ตอนที่ 26 เสี่ยวเหวิน

ยามอู่ เจียงเหิงกลับมาถึงเรือนในขณะที่เสื้อคลุมด้านนอกชุ่มไปด้วยเหงื่อจากการเดินเท้าไปส่งตำราที่สำนักศึกษาในตำบลหลินซู

วันนี้เขาไม่ได้เห็นน้องทั้งสามวุ่นวายกับการแบกหินที่ลำธารเหมือนเคยก็ได้แต่ยิ้มในใจ

น้องๆ คงตื่นเต้นกับการจะได้ไปขุดอวี่หูบนเขาเป็นแน่

แต่เมื่อเลี้ยวผ่านเรือนครัวไปถึงลานหลังบ้าน สิ่งที่เห็นกลับทำให้เขาต้องชะงักเท้าลงทันที

หลุมดินขนาดใหญ่ปรากฏอยู่กลางลาน ดินถูกขุดลึกจนเกือบถึงสะโพกของบุรุษผู้ใหญ่ และรอบหลุมยังมีกองดินกับก้อนหินกองสุมสูงคล้ายเพิ่งขุดเสร็จใหม่ ๆ

“นี่มัน..” เขาพึมพำ แล้วเดินเข้าไปอย่างไม่อยากเชื่อสายตา ดินบริเวณนี้แม้จะร่วนมือ แต่ก็มีหินฝังปนอยู่ การขุดให้ลึกถึงเพียงนี้ต้องใช้แรงและเวลาไม่น้อย

เขามองรอบบริเวณ เห็นเจียงเหยียนกับกู้ชิงฉีกำลังช่วยกันเปลี่ยนน้ำในไหแช่หัวมันอยู่ไม่ไกล

“ใครเป็นคนขุด?” เขาถามเสียงนิ่ง แต่แววตาไม่ปิดบังความตกใจ

เจียงเหยียนหันมา หน้าเบ้ทันที “พี่ชิงเหอเจ้าคะ ข้าเตือนแล้วว่าอย่าทำ แต่นางก็ดื้อจะขุดเอง!”

“ข้ายังเจ็บหลังอยู่เลยนะเจียงเกอ..” กู้ชิงฉีก้มหน้างุดกลัวว่าเจียงเหิงจะตำหนิ “ขุดไปยังไม่ถึงสองจอบก็ต้องนั่งพักแล้ว พี่สาวก็เลยไ