공유

บทที่ 186

작가: จี้เวยเวย
ใต้ต้นท้อ

บุรุษผู้หนึ่งในอาภรณ์ยาวสีครามเข้ม ทวงท่างามสง่า แม้ว่าจะนั่งอยู่บนรถเข็น ก็ยังคงแสดงให้เห็นถึงความที่โดดเด่น

แม้จะเป็นเพียงเงาหลัง นางก็ยังคงจำเขาได้ในทันที

ซ่งเยี่ยนโจวราวกับรับรู้ถึงทุกสิ่งรอบตัว เขาหันมาโดยไม่รู้ตัว แล้วได้พบกับร่างอรชรอ่อนช้อยของสตรีนางนั้น ดวงตาใสดุจสายน้ำในฤดูใบไม้ร่วง แววตาอ่อนโยนเช่นดวงจันทร์บนฟากฝ้า

สตรีผู้อ่อนหวานราวกับสายน้ำไหลริน เพียงยิ้มบาง ๆ ก็ทำให้แก้มของนางแดงระเรื่อ บัดนี้ในแววตากลับเต็มไปด้วยความหม่นหมองเล็กน้อย

ในใจเขารู้สึกผิดอย่างยิ่ง เขาทำผิดต่อลั่วชิงอิน ตั้งแต่ต้นจนจบเขาคือคนที่ผิดเอง

ลั่วหวยหลี่พิจารณาคนทั้งสองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปพูดกับพี่หญิงของตนว่า “พี่หญิงรอง ข้าไปทำธุระสักครู่ เดี๋ยวจะกลับมาหาท่าน”

ลั่วชิงอินมองลั่วหวยหลี่ที่เดินจากไป ก่อนจะค่อย ๆ ก้าวเท้าเดินไปหาซ่งเยี่ยนโจว

ทั้งสองต่างจ้องมองกันเงียบ ๆ

ราวกับมีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากจะพูดออกมา แต่กาลเวลาที่ผันผ่าน ไม่ว่าจะเป็นฐานะหรือสถานการณ์ก็แปรเปลี่ยนไปหมด แม้ว่าครั้งหนึ่งจะเคยรู้จักกันดีเพียงใด บัดนี้กลับเหมือนมีกำแพงมากั้นกลางไม่อาจข้ามผ่านได้

“ไม่ได้พบก
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요
잠긴 챕터

최신 챕터

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1406

    อูเยว่เอ๋อร์กำหมัดแน่น เหตุที่นางเสียหน้าไปจนหมดสิ้น ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะซ่งรั่วเจิน!บัดนี้ ไม่ว่าอย่างไรนางก็ต้องตอบโต้กลับไปให้ได้!“เจ้าไปบอกอ๋าวเจี๋ย การต่อสู้ในคืนนี้ จะต้องชนะเท่านั้น!”“ไม่เพียงต้องชนะ ข้ายังต้องการให้ซ่งเยี่ยนโจวตายอีกด้วย!” สายตาอูเยว่เอ๋อร์เปี่ยมความโหดเหี้ยม “ในเมื่อซ่งรั่วเจินพูดว่าพวกเขาสกุลซ่งจัดงานมงคลแต่ไม่เชิญข้า เช่นนั้นข้าก็จะทำให้พวกเขาจัดงานอัปมงคลแทน!”“เพคะ องค์หญิง”......หลังซ่งรั่วเจินได้รู้เวลาและสถานที่ที่ซ่งเยี่ยนโจวและอ๋าวเจี๋ยนัดหมายกันไว้ดีแล้ว ภายในสายตาสะท้อนแววนึกสนุก“ชิงเถิง ไป๋จื่อ เมื่อวานพวกเจ้าเองก็ได้พบอ๋าวเจี๋ยแล้ว สามารถตัดสินวรยุทธ์ของเขาได้หรือไม่ว่าเป็นเช่นไร?”ชิงเถิงและไป๋จื่อสบตากันแวบหนึ่ง ทันใดนั้นสีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมขึ้นมา“พระชายา อ๋าวเจี๋ยคนนั้นเป็นแม่ทัพในสนามรบ มือเปื้อนโลหิตนับไม่ถ้วน วรยุทธ์ย่อมไม่แย่” ชิงเถิงพูดด้วยสีหน้าจริงจังเมื่อก่อนตอนพวกนางฝึกวิชายุทธ์ภายในค่ายทหาร ได้พบคนวรยุทธ์แข็งแกร่งไม่น้อย เพียงมองผ่านลมหายใจก็สามารถรู้ได้อย่างชัดเจน“พละกำลังของอ๋าวเจี๋ยคนนั้นแข็งแกร่งจริงๆ แต่

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1405    

    วันต่อมา อูเยว่เอ๋อร์หลับไปช่วงหนึ่งก็ตื่นขึ้นมา เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ก็รู้สึกราวกับเป็นฝันร้ายฉากหนึ่ง นางเสียใจจริง ๆ ที่ตนไม่สามารถชิงลงมือก่อน กลับกลายเป็นว่าให้ซ่งรั่วเจินชิงนำไปหนึ่งก้าว เป็นเหตุให้ตนไม่มีโอกาสระบายความแค้นด้วยซ้ำ กลับถูกคนอื่นหัวเราะเยาะแทน! “ปี้เอ๋อร์ วันนี้เหล่าองค์ชายบอกว่าจะไปที่ใด?” อูเยว่เอ๋อร์เอ่ยถามอย่างไม่ใส่ใจ สาวใช้ที่อยู่ข้าง ๆ เมื่อได้ยินคำพูดนี้ก็อดมิได้ที่จะสบตากันไปมา แววตาฉายแววลนลานออกมาแวบหนึ่ง “มีอะไรหรือ?” อูเยว่เอ๋อร์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย “องค์หญิง วันนี้ไม่มีการนัดหมายใด ๆ เพคะ” ปี้เอ๋อร์เอ่ยด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ “อะไรนะ?” แววตาอูเยว่เอ๋อร์ฉายแววไม่อยากจะเชื่อ “เหตุใดจึงไม่มีการนัดหมายเล่า? พวกเจ้าเข้าใจผิดไปหรือไม่?” นับตั้งแต่นางมาถึงเมืองหลวง ทุกวันล้วนมีการนัดหมายจากเหล่าองค์ชาย แม้ว่านางตั้งใจจะแต่งงานกับฉู่จวินถิง แต่การได้ไปมาหาสู่กับองค์ชายทั้งหลายนั้น นางก็รู้สึกยินดีไม่น้อย หญิงงามผู้มีคุณธรรม ชายชาตรีย่อมใฝ่หา ในนั้น นางรู้สึกว่าองค์ชายเจ็ดก็ไม่เลวเลย เพียงแต่ หล

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1404    

    คนที่นางเชื่อที่สุดก็คือรั่วเจิน แค่นางบอกว่าไม่เป็นไร เช่นนั้นก็ย่อมไม่เป็นไรแน่ ซ่งเยี่ยนโจวเห็นว่าเมื่อตนพูด ภรรยายังไม่ค่อยเชื่อ พอน้องหญิงห้าเอ่ยปาก ภรรยาเขาก็เชื่อโดยไม่ลังเล ก็รู้สึกขันอยู่ในใจ “อ๋าวเจี๋ย เช่นนั้นเราก็นัดประลองสักคราหนึ่งเถิด เจ้าเลือกเวลาและสถานที่ เพื่อที่จะได้ไม่บอกว่าข้ารังแกเจ้า!” ซ่งเยี่ยนโจวเอ่ย อ๋าวเจี๋ยหัวเราะออกมาหนึ่งครา “ดี!” ทุกคนเห็นว่าทั้งสองนัดประลองกัน ในใจก็อดตั้งตาคอยไม่ได้ คนของราชวงศ์ฉีเยว่มาถึงที่นี่ยังคิดเล่นงานซ่งเยี่ยนโจว นี่มันหาเรื่องใส่ตนเองไม่ใช่หรือ! “ข้าว่า คนราชวงศ์ฉีเยว่พวกนี้นิสัยสันดานแก้ไม่หาย บัดนี้ถูกเราปราบพ่ายแล้ว แต่จิตใจอันสกปรกเช่นนั้นก็ยังไม่ยอมปล่อยวางลง!” “ก็ใช่น่ะสิ เดิมทีก็มิใช่คนดีอะไร วันมงคลของสกุลซ่งในวันนี้ ยังกล้ามาทำให้เกิดลางร้ายอีก!” “หากซ่งเยี่ยนโจวไม่จัดการบุรุษคนผู้นี้ให้เจ็บหนัก ข้าก็ดูต่อไม่ไหวแล้ว!” “เขายังมีความคิดนัดประลองกันอยู่ที่นี่ ก็ไม่ดูเสียเลยว่าองค์หญิงของเขา สภาพกลายเป็นเยี่ยงไรแล้ว!” เมื่อถ้อยคำนี้เอ่ยออกมา ทุกคนก็หัวเราะขึ้นอีกครั้ง ความครึกคร

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1403    

    ใบหน้าของอูเยว่เอ๋อร์อับอายถึงขีดสุด นี่เป็นวันที่มืดมนที่สุดในชีวิตของนาง ทั้ง ๆ ที่นางตั้งใจพาอ๋าวเจี๋ยมาทำให้คนสกุลซ่งขายหน้า ใครจะคิดว่าออกศึกยังมิทันสำเร็จ กลับตายเสียก่อน นางยังมิทันได้กระทำสิ่งใดเลยชื่อเสียงก็พังย่อยยับเสียแล้ว! เมื่อคิดถึงตรงนี้ นางก็ทนรับสายตาเหล่านั้นไม่ไหวจริง ๆ ดวงตาทั้งสองปิดลง ก่อนจะแสร้งเป็นลมไปทันที อูจิ่งซั่วเองก็ไม่รู้ว่าควรจะจบเรื่องนี้ลงเช่นไร เมื่อเห็นอูเยว่เอ๋อร์เป็นลมไป กลับถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในวินาทีถัดไป เขาก็ลำบากใจอีกครา หากเขาอุ้มอูเยว่เอ๋อร์ขึ้นมา ตัวเขาเองมิใช่หรือที่จะต้องเปรอะเปื้อน? “เร็ว! อุ้มองค์หญิงกลับไป!” ผู้ติดตามข้างกายรีบอุ้มองค์หญิงขึ้นมา ผู้คนจึงเร่งจากไป อ๋าวเจี๋ยมองซ่งเยี่ยนโจวที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน แววตาฉายแววผิดหวังวูบหนึ่ง คิดถึงตอนนั้นในสนามรบ เขาเคยเสียเปรียบด้วยน้ำมือซ่งเยี่ยนโจวอยู่ไม่น้อย ในใจจึงขุ่นเคืองมาโดยตลอด ไม่คิดเลยว่าครั้งสุดท้าย ซ่งเยี่ยนโจวเห็นทีว่าจะถูกคนในค่ายทหารลวงวางกับดัก รับข่าวกรองที่ผิดพลาดมา จึงตกมาอยู่ในมือของเขา ตอนนั้นเขานึกว่าซ่งเยี่ยนโจ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1402    

    ในตอนนั้นเอง แม่ทัพนายหนึ่งเอ่ยปากขึ้น เมื่อเขากล่าวจบก็มองไปทางซ่งหลิน พวกเขาล้วนกลับมาจากสนามรบ อ๋าวเจี๋ยผู้นั้นสันดานเป็นอย่างไร พวกเขาย่อมรู้อย่างแจ่มแจ้ง วันนี้สกุลซ่งจัดงานมงคล คนของราชวงศ์ฉีเยว่พวกนั้นจงใจมาสร้างเรื่องวุ่นวายชัด ๆ ! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเขาย่อมต้องทำหน้าที่เจ้าบ้านให้สมเกียรติ! “เร็วเถิด สิ่งที่พระชายาฉู่อ๋องพูดจริงทุกประการ! หรือท่านจะไม่เชื่อพวกเรา?” ตอนนี้อูจิ่งซั่วอยู่ ๆ ก็เข้าใจแล้วว่าอะไรเรียกว่าอยากพูดแต่พูดไม่ได้ ท่ามกลางการเร่งเร้าของคนมากมาย ตัวเขาไม่มีทางถอนตัวได้เลย! “เยว่เอ๋อร์ วันนี้คงต้องลำบากเจ้าแล้ว” พออูเยว่เอ๋อร์ได้ยินคำพูดนี้จากพี่ชายตน หัวใจก็กระตุกวูบหนึ่ง รู้สึกแค่ว่าบ้าไปแล้วจริง ๆ นี่พี่ชายจะเชื่อคำพูดของคนพวกนั้นแล้วมาตีนางจริง ๆ หรือ? ใบหน้าของนางยามนี้ถูกตบจนเจ็บแสบร้อน หากยังถูกฝ่ามือหนัก ๆ ของพี่ชายตบอีกหลายครา เช่นนั้นต่อจากนี้ อย่าได้คิดจะออกจวนเลย! “เพี๊ยะ!” อูจิ่งซั่วข่มใจ และก็ทำได้เพียงทอดถอนใจเงียบ ๆ ว่าน้องสาวโง่เง่าจริง ๆ อยู่ดีไม่ว่าดี ดื้อดึงทำเรื่องเยี่ยงนี้ บัดนี้กลับก

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1401

    เห็นน้องสาวของตนออกหน้าแทนตน หัวใจซ่งเยี่ยนโจวก็เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ ที่จริงเจินเอ๋อร์ไม่จำเป็นต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องเช่นนี้ด้วยซ้ำ แต่เพราะรู้ว่าสองพี่น้องคู่นี้นำอ๋าวเจี๋ยมามิใช่เพราะเหตุผลอื่นใด นอกเสียจากจงใจดูหมิ่นเขา จึงบังเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ได้มีน้องสาวที่ดีเยี่ยงนี้ เป็นวาสนาของเขาจริงๆ! “อูจิ่งซั่ว เรื่องนี้พวกเจ้าว่าอย่างไร?” ฉู่จวินถิงมองอูจิ่งซั่วที่ลังเล ดวงตาคู่งามหรี่ลงเล็กน้อย “หากมิได้ผีเข้า หรือว่าพระชายาของข้ากล่าวถูกต้องแล้ว พวกเจ้าคิดเช่นนี้อยู่จริงๆ?” ชั่วขณะนั้น อูจิ่งซั่วรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าแววตาที่มองมาทางเขาของทุกคนในงาน ล้วนแปรเปลี่ยนไปแล้ว แค่เขากล้ายอมรับ เกรงว่าพวกเขาสองพี่น้องก็คงอยู่ที่นี่ต่อไปอีกไม่ได้ “ผีเข้าแล้ว!” อูจิ่งซั่วกล่าวอย่างไม่ลังเล อูเยว่เอ๋อร์เองก็มิอาจเอื้อนเอ่ยได้ ครั้นเห็นเสด็จพี่ยอมรับแล้ว นางนอกจากต้องกลืนความขมขื่นนี้ลงไป ยังจะกล่าวสิ่งใดได้อีกเล่า? สตรีนางนี้เห็นได้ชัดว่า ก่อนลงมือก็คิดไว้เรียบร้อยแล้วว่าจะทำเช่นไร ไม่เพียงแต่ตบตีนางโดยไม่รับผิดชอบใด ๆ สุดท้ายยังถึงขั้นให้

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status