LOGINShare
บทที่ 104
Latest chapter
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1918
ฉู่จวินถิงมองหยกชิ้นนั้นแล้วพูดว่า “หยกชิ้นนี้คุณภาพดีอย่างมาก สีเขียวสด โปร่งแสง แต่ของแบบนี้...เป็นอาวุธเวทของสำนักวิชาเต๋าหรือ?”“หม่อมฉันพูดได้เพียงว่าพลังที่อยู่บนหยกนี้พิเศษอย่างมาก แต่ตอนนี้หม่อมฉันยังยืนยันไม่ได้ว่ามีไว้ใช้ทำอันใด รอกลับไปแล้วค่อยศึกษาดูดี ๆ”ซ่งรั่วเจินผายมือ นางสัมผัสได้ว่าพลังด้านบนไม่ธรรมดา นี่ถึงรับไว้ เพียงแต่จะต้องหาความลับของมันอย่างละเอียด“ก่อนนี้ข้าเคยได้ยินมาก่อน บิดาของจือหลานสนใจเรื่องวิชาศาสตร์ลี้ลับ เคยทุ่มเทแรงไปกับสิ่งนี้ไม่น้อย เคยสอบถามผู้รู้หลายคนเกี่ยวกับด้านนี้เป็นพิเศษ”“ข้ายังจำได้ว่าเขาเคยพูดว่า ชาตินี้ของเขามีเคราะห์ใหญ่ครั้งหนึ่ง ถูกกำหนดให้มีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน”ฉู่จวินถิงย้อนนึกถึงเหตุการณ์ในตอนนั้น สีหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นซับซ้อน“ตอนพูดคำนี้ออกมา ทุกคนไม่ได้เก็บมาใส่ใจ คิดเพียงว่าเขาหมกมุ่นกับศาสตร์วิชาลี้ลับ จึงพูดจาเลื่อนลอย”“เพียงแต่ต่อมาไม่คาดคิดเลยว่าเรื่องทั้งหมดจะกลายเป็นจริงขึ้นมา”ซ่งรั่วเจินชะงักไป นางเพิ่งได้ยินเรื่องนี้วันนี้เอง “ดูท่าแล้ว เขาก็มีพื้นฐานด้านนี้อยู่ หาไม่แล้วคงทำนายล่วงหน้าไม่ได้”“ความจริงเป็
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1917
เมื่อซ่งรั่วเจินได้ยินเช่นนั้น ก็ประหลาดใจอย่างแท้จริงเสด็จแม่กังวลอาการของนาง นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกเลย อย่างไรเสียตั้งแต่รู้ว่านางตั้งครรภ์ ท่าทีของเสด็จแม่ก็ชัดเจนอย่างมากต่อให้พักอยู่ที่จวนฉู่อ๋อง แต่เสด็จแม่ก็ให้คนผลัดกันนำของบำรุงมาให้ มากมายหลายอย่างสลับกันไปราวกับกังวลนางจะเบื่อ ดังนั้นจึงเปลี่ยนรถชาติหลากหลายอย่าง ทำให้ซ่งรั่วเจินได้รู้ซึ้งถึงฝีมือล้ำเลิศของครัวหลวง“เสด็จพ่อให้ความสำคัญกับเจ้ามากอยู่แล้ว ตอนนี้เจ้ามีลูกสามคนอยู่ในครรภ์ นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นในราชวงศ์มาก่อน”“ภายนอกล่ำลือกันว่าคือนิมิตหมายอันดี หากคลอดออกมา ก็คือสัญญาณดียิ่งใหญ่”ฉู่จวินถิงหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่ได้ “ก่อนหน้านี้อวี๋นกุยอาศัยว่าน้องสะใภ้ตั้งครรภ์ก่อนมาคอยว่าข้าเรื่องนี้สู้เขาไม่ได้ เจ้าไม่รู้ว่าตั้งแต่เขารู้เจ้าท้องลูกแฝดสาม สีหน้าของเขาช่างน่าดูยิ่งนัก”ซ่งรั่วเจินนึกขึ้นได้ว่าก่อนนี้ฉู่อวิ๋นกุยเคยพูดเรื่องนี้ต่อหน้าพวกเขาอยู่บ่อยครั้ง หนำซ้ำยังคอยพูดให้ฉู่จวินถิงพยายามให้มากขึ้นอีกต่างหากไม่เพียงเท่านั้น เขาถึงขั้นทำท่าเหมือนเป็นผู้มีประสบการณ์ต้องการจะถ่ายทอดความรู้ให้ฉู่จว
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1916
ฉู่จวินถิงได้ยินการเปรียบเปรยของฮูหยิน ก็อดหัวเราะไม่ได้“เจ้าช่างมีวิธีอธิบายที่แปลกใหม่จริง ๆ เดิมทีเซียวเหวินเช่อก็เชี่ยวชาญการวางแผน บัดนี้แผนถูกทำลาย เขาย่อมต้องหาวิธีกลับไปยังจุดเดิมอย่างแน่นอน”“แต่เท่าที่ข้าเห็น ต่อจากนี้แค่รอฟังข่าวดีจากเซียวเหวินยวนกับเซี่ยจือหลานก็เพียงพอแล้ว”ซ่งรั่วเจินเลิกคิ้วขึ้น “ดูท่า ท่านจะมั่นใจในตัวเซียวเหวินยวนมาก”“เดิมทีเซียวเหวินเช่อเองก็เป็นคนที่มีพรสวรรค์ เพียงแค่ใจอ่อนเกินไป ให้ค่ากับความผูกพันทางสายเลือดมากเกินไป”“หลังผ่านเหตุการณ์ครั้งนี้ไป กลับเป็นโอกาสให้เขาเติบโต ภายภาคหน้าจะไม่ถูกเรื่องพวกนี้ทำให้ลังเลอีก”ก่อนหน้านี้ฉู่จวินถิงได้สั่งให้ตรวจสอบเรื่องทั้งหมดอย่างละเอียด อย่างไรเสียพวกเขาก็ตั้งใจจะช่วยดูแลเซี่ยจือหลาน หากเซียวเหวินยวนเองก็เป็นคนชั่วร้าย ย่อมไม่อาจปล่อยให้ทั้งคู่ใกล้ชิดกันได้เพียงแต่ผลที่ตรวจสอบออกมา เซียวเหวินยวนเป็นคนที่มีคุณธรรมและความจริงใจอย่างแท้จริง น่าเชื่อถือซ่งรั่วเจินเข้าใจทุกอย่างดี นางรู้ว่าคนที่ฉู่จวินถิงตรวจสอบแล้วจะต้องไม่มีปัญหาอย่างแน่นอนฉู่จวินถิงเอื้อมมือไปดึงนางเข้ามากอดไว้ ให้นางเอนศีรษะพ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1915
ซ่งรั่วเจินตั้งใจฝังเข็มให้เซี่ยจือหลานอย่างแน่วแน่ในเรือน จำต้องกล่าวว่า จำนวนครั้งที่นางฝังเข็มในช่วงนี้ ยิ่งมากขึ้นเท่าไหร่ ฝีมือการฝังเข็มก็เหมือนจะพัฒนาขึ้น “ชำนาญจนเชี่ยวชาญ เป็นความจริงที่ไม่เปลี่ยนแปลงมาแต่โบราณจริง ๆ” หลายวันก่อน นางฝังเข็มให้ไทเฮาอยู่ตลอด เพราะไทเฮาอายุมาแล้ว ร่างกายก็ไม่ค่อยดี พอรักษาขึ้นมา จึงยากไม่น้อย ครั้งแรกที่ลงเข็มก็ใช้พลังจนหมดสิ้น ทว่าพอได้ฝังเข็มหลาย ๆ ครั้ง ก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพลังของตนค่อย ๆ เพิ่มขึ้นทีละน้อย จะว่าไป หากไม่ได้ตั้งครรภ์ นางคิดว่านี่เป็นโอกาสดี เพียงแต่บัดนี้ในครรภ์มีบุตรอยู่สามคน ตัวนางจำต้องดูแลร่างกายให้ดี ไม่สามารถใช้แรงมากเกินไปได้ เซี่ยจือหลานใช้โอกาสที่ซ่งรั่วเจินฝังเข็มให้ชูเสวี่ย แอบไปยังห้องเก็บของ หยิบสิ่งที่ท่านพ่อทิ้งไว้เมื่อหลายปีก่อนออกมา ตอนที่ซ่งรั่วเจินเก็บเข็ม ก็เห็นของที่เซี่ยจือหลานยื่นมาให้ จึงอดสงสัยไม่ได้ “นี่คือ?” “พระชายารัชทายาท นี่คือของที่ท่านพ่อข้าทิ้งไว้ก่อนหน้านี้ เขาเคยบอกว่าเป็นของของไต้ซือสำนักวิชาเต๋า เขาหวงแหนมาตลอด” “ตั้งแต่เขาจากไป ของสิ่
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1914
นางไม่รู้ว่าควรจะแสดงความซาบซึ้งใจของตัวเองอย่างไร สิ่งเดียวที่นึกได้ก็คือนางยังมีของดีอยู่สองสามชิ้น อีกประเดี๋ยวต้องส่งไปยังจวนฉู่อ๋องให้ได้ นั่นเป็นของที่ท่านพ่อทิ้งไว้ให้เมื่อตอนนั้น ท่านพ่อให้ความสำคัญนัก เพียงแต่นางเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่ รู้สึกเพียงว่าลึกลับยิ่งนัก นางเคยพินิจดูอย่างถี่ถ้วนแล้ว แต่ก็ไม่รู้ถึงประโยชน์ของมัน ซ่งรั่วเจินเขียนตำรับยาหนึ่งแผ่น ให้หลังจากนี้เซียวชูเสวี่ยกินยาตามที่ระบุในตำรับนั้น แล้วพาพวกนางสองแม่ลูกไปยังเรือนข้าง ๆ นางเพิ่มการฝังเข็มรักษา ผลลัพธ์ย่อมดีมากขึ้น ฉู่จวินถิงคิดใคร่ครวญถึงสถานการณ์อันซับซ้อนของสกุลเซียว สุดท้ายแล้วระหว่างพี่น้องย่อมเหลือรอดได้แค่คนเดียว ส่วนผู้ที่เหลือรอดนั้นจะเป็นใคร ก็ยังต้องดูว่าวิธีการต่อสู้ของพวกเขา แต่จากที่เขารู้จักกับเซียวเหวินยวนมาหลายวันนี้ พบว่าก่อนหน้านี้พวกเขาเหมือนจะประเมินเขาต่ำไป ก่อนหน้านี้เซียวเหวินยวนหาได้แสดงฝีมือในสกุลเซียวไม่ ผู้ที่โดดเด่นคือเซียวเหวินเช่อ ประกอบกับการมีอยู่ของเซี่ยจือหลาน ทุกคนจึงล้วนมองข้ามเขาไปโดยไม่ตั้งใจ จนกระทั่งหลังจากที่ได้สัมผัส
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1913
ซ่งรั่วเจินคาดเดาอาการคร่าว ๆ ของเซียวชูเสวี่ยไว้ก่อนหน้านี้แล้ว บัดนี้เพียงจับชีพจร ก็เป็นไปดั่งที่นางคาดไว้แทบทั้งสิ้น นางมีโรคอ่อนแรงติดออกมาจากในครรภ์มารดา เพียงแต่ว่าอาการคงจะหนักยิ่งกว่าตอนแรกอยู่บ้าง “ยาที่นางกินในยามปกติ เกรงว่าก็มีปัญหาด้วย” ซ่งรั่วเจินกดเสียงต่ำ ใช้เสียงที่มีเพียงคนสองคนสามารถได้ยิน เมื่อพูดเช่นนี้ออกมาแล้ว ม่านตาเซี่ยจือหลานก็หดตัวทันที เผลอกำมือของเซียวชูเสวี่ยแน่นโดยไม่รู้ตัว “ท่านแม่ ท่านดึงข้าจนเจ็บแล้ว…” เซียวชูเสวี่ยเจ็บมาก จึงอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา ตอนนี้เซี่ยจือหลานถึงได้สติกลับมา รีบปล่อยมือทันที ก็เห็นเพียงว่าแขนขาวนวลบอบบางของเซียวชูเสวี่ยแดงไปแล้ว “ชูเสวี่ย ขอโทษนะ แม่ทำให้เจ้าตกใจแล้ว” เซียวชูเสวี่ยส่ายหน้าอย่างรู้ความ เห็นดวงตาเซี่ยจือหลานแดงก่ำ นางจึงรีบเอ่ยว่า “ท่านแม่ ข้าไม่เป็นไร จริง ๆ แล้วก็ไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก” เซี่ยจือหลานเห็นบุตรีรู้ความถึงเพียงนี้ ก็ยิ่งปวดใจนัก ฉู่จวินถิงและเซียวเหวินยวนที่อยู่ข้าง ๆ แม้ไม่ได้ยินคำพูดของซ่งรั่วเจิน แต่เพียงเห็นสีหน้าของเซี่ยจือหลาน ก็เดาได้ไม่ยากว่าพู
You may also like
ลิขิตกาลบันดาลรัก
ป่าดอกท้อ34.3K viewsภรรยามิหวนคืน
ไห่ถาง18.1K viewsบันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง75.8K viewsชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม
จันทร์ส่องแสง42.2K viewsพ่อบัณฑิตหน้าขาว ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
l3oonm@6.6K viewsซูเสี่ยวหนานสะใภ้ไต้ก๋ง ยุค80
ต้าซ้อ2.6K viewsท่านแม่ทัพข้าจะเอาตัวรอดจากท่านให้ได้
Futhaone2.5K viewsข้าเป็นแค่สาวใช้
ประดับดิน2.1K views
