Mag-log inShare
บทที่ 1330
Pinakabagong kabanata
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1570
ฉู่จวินถิง “ที่เจ้าพูด็มีเหตุผล!” เมื่อกู้ฮวนเอ๋อร์กับซ่งรั่วเจินออกมาจากในห้อง ก็เห็นอวิ๋นอ๋องกำลังเลือกของดีออกมาจากห้องเก็บของ ก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงตาค้าง“ท่านอ๋อง นี่ท่าน...” อวิ๋นอ๋องเห็นว่ากู้ฮวนเอ๋อร์ออกมาแล้ว จึงกวักมือเรียกอย่างดีอกดีใจ “ฮวนเอ๋อร์ เจ้ารีบมาดูสิ ของเหล่านี้ล้วนเป็นของขวัญที่เสด็จพี่จะมอบให้ลูกของเรา” กู้ฮวนเอ๋อร์ “...” นางอดไม่ได้ที่จะหันไปมองญาติผู้พี่ของตนเอง เมื่อครู่ตอนอยู่ในห้อง นางยังบอกว่าไม่ต้องการสิ่งใด ใครจะคิดว่าท่านอ๋องจะนำสิ่งของออกมามากมายถึงเพียงนี้? ซ่งรั่วเจินอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ความสัมพันธ์ของฉู่อ๋องกับอวิ๋นอ๋องนั้นแน่นแฟ้นเพียงใด ก็สามารถมองได้จากสิ่งเหล่านี้กู้ฮวนเอ๋อร์รีบเดินไปข้าง ๆ อวิ๋นอ๋อง และกล่าวว่า “ท่านอ๋อง เหตุใดท่านจึงเอาของออกมามากมายเพียงนี้?” “ไม่ต้องเกรงใจไปหรอก เสด็จพี่เป็นพี่ชายแท้ ๆ ของข้า หลายปีมานี้เขาสร้างคุณงามความดีมานับไม่ถ้วน ของดี ๆ ในห้องเก็บของมีมากมายกว่าที่จวนอ๋องของเราเสียอีก!”“โดยปกติแล้วไม่โอกาสเลย หากไม่ฉกฉวยโอกาสในตอนนี้ ยังจะหาได้อีกเมื่อไหร่กัน?”กู้ฮวนเอ๋อร์ “...” และในเวลาเดียวกัน
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1569
“ข้าคงไม่ถึงกับใจคอคับแคบขนาดนั้น เรื่องการตั้งครรภ์ของเจ้านับว่าเป็นความน่ายินดีที่สุดของพวกเราทุกคน” ซ่งรั่วเจินอมยิ้ม บอกให้กู้ฮวนเอ๋อร์วางใจ และกล่าวกำชับอีกครั้ง “หลังจากตั้งครรภ์สิ่งที่สำคัญที่สุดคือมีความสุข ขอเพียงเจ้ามีความสุข ลูกจึงจะเจริญเติบโตได้ดี และเมื่อเติบโตขึ้นก็จะมีนิสัยมั่นคง” กู้ฮวนเอ๋อร์แปลกใจเล็กน้อย “มีแนวคิดเช่นนี้ด้วยหรือ?” “มีแน่นอน ในช่วงตั้งครรภ์เด็กจะรับรู้ถึงโลกใบนี้ผ่านร่างแม่ หากเจ้ามีความสุขในทุก ๆ วัน เด็กก็จะสัมผัสได้ และมีความสุขไปด้วย”“หากอารมณ์ไม่ดีในช่วงตั้งครรภ์ เด็กคลอดออกมาก็จะรู้สึกไม่ปลอดภัย จะร้องไห้ได้ง่าย” ซ่งรั่วเจินกล่าว “ญาติผู้พี่ ไม่คิดเลยว่าท่านจะรู้เรื่องเหล่านี้ด้วย ท่านแม่ของข้าก็บอกข้าว่าอย่าคิดมาก และดูแลลูกในครรภ์ให้ดีก็พอ” ซ่งรั่วเจินเลิกคิ้วขึ้น “เจ้าไม่คิดหรือว่าข้าทำงานอะไร ย่อมเข้าใจสิ่งเหล่านี้อยู่บ้าง และข้ายังมียาบำรุงสำหรับการตั้งครรภ์อยู่อีกมาก อีกเดี๋ยวข้าจะให้คนจัดเตรียมเพื่อให้เจ้านำกลับไปด้วย” “ไม่ต้องหรอก ในจวนของเราก็มีอยู่มาก หลังจากที่เสด็จแม่ทราบว่าข้าตั้งครรภ์ก็ส่งมาให้เป็นพิเศษด้วยเช่นกัน เ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1568
ฉู่จวินถิงเห็นฮูหยินของตัวเองมีความสุขเป็นอย่างยิ่ง จึงสั่งให้คนไปเตรียมอาหารและเหล้าที่นางชอบมาคนทั้งสองดื่มภายใต้แสงจันทร์ด้วยความรื่นรมย์วันรุ่งขึ้น ซ่งรั่วเจินเพิ่งตื่นได้ไม่นานก็เห็นกู้ฮวนเอ๋อร์รีบมาหานางด้วยความตื่นเต้นดีใจ“ญาติผู้พี่ ข้ามีข่าวดีจะแจ้งท่าน!” กู้ฮวนเอ๋อร์กล่าวอย่างมีลับลมคมในซ่งรั่วเจินเห็นท่าทีของนางที่ดีใจจนล้นปรี่ มุมปากก็ยกยิ้มโดยไม่รู้ตัว และอารมณ์ของนางก็พลอยดีตามไปด้วย“ข่าวดีอะไรหรือ?”เมื่อเห็นซ่งรั่วเจินที่ทำท่าไม่รู้เรื่อง กู้ฮวนเอ๋อร์จึงรู้สึกประหลาดใจ “ญาติผู้พี่ ปกติแทบจะมิมีสิ่งใดที่ท่านคาดเดาไม่ได้ คาดไม่ถึงว่าท่านจะไม่รู้จริงหรือ?”“ในเมื่อเจ้ามาบอกข้าด้วยตัวเอง เหตุใดข้าจะต้องคาดเดาเอาเองด้วยเล่า? หากจะต้องคาดเดาไปเสียทุกเรื่อง จะมิทำให้ขาดความสนุกไปหรอกหรือ?”กู้ฮวนเอ๋อร์เข้าใจในทันที “พูดเช่นนี้ก็มีเหตุผล หากเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ก็คงจะขาดความสนุกไปมากจริง ๆ”“ญาติผู้พี่ ข้ากำลังตั้งครรภ์แล้ว”กู้ฮวนเอ๋อร์พูดจบก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมา บนใบหน้าเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข“อันที่จริงหลังจากที่แต่งงานกับท่านอ๋องได้ไม่นาน ข้าก็มีลาง
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1567
ฉู่มู่เหยากะพริบตาปริบ ๆ ปกติแล้วเมื่อนางอยู่กับซ่งจิ่งเซินก็มักจะหยอกล้อกันอยู่เสมอ จู่ ๆ ตอนนี้ต้องเผชิญกับสีหน้าจริงจังเช่นนี้ของเขา นางก็พลันรู้สึกไม่แน่ใจขึ้นมา“ความหมายที่เจ้าพูด...ใช่สิ่งที่ข้าคิดอยู่หรือไม่?”ซ่งจิ่งเซินเลิกคิ้วด้วยความสงสัย “นอกเสียจากความหมายนี้แล้ว คำพูดนี้ยังมีคำอธิบายอื่นอีกหรือ?”หัวใจของฉู่มู่เหยาเต้นระรัวขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว รู้สึกเพียงว่ากำแพงบาง ๆ ที่กั้นอยู่ระหว่างคนทั้งสองนั้นถูกเจาะทะลุโดยสิ้นเชิง นี่มันเหมือนกำลังสารภาพรักกับนางอยู่ใช่หรือไม่?“ข้าไม่เข้าใจ” ฉู่มู่เหยาเคลื่อนสายตามองไปอีกด้านหนึ่ง พลางบ่นพึมพำว่า “ตกลงเจ้าหมายความว่าอะไรกันแน่?”ซ่งจิ่งเซินมองนางที่หันตัวไปพิงกับราวสะพาน และจ้องไปยังผิวน้ำอันวิบวับ เขาแอบเห็นมุมปากของนางที่โค้งขึ้นจากด้านข้าง ซึ่งทำให้หัวใจของเขายิ่งรื่นรมย์“กระหม่อมหมายความว่า...”ซ่งจิ่งเซินเอ่ยปากขึ้นอีกครั้งฉู่มู่เหยาเงี่ยหูฟังอย่างจริงจัง แต่เมื่อพบว่าเสียงนั้นพลันหายไป จึงอดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปมอง “เจ้าว่ายังไงล่ะ?”เมื่อซ่งจิ่งเซินเห็นฉู่มู่เหยาหันมา จึงจับมือของนางเอาไว้ และจ้องตานางอย่างจริงจังพ
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1566
ซ่งจิ่งเซินเห็นว่านางมิได้รับบาดเจ็บจริง ๆ จึงทอดถอนใจอย่างโล่งอก “ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว วันนี้ที่เทศกาลงานวัดผู้คนย่อมเยอะอยู่แล้ว ท่านอย่าวิ่งสุ่มสี่สุ่มห้าสิ โชคดีที่กระหม่อมรับไว้ทัน มิเช่นนั้นท่านก็คงจะได้รับบาดเจ็บไปแล้ว”ในตอนนี้ฉู่มู่เหยาหาได้สนใจฟังว่าซ่งจิ่งเซินกำลังพูดอะไรอยู่ไม่ เพราะว่านางเพิ่งได้พบว่าตนเองกำลังอยู่ในอ้อมกอดของซ่งจิ่งเซินรอบกายอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของบุรุษ หากเป็นผู้อื่น นางก็คงจะรังเกียจไม่น้อย ทว่าในตอนนี้นางกลับไม่ต่อต้านแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามกลับทำให้นางรู้สึกสบายใจเป็นอย่างยิ่งหัวใจของนางเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว ภายใต้บรรยากาศอันครึกครื้นจ้อกแจ้กจอแจนี้ นางยังคงได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองอย่างชัดเจนซ่งจิ่งเซินเห็นฉู่มู่เหยาเงียบไม่พูดจา แต่ใบหน้ากลับยิ่งแดงมากขึ้นเรื่อย ๆ จึงขมวดคิ้วทันที“ท่านเป็นอะไรไป? หากไม่สบายต้องบอกข้านะ!”“ข้าไม่เป็นไรจริง ๆ”ฉู่มู่เหยาทำน้ำเสียงอ่อนลงด้วยจิตสำนึก น้ำเสียงอันนุ่มนวลแฝงไปด้วยการตำหนิเล็กน้อย "หากเจ้าไม่ไล่ตามข้า ข้าก็คงไม่ต้องวิ่งหรอก"“เดิมทีกระหม่อมคิดว่าคืนนี้จะจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จสิ้นเสียก่อนแล้วค่อยไปหาท
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง บทที่ 1565
“คุณชายซ่ง ไม่ทราบว่าท่าน...” “ข้ายังไม่มีคนในดวงใจ” ซ่งจืออวี้เผลอกล่าวออกมาโดยไม่รู้ตัว ฉู่ชิงหลีมองชายคนนั้นอย่างแปลกใจ และตั้งสติไม่ทันเป็นเวลาครู่หนึ่ง นาง...นางมิได้จะถามคำถามนี้! เพียงแต่ เมื่อได้ยินคำตอบนี้ ในใจนางยังรู้สึกดีใจอยู่เล็กน้อย “คุณชายซ่ง ท่านจะมีคนในดวงใจหรือไม่ แล้วมาบอกข้าทำไมกัน?” ฉู่ชิงหลีกล่าวพร้อมยิ้มจาง ๆเมื่อซ่งจืออวี้พูดออกไปก็พลันรู้สึกเสียใจเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าฉู่ชิงหลีหาได้ขุ่นเคืองไม่ จึงเบาใจขึ้นมา และกล่าวว่า “ขอโทษนะ ข้าพูดไม่เก่งนัก อีกทั้งแทบไม่ได้คลุกคลีกับสตรีใด ชั่วขณะจึงพูดผิดไป หวังว่าเจ้าจะไม่โกรธนะ” ดวงหน้าที่งดงามของฉู่ชิงหลีแดงระเรื่อ นางรู้สึกว่าซ่งจืออวี้เป็นคนซื่อตรงไร้ซึ่งเล่ห์เหลี่ยม เดิมทีมิได้มีเจตนา และความซื่อตรงนี้กลับทำให้น่าเอ็นดูยิ่งนัก โดยเฉพาะใบหน้าที่ดูจริงใจขณะเอาใจนาง ยิ่งทำให้นางมิรู้จะเอ่ยสิ่งใดตอบกลับเลย “ข้าไม่โกรธหรอก” ฉู่ชิงหลีพูดแผ่วเบา ซ่งจืออวี้ยกยิ้มขึ้นมา มองดูแม่นางข้างกาย ในใจก็พลันรู้สึกปีติยิ่งนัก แม้แต่ถนนหนทางที่ทอดยาวก็คล้ายว่าสั้นลงไปถนัดตา หน้าประตูจวนกงชินอ๋อง “คุณชายซ่ง ข้ามาถ
Maaari mong magustuhan
ลิขิตฟ้าหมอชายากับรัชทายาท
โม่เชียนซาง125.2K viewsข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ
ป่าดอกท้อ17.1K viewsทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน119.1K viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู805.5K viewsมิติเพี้ยนเซียนดอกท้อ
จันทร์ดวงแรก103 viewsหวนคืนอีกคราข้าไม่ขอเป็นคุณหนูผู้ถูกรังแก
เทียนสื่อ3.7K viewsจางเฟินเยว่ ยอดอนุภรรยา
กะปอมพ่นไฟ2.2K viewsวาสนาดอกเหมยงาม
องค์หญิงโนเนม2.2K views
