Mag-log inShare
บทที่ 178
Pinakabagong kabanata
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1426
หลายปีที่ผ่านมานี้เขามิได้หาชมบุปผาไขว่คว้าต้นหลิวเหมือนคนอื่น ในจวนยังไม่มีแม้แต่อนุภรรยาสักคนด้วยซ้ำ ตัวเขารู้จักประมาณตนเอง และรู้ด้วยว่ามีคนมากมายกำลังจ้องจับผิดเขาอยู่ ดังนั้นเขาจึงไม่เคยทำอะไรพลาดพลั้งแม้เพียงสักครั้งเดียว หากได้แต่ง และอีกฝ่ายยังเป็นแม่นางที่รู้จักเอาใจใส่ เขาย่อมดูแลทะนุถนอมเป็นอย่างดี ได้ยินเช่นนั้น ซูเฟยก็เบาใจลงมา พร้อมกับเอ่ยว่า “ได้ เช่นนั้นข้าจะสั่งให้คนไปเชิญเมิ่งฮูหยินมาพบ” อีกด้านหนึ่ง อูเยว่เอ๋อร์บรรจงแต่งกายอย่างพิถีพิถันเรียบร้อยก็มาที่จวนหยางอ๋อง นางไม่เชื่อหรอกว่าตนเองแต่งกายมางดงามเพริศพริ้งเพียงนี้แล้ว หยางอ๋องจะยังไม่รู้สึกหวั่นไหวกับตนเอง! ทว่า หลังจากที่นางมาถึง กลับพบว่าหยางอ๋องไม่อยู่ที่จวนอ๋อง “เจ้าคงมิได้กำลังหลอกลวงข้ากระมัง? หยางอ๋องออกไปข้างนอกจริงหรือ?” “ทูลองค์หญิง ถ้อยคำของพวกกระหม่อมไม่มีโป้ปดมดเท็จพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋องไม่อยู่ที่จวนจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ” อูเยว่เอ๋อร์ไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง ก็เท่ากับว่าวันนี้นางแต่งตัวมาเสียเปล่าแล้วน่ะสิ? “องค์หญิงเพคะ หากเป็นเช่นนี้แล้ว วันนี้หยางอ๋องคงมีธุระจำเป็นต้องสะสางจริง ๆ เพคะ คงมิไ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1425
หยางอ๋องเห็นเสด็จแม่ของตนเองมีเจตนาอยากให้ตนเองอภิเษกกับถังเสวี่ยหนิง พลันตกใจ ก็ร้อนรนรีบเอ่ยทันทีว่า “ไม่ได้! ไม่ได้เด็ดขาด!” ล้อเล่นกันหรืออย่างไร ? เหตุผลที่เขาไม่ยอมแต่งงานกับอูเยว่เอ๋อร์ ก็เพราะว่าสตรีผู้นี้เอาแต่จ้องหาเรื่องพี่สะใภ้สามตลอด ส่วนถังเสวี่ยหนิงยังหนักยิ่งกว่านางอีก! “เสด็จแม่ ท่านคงมิได้อยากจะให้ลูกตายหรอกกระมัง” ซูเฟยถึงกับตะลึง รีบเอ่ยทันที “ดูเจ้าพูดจาเขาสิ ข้าเป็นเสด็จแม่ของเจ้านะ สิ่งนี้เรียกว่าหวังดีต่อเจ้ามิใช่หรือ? ข้าจะไปทำร้ายเจ้าได้อย่างไรกันเล่า?” “เหตุใดจนตอนนี้ถังเสวี่ยหนิงยังมิได้หมั้นหมายเสียที เสด็จแม่เองก็น่าจะทราบดีนะขอรับ ก่อนหน้านี้นางทำเรื่องโง่เง่าเอาไว้ตั้งเท่าใด ยิ่งไปกว่านั้นยังเคยล่วงเกินพระชายาฉู่อ๋องไว้เสียเต็มที่อีก” “โอรสของท่านถึงแม้จะไร้ความทะเยอทะยาน แต่อย่างน้อยก็เข้าใจตรงจุดนี้กระจ่างแจ้ง ว่าคนที่มิควรเข้าไปแหย่ห้ามเข้าไปแหย่เด็ดขาด ยิ่งจวนฉู่อ๋องยิ่งไม่ควรล่วงเกินอย่างเด็ดขาด!” หยางอ๋องเล่าสถานการณ์ของตนเองให้ซูเฟยฟังอย่างตรงไปตรงมา “ท่านแค่เลือกดรุณีที่มีชาติกำเนิดบริสุทธิ์ผุดผ่อง อากัปกิริยาสง่างามเพียบพร้อมให้ล
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1424
“เจ้าพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร จะให้ข้าเป็นฝ่ายเข้าไปขอโทษเขาอย่างนั้นหรือ?” อูเยว่เอ๋อร์เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน แววตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ทั้งที่หยางอ๋องเป็นฝ่ายใจแคบเองแท้ ๆ บัดนี้กลับอยากให้นางเป็นคนไปขอโทษ แบบนี้ตนเองรับไม่ไหวจริง ๆ “ยามนี้ยังไม่ได้หมั้นหมายกันด้วยซ้ำ เขากลับทำตัวเช่นนี้แล้ว สู้เปลี่ยนไปหมั้นหมายกับองค์ชายแปดเสียให้สิ้นเรื่องดีกว่า!” “องค์หญิงเพคะ แต่หยางอ๋องท่านหล่อเหลากว่าองค์ชายแปดเป็นไหน ๆ ก่อนหน้านี้พระองค์ก็พูดเองมิใช่หรือเพคะว่าในบรรดาองค์ชายทั้งหมด พระองค์เอนเอียงไปทางหยางอ๋องที่สุด?” “หากว่าเป็นฝ่ายรุกไปนัดหมายองค์ชายแปดด้วยตนเองในยามนี้ เกรงว่าจะยิ่งไม่มีความหวังเข้าไปอีกนะเพคะ” สาวใช้กล่าวเตือนเสียงเบา อูเยว่เอ๋อร์กล้ำกลืนความขุ่นเคืองนี้ไม่ลง กอปรกับนึกถึงที่เสด็จพี่บีบบังคับให้นางรีบตัดสินใจเรื่องหมั้นหมายให้เสร็จสิ้นภายในสองวันด้วย หากนางไม่ทำเช่นนี้ แล้วเสด็จพี่เสด็จกลับไปจริง ๆ เช่นนั้นนางจะไม่ยิ่งไม่เหลือทางลงแล้วหรือ? “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าก็มีแต่ต้องบุกไปหาเขาเองสักตั้งแล้ว!” สาวใช้พอเห็นว่าองค์หญิงทรงมีปัญญาแจ่มแจ้งเสียที ก็รู้สึ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1423
อูเยว่เอ๋อร์รู้สึกว่าเสด็จพี่ดูแคลนนาง แม้ว่าเรื่องเมื่อวานจะอับอายขายหน้าผู้อื่นก็จริง แต่บัดนี้ก็สามารถพูดได้ชัดเจนแล้วว่า นางก็แค่บังเอิญถูกสิ่งชั่วร้ายเข้าสิง ในเมื่อทุกคนต่างก็เข้าใจเหตุผลนี้กันดีแล้ว จะมัวหยิบยกเรื่องนี้มาเป็นข้ออ้างอีกไม่ได้เด็ดขาด ไม่ว่าจะอย่างไร นางก็ยังเป็นองค์หญิงอยู่ดี! อูจิ่งซั่วเห็นอูเยว่เอ๋อร์ไม่มีท่าทีสำนึกผิดจนถึงตอนนี้ ยิ่งทำให้จิตใจหนักอึ้งกว่าเดิม ปกติเสด็จพ่อเสด็จแม่ทรงให้ท้ายนางมากเกินไป ส่งผลให้ทุกวันนี้นางทำอะไรไม่เคยคำนึงถึงผลลัพธ์ที่จะตามมาเลยสักครั้ง ตอนนี้แผ่นดินที่อยู่ก็มิใช่ราชวงศ์ฉีเยว่แล้ว มิหนำซ้ำพวกเขายังเพื่อแต่งงานเชื่อมสัมพันธไมตรีเพราะปราชัยในสงคราม ทว่านิสัยของนางยังไม่เห็นเค้าว่าจะสำรวมแม้แต่น้อย วันข้างหน้าจะต้องกลายเป็นปัญหาใหญ่แน่! “เรื่องแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์จะล่าช้าไปนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว บัดนี้เจ้าจำเป็นต้องเลือกคู่ครองของเจ้า และรีบเข้าพิธีสมรสให้เสร็จสิ้นโดยเร็ว ข้าจะได้กลับเสียที” อูจิ่งซั่วกล่าว อูเยว่เอ๋อร์ผงะไปเล็กน้อย “ท่านต้องรีบกลับเพียงนี้เชียวหรือ?” “ไม่ผิด เดิมทีนับแต่มาถึงเจ้าก็ควรเข้าพิธีสมรสทันที
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1422
ได้ยินดังนั้นอ๋าวเจี๋ยก็ลองยกขาขึ้นอย่างอดไม่ได้ กลับค้นพบว่าตนเองขยับตัวไม่ได้เลยแม้แต่น้อย ก่อนหน้านี้ตอนนอนอยู่บนเวที เขาก็รู้สึกว่าตนเองขยับตัวไม่ได้แล้ว เดิมทีคิดไว้ว่าเป็นเพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสเกินไป ถึงได้ขยับตัวไม่ได้ไปชั่วขณะ ทว่าตนนี้เห็นตนเองขยับไหวร่างกายไม่ได้เลยแม้แต่คืบเดียว ยิ่งหมอหลวงยังพูดอีกว่าต่อจากนี้เขาจะกลายเป็นคนพิการนอนติดเตียงไปตลอดชีวิต ถึงได้ตื่นตระหนกขึ้นมาอย่างถึงที่สุด! ทั้งที่ก่อนหน้านี้ตอนอยู่บนเวทีประลองยุทธ์ยังไม่รู้สึกว่าซ่งเยี่ยนโจวทำอะไรตนเอง เหตุใดตัวเขาถึงกลายเป็นคนพิการไปได้? หมอหลวงมองสีหน้าแดงก่ำของอ๋าวเจี๋ย ก็เอ่ยขึ้นว่า “เจ้าเห็นหรือไม่ ข้ามิได้พูดเกินจริง? เส้นลมปราณของเจ้าถูกตัดขาด ไม่มีความรู้สึกแล้ว และมิอาจรักษาให้หายได้” “ในค่ายทหารก่อนหน้านี้ เหล่าทหารที่ได้รับบาดเจ็บตรงเอว พวกท่านเคยเห็นมาก่อนแล้วมิใช่หรือ?” ในค่ายทหาร มีสภาพอาการบาดเจ็บให้เห็นสารพัดรูปแบบ อาการบาดเจ็บลักษณะเช่นนี้ก็มีให้เห็นไม่น้อย เพียงแต่คิดไม่ถึงเลยว่าบัดนี้อ๋าวเจี๋ยจะกลายมาเป็นสภาพนี้ ทุกคนต่างตื่นตะลึงกันไปหมด อ๋าวเจี๋ยนึกถึงทหารที่ตนเองเคยพบเมื่อใ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1421
ซ่งหลินหรี่ตา การลงมือครั้งนี้แม้ดูเหมือนไว้ชีวิต แต่ก็ทำลายกระดูกสันหลังของอ๋าวเจี๋ยไปแล้ว หากเจ้าคนผู้นี้ไม่บังเอิญโชคดีได้เจอหมอเทวดาอย่างเจินเอ๋อร์ หลังจากนี้คงมีแต่ต้องใช้ชีวิตที่เหลือบนรถเข็นอย่างเดียวแล้ว ตาต่อตา ฟันต่อฟัน บุตรชายของเขาไม่เคยถูกเอาเปรียบในเรื่องนี้มาก่อนสักครั้ง เพียงแต่ เขากลับรู้สึกว่าแค่นี้ยังไม่พอ ต้องทำให้เจ้าคนผู้นี้เจ็บปวดทุกข์ทรมานกว่านี้มันถึงจะสาสม “เจ้าสวะพรรค์นี้ แค่ให้มันนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต ยังถือว่าเบาไปสำหรับมันด้วยซ้ำ!” ซ่งเยี่ยนโจวมองทางบิดาของตน ก่อนจะเอ่ยว่า “ต่อจากนี้มันนั่งรถเข็นไม่ได้แล้ว” “เจ้าหมายความว่าอะไร?” คราวนี้คนที่ไม่เข้าใจกลับกลายเป็นซ่งหลินเสียเอง “เขาเป็นอัมพาตแล้ว หลังจากนี้ทำได้แค่นอนอยู่บนเตียง แค่ลุกขึ้นก็ยังทำไม่ได้แล้ว” แววตาของซ่งเยี่ยนโจวปรากฏรอยยิ้มภาคภูมิใจขึ้น ในเมื่อเป็นการแก้แค้น จะทำแค่พอกล้อมแกล้มย่อมไม่ได้อยู่แล้ว! สิ้นวาจานี้ ทุกคนในที่แห่งนั้นต่างหันมามองหน้าและสบตากันทันที จากนั้นก็พากันยิ้มอย่างเข้าใจ เท่านี้ความคับแค้นภายในใจของพวกเขาพลันได้คลี่คลายลงแล้ว! “เจ้าอ๋าวเจี๋ยคนนี้ช่างโง่เขลาเ
Maaari mong magustuhan
สาวน้อยผู้นำพาครอบครัวสู่ความมั่งคั่ง
พิมพ์สีทอง16.3K viewsย้อนรักทวงแค้น
วิ๋นเจิง223.6K viewsนางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง
ชวี่เหว่ย23.5K viewsใต้หล้าสยบรัก
จูน188.8K viewsดอกท้อบานยามวสันต์
องค์หญิงโนเนม296 viewsฮองเฮาจอมซุ่มซ่ามของเจิ้น
Yuyueyuan149 viewsยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
หว่านชิงอิ๋น413.0K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด102.0K views
