บทที่5

ตอนที่นางร้ายหน้าหวานกลับถึงเรือนร้างท้องฟ้าถูกย้อมเปลี่ยนเป็นสีส้ม..ใบหน้าสวยใสบริสุทธิ์เจือไปด้วยรอยยิ้มอารมณ์ดีแม้อยู่ไกลก็ยังสัมผัสได้ไม่ยาก..สองไม้สองมือมีข้าวของพะรุงพะรัง

ทุกอย่างอยู่ในสายตาคนตัวโตที่ลงทุนเปิดเรือนเล็กที่อยู่ข้างเคียง แถมยังมีแอบติดกล้องวงจรปิดทั้งในตัวเรือน และนอกตัวเรือนอีกด้วย

ร่างสูงใหญ่เอนตัวพิงหน้าต่าง ดวงตาคมทอดมองไปยังอดีตคนรักด้วยสีหน้าอ่านไม่ออก

"คุณวินครับ..คุณแพทกลับมาแล้วครับ" เลขาหนุ่มวัยเดียวกันเตือนเสียงสุภาพ เพราะทุกเย็นเจ้านายหนุ่มมีนัดกินข้าวกับคุณผู้หญิง

"อืม...รู้แล้ว"

เมื่อคิดเมียแต่ง..ความรู้สึกโกรธเกลียดที่มีต่อรักแรกยิ่งรุนแรง

แก้วกัลยา..เธอต้องชดใช้..ชดใช้กับทุกสิ่งทุกอย่าง

กรงล้อแห่งกรรมหมุนเวียนวนกลับมาซ้ำรอยเดิม

ทว่าหญิงสาวหลงภพผู้โดนหมายหัวจากพระเอกนางเอกของเรื่องเวลานี้ยังใช้ชีวิตสุดแสนจะสงบ ตื่นขึ้นมาก็เล่นโยคะเหมือนที่เคยออกกำลังกายกับคุณแม่ เสร็จแล้วก็เปิดครัวเล็กที่อยู่หลังเรือนทำอาหารง่ายๆ กินคนเดียว

ซึ่งตอนมะลิผู้มีหน้าที่นำอาหารมาส่งให้ทุกมื้อก็ถึงกับตกใจ...จริงอยู่แก้วกัลยาก็คือลูกคนใช้ไม่ต่างจากเธอ ทว่าความแตกต่างก็เพราะในอดีตตั้งแต่เล็กจนโต..เธอมักจะตัวติดกันกับคุณวินแทบตลอดเวลา

ชายหนุ่มทะนุถนอมน้องแก้วสุดจิตสุดใจ ไหนเลยจะปล่อยให้เจ้าหล่อนต้องมาทำงานบ้านงานเรือน หรือแม้แต่การเข้าครัวเจ้าหล่อนเคยทำที่ไหน

พฤติกรรมที่ค่อนไปทางประหลาด พาให้คนงานในบ้านที่โตมาด้วยกันตั้งคำถามขึ้น ซึ่งแก้วกัลยาก็ให้คำตอบง่ายๆ ว่า

'ตอนอยู่ต่างประเทศแก้วไปรับจ้างทำงานพาร์ทไทม์มาน่ะ'

มะลิจึงยอมเชื่อ..ที่น่าสนใจอาหารที่แก้วกัลยาทำมีตั้งแต่อาหารไทยไปจนอาหารต่างประเทศ หน้าตาหรือก็น่าทาน อีกทั้งเจ้าตัวยังบรรจงแต่งจานเสียสวย

วันหนึ่งเมื่อแก้วเห็นมะลิกลืนน้ำลายดังเฮือก..หล่อนเลยชวนมากินข้าวด้วยกันเสียเลย

ถ้าจะพูดตรงๆ กินข้าวคนเดียวก็เหงาไม่น้อย..มีเพื่อนกินก็ไม่เลวเหมือนกัน

กิจวัตรประจำวันหลังจากนั้น คนตัวเล็กก็หยิบอุปกรณ์ทำสวนไปนั่งเคลียพื้นที่รอบบ้านให้ดูสะอาดตา อีกทั้งยังตัดสินใจเปิดบัญชีโซเชียลแล้วลงคลิปการใช้ชีวิต slow life เพื่อเป็นการปูทางขายของออนไลน์ในอนาคต 

คุณแม่ในอีกภพเคยสอนเธอว่า

'นารีมีรูปเป็นทรัพย์..หนูพิศไม่ต้องอายที่จะใช้นะลูก การที่เราไม่ใช่ซิถึงจะเป็นเรื่องผิด'

ยิ่งตอนนี้เธอไม่ได้มีทุนชีวิตอะไรมาก..วุฒิการศึกษาก็จบเพียงมัธยมปลาย ดังนั้นมีแต่ต้องพยายามใช้ทุกอย่างที่ตนมีให้เกิดประโยชน์สูงสุด

ซึ่งตรงนี้ต่างจากร่างเดิมตรงที่แก้วกัลยาคนก่อนแทบไม่เห็นค่าความสวยของตน..ร่างกาย..จิตใจผูกสมัครรักใคร่เพียงผู้ชายคนเดียว ช่างเป็นความคิดของผู้หญิงที่ยึดติดชะมัด!!

ตลอดอาทิตย์นั้นหญิงสาวจึงตัดคลิปสั้นบ้างยาวบ้าง เนื้อหาในนั้นมีเพียงภาพหญิงสาวหน้าหวานแต่งแต้มเครื่องสำอางบางเบา..กำลังปลูกดอกไม้ ต้นไม้ 

บางคราก็นั่งทำขนมไทย ในคลิปมีเพียงเสียงดนตรีประกอบ..คนทำบรรจงทำ..คนดูก็ดูเพลิน จากคนดูหลักหน่วยจำนวนก็เพิ่มมากขึ้น

ที่น่าสนใจคือฉากหลังของคลิป ซึ่งเป็นเรือนไม้สีเหลืองแม้จะดูเก่าไปบ้าง ทว่าเจ้าของเรือนตั้งใจขยับเฟอร์นิเจอร์ให้เข้ามุมน่ามอง ข้าวของบางชิ้นราคาไม่แพง แต่ก็เต็มไปด้วยความมีรสนิยม..จึงดูเข้ากันอย่างประหลาด

ส่วนขนมไทยที่ทำเสร็จเรียบร้อยแล้วแก้วกัลยามักนำไปฝากขายที่ร้านคาเฟ่ ตั้งอยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์หรู ซึ่งเดิมเจ้าของร้านรับฝากเพราะเห็นหน้าแก่หน้าสวยๆ ของคนขาย กอปรกับหน้าตาขนมน่าทานผิดแผกจากขนมไทยเจ้าอื่นๆ แต่ปรากฏว่าขายดีเป็นเทน้ำเทท่า..คนเคยซื้อเป็นต้องขอซ้ำ ร้อนไปถึงเจ้าของร้านต้องสั่งเพิ่มออเดอร์อีกหลายเท่า

ทางด้านชบาสาวใช้หนึ่งในคนสนิทของแพทริเซีย ผู้ซึ่งตามสอดส่องชีวิตความเป็นอยู่ของอดีตคนรักคุณวิน หรือนังลูกขี้ข้าตกกระป๋อง รีบวิ่งแจ้นมารายงานนายสาว

"ที่ชบาเห็นนังแก้ววันๆ ก็เอาแต่ปลูกดอกไม้..แล้วก็ทำขนมไปขายค่ะ"

คุณผู้หญิงเล็กของบ้านถึงกลับชะงักจากการจัดแจกันดอกไม้..ดวงตายาวรีแพรขนตาหนาหลุบลงครุ่นคิด

ตั้งแต่เจอกันที่ห้างสรรพสินค้าวันนั้น..เธอก็คิดไว้แล้วว่าเจ้าหล่อนคงต้องกลับมาวนเวียนในชีวิตแต่งงานของเธอกับวโรดมเป็นแน่

สันดานชู้แกะสลักแน่นในจิตวิญญาณไม่เปลี่ยนซินะ

ริมฝีปากบางยกยิ้มเยาะหยัน ทว่าเพียงแต่รอบนี้สถานการณ์การเจอกันเร็วขึ้นเกือบสองเดือน เธอจำได้ว่าชาติภพที่แล้ว..แก้วกัลยาเดินเข้ามาประกาศตนก่อนสัญญาแต่งงานสามปีของสองตระกูลสิ้นสุดลงไม่นาน ก่อนจะควงเขาไปไหนมาไหนอย่างคนไร้ยางอาย 

เจ้าหล่อนคงคาดหวังว่าให้ชายหนุ่มรีบหย่าแล้วมาแต่งงานกับตน แต่ทว่าก็ต้องผิดหวังซ้ำซาก เพราะสถานการณ์ช่วงนั้นมีหลายเรื่องที่ทำให้การเซ็นใบหย่าถูกเลื่อนออกไป ซึ่งสุดท้ายแล้ววินก็พาลโกรธมาที่เธอด้วย เนื่องจากสาเหตุที่ว่ามาจากที่คุณพ่อไปคุยกับท่านเจ้าสัวสมพงษ์ให้เลื่อนการหย่า

แน่ละ สามีใคร..ใครก็รัก ถึงแม้การแต่งงานของเราจะเกิดจากที่เธอไปขอให้คุณพ่อคุยกับคุณย่าของวินก็ตาม!

ในใจแล้วแพทริเซียเองก็อยากเข้าไปอาละวาดนังเมียน้อย ตบซ้าย..ตบขวาให้หน้าหัน

ทว่าเธอเองก็รู้ซึ้งดีว่าสามีตนรักผู้หญิงคนนั้นมากแค่ไหน การที่ออกตัวแรงไปก็มีแต่จะเข้าทางผู้หญิงคนนั้น..ที่สำคัญตอนนี้วินดีกับเธอมากทั้งอ่อนโยนสุภาพ

คำพูดแรงๆ เย็นชา..ประชดประชันแทบไม่มีให้เห็น..แทบจะไม่ต่างจากชายหนุ่มที่ตามดูแลเธอหลังแท้งในชาติที่แล้วแม้แต่นิด จนแพทริเซียอดคิดสงสัยว่า..ไม่ใช่เพียงแต่เธอที่ 'ย้อนเวลา' เพื่อปกป้องเด็กในท้องที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

เขาเองก็อาจ 'ย้อนเวลา' มาเพื่อแก้แค้นผู้หญิงเสแสร้งคนนั้น ที่มีส่วนทำให้ลูกของเราต้องตาย

เพราะการกระทำของเขานั้นต่างจากเดิมลิบลับ โดยเฉพาะการจับ 'รักแรก' มาขังไว้ให้ใช้ชีวิตลำบาก แทนที่จะซ่อนตัวเธอไว้ดังในอดีต  

บางครั้งเธอเองก็นึกอยากถามเขาตรงๆ ว่าย้อนเวลามาใช่ไหม? 

แต่ก็ไม่กล้า เพราะกลัวเขาจะด่าเธอว่าบ้า

"คุณแพทคะ"

"....."

"คุณแพท?"

"อ๊ะ ว่าไงจ้ะชบา"

"แล้วเรื่องนังแก้วจะเอายังไงกันดีคะ" เสียงเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันโกรธแค้นแทนนาย ปลุกภวังค์นายผู้หญิงให้หลุดยิ้ม ก่อนจะโยนคำถามกลับไป

"แล้วชบา คิดว่าฉันควรทำยังไงล่ะ"

"เราไปแกล้งมันดีไหมคะ"

"...."

"นะคะ คุณแพท..ผู้หญิงหน้าด้านแบบนั้นสมควรโดนดี" คนเป็นบ่าวยังยุ..ทว่าคนเป็นนายกลับส่ายหน้าเป็นเชิงไม่เห็นด้วย

"อย่าเลย"

"โธ่ เพราะคุณแพทใจดีแบบนี้ไง นังเมียน้อยถึงได้ใจ" 

แพทริเซียเพียงยิ้มไม่ตอบ..เธอนี่นะใจดี?

ก็ทำไมเธอต้องทำอะไรด้วยล่ะ ในเมื่อสถานะ 'ที่เหนือกว่า' สุดท้ายคนที่ต้องดิ้นรนคือคนที่อยู่ 'ต่ำกว่า'

ดังเช่นชาติที่แล้วแก้วกัลยานั้นตามหึงหวง จนวินทนพฤติกรรมไม่ไหวบอกเลิกไปเอง

"คุณแพทคะ หรือว่าจะให้บ้านคุณวินช่วยกำจัดนังนั่นดีคะ"

"อย่าเลยชบา ฉันไม่อยากให้พี่มุกต้องมาไม่สบายใจ" นายสาวไม่เห็นด้วย ดวงตาคู่สวยไหววูบ ก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้คนงานคู่ใจเป็นเชิงอนุญาตทางอ้อม

"แต่...ชบาอยากทำอะไรก็ทำเถอะ ฉันเข้าใจ"