Share

บทที่ 1208

Author: จี้เวยเวย
“เสด็จแม่ ท่านนี่คือ...”

รอยยิ้มเกลื่อนใบหน้าฮองเฮา “เจินเอ๋อร์ เหล่านี้ล้วนเป็นเสด็จแม่ตั้งใจเลือกให้เจ้า เครื่องประดับไข่มุกเจ้าล้วนได้ใช้งาน ยังมีเครื่องบรรณาการที่ส่งเข้ามาใหม่เหล่านี้ ล้วนเป็นผ้าแพรต่วนที่พวกหญิงสาวชอบทั้งสิ้น”

“เจ้านำกลับไปตัดชุดที่ชอบสักสองสามชุด ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่หญิงสาวงามสะพรั่งที่สุด จะต้องแต่งตัวมากหน่อย!”

“แต่นี่ไม่มากเกินไปหรือเพคะ?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้

“มากอะไรกัน?” ฮองเฮาไม่คิดเช่นนี้เลยสักนิด “ตอนข้ายังอ่อนเยาว์ ได้ชื่อว่ามีเสื้อผ้าเครื่องประดับมากเป็นพิเศษ!”

ภายในสายตาฉู่จวินถิงเจือรอยยิ้ม พูดว่า “ในเมื่อเสด็จแม่ประทานให้ก็รับไว้ดีๆ เถอะ”

“ขอบพระทัยเสด็จแม่” ซ่งรั่วเจินรับคำ

สายตาฮองเฮาตกลงบนตัวของทั้งสองคน พูดยิ้มๆ “บัดนี้พวกเจ้าแต่งงานกันแล้ว ไม่รู้ว่าจะมีหลานให้ข้าได้อุ้มยามใด?”

ซ่งรั่วเจินชะงักไปเล็กน้อย หันมองทางฉู่จวินถิงอย่างอดไม่ได้ นับตั้งแต่โบราณมาหลังแต่งงานแล้วก็จะเร่งให้มีลูก ทว่านางไม่เชี่ยวชาญในการตอบคำถามเช่นนี้

ฉู่จวินถิงเห็นพวงแก้มแดงระเรื่อของซ่งรั่วเจิน ทั้งยังเห็นใบหน้าเปี่ยมความหวังของเสด็จแม่ ใคร่ครวญครู่
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1210

    ซ่งจืออวี้และซ่งจิ่งเซินสบตากันแวบหนึ่ง คล้ายอ่านความคิดของอีกฝ่ายออก รีบแย่งกันเอ่ยปากซ่งจิ่งเซิน “ท่านแม่ โบราณพูดไว้ได้ดี จะต้องมีลำดับความอาวุโส พี่สามอยู่เหนือข้า ยังเลือกให้พี่สามก่อนเถอะ!”ซ่งจืออวี้ “ท่านแม่ ท่านเองก็รู้ข้าไม่มีประสบการณ์ด้านนี้ น้องสี่เก่งกว่าข้ามากนัก ยังเลือกฮูหยินที่เหมาะสมให้เขาก่อนเถอะ!”กู้หรูเยียนเผยสีหน้ารังเกียจ “ปกติไม่เห็นพวกเจ้ารู้ใจกันเพียงนี้ ครั้นถึงตอนนี้กลับรู้ใจกันที่สุด”“พวกเจ้าไม่ต้องบ่ายเบี่ยง พวกเจ้าสองคนเกิดพร้อมกัน ข้าเตรียมช่วยหาคู่ครองให้พร้อมกัน หากสามารถแต่งงานวันเดียวกันได้ นั่นก็ดีเหลือเกิน!”ซ่งจืออวี้ “...”ซ่งจิ่งเซิน “...”ซ่งรั่วเจินสบสายตาวิงวอนของพวกเขาสองคน ผายมืออย่างเอือมระอา เป็นสัญญาณว่ามีใจแต่ไร้กำลังหากตอนนี้นางวิ่งไปช่วยคลี่คลายสถานการณ์ให้พวกเขา น่ากลัวว่าจะต้องยืนสำนึกผิดพร้อมพวกเขาแน่ นางกินผลไม้อยู่ที่นี่นั่นดีแล้วจากนั้น แม่นมคนสนิทของกู้หรูเยียนก็เดินเข้ามาภายในด้วยสีหน้าแปลกประหลาด พูดว่า “ฮูหยิน สกุลซ่งนั้นมีคนมาเจ้าค่ะ”“ไม่ได้ติดต่อกันนาน เหตุใดจู่ๆ ก็มาเล่า?”กู้หรูเยียนขมวดคิ้ว ออกคำสั่งว่

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1209

    ต่อจากนั้นอีกหลายวัน ฉู่จวินถิงก็ยุ่งกับการไปยังศาลต้าหลี่ทุกวันหลายปีมานี้สกุลหลิงหยั่งรากลึกในราชสำนัก เกี่ยวพันกับคนมากมายนัก อยากตรวจสอบให้กระจ่างกลับไม่ใช่เรื่องง่ายพริบตาต่อมาขุนนางไม่น้อยถูกลากออกมา คนในราชสำนักล้วนวิตกกังวล กลัวคนต่อไปที่ถูกลากออกมาจะเป็นพวกเขา!วันนี้สกุลซ่งกลับดีใจมาก เพราะสกุลหลิงล่มสลาย ในที่สุดซ่งหลินก็ช่วยแก้แค้นให้สหายได้สำเร็จ เรื่องนี้กดทับอยู่ภายในใจของเขามาโดยตลอด ในที่สุดก็ได้ผลลัพธ์เสียทีวันที่สกุลหลิงถูกประหาร ซ่งหลินและแม่ทัพหลายท่านพากันออกไปดื่มจนเมามาย หลายวันมานี้หน้าตาผ่องใสเป็นพิเศษทั้งๆ ที่กลับมาได้ระยะหนึ่งแล้ว แต่ช่วงเวลานี้ต่างหากนับว่ามีความสุขอย่างแท้จริงเมื่อวานซ่งรั่วเจินได้รับข่าว วันนี้มารดาให้นางมาที่จวนเพราะถึงเวลาเตรียมงานแต่งของซ่งอี้อันแล้วบัดนี้ฤดูใบไม้ผลิอบอุ่นบุปผาเบ่งบาน อากาศกำลังดี จึงคิดจัดงานแต่งนี้เร็วสักหน่อยนางเพิ่งกลับมาก็ได้เห็นใบหน้าประดับยิ้มของทุกคน ใกล้จะมีเรื่องดีเกิดขึ้นแล้ว ทุกคนล้วนดีใจมาก“น้องหญิงห้า วันนี้ท่านแม่ซื้อผลไม้มามากมาย เจ้าชิมดูว่าชนิดใดอร่อย ถึงตอนนั้นจะวางไว้ในงานเลี้ยงมากส

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1208

    “เสด็จแม่ ท่านนี่คือ...”รอยยิ้มเกลื่อนใบหน้าฮองเฮา “เจินเอ๋อร์ เหล่านี้ล้วนเป็นเสด็จแม่ตั้งใจเลือกให้เจ้า เครื่องประดับไข่มุกเจ้าล้วนได้ใช้งาน ยังมีเครื่องบรรณาการที่ส่งเข้ามาใหม่เหล่านี้ ล้วนเป็นผ้าแพรต่วนที่พวกหญิงสาวชอบทั้งสิ้น”“เจ้านำกลับไปตัดชุดที่ชอบสักสองสามชุด ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่หญิงสาวงามสะพรั่งที่สุด จะต้องแต่งตัวมากหน่อย!”“แต่นี่ไม่มากเกินไปหรือเพคะ?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้“มากอะไรกัน?” ฮองเฮาไม่คิดเช่นนี้เลยสักนิด “ตอนข้ายังอ่อนเยาว์ ได้ชื่อว่ามีเสื้อผ้าเครื่องประดับมากเป็นพิเศษ!”ภายในสายตาฉู่จวินถิงเจือรอยยิ้ม พูดว่า “ในเมื่อเสด็จแม่ประทานให้ก็รับไว้ดีๆ เถอะ”“ขอบพระทัยเสด็จแม่” ซ่งรั่วเจินรับคำสายตาฮองเฮาตกลงบนตัวของทั้งสองคน พูดยิ้มๆ “บัดนี้พวกเจ้าแต่งงานกันแล้ว ไม่รู้ว่าจะมีหลานให้ข้าได้อุ้มยามใด?”ซ่งรั่วเจินชะงักไปเล็กน้อย หันมองทางฉู่จวินถิงอย่างอดไม่ได้ นับตั้งแต่โบราณมาหลังแต่งงานแล้วก็จะเร่งให้มีลูก ทว่านางไม่เชี่ยวชาญในการตอบคำถามเช่นนี้ฉู่จวินถิงเห็นพวงแก้มแดงระเรื่อของซ่งรั่วเจิน ทั้งยังเห็นใบหน้าเปี่ยมความหวังของเสด็จแม่ ใคร่ครวญครู่

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1207

    ตอนนี้เอง พระราชโองการส่งมาแล้ว“ปลดจงเฟยเป็นสามัญชน ส่งเข้าตำหนักเย็น!”กระชับสั้นเพียงสองสามคำ กลับตัดสินโทษตายให้จงเฟยแล้วจงเฟยตัวอ่อนยวบลงไปกองกับพื้น พลังชีวิตคล้ายถูกสูบไปทั้งหมดแล้ว สีหน้าเผือดซีดจบแล้วตำหนักเย็นสถานที่น่ากลัวแห่งนั้น ในอดีตนางเคยไปหนึ่งครั้ง สนมที่ถูกส่งเข้าตำหนักเย็นแทบจะกลายเป็นคนบ้านางเคยเย้ยหยันสนมเหล่านั้นมาก่อน เย้ยหยันความโง่เขลาเบาปัญญาของพวกนาง ทว่าบัดนี้...นางถึงขั้นมุ่งหน้าเดินไปสู่เส้นทางแห่งความตาย!“สกุลหลิง! ตกลงเพราะเหตุใดสกุลหลิงต้องทำร้ายข้าด้วย!”ฮองเฮามองท่าทางเสียสติของจงเฟย โบกมือ “ลากตัวออกไปเถอะ”“พ่ะย่ะค่ะ ฮองเฮา”จากนั้นจงเฟยถูกลากออกไป ภายในห้องกลับมาเงียบงันดังเดิมฮองเฮายังหวาดกลัวไม่หาย นึกถึงตอนแรกนางเองก็คิดว่าสกุลหลิงเป็นการแต่งงานที่ไม่เลว ต้องการให้จวินถิงแต่งงานกับนางตอนนั้นฝ่าบาทกริ้วหนัก นางยังไม่รู้สาเหตุ บัดนี้ใคร่ครวญอย่างละเอียดแล้วสันหลังพลันเย็นวาบจนมีเหงื่อเย็นผุดออกมา โชคดีจริงๆ!ซ่งรั่วเจินรับชมความครึกครื้นอยู่ทางด้านข้าง จู่ๆ ก็สังเกตเห็นสายตาอ่อนโยนของฮองเฮาที่มองมายังตนเอง เกิดความสงสัยอย่างอด

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1206

    คนพรรค์นี้ เดิมทีก็ไม่เหมาะจะได้รับการปฏิบัติเยี่ยงพี่ชาย!ซ่งรั่วเจินพยักหน้าเบาๆ “เรื่องนี้ใหญ่โตมาก ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องสืบจนกระจ่าง จงเฟยร้อนใจถึงเพียงนี้ เห็นได้ชัดว่าเรื่องถูกเปิดเผยแล้ว”“ไม่รู้ว่าเสด็จพ่อจัดการพวกเขาเช่นไร?” ฉู่มู่เหยาแปลกใจอย่างอดไม่ได้ซ่งรั่วเจินนึกถึงการกระทำของสกุลหลิงตลอดหลายปีมานี้ ชั่วช้าเกินกว่าจะบรรยายทั้งหมดได้บัดนี้จับตัวจ้าวเชียนไว้ พวกเขาไม่อาจปกปิดได้อีก จะต้องสามารถสืบสาวราวเรื่องออกมาได้ไม่น้อยแน่ หากนางเดาไม่ผิดแล้วล่ะก็ คนสกุลหลิงไม่มีวันรอดชีวิตส่วนเช่ออ๋อง...อย่างไรเสียก็เป็นลูกชายแท้ๆ ของฝ่าบาท จะจัดการอย่างไรนางเองก็ไม่รู้ แต่สามารถมั่นใจได้ว่าชาตินี้ไม่มีวันขึ้นครองตำแหน่งรัชทายาทแล้ว“ฮองเฮา เดิมทีฝ่าบาทก็ไม่ยอมให้หม่อมฉันเข้าเฝ้า ตอนนี้หม่อมฉันไม่ขอสิ่งใด ชดใช้ด้วยความตายก็สมควรแล้ว หวังเพียงให้ฝ่าบาทเห็นแก่เช่ออ๋องที่เป็นลูกชายแท้ๆ ของเขา ครั้งนี้ยกโทษให้เขาด้วยเถอะ!”จงเฟยโขกคำนับไม่หยุด “ฮองเฮา ขอร้องท่าน ท่านได้โปรดช่วยหม่อมฉันครั้งนี้ด้วยเถอะเพคะ!”นางนึกเสียใจภายหลังอย่างแท้จริง เหตุใดตอนแรกถึงเชื่อสกุลหลิงทั้งๆ ที่ก่อ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1205

    จงเฟยเห็นท่าทางสูงส่งของฮองเฮา รู้สึกพ่ายแพ้อย่างอดไม่ได้ภายในใจทั้งๆ ที่ที่ผ่านมานางอยู่ในวังหลัง แม้ว่าตำแหน่งไม่อาจเทียบฮองเฮาได้ แต่เพราะได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาท ชีวิตจึงสุขสบายอย่างมากทว่าบัดนี้ แม้แต่สนมที่ไม่อาจเทียบนางได้เหล่านั้น บัดนี้ล้วนดูเบานาง รู้สึกทรมานอย่างมากภายในใจเดินผิดหนึ่งก้าว ทุกก้าวย่อมผิดตาม ทั้งหมดล้วนต้องโทษสกุลหลิง!เหตุใดสกุลหลิงต้องทำร้ายพวกเขา!“ฮองเฮา ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นฝีมือของสกุลหลิงเพคะ!”บัดนี้จงเฟยไม่ปกปิดอีกต่อไป ตอนแรกเพื่อรักษาสกุลหลิงไว้ ตัวนางเองยอมรับผิดทั้งหมด ไม่ได้ซัดทอดพวกเขานางคิดว่าหลังเช่ออ๋องแต่งกับหลิงเชี่ยนเอ๋อร์แล้ว สกุลหลิงมีกำลังช่วยเหลือ เช่ออ๋องจะต้องสำเร็จราบรื่นแน่ ถึงตอนนั้นช่วยนางยกเลิกกักบริเวณ ก็เป็นเรื่องง่ายดายอย่างมากใครคิดเล่าว่าครั้งนี้จะเกิดเรื่องวุ่นวายใหญ่โตเช่นนี้ หลังรู้ข่าวว่าฉู่เทียนเช่อถูกเอาตัวไป ภายในใจนางก็เกิดความกังวลมาโดยตลอดนางเคยได้ยินฝีมือของศาลต้าหลี่ ไม่มีคดีใดที่พวกเขาไขไม่ออก ในเมื่อกล้าพาฉู่เทียนเช่อไป เช่นนั้นจะต้องมีหลักฐานชัดเจนแน่!วันนี้นางให้ขันทีซื้อคนไปลอบฟังข่าว ได้รู

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status