعجبك أيضًا
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ31.8K وجهات النظرท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ
สกุลหยางมีบุตรสาว360.2K وجهات النظرเกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน
พิมพ์สีทอง49.2K وجهات النظرอ๋องใจร้ายกับพระชายาที่(ไม่)รัก
อิ่น เยว่21.9K وجهات النظرทะลุมิติมาเป็นสตรีร้ายกาจ 80s
sanvittayam2.6K وجهات النظرข้ามภพมาเป็นภรรยาอัปลักษณ์แสนร้ายกาจ
ป่าดอกท้อ9.1K وجهات النظرทะลุมิติมาเป็นสะใภ้ร้ายกาจ (ยุค80)
sanvittayam2.5K وجهات النظرข้าทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในนิยายตัวเอง
คุณยายจิ้งจอก427 وجهات النظر
