บทที่1

"คุณวินคะ..เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมคุณวินต้องทำรุนแรงกับแก้วแบบนี้" เสียงหวาน..ท่าทางอ่อนแอราวกับดอกไม้ที่จวนจะร่วงหล่นจากต้น..กระทบใจพระเอกเรื่องจำเลยรักเมียคืนหย่าเล็กน้อย..ทว่าเพียงครู่เดียวสีหน้าก็กลับมาเย็นชารังเกียจ

"หึ...ผู้หญิงโสโครกจอมเสแสร้งแบบเธอ..ก็ไม่ต่างจากขยะ โดนแบบนี้ก็สมควรแล้ว"

"...."

"เหอะ พูดไม่ออก? ว่าแต่เธอชอบบ้านหลังนี้ไหม?" คำหยามเหยียบพาให้คนตัวเล็กพูดไม่ออก และไม่รอให้เธอตอบเขาก็เสริม

"จะว่าไปห้องนี้ก็เหมาะกับเธอดีนะว่าไหม?"พูดจบใบหน้าเล็กก็ถูกสะบัดทิ้ง..ดวงตาราวลูกกวางน้อยเริ่มรื้น ตั้งแต่เกิดจนโตงามพิศล้วนแต่ถูกเลี้ยงมาอย่างทะนุถนอม..ไหนเลยเคยพบเจอความรุนแรงแบบนี้กันล่ะ

แต่เหมือนอีตาพระเอกธงแดงค่อนไปทางดำ หาสำนึกไม่..พูดจบเขาก็เดินสะบัดก้นเตรียมออกจากห้องไป

หญิงสาวเริ่มได้สติ หล่อนจะทำตัวอ่อนแอเอาแต่ร้องไห้ตอนนี้ ชีวิตได้ฉิบหายจริงๆ แน่

ร่างบอบบางรีบถลาไปเกาะแข็งเกาะขาเขาทันที

"ฮึก..คุณวินคะ แก้วไม่รู้หรอกนะ ว่าทำไมคุณวินถึงเกลียดแก้ว..แก้วทำผิดอะไร แต่..ถ้าคุณวินขังแก้วไว้ในนี้ ไม่กี่วันแก้วคงต้องตายแน่ๆ แล้ว..ฮึก..แล้วถึงตอนนั้นคุณวินกับพวกแม่บ้านสารเลว..ก็เป็นได้แค่พวกฆาตกร!!"ปลายเสียงแม้จะกดให้เรียบ แต่ก็เจือความแค้นใจไว้ไม่น้อย

"หึ..ฉันไม่ปล่อยให้เธอตายง่ายๆ หรอก ป้าปริกสั่งให้คนสับสวิตช์ไฟ กับเปิดน้ำฝั่งนี้ได้..ส่วนเธอ..เธอต้องอยู่ที่นี่..จนกว่าฉันจะปล่อยตัว"

เออ...เลิศ..ให้มันได้แบบนี้ซิ

งามพิศได้กลับมาอยู่เงียบๆ อีกครั้ง ความทรงจำเจ้าของร่างเดิมหลั่งไหลกลับเข้ามา 

ร่างที่เธอหลุดเข้ามาอาศัยอยู่ชื่อ ‘แก้วกัลยา’ บทบรรยายในนิยายพูดถึงหญิงสาว ร่างบอบบางน่าทะนุถนอม..ตัวเล็ก..ผิวขาวเนียนลออ จุดเด่นอยู่ที่ดวงตาคล้ายตากวาง..ดูใสซื่อ อ่อนโยนไร้เดียงสา ทว่าใครจะไปรู้ใบหน้าที่ว่าดันเหมือนใบหน้าของเธอราวกับแกะ

แต่นอกจากหน้าตา..รูปร่างที่เหมือนกันแล้ว..ทุกอย่างล้วนแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

เธอชื่องามพิศ เกิดมาในตระกูลเก่าแก่ร่ำรวย มีแม่เป็นอดีตดาราดังระดับประเทศ ส่วนพ่อเป็นเจ้าของบริษัทนำเข้าสินค้า luxury รวมถึงมีบริษัทเครื่องเพชรเป็นของตนเอง..เติบโตขึ้นมาด้วยความรักความอบอุ่นของคนในครอบครัว

ทว่าแก้วกัลยานั้นต่างออกไป รักแรกของพระเอกเป็นเพียงลูกหลานคนใช้ในบ้านตระกูลทรัพย์รุ่งโรจน์ มารดาเกิดและเติบโตที่บ้านหลังนี้

อีกทั้งยังได้คุณท่านส่งเสียให้ได้เล่าเรียน ทว่าเกสรกับทำให้ทุกคนผิดหวัง เมื่อเจ้าหล่อนอุ้มท้องโย้หาพ่อไม่ได้กลับมา..สถานะจึงกลับมาเป็นคนใช้เหมือนเก่า..หาได้ใช้ชีวิต มีงานดีๆ ทำอย่างที่ทุกคนคาดไว้

ซึ่งต้องกล่าวว่าตระกูลทรัพย์รุ่งโรจน์ เป็นตระกูลเก่าแก่มีเชื้อสาย และร่ำรวยมหาศาล ธุรกิจดั้งเดิมของตระกูลคือการทำเหมืองแร่ แล้วขยับขยายไปยังธุรกิจอื่น ทายาทของตระกูลก็มีทั้งสายหลัก..สายรอง

ในรุ่นปัจจุบันธุรกิจที่โดดเด่นที่สุดคือ ธุรกิจด้านโทรคมนาคม หรือบริษัท TP กรุป และจัดได้ว่าเป็นเบอร์หนึ่งเวลานี้ก็ว่าได้ 

ผู้นำตระกูลคนปัจจุบันคือ ท่านเจ้าสัวสมพงษ์ซึ่งท่านเองก็มีบุตรธิดาทั้งหมดสี่คน 

บุตรชายคนโตชื่อนคร ซึ่งมีสถานะเสียชีวิตตั้งแต่หนุ่ม..มีลูกชายลูกสาวอย่างละคน ซึ่งในนิยายไม่ได้กล่าวถึงมากนะ

คนที่สองคือบุตรสาว ชื่อ กมลเนตร สถานะโสด ในนิยายมีบทบาทสำคัญพอสมควร ถือว่าเป็นกองหนุนคนสำคัญของนางเอกก็ว่าได้

คนที่สามเป็นบุตรชาย ชื่อ ธเนศ หรือบิดาของพระเอก..ส่วนภรรยาเสียชีวิตนานแล้ว ตัววโรดมเป็นลูกคนกลางมีพี่สาว และน้องสาวหนึ่งคน

คนที่สี่เป็นบุตรชาย ชื่อ ชนายุส คนนี้ในนิยายบรรยายว่าเป็นลูกหลง ท่านเจ้าสัวมีตอนอายุมากแล้ว ซึ่งตอนหลังตัวละครตัวนี้ก็ป่วยตายจากการโดนวางยา

ความทรงจำในส่วนของแก้วกัลยาเริ่มต้นขึ้น เมื่อสะดุ้งตื่นขึ้นมาบนเครื่องบิน แทนที่จะเป็นเตียงนอนขนาดคิงไซซ์ของห้องเดิม

เดิมงานพิศเข้าใจว่าตนฝันไป..ด้วยหมกมุ่นในการอ่านนิยายมากเกิน ทว่าทำยังไงก็ไม่ตื่น..แถมความทรงจำของแก้วกัลยา รวมถึงบริบทสังคมรอบๆ ยังหลั่งไหลเข้ามาไม่ได้หยุด..ราวกับจะประกาศก้องว่าที่หล่อนกำลังเจอคือเรื่องจริง!!

เพิ่มเติมคือมีความทรงจำจากการอ่านนิยายตั้งแต่ต้นจนจบ 

วันนั้นหญิงสาวเดินลากกระเป๋าออกจากสนามบินด้วยท่าทางเหม่อลอย..อีกทั้งยังพยายามปลอบใจตนเองว่า 

เรื่องราวตอนนี้ยังอยู่ในช่วงต้นของนิยายเอกกับนางเอกยังไม่หย่ากัน

ส่วนตัวนางร้ายผู้เป็นรักแรกก็พึ่งกลับไทย ยังไม่ได้ก่อเรื่องเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับชีวิตแต่งงานของชาวบ้าน..ซึ่งบทในนิยายบรรยายไว้ว่าแก้วกัลยายินยอมออกห่างจากพระเอกของเรื่อง ด้วยเห็นแก่เงินที่คุณหญิงวรนาถ..ภรรยาท่านเจ้าสัว หรือคุณย่าของพระเอกฟาดหัวใส่ และได้กลับไทยเพราะท่านเสียชีวิตแล้ว

ตลอดสามปีวโรดมเฝ้าคิดถึงหนูแก้ว คนรักที่คบหากันมาตั้งแต่เด็ก..เขารับรู้เพียงแต่ว่า

แก้วตาดวงใจถูกคุณหญิงย่าไล่ออกจากบ้านโดยไม่เต็มใจ ส่วนตนถูกบีบบังคับให้แต่งงานกับแพทริเซีย..ลูกสาวคู่ค้าทางธุรกิจ และยังมีสถานะพื่อนสนิทสมัยมัธยม

แรกเริ่มเดิมทีเขาเกลียดเมียตีทะเบียนมาก เพราะรู้ว่าเจ้าหล่อนแอบหลงรักตนมาตั้งแต่สมัยเรียน อีกทั้งยังพยายามทำทุกทางเพื่อให้ได้ครอบครอง จนสุดท้ายก็ทำได้สำเร็จ 

พระเอกวางตัวเย็นชาทำร้ายจิตใจนางเอกสารพัด ยิ่งตอนนางร้ายกลับมา..เขาแทบไม่กลับบ้านเลย วันๆ เอาแต่หมกมุ่นอยู่กับแก้วกัลยา

นี้ไม่รวมถึงรักแรกพูดอะไรก็เชื่อไปหมด ราวกับวัวกับควายก็ไม่ปาน

ยิ่งเสแสร้งเจ็บตัวแกล้งโดนรังแก..พระเอกก็ยิ่งโกรธ และก็เอาอารมณ์แย่ๆ ไปลงกับเมียตีทะเบียน

ที่ร้ายแรงสุดคือจับนางเอกขังทรมานทั้งร่างกาย จิตใจ..สุดท้ายนางเอกทนไม่ไหวจึงขอหย่า..วโรดมยินดีมาก..เขาหย่าโดยไม่รู้ว่าแพทริเซียกำลังอุ้มท้องลูกของเขาอยู่ แต่คนที่รู้ว่านางเอกท้องก็คือ 'แก้วกัลยา'

คนเคยโดนแย่งของรัก..ก็นึกกลัว อีกทั้งยังนึกระแวงว่าพี่วินของเธอจะกลับไปหาเมียเก่า..ด้วยเขาเองก็เริ่มมีท่าทีอาลัยอาวรณ์ไม่น้อย

แก้วกัลยาจึงจ้างวางแผนกับรถนางเอก จนเกิดอุบัติเหตุ..นางเอกแท้งทันที เมื่อพระเอกที่พึ่งรู้ใจตนเองรู้ข่าวเข้าจึงรีบกลับมาหาอดีตภรรยา

ทว่าก็สายไปแล้ว..ไม่พอตัวร้ายยังขยี้ให้นางเอกรู้ว่าเด็กไม่อยู่แล้ว..นางเอกกรีดร้องแทบเป็นบ้า 

ขณะเดียวกันพระเอกก็พึ่งรู้ความจริงทั้งหมดว่าคนรักที่เขารักหนักหนา..เป็นแค่นางงูพิษ ที่เลิกกับเขาไปเพราะเห็นแก่เงิน แถมยังวางแผนทำร้ายลูกเมียเขาอีก

ไม่ต้องสืบจุดจบนางร้ายเรื่องนี้ คือความตาย 

นิยายก็ตัดจบตรงที่พระเอกดูแลรักใคร่นางเอกจวบจนตลอดชีวิต

เดิมงานพิศคิดว่าตนคงรอดแล้ว ด้วยตอนที่ทะลุมาคือช่วงต้นของนิยาย คุณวินรักหลงหนูแก้วมาก

เธอวางแผนว่าจะเป็นกาวใจให้คู่พระนางรักกัน และจะวางตัวดีๆ ไม่ก่อปัญหา..ไม่พาตัวละครไปยังความตาย

ที่สำคัญเธอจะต้องหาทางกลับโลกเดิมให้ได้

แต่ไอ้ที่คิดมาดันกลับตาลปัตร...พอเธอลากกระเป๋าลงจากรถแท็กซี่ปุ๊บ ก็โดนวางยาสลบปั๊บ

พอฟื้นขึ้นมาถึงได้รู้ว่าโดนจับมาขังไว้ในเรือนร้างหลังคฤหาสน์ แถมยังมีกำไลข้อเท้ารั้งไว้ ราวกับเป็นนักโทษก็ไม่ผิดนัก

จริงอยู่พระเอกเรื่อง ‘จำเลยรักเมียคืนหย่า’ เป็นพระเอกธงแดงค่อนไปทางดำ แต่ก็เป็นเฉพาะกับนางเอกไง ส่วนช่วงต้นถึงกลางเรื่อง เขาทั้งรักทั้งหลงนางร้ายหัวปักหัวปำ

แก้วกัลยาตัวปลอมคิดอย่างกลุ้มใจ..ดวงตาใสซื่อราวกับลูกกวางน้อยเหลือบมองสำรวจภายในห้อง..แสงสีส้มจากไฟข้างกำแพงสว่างขึ้นเป็นสัญญาณว่าเขายินยอมให้ใช้ไฟฟ้าได้

ความหนาวเย็นจากเนื้อตัวที่เปียกปอน พาให้รู้สึกไม่สบายเนื้อตัวอยู่ครามครัน หญิงสาวใช้แรงที่พอมีอยู่ลากสังขารไปยังกระเป๋าเดินทางที่ถูกวางทิ้งไว้ข้างกำแพง

ยังดีที่ร่างเดิมมีความรอบคอบพอที่จะเตรียมยาสามัญประจำบ้านติดกระเป๋ามาด้วย มือเล็กหยาบจากการทำงานเลือกยาลดไข้ขึ้นมากิน และรื้อชุดใส่สบายมาเปลี่ยนแทน

เธอต้องรอด..รอดกลับไปเจอคุณพ่อคุณแม่ และพี่พุด!!