บทที่ 1179

เสนาบดีศาลต้าหลี่อายุราวสี่สิบปีแล้ว ใบหน้าสุขุม นับตั้งแต่สององค์ชายเข้ามา เขาก็อยู่รออยู่ทางด้านข้าง เงียบงันไม่พูดจา

บัดนี้ได้ยินฝ่าบาทเอ่ยถามสถานการณ์จากเขา นี่ถึงพูดว่า “ฝ่าบาท อิงตามสถานการณ์ที่กระหม่อมสืบมาได้ โรคระบาดเกิดขึ้นที่หมู่บ้านชิงหยางเป็นที่แรก”

“ก่อนหน้านี้หมู่บ้านชิงหยางเกิดเหตุอุทกภัย ชายชราคนนั้นรู้สึกไม่สบายก่อนเป็นคนแรก จึงอยู่พักรักษาตัวภายในบ้านมาโดยตลอด

ปรากฏว่าอาการไม่ดีขึ้น นี่ถึงได้ไปเชิญหมอ หมอคนนั้นรู้สถานการณ์ของพวกเขาแล้ว จึงจ่ายยาแก้อาการปวดหัวและลดไข้ให้เขาจำนวนหนึ่ง”

“ต่อมาผ่านไปได้ไม่นาน ตอนพวกเขาไปทำนา จู่ๆ ก็รู้สึกว่าขโมยขึ้นบ้าน ที่ถูกขโมยไปกลับไม่ใช่เงิน แต่เป็นผ้าห่มและชุดชาดื่มน้ำ”

“ทีแรกพวกเขาจะไปแจ้งทางการ กลับพบว่าบนโต๊ะมีเงินมากมายวางอยู่ พวกเขาคิดเพียงว่าตนเองถูกเอาเปรียบเท่านั้น จึงปล่อยเรื่องนี้ผ่านไป ไม่ได้แพร่งพรายออกไป”

“กระหม่อมสืบพบว่าทหารสองคนภายในค่ายตายไปก่อน บังเอิญวันหยุดพักไปดื่มเหล้าที่หอสุรา ดื่มมากไปจึงนอนหลับหนึ่งตื่น”

“คาดว่าจอกเหล้าไปจนถึงผ้าห่มล้วนเป็นของที่นำมาจากครอบครัวชาวนานั้น เป็นเจตนาปรักปรำพ่ะย่ะค่ะ”

เส