สวนกัน

เฝิงเส้าเฟิง"นางร้องเพลงได้แปลกประหลาดแต่ความหมายซึ่งดีเหลือเกิน" (ชมเชยได้ไม่นานสิ่งของที่ไม่ได้ใช้ถูกโยนออกมาในห้องซุนอี้ ทีละชิ้น 2 ชิ้น ทุกชิ้นโยนถูกที่ใบหน้าเฝิงเส้าเฟิงอย่างแม่นยำ)

เฝิงเส้าเฟิง" ซุนอี้ ( เสียงดังใส่)

ซุนอี้" ท่านไม่รู้เรื่องมารยาทรึว่าก่อนจะเข้ามาให้เคาะประตูก่อน (ยกคิ้วและเบะปาก ไล่เฝิงเส้าเฟิงออกไป)

เฝิงเส้าเฟิง" เหตุใดท่านพ่อข้าถึงได้เลือกเจ้ามานะฐานะต่ำต้อยแล้วยังทำนิสัยต่ำ ๆ อีก" (โมโหมาก)

ซุนอี้" ข้าหรือชั้นต่ำข้าไม่ใช่พวกประเภทหลอกลวงตีหน้าเศร้าการละครการแสดงใส่ผู้อื่นโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึก (นางถือไม้กวาดชี้ไปที่เฝิงเส้าเฟิงยืนเถียงฉอดๆ)

เฝิงเส้าเฟิง" เจ้ามันก็เห็นแก่เงินนั่นแหละยอมถูกขายเพื่อจะได้มาแต่งงานกับข้า (พูดเสร็จ ดึงไม้กวาดโยนทิ้งลงพื้น)

ซุนอี้" อี๋? สกปรกข้าไม่ใช้ไม้กวาดอันนี้แล้ว ชงหยุนไปหาไม้กวาดอันใหม่มาให้ข้า ข้าเกรงว่าไม้กวาดอันเดิม เชื้อโรคจะติด( ขาน้อย ๆ เตะไม้กวาดออกไปข้างนอกอย่างรังเกียจ)

เฝิงเส้าเฟิง" บังอาจเป็นสตรีเหตุใดถึงพูดจาหยาบคายไม่เหมาะกับเป็นฉายาของข้าเลย ( เฝิงเส้าเฟิงมองนางด้วยสายตาเอือมระอา)

ซุนอี้" หากเป็นเช่นนี้ท่านย