บทที่ 1113

ฉู่มู่ชวนเห็นท่าทีหยิ่งทะนงเย็นชาของซ่งเยี่ยนโจว รู้สึกไม่สบอารมณ์ภายในใจ

คนผู้นี้ไม่มีไหวพริบเลยแม้แต่น้อย หรือจะต้องทำให้วันนี้เขาอับจนหนทางให้ได้?

“เสด็จพี่ เดิมทีเรื่องวันนี้ก็เป็นชายารองทำผิดก่อน ยังรีบขอโทษเถอะ”

เสียงฉู่จวินถิงเรียบเฉยเย็นชา กลับสะท้อนความแข็งแกร่งหลายส่วน “พี่สะใภ้ใหญ่ตั้งครรภ์ เดิมทีก็อ่อนแออยู่แล้ว สมควรรักษาอารมณ์ให้เป็นปกติ บัดนี้กลับถูกทำให้โมโหจนหมดสติ เสด็จพี่เป็นองค์ชาย สมควรเป็นแบบอย่างพ่ะย่ะค่ะ”

ฉู่มู่ชวนหันหน้าสบสายตาฉู่จวินถิง ภายในใจหนักอึ้ง คิดไม่ถึงเลยว่าน้องสามจะเกิดความขัดแย้งกับเขาเพราะเรื่องนี้

“ล้วนเป็นความผิดของข้า ขออภัย”

เจียงฉิงหลานตาแดง ใบหน้าเปี่ยมความรู้สึกผิด คุกเข่าลงต่อหน้าลั่วชิงอิน

“ฮูหยินน้อยซ่ง ข้าไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เพียงแต่อยากขอให้แม่นางซ่งช่วยพี่สาวข้าดูสักหน่อย ได้ยินว่าวิชาแพทย์นางล้ำเลิศ บังเอิญเอ่ยถึงเจ้า นี่ไม่ใช่นินทาเจ้าทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง”

“พันผิดหมื่นพลาดก็ล้วนเป็นความผิดของข้า เจ้าให้อภัยข้าสักครั้งได้หรือไม่? ภายภาคหน้าข้าจะระวัง ไม่มีวันพูดจาเหลวไหลอีก”

สองมือลั่วชิงอินลูบท้องของตน มองเห็นท่าทางน่าสงส