LOGINShare
บทที่ 100 (1/2) : ไม่ทันได้ตั้งตัว (1)
Last Updated:
2025-06-08 19:15:27เมิ่งเจียวซินแกล้งหลับ แต่ก็แอบลืมตาขึ้นมองเป็นพัก ๆ นางเห็นหลี่อวิ้นกุยเดินเข้ามองมาที่นาง ก่อนจะย้ายสายตาไปมองลิ้นชักตัวที่สามของโต๊ะข้างเตียง ดูเหมือนว่า...สิ่งที่อยู่ในนั้นจะยังคาใจอีกฝ่าย
แล้วในขณะนั้นฝูกงกงก็ยกยาเข้ามาในห้องพัก
หลี่อวิ้นกุยหันไปรับยาจากฝูกงกงมาวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง จากนั้นเขาก็เตรียมจะเข้าไปปลุกเมิ่งเจียวซินให้ตื่น ในระหว่างที่เดินเข้าไปเขาสังเกตเห็นว่า เปลือกตาของสตรีตรงหน้าขยับ พอโน้มตัวลงไปหา...เสียงลมหายใจของนางก็เร็ว และถี่ขึ้นกว่าเดิม
จากที่คิดจะเอื้อมมือเข้าไปปลุก หลี่อวิ้นกุยจึงตัดสินใจก้มลงไปจุมพิตที่หน้าผากหนึ่งครั้ง ก่อนขยับเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของอีกฝ่ายว่า
“ซินซิน ตื่นแล้วหรือ?”
“ข้ายังไม่ตื่น”
&nb
Latest chapter
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 102 (1/2) : ทำไมไม่ลืม ๆ มันไป (1)
เมิ่งเจียวซินรีบดึงสติ ปรับลมหายใจ อาจเพราะเธอรู้ชื่อจริงของคุณใหญ่จึงได้รู้สึกหวั่นไหวเช่นนี้ พอรวบรวมสติของตัวเองกลับมาได้ เมิ่งเจียวซินจึงรับรู้ว่า พ่อบ้านเจิ้งกำลังเล่าเรื่องอะไรบางอย่างให้เธอฟัง แล้วด้วยความที่ไม่ได้ฟังมาตั้งแต่แรก เธอจึงหันไปทำทีพยักหน้า พร้อมกับส่งยิ้มน้อย ๆ จากนั้นเมิ่งเจียวซินก็เริ่มฟังว่า บุรุษสูงวัยกำลังเล่าเรื่องอะไร ซึ่งเรื่องที่อีกฝ่ายเล่าก็คือ เรื่องเดียวกับที่คุณยายใบบัวเพิ่งจะเล่าให้เธอฟัง แล้วในขณะที่เมิ่งเจียวซินหันไปให้ความสนใจกับพ่อบ้านเจิ้ง เธอก็รับรู้ได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่จับจ้องมองมา แต่พอเธอหันไปทางนั้น...ผู้ที่แอบมองกลับรีบก้มหน้าหลบตา เมื่อเห็นเช่นนั้น เมิ่งเจียวซินจึงลอบสังเกตฝ่ายตรงข้าม คุณใหญ่หลี่อวิ้นกุยมีอายุน้อยกว่าเธอสองปี แล้วเกือบสามเดือนที่ผ่านมา...เจ้าตัวนอนหลับอยู่บ
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 101 (2/2) : ภาพความทรงจำ (2)
ระหว่างนั้นพยาบาลได้เข็นรถอาหารเข้ามาในห้องพัก จากนั้นพยาบาลคนดังกล่าวก็เดินเข้ามาปรับเตียง พร้อมกับจัดเตรียมอุปกรณ์สำหรับทานอาหารให้กับเมิ่งเจียวซินจนเรียบร้อย ก่อนจะถอยออกไปจากห้อง เมิ่งเจียวซินยื่นมือออกไปเตรียมจะหยิบช้อน แต่ทว่าคุณยายใบบัวก็ชิงหยิบช้อนตัดหน้า จากนั้นอีกฝ่ายก็ตักข้าวต้มกุ้ง แล้วยื่นมาชิดที่ริมฝีปากของเธอ “บาดแผลที่บ่าเพิ่งจะสมานกัน คุณหมอสั่งว่า ช่วงนี้ใบหม่อนควรเคลื่อนไหวแขนข้างขวาให้น้อยนะลูก” เมิ่งเจียวซินพยักหน้าตอบรับอย่างเชื่อฟัง เพราะรู้ดีว่า ช่วงที่เธอนอนไม่ได้สติเกือบเก้าวันคงทำให้อีกฝ่ายรู้สึกเป็นห่วงมาก เวลานี้คุณยายใบบัวอยากทำอะไร เธอก็จะยอมตามใจทุกอย่าง เธอส่งยิ้มปลอบโยนให้ผู้เป็นยาย ก่อนจะอ้าปาก แล้วในขณะนั้นภาพของใครอีกคนที่เมิ่งเจียวซินยอมให้ป้อนอาหารใส่ปากก็ทับซ้อนกับสตรีส
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 101 (1/2) : ภาพความทรงจำ (1)
เมิ่งเจียวซินลืมตาขึ้นมาก็เห็นเพดานห้องที่ดูเหมือนจะทั้งคุ้น และไม่คุ้นตา ยามนี้นางรู้สึกมึน และรู้สึกปวดศีรษะมาก นางจึงหลับตาลง แล้วลองลืมตาขึ้นอีกครั้งอย่างช้า ๆ จากนั้นจึงก้มลงไปมองสำรวจร่างกายของตัวเอง... ‘ผ้าห่มโรงพยาบาล ผ้าก๊อซ สายน้ำกลือ?’ เมิ่งเจียวซินละสายตาจากสายน้ำเกลือที่เสียบอยู่บนมือข้างซ้าย จากนั้นก็สอดส่ายสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง นางเห็นคุณยายใบบัวกำลังนั่งพูดคุยอะไรบางอย่างกับหมอ และพยาบาลอยู่ที่โซฟา แล้วเมื่อคนทั้งสามหันมาสบตากับนาง “ใบหม่อน! หนูฟื้นแล้ว เป็นอย่างไรบ้างลูก? เจ็บตรงไหนบ้าง?” เมิ่งเจียวซินมองคุณยายใบบัว หมอ และพยาบาลที่เดินเข้ามาสอบถาม แล้วไล่ตรวจดูร่างกายของนาง โดยในระหว่างนั้นเมิ่งเจียวซินสังเกตเห็นสายตาที่แสดงออกถึงความเป็นห่วงจากผู้เป็นยาย รวมไปถึงน้ำตาที่ไ
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 100 (2/2) : ไม่ทันได้ตั้งตัว (2)
หลังจากนั่งพูดคุยวางแผนทั้งตั้งรับ และสู้กลับเกือบสองชั่วยาม หลี่อวิ้นกุยก็รีบขอตัวกลับไปป้อนยาเมิ่งเจียวซินที่ตำหนัก ก่อนออกมาเขาได้ฝากจิ่นโซวกับโจวหลิวอิงดูแลความปลอดภัยของผู้เป็นบิดา เพราะถึงพวกเขาจะสั่งปิดเส้นทางลับใต้ดินไปแล้ว และยังส่งเหล่าทหารไปเฝ้าหน้าปากทางเข้าออก แต่ทว่าจะประมาทคนมากเล่ห์เจ้าแผนการอย่างหลี่อวิ้นหยางไม่ได้เป็นอันขาด เมื่อกลับมาถึงตำหนัก หลี่อวิ้นกุยก็ได้รับรายงานว่า ยามนี้ขบวนรถม้าของเมิ่งเจียวฉือเข้ามาในเขตของเผ่ามารแล้ว เขาจึงตัดสินใจให้องครักษ์รีบไปดูที่ประตูพระราชวังทางทิศตะวันออก หากปลอดภัยก็ให้ผู้นำขบวนรถม้าพาเมิ่งเจียวฉือเข้ามาทางประตูนั้นได้เลย แต่ถ้าหากดูแล้วน่าจะไม่ปลอดภัย หรือน่าจะเกิดปัญหาในขณะเคลื่อนขบวนรถม้าเข้ามา ก็ให้รีบไปแจ้งผู้นำขบวนถอยขบวนรถม้าไปพักที่จวนตระกูลโจวก่อน เมื่อสั่งการเสร็จ หลี่อวิ้นกุยก็รีบปรับลมหายใจ รวบรวมสติ พอสงบใจลงได้ เขาจึงเดินไปเปิดประตูห้องพักของเมิ่งเจียวซิน&n
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 100 (1/2) : ไม่ทันได้ตั้งตัว (1)
เมิ่งเจียวซินแกล้งหลับ แต่ก็แอบลืมตาขึ้นมองเป็นพัก ๆ นางเห็นหลี่อวิ้นกุยเดินเข้ามองมาที่นาง ก่อนจะย้ายสายตาไปมองลิ้นชักตัวที่สามของโต๊ะข้างเตียง ดูเหมือนว่า...สิ่งที่อยู่ในนั้นจะยังคาใจอีกฝ่าย แล้วในขณะนั้นฝูกงกงก็ยกยาเข้ามาในห้องพัก หลี่อวิ้นกุยหันไปรับยาจากฝูกงกงมาวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง จากนั้นเขาก็เตรียมจะเข้าไปปลุกเมิ่งเจียวซินให้ตื่น ในระหว่างที่เดินเข้าไปเขาสังเกตเห็นว่า เปลือกตาของสตรีตรงหน้าขยับ พอโน้มตัวลงไปหา...เสียงลมหายใจของนางก็เร็ว และถี่ขึ้นกว่าเดิม จากที่คิดจะเอื้อมมือเข้าไปปลุก หลี่อวิ้นกุยจึงตัดสินใจก้มลงไปจุมพิตที่หน้าผากหนึ่งครั้ง ก่อนขยับเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของอีกฝ่ายว่า “ซินซิน ตื่นแล้วหรือ?” “ข้ายังไม่ตื่น” &nb
ทะลุไปเป็นอาจารย์ตัวประกอบเพื่อสอนรัก...พระเอก บทที่ 99 (2/2) : รอยร้าว (2)
ระหว่างที่กินยา เมิ่งเจียวซินพยายามไม่เงยหน้าขึ้นไปมองสบกับดวงตาคู่คม พอยาในถ้วยหมด หลี่อวิ้นกุยก็ค่อย ๆ ประคองนางกลับลงไปนอน แล้วในขณะที่อีกฝ่ายกำลังจะผละออก เมิ่งเจียวซินก็รีบซบใบหน้าลงไปบนบ่ากว้าง พร้อมกับฝืนยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาโอบรอบเอวของบุรุษข้างกายเอาไว้ “กุยกุย นอนให้ข้ากอดสักสองเค่อได้หรือไม่?” หลี่อวิ้นกุยเลิกคิ้วสูง ก้มมองดวงหน้างามที่เต็มได้ด้วยความขัดเขิน ยามนี้พวงแก้มกับใบหูของเมิ่งเจียวซินขึ้นสีแดง จนแทบจะคั้นหยดเลือดออกมาได้ เขายกยิ้มเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “ได้สิ” ถึงแม้ตัวเขาจะน่ากอดมาก แต่หลี่อวิ้นกุยก็รู้ดีว่า จุดประสงค์ที่แท้จริงของเมิ่งเจียวซินก็คือ อยากเขาให้นอนพัก แล้วในเมื่อสิ่งที่คาใจถูกขจัด เขาจึงตัดสินใจขยับเข้าไปโอบกอดสตรีที่ตนรัก จากนั้นก็ค่อย ๆ เข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมกัน เมื่อรู้สึก
You may also like
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ15.9K viewsชาตินี้ ข้าไม่ขอรัก!
ซีไซต์23.2K viewsข้านี่หรือขึ้นชื่อว่าสตรีตัวร้ายแสนอัปลักษณ์
เทียนสื่อ9.2K viewsบันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง73.7K viewsดอกท้อบานยามวสันต์
องค์หญิงโนเนม167 viewsท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่124.9K viewsข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ
ป่าดอกท้อ5.9K viewsโฉมงามตัวร้ายกับอันธพาลใจโฉด
ฉู่เฉียว1.2K views
